11.3.13
Νιγηρία: Βίντεο από τη στιγμή της εκτέλεσης των ομήρων αναρτήθηκε στο διαδίκτυο...
crimenet.gr
Στο διαδίκτυο αναρτήθηκε βίντεο με πτώματα ομήρων που εκτέλεσε η ισλαμιστική οργάνωση Ανσάρου στη Νιγηρία και στους οποίους περιλαμβάνεται και ένας Έλληνας πολίτης.
Σύμφωνα με το...
Στο διαδίκτυο αναρτήθηκε βίντεο με πτώματα ομήρων που εκτέλεσε η ισλαμιστική οργάνωση Ανσάρου στη Νιγηρία και στους οποίους περιλαμβάνεται και ένας Έλληνας πολίτης.
Σύμφωνα με το...
Ποινή φυλάκισης 3,5 χρόνων στον Γ. Ραπτόπουλο της Express Service...
CRIMENET.GR
Σε ποινή φυλάκισης 3,5 χρόνων, εξαγοράσιμη προς πέντε ευρώ τη μέρα, καταδίκασε σήμερα το Β' Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Express Service, Γιάννη Ραπτόπουλο.
Σε...
Σε ποινή φυλάκισης 3,5 χρόνων, εξαγοράσιμη προς πέντε ευρώ τη μέρα, καταδίκασε σήμερα το Β' Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Express Service, Γιάννη Ραπτόπουλο.
Σε...
Περιμένοντας τον Εμίρη...
Εχουμε κλείσει είκοσι φουρτουνιασμένα μίλια από την Ιθάκη, προσεγγίζοντας τις εκβολές του Αχελώου, όταν ορθώνεται μπροστά μας η Οξιά. Επιβλητική και απροσπέλαστη. Αντί για παραλίες, τη ζώνουν κοφτερά βράχια που... τα λειαίνει το κύμα. Κάποτε ήταν ένα από τα πιο περιζήτητα βοσκοτόπια του Ιονίου.
Σήμερα φωλιάζουν εκεί πάπιες και γλάροι. Το μοναδικό στην περιοχή θαλάσσιο ταξί που μας μεταφέρει έχει καλπάσει κι άλλες φορές στο ίδιο δρομολόγιο, οδηγώντας εκπροσώπους επενδυτών στο σύμπλεγμα των Εχινάδων. Συνολικά 18 βραχονησίδες ονομάστηκαν έτσι γιατί ξεπροβάλλουν σαν αχινοί στο πέλαγος. Εκεί που το μάτι των ντόπιων βλέπει ξεχασμένα ξερονήσια, κάποιοι διακρίνουν ευκαιρίες.
Εδώ και μήνες κυκλοφορεί η είδηση ότι Αραβες ενδιαφέρονται για αυτά τα μέρη. Στον καιρό της κρίσης, σε μια χώρα διψασμένη για επενδύσεις, γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά: «κλεισμένες συμφωνίες εκατομμυρίων ευρώ», «τουριστικά καταλύματα και παλάτια». Η πώληση της Οξιάς στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ βρίσκεται, σύμφωνα με τον δήμαρχο Ιθάκης Ιωάννη Κασσιανό σε τελικό στάδιο.
Απομένει η υπογραφή του συμβολαίου πώλησης. Σε προχωρημένη φάση βρίσκονται και οι διαπραγματεύσεις για τη μεταβίβαση άλλων πέντε νησιών του συμπλέγματος (Προβάτι, Πιστρός, Απάσα, Γκράβαρης, Σωρός) πάλι σε άραβες επενδυτές. Σύμφωνα με δηλώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης Νότη Μηταράκη, η κυβέρνηση προσπαθεί να διευκολύνει τη διαδικασία καθώς οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές καλούνται να διασχίσουν αρκετά γραφειοκρατικά κανάλια. Για τους κατοίκους της Ιθάκης (όπου ανήκουν διοικητικά τα νησιά) ο ενδεχόμενος ερχομός αράβων ή άλλων επενδυτών και η αγορά των νησιών είναι σαν να πουλάει κάποιος το χωράφι του. Αυτή είναι άλλωστε και η νεότερη ιστορία των Εχινάδων. Εκεί, ακόμα και πέντε αιώνες πίσω, ζούσαν οι τσομπάνηδες της Ιθάκης.
Μετά τον Ενετοτουρκικό Πόλεμο οι νικητές Ενετοί έστειλαν στις Εχινάδες τους ιθακήσιους κτηνοτρόφους. Ως ιδιοκτήτες ορίστηκαν μεγάλες οικογένειες του νησιού. Ανατρέχοντας στα παλιά συμβόλαια, βλέπεις τα ονόματα Πεταλά, Ζαβού, Καραβίας, Πιέρρος.
Οι εκτάσεις αλλάζουν χέρια με το πέρασμα των δεκαετιών και στα τέλη του 18ου αιώνα τα νησιά καταλήγουν στις οικογένειες Δενδρινού και Γρίβα. «Ο παππούς μου είχε γύρω στα δέκα νησιά. Οι Δενδρινοί είχαν τα υπόλοιπα», λέει ο Διονύσης Γρίβας όταν τον συναντάμε στην Ιθάκη. «Μετά τον πόλεμο, όταν και άλλαξε η εκμετάλλευση της γης, οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν καμία ουσιαστική αξία στα χέρια τους. Δεν μπορούσαν να τα αναπτύξουν τουριστικά και αποφάσισαν να τα εκποιήσουν».
Ο ίδιος κληρονόμησε την Ατοκο, ένα σχετικά μεγάλο νησί 4.500 στρεμμάτων, βορειοδυτικά των Εχινάδων. Εκεί ζούσαν κάποτε σε καλύβια πέντε οικογένειες βοσκών. Ο τελευταίος τσομπάνης έφυγε το 1986. «Θυμάμαι να πηγαίνουμε με τον πατέρα μου, με ένα καΐκι 15 ίππων. Είχαμε εκατοντάδες ζώα εκεί. Για εμάς δεν ήταν χλιδή. Ημασταν σαν ένας καουμπόι που πηγαίνει στα βουβάλια του», λέει.
Τον Μάη έπαιρναν από τους κτηνοτρόφους τον «πάχτο»: δύο τενεκέδες τυρί και έναν βούτυρο. «Αυτό ήταν το νοίκι μας. Πληρώναμε σε τυρί και σε καρπό», προσθέτει ο Σπύρος Τσιντήλας, ο πατέρας του οποίου ήταν κτηνοτρόφος στη Μάκρη, ένα από τα νησιά των Εχινάδων. Ο ίδιος, αφού μπάρκαρε για διάφορα λιμάνια, σήμερα είναι κτηνοτρόφος όπως και ο πατέρας του.
TA NEA
Σήμερα φωλιάζουν εκεί πάπιες και γλάροι. Το μοναδικό στην περιοχή θαλάσσιο ταξί που μας μεταφέρει έχει καλπάσει κι άλλες φορές στο ίδιο δρομολόγιο, οδηγώντας εκπροσώπους επενδυτών στο σύμπλεγμα των Εχινάδων. Συνολικά 18 βραχονησίδες ονομάστηκαν έτσι γιατί ξεπροβάλλουν σαν αχινοί στο πέλαγος. Εκεί που το μάτι των ντόπιων βλέπει ξεχασμένα ξερονήσια, κάποιοι διακρίνουν ευκαιρίες.
Εδώ και μήνες κυκλοφορεί η είδηση ότι Αραβες ενδιαφέρονται για αυτά τα μέρη. Στον καιρό της κρίσης, σε μια χώρα διψασμένη για επενδύσεις, γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά: «κλεισμένες συμφωνίες εκατομμυρίων ευρώ», «τουριστικά καταλύματα και παλάτια». Η πώληση της Οξιάς στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ βρίσκεται, σύμφωνα με τον δήμαρχο Ιθάκης Ιωάννη Κασσιανό σε τελικό στάδιο.
Απομένει η υπογραφή του συμβολαίου πώλησης. Σε προχωρημένη φάση βρίσκονται και οι διαπραγματεύσεις για τη μεταβίβαση άλλων πέντε νησιών του συμπλέγματος (Προβάτι, Πιστρός, Απάσα, Γκράβαρης, Σωρός) πάλι σε άραβες επενδυτές. Σύμφωνα με δηλώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης Νότη Μηταράκη, η κυβέρνηση προσπαθεί να διευκολύνει τη διαδικασία καθώς οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές καλούνται να διασχίσουν αρκετά γραφειοκρατικά κανάλια. Για τους κατοίκους της Ιθάκης (όπου ανήκουν διοικητικά τα νησιά) ο ενδεχόμενος ερχομός αράβων ή άλλων επενδυτών και η αγορά των νησιών είναι σαν να πουλάει κάποιος το χωράφι του. Αυτή είναι άλλωστε και η νεότερη ιστορία των Εχινάδων. Εκεί, ακόμα και πέντε αιώνες πίσω, ζούσαν οι τσομπάνηδες της Ιθάκης.
Μετά τον Ενετοτουρκικό Πόλεμο οι νικητές Ενετοί έστειλαν στις Εχινάδες τους ιθακήσιους κτηνοτρόφους. Ως ιδιοκτήτες ορίστηκαν μεγάλες οικογένειες του νησιού. Ανατρέχοντας στα παλιά συμβόλαια, βλέπεις τα ονόματα Πεταλά, Ζαβού, Καραβίας, Πιέρρος.
Οι εκτάσεις αλλάζουν χέρια με το πέρασμα των δεκαετιών και στα τέλη του 18ου αιώνα τα νησιά καταλήγουν στις οικογένειες Δενδρινού και Γρίβα. «Ο παππούς μου είχε γύρω στα δέκα νησιά. Οι Δενδρινοί είχαν τα υπόλοιπα», λέει ο Διονύσης Γρίβας όταν τον συναντάμε στην Ιθάκη. «Μετά τον πόλεμο, όταν και άλλαξε η εκμετάλλευση της γης, οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν καμία ουσιαστική αξία στα χέρια τους. Δεν μπορούσαν να τα αναπτύξουν τουριστικά και αποφάσισαν να τα εκποιήσουν».
Ο ίδιος κληρονόμησε την Ατοκο, ένα σχετικά μεγάλο νησί 4.500 στρεμμάτων, βορειοδυτικά των Εχινάδων. Εκεί ζούσαν κάποτε σε καλύβια πέντε οικογένειες βοσκών. Ο τελευταίος τσομπάνης έφυγε το 1986. «Θυμάμαι να πηγαίνουμε με τον πατέρα μου, με ένα καΐκι 15 ίππων. Είχαμε εκατοντάδες ζώα εκεί. Για εμάς δεν ήταν χλιδή. Ημασταν σαν ένας καουμπόι που πηγαίνει στα βουβάλια του», λέει.
Τον Μάη έπαιρναν από τους κτηνοτρόφους τον «πάχτο»: δύο τενεκέδες τυρί και έναν βούτυρο. «Αυτό ήταν το νοίκι μας. Πληρώναμε σε τυρί και σε καρπό», προσθέτει ο Σπύρος Τσιντήλας, ο πατέρας του οποίου ήταν κτηνοτρόφος στη Μάκρη, ένα από τα νησιά των Εχινάδων. Ο ίδιος, αφού μπάρκαρε για διάφορα λιμάνια, σήμερα είναι κτηνοτρόφος όπως και ο πατέρας του.
TA NEA
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)