Veto...

Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία - όπως και ο Χρυσοχοϊδης- να μπει και πάλι στην κυβέρνηση.
Η δημιουργία, μάλιστα, της ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, ενδεχομένως να αποτελέσει και το
... εισιτήριο για τον Λοβέρδο, στην συμμετοχή της κυβέρνησης Σαμαρά.
Υπό τον φόβο αυτό, ο Βενιζέλος θα θέσει – αν δεν το έχει ήδη κάνει – βέτο στον πρωθυπουργό, προκειμένου να μην κάνει επιλογές πολιτικών προσώπων, πέραν των τριών κομμάτων ή τεχνοκρατών στον επόμενο ανασχηματισμό...

πηγη parapolitika.gr

"Αναρριχώμενο φυτό", ο Μιχελάκας...

Μεγαλούργησε πάλι. Κι ανάμεσα στις γνωστές αρλούμπες, πέταξε και τον χαρακτηρισμό "σαπρόφυτα" - για... τους συνδικαλιστές.
Δίπλα του - στην εκπομπή του Ντερμπεντέρη- η Κανέλλη, τον άρπαξε από τα μούτρα:
Σαπρόφυτα! Τι είναι αυτά που λέτε!
Η φάπα, έπεσε αμέσως μετά: Εκτός από τα σαπρόφυτα, υπάρχουν και τα αναρριχώμενα φυτά! 
Ο Μιχελάκας το 'πιασε το υπονοούμενο, αλλά ως συνήθως έκανε την πάπια...

Δεν είναι το μνημόνιο η ζωή μας...

"Έχει ξεφύγει το ανθρώπινο κατασκεύασμα από τον ίδιο το δημιουργό του. 
Δεν υπάρχει τώρα το μνημόνιο. Έχουν υπάρξει εκατομμύρια μνημόνια στις ζωές των ανθρώπων"...
Είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής. Είναι ένα αποτυχημένο σχέδιο. Είναι ασκήσεις επί χάρτου μιας ομάδας ανθρώπων. Είναι η... αντίληψη των πραγμάτων κάτω από μια συγκεκριμένη οπτική. Δεν είναι η ζωή σου. Ούτε η δική μου. Η ζωή μας είναι κάτι άλλο, που δημιουργείται και αναπτύσσεται στο προσωπικό χώρο. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κι η μονάδα μπορεί να αποφασίσει τι ακριβώς θα είναι η ζωή, άσχετα με το ποιος επιθυμεί να την εγκλωβίσει στα δικά του σχέδια.

Η ζωή αυτής της μικρής, ανώνυμης μονάδας επιτρέπει να
μπουν όσα μνημόνιο εκείνη θα αποφασίσει. Αυτή η μικρή μας ανώνυμη ζωή έχει ανθρώπους που γνωρίζουμε, που αγαπάμε, που μισούμε, που μας είναι αδιάφοροι, έχει στιγμές πόνου ή χαράς, έχει φόβους που αφήσαμε να μας κυριεύσουν ή άλλους που καταφέραμε να νικήσουμε. Έχει αυτό που είμαστε ο καθένας μας. Αυτό που ο καθένας μας ΑΝΤΕΧΕΙ να είναι.

Όλο το σύστημα που κινείται γύρω από εμάς είναι ένα μόρφωμα φτιαγμένο από ότι ακριβώς μπορεί να ελέγξει να ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ, αυτό που ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Δεν με εκβιάζει η ανεργία, με εκβιάζει η αδυναμία μου να τα καταφέρω να βρω τρόπους να επιζήσω χωρίς δουλειά. Δεν με εκβιάζουν αυτά που θα χάσω, αλλά όλα όσα έκανα απαραίτητα και αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μου. Το σύστημα καθορίζει συγκεκριμένους κανόνες. Η αδυναμία μας να το νικήσουμε είναι απλά γιατί δεν έχουμε σκεφτεί να βρούμε εναλλακτικές λύσεις.

Πρέπει να μάθεις αυτά τα πράγματα, για να μπορείς να βρεις αυτές τις δουλειές, για να κερδίσεις αυτά τα λεφτά και ν΄αγοράσεις αυτά τα αντικείμενα. Αν ήσουν ναυαγός σε ένα ερημονήσι και δεν είχες κανέναν άλλο γύρω σου εκτός από εσένα και τα διαθέσιμα για να ζήσεις σ΄αυτό το νησάκι, η ζωή δεν θα χρειαζόταν τίποτα από ότι χρειάζεσαι τώρα. Αν βρισκόσουν λοιπόν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση όπου δεν θα είχες κανέναν άλλον γύρω σου εκτός από εσένα και τη φύση, το μόνο στήριγμα, η μόνη ασφάλεια, η μόνη προστασία που θα είχες θα ήταν η ικανότητά σου να εφεύρει τρόπους να ζήσεις. Η ικανότητά σου να μάθεις να φτιάχνεις μια φωλιά για να κοιμηθείς, να μάθεις ποιοι καρποί τρώγονται, να ξέρεις πως θα φτιάξεις ένα όπλο για τυχόν επίθεση από κάποιο θηρίο, θα μάθαινες να καταλαβαίνεις πότε θαρθει καταιγίδα, πότε θα είναι ηλιόλουστες μέρες, πως κινείται η θάλασσα, θα αναγνώριζες όλους τους ήχους, όλες τις μυρουδιές και θα τους έδινες ονόματα. Τα δικά σου ονόματα....

Αυτό που ζούμε όλοι μας δεν είναι απλά μια προσαρμογή του τι είμαστε σε ένα κοινωνικό σύνολο. Είναι η απόλυτη εξάρτηση από μια τάξη πραγμάτων που μπορεί πλέον να κινείται χωρίς καν να τη κουρδίζει κανένας. Το ίδιο το σύστημα που ο άνθρωπος έφτιαξε για να "τακτοποιήσει" καλύτερα τη ζωή του, εδώ και πολλούς αιώνες είναι μια ανεξάρτητη δύναμη που τον κατευθύνει σε όσα εκείνος είχε και δεν είχε ζητήσει. Έχει ξεφύγει το ανθρώπινο κατασκεύασμα από τον ίδιο το δημιουργό του. Δεν υπάρχει τώρα το μνημόνιο. Έχουν υπάρξει εκατομμύρια μνημόνια στις ζωές των ανθρώπων.

Όλη μας η ύπαρξη είναι ένας μηχανισμός διάσωσης από κάτι που δεν έχουμε κατανοήσει και που δεν θυμόμαστε καν πότε το επιλέξαμε. Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθεί κάποιος τι είναι, από τη στιγμή που δεν έμαθε ποτέ. Ξέρεις εσύ, ξέρω εγώ πως να φτιάχνουμε από την αρχή το φαΐ που θα φάμε? Έχουμε γη που μας αναλογεί για να το κάνουμε ελεύθεροι? Ξέρεις εσύ, εγώ, τι δυνάμεις μπορεί να έχουμε μέσα μας? Τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και τι όχι, από τη στιγμή που τα όρια των δυνατοτήτων μας είναι ενταγμένα σε μια συγκεκριμένη πορεία που όλο το πλήθος ακολουθεί με επί μέρους παραλλαγές, μέρος όμως της ίδιας αντίληψης, και που πολύ χαριτωμένα ονομάζουμε προσωπικότητα, ταλέντο, ικανότητα?

Σε τι έχεις δοκιμάσει τις ικανότητές σου. Στη συγκεκριμένη ποικιλία ζωής που σου καθόρισαν από την ημέρα που γεννήθηκες? Τι είναι αυτή η προσωπικότητα? Το μέτρο αφομοίωσης των όσων σου προσφέρανε έτοιμα στο πιάτο να γευτείς? Τι είσαι στ΄αλήθεια? Ξέρεις? Ξέρω? Δεν έχουμε καν τη δυνατότητα πλέον να μπούμε σε καράβια για να εξευρενήσουμε άγνωστες ηπείρους. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε το τόπο κατοικίας μας παρά μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να εξηγήσουμε ότι βλέπουμε με δικό μας τρόπο. Οι εφευρέτες πέθαναν. Οι εξερευνητές πέθαναν. Οι τεχνίτες πέθαναν. Οι φιλόσοφοι πέθαναν. Οι αστρονόμοι πέθαναν. Έχουν αντικατασταθεί από υπαλλήλους με πτυχία ή με εργάτες μαζικής παραγωγής.

Ψάχνουμε ένα ζωγράφο που να ζωγραφίσει κάτι αναπάντεχο. Ψάχνουμε για ένα μουσικό που να φτιάξει κάτι που δεν έχουμε ήδη ακούσει. Ψάχνουμε να βρούμε ένα Μεσσία που θα κηρύξει μια νέα θρησκεία. Ψάχνουμε να βρούμε έναν τεχνίτη που θα φτιάξει μια κούκλα να μιλάει. Ένα κωμικό που θα έχει να πει ένα καινούργιο αστείο. Ένα φιλόσοφο που θα ανακαλύψει νέα ονόματα στ΄αστέρια. Και δεν βρίσκουμε τίποτα από δαύτους. Το μόνο νέο πράγμα που νοιώθουμε να αγγίζουμε είναι όταν γεννιέται ένα παιδί, όταν ερωτευόμαστε για πρώτη φορά, όταν προσπαθούμε να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα, όταν μπερδευτούμε και βρεθούμε σε ένα άγνωστο σοκάκι, όταν ξενυχτάμε δίπλα σ΄ενα αγαπημένο μας που έφυγε και προσπαθούμε να νοιώσουμε που πήγε....

Κάναμε αιώνες πορεία για να φτάσουμε να έχουμε μεγαλύτερη άγνοια για την ουσία της ύπαρξής μας ακόμα κι από τους παππούδες μας που ζούσαν στα σπήλαια. Κατασκευάσαμε πανύψηλα κτίρια, φοβερές γέφυρες, τεράστια τούνελ, σκάψαμε τη γη, εξερευνήσαμε τους ωκεανούς, πήγαμε στο διάστημα, για να ανακαλύψουμε πως ένα ξέρουμε πως τίποτα δεν ξέρουμε στ΄αλήθεια. Και τώρα την εποχή που μια νέα συμφορά απλώνεται πάνω από ολόκληρη την ανθρωπότητα, ανακαλύπτουμε πως είμαστε στη κυριολεξία ΑΟΠΛΟΙ σε οτιδήποτε μας σερβίρουν.

Σε μια ανθρωπότητα που μετράει τέτοιου μεγέθους όπλα μαζικής καταστροφής που θα μπορούσαν να την αφανίσουν σε δευτερόλεπτα, οι άνθρωποι ανακαλύπτουν πως αυτά τα όπλα τα έχουν στα χέρια τους παρανοϊκοί που μπορεί να τα πατήσουν ανά πάσα στιγμή, αν δεν είμαστε φρόνιμοι. Φρόνιμοι και υπάκουοι στο τέρας που εμείς οι ίδιοι ευχηθήκαμε να πάρει σάρκα και οστά.

Δεν είναι το μνημόνιο η ζωή μας. Δεν είναι το μνημόνιο που θα καταστρέψεις τις ζωές μας. Αυτό που καταστρέφει τις ζωές μας, αυτό που μας αφήνει άοπλους και μόνιμα φοβισμένους, είναι η απόσταση που φτιάξαμε μεταξύ αυτού που είμαστε κι αυτού που μάθαμε να είμαστε. Η αδυναμία μας να ταξιδέψουμε σε ένα τόπο που δεν έχει ανακαλύψει κάποιος άλλος. Η ισοπέδωση της μονάδας σε ένα απρόσωπο και απόλυτα κατευθυνόμενο πλήθος. Πρέπει να ναυαγήσουμε. Να πέσουμε μόνοι μας στη θάλασσα. Να βρούμε ένα νησί να κατασκηνώσουμε. Να γράψουμε τη ζωή μας από την αρχή ανακαλύπτοντας τι είμαστε, τι θέλουμε, τι στ΄αλήθεια ονειρευόμαστε.

Ίσως το τελευταίο καταφύγιο που μας απομένει είναι εκείνα τα όνειρα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Εκείνοι οι τόποι που βλέπουμε στον ύπνο μας που δεν έχουμε πάει ποτέ. Εκείνα τα πρόσωπα που μιλάμε μαζί τους χωρίς να ξέρουμε ποιοι είναι. Εκείνες οι παράξενες συνθήκες όπου μπορούμε να πετάμε, να πέφτουμε, να μιλάμε με πεθαμένους και ζωντανούς, να μιλάμε σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε, να κάνουμε πράγματα που δεν γνωρίζουμε πως ήμασταν ικανοί να κάνουμε.

Ίσως η μεγάλη μάχη των ανθρωποειδών που έχουν εισβάλει στη ζωή μας να είναι ακριβώς αυτή. Να μας κάνουν να χάσουμε ΚΑΙ τον ύπνο μας. Αντισταθείτε. Συνεχίστε να ονειρεύεστε όλα όσα δεν έχουν γίνει πραγματικότητα ακόμα. Συνεχίστε να κινείστε στο βασίλειο του φανταστικού. Γιατί στ΄αλήθεια δεν ξέρω αν αυτή η ζωή είναι ένα ξύπνημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ή ένας ύπνος βαθύς από τον οποίο δεν έχουμε ακόμα ξυπνήσει.

Ένα ζευγαράκι που ερωτεύεται ξεχνάει να φάει, ξεχνάει να κοιμηθεί, ξεχνάει ακόμα και το σπίτι του. Υπάρχει μόνο ένας έρωτας που θέλει να ζήσει, Ένα πάθος να τα κάνει όλα χωρίς να σταματήσει σε κανένα εμπόδιο. Νοιώθει πως μπορεί να κατακτήσει το σύμπαν και τίποτα, κανείς δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στα σχέδιά του. Γιατί μέσα του καίει μια φλόγα που δεν την έχει ξανανιώσει. Νοιώθει να παρασέρνεται από κάτι που θέλει να το ανακαλύψει όλο. Η γεύση αλλάζει, η ακοή, η αφή, η όραση. Βλέπει το αντικείμενο του πόθου του με τα δικά του μάτια. Μπορεί να είναι για όλους άσχημο και γι εκείνον πανέμορφο. Μπορεί να λέει βλακείες και να τις ακούει σαν ποίημα. Μπορεί να είναι σε ένα μίζερο σπίτι και να το νοιώθει σαν παλάτι. Γιατί συμβαίνει αυτό? Γιατί είναι δημιουργός. Δημιουργός μιας κατάστασης που γεννήθηκε από μέσα του και την οδηγεί όπου θέλει στην ευτυχία ή τη καταστροφή. Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό. Δεν είμαστε πια ερωτευμένοι με τη ζωή. Δεν την ανακαλύπτουμε. Δεν δημιουργούμε. Είμαστε απλά υποχείρια μιας συγκεκριμένης μορφής ζωής που δεν επιλέξαμε. Την ονομάζουμε όμορφη ή άσχημη ανάλογα με τα στάνταρ που άλλοι έχουν ορίσει. Την ονομάζουμε πλούσια ή φτωχοί ανάλογα με τις στάνταρ ανάγκες που άλλοι έχουν επιβάλλει. Δεν την αγαπάμε με το δικό μας τρόπο.

Είναι λογικό να μην είμαστε ελεύθεροι να την αγαπήσουμε όπως θέλουμε και να τη ζήσουμε όπως νοιώθουμε. Αφού αυτή η ζωή δεν έχει γίνει από έρωτα αλλά από συνοικέσιο. Μια καλή ανταλλαγή από τους πατεράδες μας της προίκας που μας κληρονόμησαν. Ένας τυπικός γάμος για το καλό της οικογένειας. Ένας υποκριτικός καθωσπρεπισμός για να ευχαριστηθεί το σόι. Μάλλον υπάρχει κάποια ζωή εκεί έξω που περιμένει να κλεφτούμε μαζί της. Αλλά είναι δύσκολο να τη βρούμε, όταν τόσο πολύ φοβόμαστε μη χάσουμε τη προίκα.... 

ΠΗΓΗ

manier-manier.blogspot

Κι αν του κάτσει?...

«ΚΙ ΑΝ ΤΟΥ ΚΑΤΣΕΙ;» ήταν η ατάκα διαφήμισης για ένα τυχερό παιχνίδι ή κάτι τέτοιο.
Είναι και αυτό που σκέφτονται εσχάτως στο ΠΑΣΟΚ για τον πρόεδρό τους.
Τι μπορεί «να του κάτσει»; Ας πούμε μια ξαφνική εμφάνιση του... Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα. 
Από πού κι ώς πού; Δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο ακόμη, αλλά ιδού πώς έχουν τα πράγματα.
ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΗ Παρασκευή ο Βαγγέλης Βενιζέλος αναχωρεί για τη Ρώμη, όπου το βράδυ θα παρακαθήσει σε δείπνο με οικοδεσπότη τον νέο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι. Την επομένη θα υπάρξει συνάντηση με τους επικεφαλής των σοσιαλιστικών κομμάτων του Νότου - δηλαδή Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, συν ορισμένα κόμματα ομοϊδεατών τους από τη Μέση Ανατολή. Η συζήτηση γι' αυτή τη συνεργασία γίνεται από καιρό και θα έχει ως αποκορύφωμα τη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστικών Κομμάτων της Νότιας Ευρώπης στην Αθήνα τον προσεχή Ιανουάριο, με οικοδεσπότη το ΠΑΣΟΚ. Στην Ιπποκράτους, αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη διοργάνωση και σήμερα θα ανακοινώσουν τη σύσταση ειδικής ομάδας για την προετοιμασία της.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ό,τι μετέχουν και οι γάλλοι σοσιαλιστές είναι το δυνατό χαρτί της Συνδιάσκεψης του Ιανουαρίου. Μέχρι στιγμής η εκπροσώπησή τους στις διεργασίες γίνεται από τον 52χρονο γενικό γραμματέα του κόμματος Αρλέμ Ντεζίρ, που εξελέγη πρόσφατα στη θέση της Μαρτίν Ομπρί. Ωστόσο, κάποιες κινήσεις για το ενδεχόμενο να εμφανισθεί ο γάλλος Πρόεδρος αυτοπροσώπως γίνονται αυτή τη στιγμή. Μάλιστα, στενός συνεργάτης του Βαγγέλη Βενιζέλου τού είπε: «Πρόεδρε, αν είναι να παραστεί ο Ολάντ, μπορούμε μέχρι και να προσφερθούμε να μεταφέρουμε στο Παρίσι τη Συνδιάσκεψη».

πηγη "Μικροπολιτικός"

Σύμπτωση...

Μαρκόπουλος, Ζώης, Κόλλια Τσαρουχά, Κουράκος. Είναι μερικά από τα πρόσωπα που σήκωσαν σήμερα το "αντάρτικο" εναντίον του Πάνου Καμμένου.
Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί;
Ήταν όλοι στελέχη της... "Νέας Δημοκρατίας", πολλά χρόνια στο κόμμα και συνδέονταν - με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- με τον Κ. Καραμανλή.
Mάλιστα, ο Μαρκόπουλος και ο Ζώης είχαν κυβερνητικές θέσεις επί Καραμανλή, ο Κουράκος είναι από τα στελέχη που είναι γέννημμα θρέμμα της ΝΔ από παλιά ,ενώ η Κόλλια είναι από τις... Σέρρες.
Αυτό βέβαια, είναι μία σύμπτωση, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός έχει να επικοινωνήσει μαζί τους, άμεσα ή έμμεσα, από τον καιρό που εγκατέλειψε την προεδία της ΝΔ...

πηγη parapolitika.gr

"Ανήκω σε μια χώρα μικρή"...

Η ομιλία του Γ. Σεφέρη κατά την απονομή του βραβείου Νομπέλ στη Λογοτεχνία ...
Στοκχόλμη, 10 Δεκεμβρίου 1963

Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την... υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα-πρώτα από τον εαυτό μου. Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο, πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. Ο ίδιος νόμος ισχύει και όταν ακόμα πρόκειται για φυσικά φαινόμενα: “Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα” λέει ο Ηράκλειτος, “ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν”. Συλλογίζομαι πως δεν αποκλείεται ολωσδιόλου να ωφεληθεί ένας σύγχρονος επιστήμων, αν στοχαστεί τούτο το απόφθεγμα του Ίωνα φιλοσόφου. Όσο για μένα συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας και του φυσικού κόσμου. Και ένας από τους διδασκάλους μου (εννοεί τον Μακρυγιάννη), των αρχών του περασμένου αιώνα, γράφει: “…θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε…” Αυτός ο άνθρωπος ήταν αγράμματος· είχε μάθει να γράφει στα τριανταπέντε χρόνια της ηλικίας του. Αλλά στην Ελλάδα των ημερών μας, η προφορική παράδοση πηγαίνει μακριά στα περασμένα όσο και η γραπτή. Το ίδιο και η ποίηση. Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ’ ένα λαό περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε; Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης. Παρατήρησαν, τον περασμένο χρόνο γύρω από τούτο το τραπέζι, την πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης και στη λογοτεχνία· παρατήρησαν πως ανάμεσα σ’ ένα αρχαίο ελληνικό δράμα και ένα σημερινό, η διαφορά είναι λίγη. Ναι, η συμπεριφορά του ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν’ ακούσει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση. Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει πού να βρει καταφύγιο· απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Γι’ αυτή δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης. Έχει τη χάρη να αποφεύγει πάντα τη συνήθεια, αυτή τη βιομηχανία. Χρωστώ την ευγνωμοσύνη μου στη Σουηδική Ακαδημία που ένιωσε αυτά τα πράγματα· που ένιωσε πως οι γλώσσες, οι λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δεν πρέπει να καταντούν φράχτες όπου πνίγεται ο παλμός της ανθρώπινης καρδιάς· που έγινε ένας Άρειος Πάγος ικανός: να κρίνει με αλήθεια επίσημη την άδικη μοίρα της ζωής, για να θυμηθώ τον Σέλεϋ, τον εμπνευστή, καθώς μας λένε, του Αλφρέδου Νόμπελ, αυτού του ανθρώπου που μπόρεσε να εξαγοράσει την αναπόφευκτη βία με τη μεγαλοσύνη της καρδιάς του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.

ΠΗΓΗ: Το κείμενο στα Ελληνικά από τον Τόμο “Ένας αιώνας Νόμπελ. Οι ομιλίες των συγγραφέων που τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ στον 20ό αιώνα”, (Επιμέλεια-Επίλογος: Θανάσης Θ. Νιάρχος), εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2001 / via thinkfree.gr 

lifo.gr

Στοπ στο... koubarosgov...

Με ένα «τιτίβισμα» στο Twitter σχολίασε ο Κυρ. Μητσοτάκης το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής» για την επέλαση «ημετέρων» στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ.
«Θυμίζω ότι από τον Ιούνιο είχα πει ότι ... το opengov δεν πρέπει να γίνει koubarosgov. Υπάρχει ακόμα χρόνος για αλλαγή πορείας», έγραψε ο βουλευτής της ΝΔ.
Πάντως, μέχρι αυτή τη στιγμή, το opengov έχει μετατραπεί σε... posostosi gia thn topothetisi apotixhmenon voyleytongov!

ethnos.gr

Ο Φούχτελ και οι... τσιπούρες!...

Τσιπούρες και μάλιστα ολοζώντανες, πρόσφεραν στον γερμανό απεσταλμένο της Μέρκελ, Χανς Γιόχαν Φούχτελ.
Συγκεκριμένα το Σάββατο, σε... σύσκεψη με τον περιφερειάρχη Αττικής, Γιάννη Σγουρό, για θέματα που αφορούν την αξιοποίηση των τουριστικών εγκαταστάσεων, όταν η συζήτηση έφτασε για τις ιχθυοκαλλιέργειες, του επιφυλάξαν μια... ατραξιόν.
Την ώρα που μιλούσαν, έφτασε στο τραπέζι ένας δίσκος με δύο ολοζώντανες τσιπούρες, που ήταν μάλιστα, από τη Σαλαμίνα...

 

Ο Γιακουμάτος, η έδρα και ο Μεσσίας...

Θα ανεξαρτητοποιηθεί επανέλαβε ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, εάν δεν αλλάξει η κατάσταση και δεν προχωρήσει η ανάπτυξη στην χώρα.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν φαίνεται διατεθειμένος να ... παραδώσει την έδρα του -σε κάποιον άλλον που θα κάνει ότι κάνει ο καθένας- εκτός κι αν ήξερε ότι στη θέση του, θα έρθει ο Μεσσίας για να αλλάξει τα πάντα!
Χλωμό...

«Eπτά χρόνια πάρτυ...

 ...κάνουν οι μιζαδοροκορλεόνηδες των δομημένων… »...
Ξαναχτύπησε μέσω facebook και twitter ο Μιχάλης Καρχιμάκης, ανοίγοντας ένα θέμα «καυτό» την επί 7 χρόνια καθυστέρηση στην ανάκριση της υπόθεσης των δομημένων ομολόγων…
«Οι... μιζαδοροκορλεόνηδες του μεγάλου κόλπου των δομημένων ομολόγων κάνουν πάρτι από τις ανεξήγητες καθυστερήσεις στις ανακρίσεις που αισίως τείνουν να πατήσουν τα 7 χρόνια» αναφέρει ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ για να θυμίσει ότι πρόκειται για μια υπόθεση που βούλιαξε τα ασφαλιστικά ταμεία, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, αλλά και σε βάρος χιλιάδων ασφαλισμένων.

Ο Καρχιμάκης αναρωτιέται για τις ανεξήγητες καθυστερήσεις της ελληνικής δικαιοσύνης σε ένα τέτοιας σημασίας θέμα. «Πόσα χρόνια επιτέλους χρειάζεται ο εφέτης ανακριτής για να ολοκληρώσει την ανάκριση του μεγαλύτερου σκανδάλου και να αποδοθούν κάθε μορφής ευθύνες στους κορλεόνηδες της φαυλότητας αυτής» αναφέρει χαρακτηριστικά για να προσθέσει ότι οι καθυστερήσεις δίνουν την εντύπωση της αρνησιδικίας και δημιουργούν την πεποίθηση στην κοινωνία ότι υπάρχει αναιτιολόγητη καθυστέρηση στην απονομή των ευθυνών, που υπονομεύει και το δημόσιο συμφέρον και τα ατομικά δικαιώματα στην εμπιστοσύνη σε θεσμούς όπως η δικαιοσύνη που είναι ανάγκη, ειδικά σε αυτή την δύσκολη περίοδο, να αποτελούν τους θεματοφύλακες ασφάλειας μιας κοινωνίας.

Καταλήγοντας, ο Μ. Καρχιμάκης καλώντας τον πρόεδρο και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να επέμβουν για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, σε ένα μείζονος σημασίας θέμα που υπονόμευσε τα ταμεία και τα ασφαλιστικά δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων .
matrix24.gr

Μαντινάδες και μεζέδες...

«Στο πέταμα του αετού τα άλλα πουλιά ζηλιένε/γιατί πετούνε χαμηλά κι α θένε κι α δε θένε», γράφει ο μαυροπίνακας σε ένα μεζεδοπωλείο στο Παγκράτι.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως γνήσιος γόνος της... λεβεντογέννας Κρήτης, δεν μπόρεσε να αντισταθεί σε μια καλή μαντινάδα κι έτσι προέκυψε το φωτογραφικό ενσταντανέ που κατέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο facebook.



TA NEA

Πρόλαβε ο Λυμπέρης κι άδειασε τα meeting rooms...

Βρες τις διαφορές...
Ο εκδότης που όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι:

α) Αποφεύγει συστηματικά να δεσμευτεί για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων μας και επιδιώκει ουσιαστικά να μας «ξεφορτωθεί» με κάποια ψίχουλα από ... υποχρεώσεις τρίτων προς την εταιρεία, που είναι εντελώς αμφίβολο κατά πόσον θα εισπραχθούν.
β) Μας συκοφαντεί εμμέσως πλην σαφώς σε επιστολές του ως «αχάριστους» και «προνομιούχους», προβάλλοντας επιλεκτικά περιπτώσεις δήθεν υψηλόμισθων υπαλλήλων, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν παίρναμε τίποτε περισσότερο απ’ όσα όριζαν οι οικείες συμβάσεις.
γ) Δεν λέει κουβέντα για την υπόγεια και δόλια μετακίνηση τίτλων της εταιρείας και διαφόρων περιουσιακών στοιχείων σε άλλα εταιρικά σχήματα εδώ και πολλούς μήνες, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι η εγκατάλειψη του «σκάφους» ήταν προμελετημένη και προσεκτικά σχεδιασμένη από καιρό.
greektv-com.blogspot

Opengov και κομματόσκυλα...

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που ακόμα κι έντυπα όπως το «λαϊκό» Έθνος ανέβασαν τόσο πολύ τους τόνους της κριτικής τους κατά μιας κυβέρνησης η οποία έκανε το προφανές, διόρισε δηλαδή τα δικά της παιδιά στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ.

Προσωπικά, θεωρώ σχεδόν όλες αυτές τις ... αντιδράσεις υποκριτικές κι' αυτό γιατί τα ίδια μέσα...



...δεν στήριξαν με την ίδια ένταση το εγχείρημα του Opengov που προώθησε η πρώτη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Στοχεύοντας στα πρόσωπα, τα ΜΜΕ κανιβάλισαν τότε έναν υπό δημιουργία θεσμό ο οποίος σύντομα αχρηστεύθηκε, εις βάρος της αποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης.

Θυμάμαι τα ρεπορτάζ που μιλούσαν τότε για καθυστερημένες προσλήψεις διευθυντών και διοικητών στις αντίστοιχες θέσεις καθώς η διαλογή των βιογραφικών μέσω του Opengov καθυστερούσε. Ναι, καθυστερούσε γιατί ήταν μια διαδικασία που γινόταν για πρώτη φορά και γιατί και το ίδιο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να χωνέψει εύκολα έννοιες όπως αυτήν της αξιοκρατίας. Σήμερα, το δικό μου ημερολόγιο δείχνει «10 Δεκεμβρίου» και η κυβέρνηση αυτή εκλέχθηκε τον περασμένο Ιούνιο. Χρειάστηκαν 6 μήνες για να διαλέξουν μεταξύ των κομματόσκυλων;

Αυτό που όμως βρίσκω πραγματικά εξαιρετικά χρήσιμο ως γεγονός είναι το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια δύναμη που δήθεν επιθυμεί να γκρεμίσει το πελατειακό κράτος της Μεταπολίτευσης, σχεδόν δεν αντιδρά, μια στάση απόλυτα κατανοητή. Όταν κι αν έρθει η ώρα, θα διορίσει κι αυτός με τη σειρά του τα δικά του στελέχη και τότε το επιχείρημα του θα είναι φοβερά πειστικό. Τα δικά του κομματόσκυλα θα βαφτιστούν «αγωνιστές»...

parapolitiki.com

Ξένο σώμα...

Ξένο σώμα θεωρείται πλέον στους "Ανεξάρτητους Έλληνες" ο Κώστας Μαρκόπουλος. Ο βουλευτής του κόμματος μετά την κίνηση του Πανου Καμμένου να ορίσει στην θέση του τον Παναγιώτη Μελά , φαινεται ότι... είναι- ήδη-στον προθάλαμο της εξόδου...
Είναι πάντως γεγονός ότι η πλειοψηφία των βουλευτών στήριξε τον Πάνο Καμμένο και τις θέσεις του καθώς την νέα συνεδρίαση της Κ.Ο την υπέγραψαν οι εξής βουλευτές: Παναγιώτης Μελάς, Έλενα Κουντουρά, Γιάννης Δημαράς, Νότης Μαριάς, Μίκα Ιατρίδη, Γαβριήλ Αβραμίδης, Ραχήλ Μακρή, Μαρίνος Ουζουνίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Βασίλης Καπερνάρος, Σταυρούλα Ξουλίδου, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, Γιώργος Νταβρής, Κώστας Γιοβανόπουλος, Χρυσούλα-Μαρία Γιαταγάνα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα υπάρξουν άμεσες εξελίξεις.H φράση δεν "υπάρχουν κορυφαία στελέχη" δείχνει τις προθέσεις του Π. Καμμένου και από την άλλη, ο ευβοιώτης βουλευτής, δεν φαίνεται να βάζει νερό στο κρασί του...

πηγη parapolitika.gr 

H ερώτηση της ημέρας (από το Οσλο)...

Δεν την έκανε η Σπυράκη...

Ο Σαμαράς... έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου!...

Πω, πω!...
Ξαναβγήκε από το παγωμένο Οσλο, για να μας πει ότι, σύμφωνα με- προφανώς πολύ έγκυρες- πληροφορίες, ο πρωθυπουργός κατά την... ομιλία του στην Νορβηγική πρωτεύουσα "έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την χώρα μας, και ιδιαίτερα για την ανεργία των νέων"!
Κίτσο , κάνε λίγο κράτει...

Προβληματισμένος ο Χρύσανθος...

Η Σπυράκη δεν είπε βέβαια το όνομα, αλλά εμεις - ως εμπειροι τηλεθεατές- το πιάσαμε το υπονοούμενο.
Υπαρχει έντονος προβληματισμός στην... κυβέρνηση (και ιδιαιτέρως στο περιβάλλον του Σαμαρά) για την υπόθεση Μόντι.
Ο Χρύσανθος του 'πε του Αντώνη "αρχηγέ κάνε το κορόιδο, μέχρι να πάρουμε την δόση. Και μετά βλέπουμε".
Λέμε εμείς τώρα...

Ανάλγητοι...

Όσο μαθαίνουμε περισσότερα για το Φορολογικό, τόσο μεγαλώνουν οι δυσάρεστες εκπλήξεις, είπε ο Ν. Ρογκάκος στον ΑΝΤ-1.
Κι έφερε διαφορα παραδειγματα αναμεσα στα οποία και  των τριτεκνων και πολυτεκνων, τα οποια κόβουν για να εξοικονομησουν λίγα εσοδα.
Ο... οικονομικός συντακτης του ΑΝΤ-1 ανεφερε διαφορα νουμερα και τονισε πως το θεμα δεν είναι ποσοτικο , αλλα ποιοτικο.
 Και στους ανθρώπους αυτούς δημιουργείτε το αισθημα της κοινωνικής αδικίας.
Αλλά που να τις βρουν τις κοινωνικές ευαισθησίες, οι αναλγητοι οικονομικοί εγκέφαλοι...

Σαμαράς: «Να διασφαλίσουμε την κοινωνική ειρήνη»....

Στο δείπνο για τα βραβεία Νόμπελ...
Επιστρέφει από το Όσλο ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος παρέστη στην τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στην Ε.Ε. Ο Πρωθυπουργός μιλώντας στο δείπνο που παρέθεσε η Σουηδική Ακαδημία στους ευρωπαίους ηγέτες μετά την...

.Πειθαρχική δίωξη κατά του Παναθηναϊκού...

Ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας Παναγιώτης Καρράς άσκησε ακόμα μία πειθαρχική δίωξη κατά της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την ανακοίνωση κατά τον ορισμό του διαιτητή του ντέρμπι...

Πολύ ...