19.10.12
“A storm in a cup of tea”...
Η χθεσινή νέα κρίση που προέκυψε γύρω από τα εργασιακά, θυμίζει την γνωστή βρετανική φράση: “a storm in a cup of tea”(Θύελλα σε ένα φλιτζάνι τσάι). Τα περισσότερα από τα εργατικά δικαιώματα, όπως οι τριετίες, την κατάργηση των οποίων ο Φ. Κουβέλης ανακοίνωσε ότι... δεν θα ψηφίσει, έχουν ήδη παγώσει από τον Φεβρουάριο. Με την ανεργία να καλπάζει και την οικονομική κρίση να βαθαίνει, δεν πρόκειται να ξεπαγώσουν στον αιώνα τον άπαντα. Αν πράγματι η τρόικα επιμένει να τα καταργήσει και τυπικά, η εμμονή της μπορεί να προδίδει τυφλή προσήλωση στην νεοφιλελεύθερη συνταγή που έχει πλήρως αποτύχει και στην Ελλάδα, αλλά η ουσία είναι αλλού: τα μέτρα των 13,5 δις, που
θα αντληθούν από περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα, από επιπλέον φορολόγηση και από την διάλυση των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών έχουν απομείνει, γυρίζουν την χώρα δεκαετίες πίσω. Το να αναγορεύεται σε θέμα αν αυτή η επιστροφή θα γίνει με ή χωρίς συλλογικές συμβάσεις, είναι σαν να γίνεται φασαρία για το αν ο μελλοθάνατος θα εκτελεσθεί διά τουφεκισμού ή
με την χρήση ηλεκτρικής καρέκλας.
Δυστυχώς η ΔΗΜΑΡ και ο πρόεδρος της μπλέχτηκαν σε μια ιστορία από την οποία πολύ δύσκολα θα βγουν αλώβητοι, καθώς καλούνται τώρα να υπερψηφίσουν σκληρότερα μέτρα απ' αυτά που είχαν καταψηφίσει τον Φεβρουάριο και στα παλιότερα μεσοπρόθεσμα και μνημονιακά πακέτα. Η αναδιαπραγμάτευση, η βασική προεκλογική επαγγελία του κόμματος, έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, παράλληλα με τις υποσχέσεις για αλλαγή των αντεργατικών μέτρων που ψηφίστηκαν την προηγούμενη διετία. Η ΔΗΜΑΡ, παραδείγματος χάριν, δεν έχει ζητήσει μέχρι σήμερα την άρση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που μείωσε τους κατώτατους μισθούς, παρ' ότι είχε δεσμευθεί προεκλογικά.
Με την συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά, η ΔΗΜΑΡ έχει εγκλωβιστεί: αν αποφάσιζε να φύγει, θα παραδεχόταν ότι έκανε λάθος που μπήκε. Αν παραμείνει, θα υποστεί την ραγδαία φθορά που θα προκαλέσουν τα μέτρα στα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού. Είναι φανερό ότι έχει επιλέξει την δεύτερη οδό. Και οι βαριές επιπτώσεις της επιλογής αυτής δεν μπορούν να αποτραπούν προκαλώντας επικοινωνιακές θύελλες σε φλιτζάνια τσαγιού.
Του Στέλιου Κούλογλου
manier-manier.blogspot.com
"Ξυπνάνε τα γαμοκύτταρα μου"...
Είναι βουλευτής, μάλλον προσγειωμένος.
Όμως όταν βλέπει συνάδελφό του, βουλευτή άλλου κόμματος… απογειώνεται. «Ξυπνάνε τα γαμοκύτταρά μου!!!» εξομολογείται. Εμείς τι ... να πούμε; Ανεξάρτητος άνθρωπος είναι, μπορεί να εφορμήσει ως… ταύρος εν υαλοπωλείο στο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου του. Το πολύ πολύ να φάει καμιά… παστιτσάδα....
Πέρασε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, για... μαθήτρια!...
Μέσα στον κακό χαμό χθες, στο γραφείο του διευθυντή της Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων Θεόδωρου Τσέλιου, υπήρχε και μια βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ.
Με μια λιτή εμφάνιση και με σακίδιο στην πλάτη, η... μικροκαμωμένη βουλευτής, Παναγιώτα Δριτσέλη, θέλησε να τοποθετηθεί, με τον Πρόεδρο της ΕΛΜΕ Τρικάλων Σπήλιο Τσιγάρα, να απευθύνεται στον κ. Τσέλιο με την φράση «ακούστε τουλάχιστον τι έχει να σας πει η …μαθήτρια» (!!).
Αμέσως η κ. Δριτσέλη, ανέφερε στον κ. Τσιγάρα πως «δεν είμαι μαθήτρια αλλά …αδιόριστη εκπαιδευτικός» με τον κ. Τσιγάρα να απαντά «συγγνώμη δεν σας ήξερα συναδέλφισσα»…
Τελικά δεν ήξερε πολύ … περισσότερα αφού αποδείχτηκε ότι δεν έχει αποτυπώσει την φυσιογνωμία της Βουλευτή…
trikalanews.gr
Χάρρυ Κλύνν προς Ντερμπεντέρη: «Σου το είπα τρελούλη ότι δημοσιογράφος δεν είσαι…»...
«Και μη σουφρώνεις τα χειλάκια σου ασχημαίνεις!»...
Έγραψε ανάμεσα σε άλλα στην σελίδα του στο Facebook.
«Σου το είπα τρελούλη ότι δημοσιογράφος δεν είσαι… Της πλάκας δημοσιογράφος είσαι… Έχεις αράξει στον παχυλό σου μισθό (που μεταξύ μας τζάμπα τον παίρνεις) και αγορεύεις τις... παπαριές σου χωρίς να κάνεις τον κόπο να διαβάσεις τι έχουν υπογράψει με το μνημόνιο Β’ τα τσογλάνια που υποτίθεται ότι κυβερνούν. Αυτά που ζητάει η Τρόικα έχουν ήδη υπογραφεί από τους κυβερνοδωσίλογους και είναι νόμος του κράτους… Το κατάλαβες ασχετούλη; ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ…».
Αυτό έγραψε ο γνωστός κωμικός στο λογαριασμό του Facebook του, προσθέτοντας ως τελική δολοφονική ατάκα το «Και μη σουφρώνεις τα χειλάκια σου ασχημαίνεις!».
lifo.gr
Ο Βενιζέλος είναι "νεκρός" και ο Λοβέρδος δεν μπορεί...
Φυσικά αυταπατώνται εάν πιστεύουν ότι αρκεί η έξωση Βενιζέλου για να ανακοπεί η φθορά. Συνιστά δε πολιτικό αβδηριτισμό η άποψη ότι αρκεί και μόνον η ... αποχώρηση από την κυβέρνηση και η προσχώρηση στην αντιμνημονιακή ρητορική για να δημιουργηθούν συνθήκες ανασύστασης της Δημοκρατικής Παράταξης.
Είναι σίγουρον ότι όσοι διαχειρίστηκαν, τουλάχιστον από θέση κυβερνητικής ευθύνης, το μνημόνιο, «κάηκαν». Πολιτικά, όσους μεταμορφισμούς κι αν κάνουν, έχουν τελειώσει. Και είναι καλύτερα γι’ αυτούς να αποστρατευθούν οικειοθελώς.
Μπορεί, για ορισμένους, να είναι άδικο, ίσως και να μην τους αξίζει μια τέτοια τύχη, όμως η πραγματικότητα είναι αυτή, και δεν αλλάζει. Όσο μάλιστα γρηγορότερα το καταλάβουν, και την αποδεχτούν, τόσο το καλύτερο. Αφενός γι’ αυτούς, και αφετέρου -αυτό που και πρωτίστως ενδιαφέρει- την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία.
Οι φιλοδοξίες είναι θεμιτές, όπως κατανοητές είναι και οι αγωνίες, ακόμη και η προσωπική ιδιοτέλεια. Όμως αυτά δεν συγκροτούν υλικό και καύσιμη ύλη για (εκ)κίνηση Παράταξης. Το πολύ πολύ να (υπο)βοηθήσουν την πορεία, ολίγων χιλιομέτρων, ενός σκαραβαίου.
Στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να κατανοήσουν πως τόσο οι «αριστερές» κραυγές για επιστροφή στο …ηρωικό παρελθόν όσο και οι «δεξιοί» ψίθυροι για μελλοντικό αρραβώνα με τη ΔΗΜΑΡ και λοιπές μετριοπαθείς ευρωμεταρρυθμιστικές δυνάμεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να συντηρούν και να αναπαράγουν το σημερινό αδιέξοδο.
Επειδή είναι κινήσεις κορυφής, και πρωτίστως εξυπηρετούν προσωπικές ανάγκες, στο προβλεπτό μέλλον θα πεταχτούν στον κάλαθο των πολιτικών αχρήστων. Για να μπορέσουν να ευδοκιμήσουν θα πρέπει να συνδεθούν και να εκφράσουν τη ριζοσπαστική αναπνοή, τον ακανόνιστο ρυθμό, την αμφίθυμη αναζήτηση και τις ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας.
Οι ατομικές πολιτικές αγωνίες, ακόμη και πριμοδοτούμενες από τα χαλκεία της λεγόμενης διαπλοκής συμφερόντων, δεν μπορούν να επιβληθούν στην κοινωνία. Το πολύ πολύ, για κάποιο, μικρό, χρονικό διάστημα, να αποτελέσουν τις αδιέξοδες παρακαμπτήριες του καταρρέοντος συστήματος εξουσίας.
Αντίθετα οι εθνικές-λαϊκές ανάγκες όπως εκφράζονται στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό, τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μπορεί να ενσωματώσουν και να αναδείξουν ακόμη και σε πρωταγωνιστικό ρόλο τις προσωπικές πολιτικές αγωνίες.
Χρειάζεται λοιπόν να αντιστραφεί το είδωλο και το μοντέλο. Όσο οι βουλευτές, τα στελέχη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ συναρτούν τον προβληματισμό και την ανησυχία τους με τον «νεκρό» Βενιζέλο, τον «φιλόδοξο» Λοβέρδο, τον »παρασκηνιακό» Σκανδαλίδη, τον «φωνακλά» Παναγιωτακόπουλο ή ελπίζουν σε σύντομη ανάκληση εξ εφέδρων του Παπανδρέου, θα βυθίζονται στην πολιτική και εκλογική απαξία.
Η απάντηση στην επαναθεμελίωση της Δημοκρατικής Παράταξης, με τη μορφή της Ευρωπαϊκής Ριζοσπαστικής Σοσιαλδημοκρατίας, δεν βρίσκεται στα κυβερνητικά δώματα, τα πολιτικά γραφεία, τις αίθουσες των εκδοτικών οίκων και τα σαλόνια των ξενοδοχείων.
Πρέπει να αναζητηθεί έξω, στην κοινωνία, στα αμφιθέατρα, στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στα στέκια της νεολαίας, στους κοινωνικούς αγώνες, στις οσμώσεις με άλλες πολιτικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές κινήσεις, ομίλους προβληματισμού, στις δυνάμεις της εργασίας, αλλά και το υγιές επιχειρηματικό κεφάλαιο. Σε ότι τέλος πάντων μπορεί να συγκροτήσει ένα νέο μπλοκ εξουσίας που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, θα την αναμορφώσει πολιτικά, θα την ανασυγκροτήσει παραγωγικά, θα την αναστηλώσει κοινωνικά και θα την εκσυγχρονίσει διοικητικά.
Προσώρας, έστω και με υπερβολές, αμφιθυμία, ακόμη και άτσαλα, επιχειρεί να το κάνει, από αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων ίσως επιχειρήσει, από δεξιά και με όρους κυβερνητικής εξουσίας, να κάνει και ο Σαμαράς κάτι αντίστοιχο στο χώρο του Φιλελεύθερου Μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Παρακινδυνευμένο, καθώς θα αφήσει κενό χώρο στη μπρουτάλ και ακραία Δεξιά. Μπορεί όμως να το επιχειρήσει, στην -ήκιστα πιθανή είναι η αλήθεια- περίπτωση που υπάρξει ευδόκιμη μακροημέρευση της τρικομματικής κυβέρνησης.
Για να μπορέσει λοιπόν, σε συνθήκες πολιτικής ασφυξίας, να υπάρξει και να αναγεννηθεί ο χώρος της Ευρωπαϊκής Ριζοσπαστικής Σοσιαλδημοκρατίας, θα πρέπει να επαναβεβαιώσει την ανάγκη ύπαρξής του. Κι αυτό γίνεται με τρεις τρόπους. Πρώτον, με εκατέρωθεν δημιουργικές συγκρούσεις άμα και συμπτώσεις για το μέλλον, και οριστική ρήξη με το παρελθόν. Δεύτερον, με την κατάθεση μιας διαφορετικής ελκυστικής εθνικής αφήγησης που θα περιλαμβάνει πολιτικό σχέδιο με προτάγματα και προτεραιότητες καθώς και ρεαλιστικό πρόγραμμα ταχείας ανασυγκρότησης της χώρας. Και τρίτον, με νέα και επαρκή ηγεσία. Αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία…
Φελνίκος
Η παραίτηση ως ένδειξη ουσιαστικής μεταμέλειας...
Ταραγμένος, αλλά και στριμωγμένος φέρεται ο διευθυντής τηλεόρασης της ΕΡΤ, Κώστας Σπυρόπουλος συνειδητοποιώντας το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε – χωρίς λόγο, στην... ΕΡΤ, με την πρωτοβουλία του (χωρίς να ενημερώσει κανέναν) να κόψει το γκέι φιλί στην εξαιρετική σειρά της ΝΕΤ «Downton Abbey»! Η σκληρή ανακοίνωση του διευθύνοντος συμβούλου Νίκου Σίμου που ακολούθησε είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στην Αγία Παρασκευή… Δεδομένου ότι η ΕΡΤ μπήκε στο στόχαστρο, ενώ η είδηση έκανε τον γύρο της Ευρώπης!
Είναι προφανές ότι ο διευθυντής τηλεόρασης – ανεξάρτητα από την εξουσία που του παρέχει η θέση του, έπρεπε να ενημερώσει τον Νίκο Σίμο και φυσικά τον Τζώνυ Καλημέρη για την απόφασή του. Έκρινε όμως ότι δεν χρειάζεται! Έτσι το αποτέλεσμα της λανθασμένης και επιπόλαιης κρίσης του «λούζεται» σήμερα το σύνολο των στελεχών και των εργαζομένων της ΕΡΤ που λοιδορούνται… χωρίς κανείς να διασφαλίζει ότι δεν θα το επαναλάβει και στο μέλλον με άλλη μορφή!
Η ΕΡΤ δεν είναι «μαγαζάκι» κανενός και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διοικείται από ανθρώπους που αγνοούν βασικούς κανόνες, όπως είναι η κουλτούρα της συνεργασίας και της δημοκρατίας. Για όλους αυτούς του λόγους αναρωτιέται κανείς μήπως ο κ. Σπυρόπουλος πρέπει να υποβάλλει την παραίτησή του, προκειμένου να αποδείξει ότι αναγνώρισε το λάθος του!
enimerosi24.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)