17.10.11
Κεφαλλονιά: Σύλληψη για διακίνηση μεταναστών ...
Στο αεροδρόμιο της Κεφαλλονιάς συνελήφθη Τσέχα, από άντρες της Ασφάλειας Αργοστολίου, με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών.
Μαζί της συνελήφθησαν και οι τρεις (3) διακινούμενοι μη νόμιμοι μετανάστες, υπήκοοι ... Συρίας, ηλικίας 18,19 και 20 ετών. Οι τελευταίοι, προσπάθησαν να εξέλθουν παράνομα από τη χώρα, με προορισμό χώρα της Ευρώπης, κάνοντας χρήση πλαστών ταξιδιωτικών εγγράφων.
Ειδικότερα, όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, η 21χρονη, διευκόλυνε την μεταφορά και κίνηση των μη νόμιμων μεταναστών, μέσω του ΚΤΕΛ από την Αθήνα στο Αργοστόλι και στη συνέχεια, θα επιχειρούσε την έξοδο τους μέσω του Κρατικού Αερολιμένα Κεφαλληνίας σε χώρα της Κεντρικής Ευρώπης.
Στην κατοχή των συλληφθέντων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:
• Ένα (1) κινητό τηλέφωνο
• Τέσσερα (4) πλαστά δελτία ταυτότητας
• Τρία (3) πλαστά φοιτητικά δελτία πανεπιστημίου εξωτερικού
• Οκτώ (8) ταξιδιωτικά εισιτήρια αεροπλάνου και πλοίου
Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο ότι η 21χρονη αποτελεί μέλος πολυεθνικού κυκλώματος διακίνησης μη νόμιμων μεταναστών και ο ρόλος της σε αυτό.
Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κεφαλληνίας.
corfupress.gr
Τούμπαρε" αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό...
Αναποδογυρισμένο ... κατέληξε, το απόγευμα της Κυριακής, ένα αυτοκίνητο, στην Εθνική Οδό Αγίου Νικολάου - Ηρακλείου, στο ύψος του αεροδρομίου "Νίκος Καζαντζάκης". Σύμφωνα με... τις πληροφορίες, ο 21χρονος οδηγός του αυτοκινήτου επιχείρησε να προσπεράσει προπορευόμενο όχημα, όμως έχασε τον έλεγχο του οχήματος, το οποίο εξετράπη της πορείας του και ανετράπη.
Ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ έσπευσε και παρέλαβε τους τρεις νεαρούς επιβαίνοντες στο όχημα, οι οποίοι, φέρουν ελαφρά τραύματα, που δεν εμπνέουν καμία ανησυχία.
Κυκλοφοριακό κομφούζιο επικράτησε, για λίγη ώρα, στην Εθνική Οδό.
cretalive.gr
Δεκάδες οι νεκροί από τις καταρρακτώδεις βροχές στην Κεντρική Αμερική...
Στους 74 ανήλθε ο αριθμός των νεκρών από τις καταρρακτώδεις βροχές στην Κεντρική Αμερική την περασμένη εβδομάδα.
Η ... τροπική καταιγίδα που έπληξε διάφορες χώρες, όπως το Μεξικό, η Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ προκάλεσε κατολισθήσεις, ενώ χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Από πρώτο χέρι...
Πολλά και διάφορα έχουν ακουστεί εδώ και ενάμιση χρόνο για το ρόλο, που θα μπορούσε να παίξει η Ρωσία στη λύση των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Αλλοι προσδοκούσαν χαμηλότοκα δάνεια, άλλοι την ... αγορά ομολόγων, άλλοι αναμένουν επενδύσεις. Τις απορίες για το τι πραγματικά πρεσβεύει η Μόσχα, ίσως μας λύσει ο ίδιος ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που αναμένεται να επισκεφθεί την Αθήνα. Την άφιξή του προανήγγειλε ο Ευ. Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής. Δίχως να προσδιορίσει ημερομηνία.
ΠΑΣ. (Πολιτικά Παρασκήνια, Ελευθεροτυπία)
Καλλισθένης… εν δήμω...
Μετά τη διαγραφή του Λυμπερόπουλου από τη Ν.Δ., είναι τόσο στενοχωρημένος ο άνθρωπος, που σκέπτεται σε ένδειξη πένθους να αλλάξει βαφή, κι από... κομοδινί να το πάει στο μαύρο. Δεν ξέρω τι χρώμα θα διαλέξει, όταν οι συνάδελφοί του αντιληφθούν πως τους οδήγησε σε δρόμο που δεν έχει γυρισμό, και θα χάσουν περισσότερα απ’ ό,τι διεκδικούσαν. Η εποχή του τσαμπουκαλίδικου συνδικαλισμού έχει περάσει.
Αλλά και η Ν.Δ., βρε παιδί μου. Πάντα καθυστερημένες αποφάσεις. Διέγραψε τον Θύμιο, υψηλό στέλεχος του κομματικού της μηχανισμού, για να απαλλαγεί από ακραίες και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, αλλά ήδη έχει σηκώσει όλο το βάρος των όσων συνέβησαν κατά την τουριστική περίοδο από το σωματείο του. Και το ΠΑΣΟΚ θα της το θυμίζει σε κάθε ευκαιρία.
Δηλαδή, αν «έκρυβε λόγια» ο Θύμιος τον βλέπαμε μεθαύριο σε κάποια υπουργική ή κρατική θέση; Γιατί όχι; Τόσοι και τόσοι γίνονται υπουργοί, που όπως είπε κάποτε ο Μπάρλος (πρόεδρος Ελλήνων Εφοπλιστών) δεν θα τους προσλάμβανε ούτε για υπαλλήλους στις επιχειρήσεις του.
Χρησιμοποιούνται μετανάστες στην αποκομιδή σκουπιδιών, σπάζοντας την απεργία. Τώρα καταλάβαμε γιατί οι «προοδευτικοί» μιλούν για τη χρησιμότητα ύπαρξης μεταναστών.
Σκέπτονται διάφορα για τις παρελάσεις του ΟΧΙ, στις ελληνικές πόλεις. Θα απαγορεύσουν στους βουλευτές να ανεβούν στην εξέδρα των επισήμων, ή δεν θα γυρίσουν τα παιδιά το κεφάλι προς χαιρετισμό τους, είπαν άλλοι. Η στήλη προτείνει να υποχρεώσουν τους πολιτικούς να παρελάσουν οι ίδιοι, ώστε να «χειροκροτηθούν» ομού, κι όχι να κυνηγάμε έναν-έναν.
Για σημαία να έχουν το λογότυπο του ΔΝΤ και εμβατήριο το «Εμπρός της γης οι κολασμένοι…» (να χαρεί και ο Ζαριανόπουλος). Από στολή, προβληματίζομαι τι να προτείνω, μεταξύ της επαναστατικής φορεσιάς της Αλέκας ή της «σικ» της Τζάκρη. Για τους άνδρες δεν τίθεται θέμα. Κοστούμι Αρμάνι επιλογής του Σπηλιωτόπουλου.
Οι Αλβανοί ξεσήκωσαν τον κόσμο για τη νοθεία της Απογραφής στα Σκόπια. Οι Σκοπιανοί ανταποδίδουν κατά των Αλβανών, που εμποδίζουν τους Σλάβους της Αλβανίας να δηλώσουν «Μακεδόνες». Ο Γκρούεφσκι μάλιστα πέρασε τα σύνορα και επισκέφθηκε αλβανικό χωριό για να τους ενθαρρύνει να απογραφούν ως Μακεδόνες, αγνοώντας την αλβανική κυβέρνηση.
Τις ίδιες διαμαρτυρίες και οι Βούλγαροι κατά των Σκοπιανών. Οι δικοί μας τουρίστες του ΥΠΕΞ πήραν μυρωδιά τι γίνεται στα Βαλκάνια; Ή δεν πήραν ακόμη γραμμή από τον Άλεξ Ρόντος;
Μας μπέρδεψε ο Στάθης Αβραμίδης. Λέγεται ότι θα παραμείνει δημοτικός σύμβουλος της “Πρωτοβουλίας”, και δεν πρόκειται να ανεξαρτητοποιηθεί. Δηλαδή, Στάθη μου, όταν ο Γκιουλέκας θα κατηγορεί τον συνδυασμό του Μπουτάρη ως εξάρτημα του ΠΑΣΟΚ, εσύ ποιον θα υπερασπίζεσαι;
Άσε που ο Μπουτάρης θα σε θεωρεί 5η Φάλαγγα στο συνδυασμό του. «Μεσοβέζικα» πράγματα, έλεγε η γιαγιά μου.
Καλλισθένης
voria.gr
Τον έφαγε η Μάνια...
Από το Blog Εκπροσώπου Συντακτών της "Ελευθεροτυπίας"
Τη λύση της σύμβασής του με την "Ελευθεροτυπία" ανακοίνωσε το απόγευμα της Κυριακής στους συντάκτες της εφημερίδας ο διευθυντής έκδοσης Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης και "Καιρός" της τελευταίας σελίδας. Την απόφαση για τη λύση της σύμβασης έλαβε η...
εκδότρια Μάνια Τεγοπούλου και στον ίδιο την ανακοίνωσε την Παρασκευή ο γενικός διευθυντής της Χ.Κ. Τεγόπουλος, Αν. Πολυκανδριώτης.
Ο Γ. Παπαδόπουλος δούλευε στην εφημερίδα από το 1983, διετέλεσε για χρόνια αρχισυντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ, ενώ από το 2007 ήταν διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας. Από το 1985 είχε την επιτυχημένη στήλη της τελευταίας σελίδας "ο καιρός".
Ο ίδιος ευχαρίστησε τους συντάκτες για την πολυετή συνεργασία που είχε μαζί τους, κυρίως όμως για το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες, αν και δουλεύουν απλήρωτοι, βγάζουν την καλύτερη εφημερίδα.
ekprosoposeleftherotypias.blogspot.com
Τη λύση της σύμβασής του με την "Ελευθεροτυπία" ανακοίνωσε το απόγευμα της Κυριακής στους συντάκτες της εφημερίδας ο διευθυντής έκδοσης Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης και "Καιρός" της τελευταίας σελίδας. Την απόφαση για τη λύση της σύμβασης έλαβε η...
εκδότρια Μάνια Τεγοπούλου και στον ίδιο την ανακοίνωσε την Παρασκευή ο γενικός διευθυντής της Χ.Κ. Τεγόπουλος, Αν. Πολυκανδριώτης.
Ο Γ. Παπαδόπουλος δούλευε στην εφημερίδα από το 1983, διετέλεσε για χρόνια αρχισυντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ, ενώ από το 2007 ήταν διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας. Από το 1985 είχε την επιτυχημένη στήλη της τελευταίας σελίδας "ο καιρός".
Ο ίδιος ευχαρίστησε τους συντάκτες για την πολυετή συνεργασία που είχε μαζί τους, κυρίως όμως για το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες, αν και δουλεύουν απλήρωτοι, βγάζουν την καλύτερη εφημερίδα.
ekprosoposeleftherotypias.blogspot.com
16.10.11
Επί πτωμάτων...
Η άγνωστη σχέση με τη μοναχή Ιουλιανή...
Ο Καραμανλής επέστρεψε στην Τήνο...
noname-gr.blogspot.com
H γερόντισσα Ιουλιανή (φωτό) είναι η "¨ψυχή" της Ιεράς Μονής Κεχροβουνίου, το μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας, όπως...
είναι γνωστό, αφού εκεί η μοναχή Πελαγία ανακάλυψε τη... θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται στην εκκλησία της Ευγαγγελίστριας, την Παναγία της Τήνου, όπου συρρέουν κάθε χρόνο περίπου 1.500.000 προσκυνητές.
Η σχέση της Ιουλιανής με τον πρωήν πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, όταν ο τελευταίος επισκεπτόταν την Τήνο, πριν ακόμα γίνει πρωθυπουργός και ενισχύθηκε μετά το 2004. Κάθε χρόνο, στις αρχές Αυγούστου αλλά αρκετές φορές και το Πάσχα ο κ. Καραμανλής με τη Νατάσα και τα δίδυμα έφθανε στην Τήνο. Αρκετές φορές, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, έμενε στο ξενοδοχείο Βυζάντιο, στην παραλία του Αη Γιάννη Πόρτο, άλλες φορές, όμως, φιλοξενούνταν στο σπίτι του κουμπάρου και φίλου του Γιάννη θεολογίτη στον Τριαντάρο, στη ...σκιά του μοναστηριού.
Ο Γιάννης Θεολογίτης υπήρξε εκ των χορηγών του μοναστηριού και μύησε τον Κώστα Καραμανλή στη μυσταγωγία που παρατηρεί κάθε επισκέπτης του θαυμάσιου μοναστηριακού κάστρου με τα μικροσκοπικά κελιά και τις πανέμορφες εκκλησιές...
Και αρκετές φορές, με εντολή του, εγκρίθηκαν μικρά αλλά σημαντικά κονδύλια για την αναστήλωση αυτού του μοναδικού μνημείου της Ορθοδοξίας.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά που ο Κώστας Καραμανλής επιστρέφει στην Τήνο και στην Αγία Πελαγία, από τη στιγμή που έχασε τις εκλογές και αναγκάστηκε να "αυτοεξοριστεί" πολιτικά και να σιωπήσει.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, όμως, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής βρίσκεται στην Τήνο με τη σύζυγό του Νατάσα και τα δίδυμα παιδιά τους. Μαζί τους, στο ξενοδοχείο «Ακρογιάλι» όπου διαμένουν είναι και μερικοί καλοί φίλοι του ζεύγους.Ο κ. Καραμανλής που παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στη χώρα επισκέπτεται συχνά την Τήνο (φωτογραφία αρχείου) όπου και βρίσκει καλή συντροφιά. Χθες, μάλιστα, παρακάθησε σε γεύμα το οποίο παρέθεσε προς τιμήν του η ηγουμένη του γυναικείου Μοναστηριού της Αγίας Πελαγίας, σε ταβέρνα στην περιοχή Λιβάδι, δίπλα στο ξωκκλήσι του Αη Γιάννη.
anatropi2020.blogspot.com
noname-gr.blogspot.com
H γερόντισσα Ιουλιανή (φωτό) είναι η "¨ψυχή" της Ιεράς Μονής Κεχροβουνίου, το μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας, όπως...
είναι γνωστό, αφού εκεί η μοναχή Πελαγία ανακάλυψε τη... θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται στην εκκλησία της Ευγαγγελίστριας, την Παναγία της Τήνου, όπου συρρέουν κάθε χρόνο περίπου 1.500.000 προσκυνητές.
Η σχέση της Ιουλιανής με τον πρωήν πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, όταν ο τελευταίος επισκεπτόταν την Τήνο, πριν ακόμα γίνει πρωθυπουργός και ενισχύθηκε μετά το 2004. Κάθε χρόνο, στις αρχές Αυγούστου αλλά αρκετές φορές και το Πάσχα ο κ. Καραμανλής με τη Νατάσα και τα δίδυμα έφθανε στην Τήνο. Αρκετές φορές, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, έμενε στο ξενοδοχείο Βυζάντιο, στην παραλία του Αη Γιάννη Πόρτο, άλλες φορές, όμως, φιλοξενούνταν στο σπίτι του κουμπάρου και φίλου του Γιάννη θεολογίτη στον Τριαντάρο, στη ...σκιά του μοναστηριού.
Ο Γιάννης Θεολογίτης υπήρξε εκ των χορηγών του μοναστηριού και μύησε τον Κώστα Καραμανλή στη μυσταγωγία που παρατηρεί κάθε επισκέπτης του θαυμάσιου μοναστηριακού κάστρου με τα μικροσκοπικά κελιά και τις πανέμορφες εκκλησιές...
Και αρκετές φορές, με εντολή του, εγκρίθηκαν μικρά αλλά σημαντικά κονδύλια για την αναστήλωση αυτού του μοναδικού μνημείου της Ορθοδοξίας.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά που ο Κώστας Καραμανλής επιστρέφει στην Τήνο και στην Αγία Πελαγία, από τη στιγμή που έχασε τις εκλογές και αναγκάστηκε να "αυτοεξοριστεί" πολιτικά και να σιωπήσει.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, όμως, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής βρίσκεται στην Τήνο με τη σύζυγό του Νατάσα και τα δίδυμα παιδιά τους. Μαζί τους, στο ξενοδοχείο «Ακρογιάλι» όπου διαμένουν είναι και μερικοί καλοί φίλοι του ζεύγους.Ο κ. Καραμανλής που παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στη χώρα επισκέπτεται συχνά την Τήνο (φωτογραφία αρχείου) όπου και βρίσκει καλή συντροφιά. Χθες, μάλιστα, παρακάθησε σε γεύμα το οποίο παρέθεσε προς τιμήν του η ηγουμένη του γυναικείου Μοναστηριού της Αγίας Πελαγίας, σε ταβέρνα στην περιοχή Λιβάδι, δίπλα στο ξωκκλήσι του Αη Γιάννη.
anatropi2020.blogspot.com
Οι... δυστυχείς βουλευτές! ...
Αυτό το παλικάρι, ο Ιορδάνης, χάνει πάντα το μέτρο. Το πρωί εξέφρασε την απεριόριστη συμπάθειά του για τους βουλευτές, τους οποίους και χαρακτήρισε "δυστυχείς" (για τα χρήματα που δεν τους φτάνουν και για όσα τραβάνε γενικώς) .
Εκεί, όμως, ήταν ο καθηγητής, πρώην Πρύτανης της Παντείου, Κοντογιώργης, που τον προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα. Ποιοι δυστυχείς! Έχουν προνόμια. Να...
τα περιορίσουν.
Τι πάει να πει, έκτακτες αμοιβές και επιπλέον χρήματα για τη συμμετοχή τους στις Επιτροπές;
Ο λαός υποβάλλεται σε πρωτόγνωρες θυσίες. Αυτοί δεν πρέπει να θυσιάσουν κάτι;
Μάθημα τους έκανε ο καθηγητής. Αλλά, μάλλον πήγε στράφι. Άκου "δυστυχείς" , οι βουλευτές! ...
Εκεί, όμως, ήταν ο καθηγητής, πρώην Πρύτανης της Παντείου, Κοντογιώργης, που τον προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα. Ποιοι δυστυχείς! Έχουν προνόμια. Να...
τα περιορίσουν.
Τι πάει να πει, έκτακτες αμοιβές και επιπλέον χρήματα για τη συμμετοχή τους στις Επιτροπές;
Ο λαός υποβάλλεται σε πρωτόγνωρες θυσίες. Αυτοί δεν πρέπει να θυσιάσουν κάτι;
Μάθημα τους έκανε ο καθηγητής. Αλλά, μάλλον πήγε στράφι. Άκου "δυστυχείς" , οι βουλευτές! ...
Ο άπληστος πίθηκος...
Θανάσης Bασιλείου
Η όλη φιλοσοφία του βιβλίου, που τελευταία έχει γίνει ένα είδος βασικού εγχειριδίου του αμερικανικού κινήματος «Occupy Wall Street» (Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ), θα μπορούσε να συνοψισθεί στην παραβολή περί απληστίας που είχε δώσει το 1935 σε ένα άρθρο με τίτλο «Power and the New Deal» ο καθηγητής Arthur Morgan. Η οικονομία της αγοράς δεν...
λειτούργησε, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να λειτουργεί. Και αυτό που εκπλήσσει, λέει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς για την κρίση του 2008, ήταν το ότι εξέπληξε τόσο πολλούς. Τι πήγε στραβά; «Στις Ανατολικές Ινδίες, για να πιάσουν τους πιθήκους, έπαιρναν μια καρύδα και της άνοιγαν μια τρύπα για να χωράει το χέρι του πιθήκου. Εβαζαν μέσα της μερικούς κύβους ζάχαρη και κατόπιν την έδεναν σε ένα δέντρο. Ο πίθηκος τρύπωνε το χέρι του στην καρύδα να αρπάξει τη ζάχαρη και προσπαθούσε να βγάλει έξω τη γροθιά του. Ομως, η τρύπα δεν ήταν τόσο μεγάλη για να βγει το κλειστό χέρι και, αφού δεν άφηνε ποτέ το έπαθλό του, η απληστία τον καταδίκαζε».
Στο «Freefall» («Ελεύθερη πτώση», όπως είναι ο πρωτότυπος τίλτος) ο Στίγκλιτς «ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι» εντοπίζει τις απαρχές της κρίσης, σχολιάζει με κατανοητό τρόπο τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα και θεμελιώνει τα πολιτικά επιχειρήματα για την αλλαγή της....
Αποκαλύπτει τις πλέον εμπνευσμένες ψυχώσεις της νεοφιλελεύθερης πρακτικής και ενός ψευδοκαπιταλισμού που συμπεριφέρεται ωσάν ο κόσμος να μην είχε άλλο συμφέρον από τα δάση του, εκτός από την υλοτόμησή τους. Κάθε εξήγηση γεννά νέα ερωτήματα και, μέσα από τέτοιες αφετηρίες, οδηγείται σε στιγμές αναμέτρησης με το πρόβλημα και σε συστημικές επαναξιολογήσεις του είδους της επιθυμητής οικονομίας.Ο τίτλος «Freefall» έχει μια δόση υπερβολής για τη δύναμη των οικονομιών της Δύσης, αλλά είναι ενδεικτικός της βασικής τάσης κάτω από την επικυριαρχία της απληστίας των μεγάλων επιχειρήσεων της Γουόλ Στριτ. Σίγουρα, όμως, σε ελεύθερη πτώση είναι η δημοκρατία, καθώς οι τράπεζες έχουν πολύ μεγάλη πολιτική επιρροή, και το συλλογικό συμφέρον εφόσον η κοινωνία πληρώνει τον λογαριασμό. Σε ελεύθερη πτώση είναι οι ηθικές δεσμεύσεις και αξίες, οι ανάγκες του περιβάλλοντος και η εμπιστοσύνη, εφόσον έχουν αγνοηθεί παντελώς.Το κεντρικό επιχείρημα του Στίγκλιτς είναι απλό. Η περίοδος της αδιαμφισβήτητης αμερικανικής οικονομικής ηγεμονίας διήρκεσε μόλις 19 χρόνια, από την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989 έως την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008. Οι ΗΠΑ σύρθηκαν από φούσκα σε φούσκα, αφού πρώτα είχαν εξαγάγει στον πλανήτη τη φιλοσοφία της απορρύθμισης της αγοράς. Ετσι, σχεδόν το ένα τέταρτο των ενυπόθηκων δανείων κατέληξε στο εξωτερικό. Και απλά, δεν ίσχυσε το δόγμα της αποσύνδεσης (ότι, δηλαδή, η Ευρώπη ή η Ασία δεν συνδέεται με το πρόβλημα των ΗΠΑ), ούτε η ιδέα ενός ασφαλούς καταφυγίου, γιατί οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές συνδέονται τόσο στενά μεταξύ τους, ώστε το πρόβλημα του ενός να είναι πρόβλημα του άλλου.Οι κυβερνήσεις, υπό την πίεση της κρίσης, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη μη παρεμβατική προσέγγιση στην οικονομική διαχείριση, και δεν άφησαν μια μεγάλη ύφεση να μετατραπεί σε μια δεύτερη Μεγάλη Υφεση. Ομως, τι μαθήματα αποκομίζει κανείς από αυτή την επιθανάτια εμπειρία; Εάν οι προειδοποιήσεις γίνουν νεκρό γράμμα, όπως έγιναν πριν από μια δεκαετία, το μέλλον θα εγκυμονεί βάσανα διαρκών συστημικών κρίσεων.
Επισημάνσεις για το μέλλονΗ πρώτη επισήμανση του Στίγκλιτς είναι ότι το κραχ του 2008 οδήγησε στην απονομιμοποίηση ολόκληρης της φιλοσοφίας της ελεύθερης αγοράς, στον βαθμό που το αμερικανικό μοντέλο ευθύνεται για τη μεγάλη ζημιά που έχει προκληθεί στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό.Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι δεν γίνεται να επιστρέψουμε εκεί όπου βρισκόμασταν προτού σκάσει η φούσκα το 2007. Ούτε θα πρέπει να το θέλουμε. Και όσο καθυστερούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, τόσο περισσότερο θα αργήσει ο κόσμος να επανέλθει σε ισχυρούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.Θα μπορούσαμε να αδράξουμε την ευκαιρία για αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ αγοράς και κράτους, μεταξύ ατομικισμού και συλλογικότητας, μεταξύ ανθρώπου και φύσης, μεταξύ μέσων και σκοπών. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, υπάρχουν επιλογές. Εάν το σύστημα πάσχει, μπορούμε να το διορθώσουμε μόνο αν ξαναδούμε με κριτική ματιά τις θεωρίες που βρίσκονται πίσω από τις ενέργειες που μας οδήγησαν εδώ.Η γενιά του New Deal στη δεκαετία του ’30, είχε αποδειχθεί έτοιμη να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Σήμερα, αντιμέτωποι με ένα παρόμοιο σύνολο περιστάσεων, έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε;Εδώ ο Στίγκλιτς εκφράζει τις αμφιβολίες του για το κατά πόσον η κυβέρνηση Ομπάμα είναι έτοιμη προς αυτή την κατεύθυνση. Υποστηρίζει ότι τόσο το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ όσο και το ΔΝΤ θα πρέπει να ξεκινήσουν διάλογο με τους επικριτές τους. Αν όχι, «τα πράγματα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στραβά, πολύ στραβά».
Πολιτική Επιθεώρηση
ostria-gr.blogspot.com
Η όλη φιλοσοφία του βιβλίου, που τελευταία έχει γίνει ένα είδος βασικού εγχειριδίου του αμερικανικού κινήματος «Occupy Wall Street» (Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ), θα μπορούσε να συνοψισθεί στην παραβολή περί απληστίας που είχε δώσει το 1935 σε ένα άρθρο με τίτλο «Power and the New Deal» ο καθηγητής Arthur Morgan. Η οικονομία της αγοράς δεν...
λειτούργησε, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να λειτουργεί. Και αυτό που εκπλήσσει, λέει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς για την κρίση του 2008, ήταν το ότι εξέπληξε τόσο πολλούς. Τι πήγε στραβά; «Στις Ανατολικές Ινδίες, για να πιάσουν τους πιθήκους, έπαιρναν μια καρύδα και της άνοιγαν μια τρύπα για να χωράει το χέρι του πιθήκου. Εβαζαν μέσα της μερικούς κύβους ζάχαρη και κατόπιν την έδεναν σε ένα δέντρο. Ο πίθηκος τρύπωνε το χέρι του στην καρύδα να αρπάξει τη ζάχαρη και προσπαθούσε να βγάλει έξω τη γροθιά του. Ομως, η τρύπα δεν ήταν τόσο μεγάλη για να βγει το κλειστό χέρι και, αφού δεν άφηνε ποτέ το έπαθλό του, η απληστία τον καταδίκαζε».
Στο «Freefall» («Ελεύθερη πτώση», όπως είναι ο πρωτότυπος τίλτος) ο Στίγκλιτς «ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι» εντοπίζει τις απαρχές της κρίσης, σχολιάζει με κατανοητό τρόπο τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα και θεμελιώνει τα πολιτικά επιχειρήματα για την αλλαγή της....
Αποκαλύπτει τις πλέον εμπνευσμένες ψυχώσεις της νεοφιλελεύθερης πρακτικής και ενός ψευδοκαπιταλισμού που συμπεριφέρεται ωσάν ο κόσμος να μην είχε άλλο συμφέρον από τα δάση του, εκτός από την υλοτόμησή τους. Κάθε εξήγηση γεννά νέα ερωτήματα και, μέσα από τέτοιες αφετηρίες, οδηγείται σε στιγμές αναμέτρησης με το πρόβλημα και σε συστημικές επαναξιολογήσεις του είδους της επιθυμητής οικονομίας.Ο τίτλος «Freefall» έχει μια δόση υπερβολής για τη δύναμη των οικονομιών της Δύσης, αλλά είναι ενδεικτικός της βασικής τάσης κάτω από την επικυριαρχία της απληστίας των μεγάλων επιχειρήσεων της Γουόλ Στριτ. Σίγουρα, όμως, σε ελεύθερη πτώση είναι η δημοκρατία, καθώς οι τράπεζες έχουν πολύ μεγάλη πολιτική επιρροή, και το συλλογικό συμφέρον εφόσον η κοινωνία πληρώνει τον λογαριασμό. Σε ελεύθερη πτώση είναι οι ηθικές δεσμεύσεις και αξίες, οι ανάγκες του περιβάλλοντος και η εμπιστοσύνη, εφόσον έχουν αγνοηθεί παντελώς.Το κεντρικό επιχείρημα του Στίγκλιτς είναι απλό. Η περίοδος της αδιαμφισβήτητης αμερικανικής οικονομικής ηγεμονίας διήρκεσε μόλις 19 χρόνια, από την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989 έως την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008. Οι ΗΠΑ σύρθηκαν από φούσκα σε φούσκα, αφού πρώτα είχαν εξαγάγει στον πλανήτη τη φιλοσοφία της απορρύθμισης της αγοράς. Ετσι, σχεδόν το ένα τέταρτο των ενυπόθηκων δανείων κατέληξε στο εξωτερικό. Και απλά, δεν ίσχυσε το δόγμα της αποσύνδεσης (ότι, δηλαδή, η Ευρώπη ή η Ασία δεν συνδέεται με το πρόβλημα των ΗΠΑ), ούτε η ιδέα ενός ασφαλούς καταφυγίου, γιατί οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές συνδέονται τόσο στενά μεταξύ τους, ώστε το πρόβλημα του ενός να είναι πρόβλημα του άλλου.Οι κυβερνήσεις, υπό την πίεση της κρίσης, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη μη παρεμβατική προσέγγιση στην οικονομική διαχείριση, και δεν άφησαν μια μεγάλη ύφεση να μετατραπεί σε μια δεύτερη Μεγάλη Υφεση. Ομως, τι μαθήματα αποκομίζει κανείς από αυτή την επιθανάτια εμπειρία; Εάν οι προειδοποιήσεις γίνουν νεκρό γράμμα, όπως έγιναν πριν από μια δεκαετία, το μέλλον θα εγκυμονεί βάσανα διαρκών συστημικών κρίσεων.
Επισημάνσεις για το μέλλονΗ πρώτη επισήμανση του Στίγκλιτς είναι ότι το κραχ του 2008 οδήγησε στην απονομιμοποίηση ολόκληρης της φιλοσοφίας της ελεύθερης αγοράς, στον βαθμό που το αμερικανικό μοντέλο ευθύνεται για τη μεγάλη ζημιά που έχει προκληθεί στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό.Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι δεν γίνεται να επιστρέψουμε εκεί όπου βρισκόμασταν προτού σκάσει η φούσκα το 2007. Ούτε θα πρέπει να το θέλουμε. Και όσο καθυστερούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, τόσο περισσότερο θα αργήσει ο κόσμος να επανέλθει σε ισχυρούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.Θα μπορούσαμε να αδράξουμε την ευκαιρία για αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ αγοράς και κράτους, μεταξύ ατομικισμού και συλλογικότητας, μεταξύ ανθρώπου και φύσης, μεταξύ μέσων και σκοπών. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, υπάρχουν επιλογές. Εάν το σύστημα πάσχει, μπορούμε να το διορθώσουμε μόνο αν ξαναδούμε με κριτική ματιά τις θεωρίες που βρίσκονται πίσω από τις ενέργειες που μας οδήγησαν εδώ.Η γενιά του New Deal στη δεκαετία του ’30, είχε αποδειχθεί έτοιμη να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Σήμερα, αντιμέτωποι με ένα παρόμοιο σύνολο περιστάσεων, έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε;Εδώ ο Στίγκλιτς εκφράζει τις αμφιβολίες του για το κατά πόσον η κυβέρνηση Ομπάμα είναι έτοιμη προς αυτή την κατεύθυνση. Υποστηρίζει ότι τόσο το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ όσο και το ΔΝΤ θα πρέπει να ξεκινήσουν διάλογο με τους επικριτές τους. Αν όχι, «τα πράγματα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στραβά, πολύ στραβά».
Πολιτική Επιθεώρηση
ostria-gr.blogspot.com
Θα μείνει το ΠΑΣΟΚ χωρίς έδρα στη Μεσσηνία; ...
Σύμφωνα με εκτίμηση της εφημερίδας «Ελευθερία» της Καλαμάτας, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει στις επόμενες εκλογές να μείνει χωρίς βουλευτή στη Μεσσηνία, λόγω και του νόμου Παυλόπουλου, που θα...
εφαρμοστεί για πρώτη φορά.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθερία»: «Τα σενάρια για πρόωρες εκλογές είναι πάντα στην επικαιρότητα και η επιμονή της τρόικας για όλο και σκληρότερα μέτρα αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο κάθε στιγμή. Αν αυτή είναι η μια διαπίστωση, η άλλη έχει να κάνει με το γεγονός ότι δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει καθίζηση, η απόσταση από τη ΝΔ διευρύνεται και ενισχύονται τα μικρότερα κόμματα. Τα δύο αυτά στοιχεία σε συνδυασμό με την εφαρμογή για πρώτη φορά του εκλογικού νόμου Παυλόπουλου με τον οποίο γίνεται βαθύτερο “κούρεμα“ εδρών από το δεύτερο κόμμα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το κυβερνητικό κόμμα μπορεί να μείνει ακόμη και χωρίς εκπροσώπηση στη Μεσσηνία. Μπορεί να μην είναι το πιθανότερο από τα ενδεχόμενα, είναι όμως ένα από αυτά. Και εξηγεί τα φαινόμενα εσωκομματικής διαμάχης που παρουσιάζονται όλο και περισσότερο έντονα τον τελευταίο καιρό. Από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να συγκροτήσει ανανεωμένο ψηφοδέλτιο και να παρουσιάσει νέο πρόσωπο».
parapolitika.gr
εφαρμοστεί για πρώτη φορά.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθερία»: «Τα σενάρια για πρόωρες εκλογές είναι πάντα στην επικαιρότητα και η επιμονή της τρόικας για όλο και σκληρότερα μέτρα αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο κάθε στιγμή. Αν αυτή είναι η μια διαπίστωση, η άλλη έχει να κάνει με το γεγονός ότι δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει καθίζηση, η απόσταση από τη ΝΔ διευρύνεται και ενισχύονται τα μικρότερα κόμματα. Τα δύο αυτά στοιχεία σε συνδυασμό με την εφαρμογή για πρώτη φορά του εκλογικού νόμου Παυλόπουλου με τον οποίο γίνεται βαθύτερο “κούρεμα“ εδρών από το δεύτερο κόμμα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το κυβερνητικό κόμμα μπορεί να μείνει ακόμη και χωρίς εκπροσώπηση στη Μεσσηνία. Μπορεί να μην είναι το πιθανότερο από τα ενδεχόμενα, είναι όμως ένα από αυτά. Και εξηγεί τα φαινόμενα εσωκομματικής διαμάχης που παρουσιάζονται όλο και περισσότερο έντονα τον τελευταίο καιρό. Από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να συγκροτήσει ανανεωμένο ψηφοδέλτιο και να παρουσιάσει νέο πρόσωπο».
parapolitika.gr
Η διαχείριση του τίποτα...
Της Σταυρούλας Παπασπύρου
Μια παρέα καλοζωισμένων πενηντάρηδων, φίλοι κολλητοί στα νιάτα τους, ξανασυναντώνται στον τόπο όπου έκαναν τις πρώτες τους διακοπές -ένα παραδεισένιο κάποτε ψαροχώρι, μεταλλαγμένο πια σε...
τυπικό τουριστικό θέρετρο, μ' οργανωμένες παραλίες, ενοικιαζόμενα apartements και γκουρμέ ρεστοράν.
Η εκδρομή οφείλεται στην επιμονή ενός εξ αυτών να δείξει στους υπόλοιπους τον ξενώνα που έφτιαξε στη θέση του ερειπωμένου Μύλου όπου ερωτροπούσαν στην εφηβεία τους. Ομως η κατάληξή της θα είναι τραγική. Ενας από την ομάδα πέφτει σε γκρεμό και το πτώμα του το καταπίνει η θάλασσα. Ατύχημα ή δολοφονία; Και πόσο συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι το θύμα είχε υπάρξει το αδιαμφισβήτητο αστέρι της παλιάς εκείνης συντροφιάς, ο πιο τολμηρός, ο πιο γοητευτικός, ο πιο απρόβλεπτος, αλλά κατέληξε σερβιτόρος σε ταβέρνα;
Η απάντηση κρύβεται στο νέο βιβλίο του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Τα παιδιά του Κάιν» (Μεταίχμιο), που, παρά τα φαινόμενα, δεν είναι αστυνομικό. Ακόμα κι η αναφορά του Κάιν στον τίτλο, σε λογοπαίγνιο οφείλεται -το ψαροχώρι ονομάζεται Καινούριο, αλλά στην τσακισμένη πινακίδα που αντικρίζει κανείς μπαίνοντας, διασώζονται μόνο τα πρώτα γράμματα... Με σπουδές τεχνολόγου-μηχανικού και μια σύντομη θητεία στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, βραβευμένος σεναριογράφος και πεζογράφος με δύο έργα του στον κατάλογο του Γκαλιμάρ, το «Γονίδιο της αμφιβολίας» και την «Αμφιβολία», ο Παναγιωτόπουλος επιστρέφει μ' ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που διατρέχει την τελευταία τριακονταετία, επιχειρώντας ν' ανιχνεύσει κυρίως αυτό: πώς, έπειτα από τόσα «καλά», ανέμελα χρόνια, φτάσαμε κι εμείς στο χείλος του γκρεμού.
Η ιδέα για το βιβλίο υπήρχε πολύ καιρό μέσα του. «Ηδη από το 2000», λέει, «ήξερα ότι θα γράψω την ιστορία αυτής της παρέας που ήταν και δική μου, ότι όλα θα διαδραματίζονταν στον Μύλο, υπαρκτή παραλία της Λευκάδας, ότι ένας από τους πρωταγωνιστές θα σκοτωνόταν κι ότι το πτώμα του δεν θα βρεθεί ποτέ. Το θολό αρχικό μου σχέδιο ήταν να περιγράψω τις αλλαγές που συνέβησαν σ' αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της, υποψιασμένος κι εγώ πως το πανηγύρι που ζούσαμε ήταν πλαστό. Επί μία οκταετία πρόσθετα κάθε τόσο στο σημειωματάριό μου καινούριες ιδέες, όπως αυτή που ενσωματώνει στην πλοκή ένα ευρωπαϊκό σεμινάριο σεναρίου, προκειμένου στην πτώση να είναι παρών κι ένας ευρωπαϊκός "χορός". Κι ενώ είχα ολοκληρώσει κάμποσα σκόρπια κεφάλαια, κάποια στιγμή κόλλησα. Μέχρι που ήρθε η κρίση. Και τότε, πήρα φωτιά!».
Ισως έτσι να εξηγούνται και οι αργοί ρυθμοί του πρώτου μέρους, όπου υιοθετώντας διάφορες οπτικές γωνίες και χωρίς να παραμελεί ούτε τους ντόπιους ούτε τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο, ο Παναγιωτόπουλος συστήνει τους βασικούς του ήρωες, ανατρέχοντας στο παρελθόν τους, στις καριέρες τους και τις προσωπικές τους επιλογές. Επιλογές υπαγορευμένες εν πολλοίς από το κλίμα μιας εποχής που δόξαζε το χρήμα κι έδινε ευκαιρίες πριμοδοτώντας την «ανάπτυξη», το φαίνεσθαι, τα επιχειρηματικά σάλτα και, φυσικά, τα κομματικά κονέ. Από τη μέση του βιβλίου, ωστόσο, οι ρυθμοί επιταχύνονται, ενώ κι ο τόνος του συγγραφέα γίνεται όλο και πιο καταγγελτικός.
«Η Μεταπολίτευση», διαβάζουμε, «ήρθε κουτί στους κοτζαμπάσηδες που κυβερνούν τον τόπο... Κάλεσαν τον λαό σε γκάρντεν πάρτι. Κι οι πρώην αποκλεισμένοι είδαν φως και μπήκαν... Ολοι τους ανεξαιρέτως επιδόθηκαν σ' ένα πλιάτσικο άνευ προηγουμένου...Η μαγκιά αναδείχτηκε σε "δικαίωμα", η αρπαχτή βαφτίστηκε "κίνητρο", το θράσος και ο τσαμπουκάς "επαναστατικότητα", η ρεμούλα έγινε "κανόνας" και η κομπίνα φανέρωνε "δημιουργικότητα"- τα εθνικά ελαττώματα πήραν άφεση, απέκτησαν ιδεολογικό άλλοθι.. Η τελευταία πράξη του εμφυλίου παίχτηκε στο χρηματιστήριο. Η οικονομική ανάπτυξη, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, λειτούργησε σαν ευρύχωρη κολυμπήθρα του Σιλωάμ»...
Είναι άραγε κακά τα «Παιδιά του Κάιν»; «Κανένα δεν είναι κακό», σύμφωνα με τον Παναγιωτόπουλο. «Ολα τους όμως είχαν μια δυνατότητα και την έχασαν. Ηταν έξυπνα, όμορφα, μοσχαναθρεμμένα, διαβασμένα, είχαν όλα τα καλά του Θεού, αλλά τα σπατάλησαν στη διαχείριση του τίποτα. Κι αυτό είχε συνέπειες για όλους μας. Δείτε, για παράδειγμα, τι κάνει ο Πέτρος. Παίρνει ένα ερείπιο και το κάνει κούκλα. Τυπικά, δεν δικαιούνταν να το αγγίξει. Λύγισε όμως τους νόμους, αποχαρακτήρισε την περιοχή από δασική ανοίγοντας την όρεξη και στους οικοπεδοφάγους, τα 'βαλε με το θεριό της γραφειοκρατίας, κι εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε. Κάπως έτσι, όμως, έγινε η χώρα μας μπουρδέλο...».
Σύγχρονος γιάπις με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο συγκεκριμένος ήρωας αντιπαραβάλλεται στο βιβλίο με το αλλοτινό ίνδαλμα της παρέας, τον Χρήστο, που κάποιοι φαντάζονταν σε... φυτεία της Νικαράγουας ή σε άσραμ στην Ινδία, μέχρι να τον δουν, κεραυνοβολημένοι, να τους σερβίρει στην ταβέρνα του χωριού. Στο πρόσωπο του τελευταίου, ενδεχομένως κάποιοι να διακρίνουν ανάγλυφα τα σημάδια της ήττας. Για τον Παναγιωτόπουλο όμως, είναι «ένας άνθρωπος που ανέκαθεν φλέρταρε με το ρίσκο, και ο οποίος ισορρόπησε τελικά απαγκιάζοντας στην επαρχία, κάνοντας οικογένεια, ζώντας ταπεινά. Ηττα είναι αυτό;».
Τα τελευταία τριάντα χρόνια «ζηλέψαμε πάρα πολλούς επιτυχημένους», συνεχίζει, «χωρίς όμως ν' αναρωτηθούμε τι σημαίνει επιτυχία ακριβώς. Είναι επιτυχία να γίνεσαι εκδότης και να σέρνεσαι στα δικαστήρια για ξέπλυμα μαύρου χρήματος; Ντοπάραμε τους αθλητές μας ψοφώντας για πρωταθλητές και να 'μαστε τώρα να φωνάζουμε "να μπούνε οι πούστηδες φυλακή", λες και δεν ξέραμε τι γίνεται. Ενώ συγγραφείς όπως ο Μάρκαρης και ο Δοξιάδης έπρεπε να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό για να τους θεωρήσουμε επιτυχημένους κι εδώ...».
Εκπληκτος από το «πόσο απροκάλυπτα, δίχως ίχνος τσίπας» διαχειρίζονται οι πολιτικοί μας την τωρινή κατάσταση -«Με τρελαίνει ο σατανικός υπουργός Οικονομικών που θεωρεί ότι δεν έχει νόημα να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία!»- ο Παναγιωτόπουλος είναι πεπεισμένος πως το πρώτο επάγγελμα που πρέπει ν' ανοίξει είναι το δικό τους, κι ότι τα κόμματα κατέχουν την πρώτη θέση στη λίστα με τους εγχώριους προβληματικούς οργανισμούς. Εχοντας δε νωπές τις εντυπώσεις από το «Δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν, στοιχηματίζει πως η περίπτωση της Ελλάδας θα είναι το πρώτο κεφάλαιο που θα προστεθεί στις επόμενες επανεκδόσεις του. «Σαν πειραματόζωα κι εμείς, είμαστε μουδιασμένοι, αποπροσανατολισμένοι» λέει. «Ο,τι πήγε να γίνει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους, καταστράφηκε από τους γραφικούς... Και το δυστύχημα είναι πως ακόμα κι αν διά μαγείας εξαφανίζονταν όλα τα οικονομικά μας προβλήματα, για τα άλλα ελλείμματά μας, σε ηθικό, κοινωνικό, αισθητικό επίπεδο, θα είμασταν και πάλι χρεωμένοι ώς τον λαιμό».
φωτό: Λ. Παπαδόπουλος
Ελευθεροτυπία
Μια παρέα καλοζωισμένων πενηντάρηδων, φίλοι κολλητοί στα νιάτα τους, ξανασυναντώνται στον τόπο όπου έκαναν τις πρώτες τους διακοπές -ένα παραδεισένιο κάποτε ψαροχώρι, μεταλλαγμένο πια σε...
τυπικό τουριστικό θέρετρο, μ' οργανωμένες παραλίες, ενοικιαζόμενα apartements και γκουρμέ ρεστοράν.
Η εκδρομή οφείλεται στην επιμονή ενός εξ αυτών να δείξει στους υπόλοιπους τον ξενώνα που έφτιαξε στη θέση του ερειπωμένου Μύλου όπου ερωτροπούσαν στην εφηβεία τους. Ομως η κατάληξή της θα είναι τραγική. Ενας από την ομάδα πέφτει σε γκρεμό και το πτώμα του το καταπίνει η θάλασσα. Ατύχημα ή δολοφονία; Και πόσο συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι το θύμα είχε υπάρξει το αδιαμφισβήτητο αστέρι της παλιάς εκείνης συντροφιάς, ο πιο τολμηρός, ο πιο γοητευτικός, ο πιο απρόβλεπτος, αλλά κατέληξε σερβιτόρος σε ταβέρνα;
Η απάντηση κρύβεται στο νέο βιβλίο του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Τα παιδιά του Κάιν» (Μεταίχμιο), που, παρά τα φαινόμενα, δεν είναι αστυνομικό. Ακόμα κι η αναφορά του Κάιν στον τίτλο, σε λογοπαίγνιο οφείλεται -το ψαροχώρι ονομάζεται Καινούριο, αλλά στην τσακισμένη πινακίδα που αντικρίζει κανείς μπαίνοντας, διασώζονται μόνο τα πρώτα γράμματα... Με σπουδές τεχνολόγου-μηχανικού και μια σύντομη θητεία στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, βραβευμένος σεναριογράφος και πεζογράφος με δύο έργα του στον κατάλογο του Γκαλιμάρ, το «Γονίδιο της αμφιβολίας» και την «Αμφιβολία», ο Παναγιωτόπουλος επιστρέφει μ' ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που διατρέχει την τελευταία τριακονταετία, επιχειρώντας ν' ανιχνεύσει κυρίως αυτό: πώς, έπειτα από τόσα «καλά», ανέμελα χρόνια, φτάσαμε κι εμείς στο χείλος του γκρεμού.
Η ιδέα για το βιβλίο υπήρχε πολύ καιρό μέσα του. «Ηδη από το 2000», λέει, «ήξερα ότι θα γράψω την ιστορία αυτής της παρέας που ήταν και δική μου, ότι όλα θα διαδραματίζονταν στον Μύλο, υπαρκτή παραλία της Λευκάδας, ότι ένας από τους πρωταγωνιστές θα σκοτωνόταν κι ότι το πτώμα του δεν θα βρεθεί ποτέ. Το θολό αρχικό μου σχέδιο ήταν να περιγράψω τις αλλαγές που συνέβησαν σ' αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της, υποψιασμένος κι εγώ πως το πανηγύρι που ζούσαμε ήταν πλαστό. Επί μία οκταετία πρόσθετα κάθε τόσο στο σημειωματάριό μου καινούριες ιδέες, όπως αυτή που ενσωματώνει στην πλοκή ένα ευρωπαϊκό σεμινάριο σεναρίου, προκειμένου στην πτώση να είναι παρών κι ένας ευρωπαϊκός "χορός". Κι ενώ είχα ολοκληρώσει κάμποσα σκόρπια κεφάλαια, κάποια στιγμή κόλλησα. Μέχρι που ήρθε η κρίση. Και τότε, πήρα φωτιά!».
Ισως έτσι να εξηγούνται και οι αργοί ρυθμοί του πρώτου μέρους, όπου υιοθετώντας διάφορες οπτικές γωνίες και χωρίς να παραμελεί ούτε τους ντόπιους ούτε τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο, ο Παναγιωτόπουλος συστήνει τους βασικούς του ήρωες, ανατρέχοντας στο παρελθόν τους, στις καριέρες τους και τις προσωπικές τους επιλογές. Επιλογές υπαγορευμένες εν πολλοίς από το κλίμα μιας εποχής που δόξαζε το χρήμα κι έδινε ευκαιρίες πριμοδοτώντας την «ανάπτυξη», το φαίνεσθαι, τα επιχειρηματικά σάλτα και, φυσικά, τα κομματικά κονέ. Από τη μέση του βιβλίου, ωστόσο, οι ρυθμοί επιταχύνονται, ενώ κι ο τόνος του συγγραφέα γίνεται όλο και πιο καταγγελτικός.
«Η Μεταπολίτευση», διαβάζουμε, «ήρθε κουτί στους κοτζαμπάσηδες που κυβερνούν τον τόπο... Κάλεσαν τον λαό σε γκάρντεν πάρτι. Κι οι πρώην αποκλεισμένοι είδαν φως και μπήκαν... Ολοι τους ανεξαιρέτως επιδόθηκαν σ' ένα πλιάτσικο άνευ προηγουμένου...Η μαγκιά αναδείχτηκε σε "δικαίωμα", η αρπαχτή βαφτίστηκε "κίνητρο", το θράσος και ο τσαμπουκάς "επαναστατικότητα", η ρεμούλα έγινε "κανόνας" και η κομπίνα φανέρωνε "δημιουργικότητα"- τα εθνικά ελαττώματα πήραν άφεση, απέκτησαν ιδεολογικό άλλοθι.. Η τελευταία πράξη του εμφυλίου παίχτηκε στο χρηματιστήριο. Η οικονομική ανάπτυξη, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, λειτούργησε σαν ευρύχωρη κολυμπήθρα του Σιλωάμ»...
Είναι άραγε κακά τα «Παιδιά του Κάιν»; «Κανένα δεν είναι κακό», σύμφωνα με τον Παναγιωτόπουλο. «Ολα τους όμως είχαν μια δυνατότητα και την έχασαν. Ηταν έξυπνα, όμορφα, μοσχαναθρεμμένα, διαβασμένα, είχαν όλα τα καλά του Θεού, αλλά τα σπατάλησαν στη διαχείριση του τίποτα. Κι αυτό είχε συνέπειες για όλους μας. Δείτε, για παράδειγμα, τι κάνει ο Πέτρος. Παίρνει ένα ερείπιο και το κάνει κούκλα. Τυπικά, δεν δικαιούνταν να το αγγίξει. Λύγισε όμως τους νόμους, αποχαρακτήρισε την περιοχή από δασική ανοίγοντας την όρεξη και στους οικοπεδοφάγους, τα 'βαλε με το θεριό της γραφειοκρατίας, κι εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε. Κάπως έτσι, όμως, έγινε η χώρα μας μπουρδέλο...».
Σύγχρονος γιάπις με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο συγκεκριμένος ήρωας αντιπαραβάλλεται στο βιβλίο με το αλλοτινό ίνδαλμα της παρέας, τον Χρήστο, που κάποιοι φαντάζονταν σε... φυτεία της Νικαράγουας ή σε άσραμ στην Ινδία, μέχρι να τον δουν, κεραυνοβολημένοι, να τους σερβίρει στην ταβέρνα του χωριού. Στο πρόσωπο του τελευταίου, ενδεχομένως κάποιοι να διακρίνουν ανάγλυφα τα σημάδια της ήττας. Για τον Παναγιωτόπουλο όμως, είναι «ένας άνθρωπος που ανέκαθεν φλέρταρε με το ρίσκο, και ο οποίος ισορρόπησε τελικά απαγκιάζοντας στην επαρχία, κάνοντας οικογένεια, ζώντας ταπεινά. Ηττα είναι αυτό;».
Τα τελευταία τριάντα χρόνια «ζηλέψαμε πάρα πολλούς επιτυχημένους», συνεχίζει, «χωρίς όμως ν' αναρωτηθούμε τι σημαίνει επιτυχία ακριβώς. Είναι επιτυχία να γίνεσαι εκδότης και να σέρνεσαι στα δικαστήρια για ξέπλυμα μαύρου χρήματος; Ντοπάραμε τους αθλητές μας ψοφώντας για πρωταθλητές και να 'μαστε τώρα να φωνάζουμε "να μπούνε οι πούστηδες φυλακή", λες και δεν ξέραμε τι γίνεται. Ενώ συγγραφείς όπως ο Μάρκαρης και ο Δοξιάδης έπρεπε να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό για να τους θεωρήσουμε επιτυχημένους κι εδώ...».
Εκπληκτος από το «πόσο απροκάλυπτα, δίχως ίχνος τσίπας» διαχειρίζονται οι πολιτικοί μας την τωρινή κατάσταση -«Με τρελαίνει ο σατανικός υπουργός Οικονομικών που θεωρεί ότι δεν έχει νόημα να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία!»- ο Παναγιωτόπουλος είναι πεπεισμένος πως το πρώτο επάγγελμα που πρέπει ν' ανοίξει είναι το δικό τους, κι ότι τα κόμματα κατέχουν την πρώτη θέση στη λίστα με τους εγχώριους προβληματικούς οργανισμούς. Εχοντας δε νωπές τις εντυπώσεις από το «Δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν, στοιχηματίζει πως η περίπτωση της Ελλάδας θα είναι το πρώτο κεφάλαιο που θα προστεθεί στις επόμενες επανεκδόσεις του. «Σαν πειραματόζωα κι εμείς, είμαστε μουδιασμένοι, αποπροσανατολισμένοι» λέει. «Ο,τι πήγε να γίνει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους, καταστράφηκε από τους γραφικούς... Και το δυστύχημα είναι πως ακόμα κι αν διά μαγείας εξαφανίζονταν όλα τα οικονομικά μας προβλήματα, για τα άλλα ελλείμματά μας, σε ηθικό, κοινωνικό, αισθητικό επίπεδο, θα είμασταν και πάλι χρεωμένοι ώς τον λαιμό».
φωτό: Λ. Παπαδόπουλος
Ελευθεροτυπία
Χωρίς ΔΣ εδώ και 16 μέρες οι ΕΡΤ...
Πέρασαν 16 ολόκληρες μέρες χωρίς η κυβέρνηση να ορίσει διοίκηση στην ΕΡΤ, αν και ήταν γνωστό πως με βάση το νόμο Παπακωνσταντίνου η θητεία του έληγε στις 30 Σεπτεμβρίου.
Μεθαύριο, αναμένεται το...
νέο 7μελές ΔΣ να περάσει από την επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής.
Αν δεν υπάρξουν ανατροπές στο ΔΣ θα συμμετέχουν οι , Θανάσης Παπαγεωργίου, πρόεδρος, Λ. Ταγματάρχης διευθύνων σύμβουλος , Νίκος Σωτηριάδης, (πρόεδρος ΕΡΤ3) μέλος, Πάνος Σαμούρης, μέλος, Γεωργανδρέας Ζάννο, μέλος, Στέφανος Στεφάνου, μέλος και Αρίστων Κοντιζάς (εκπρόσωπος εργαζομένων).
Παραίτηση υπέβαλλαν διαφωνώντας, με τους χειρισμούς της κυβέρνησης, οι, Ηλίας Μοσχονάς Χρήστος Αβραάμ, Λένα Διβάνη και Λυδία Κονιόρδου.
Πηγές: mediasoup, Παρόν
Μεθαύριο, αναμένεται το...
νέο 7μελές ΔΣ να περάσει από την επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής.
Αν δεν υπάρξουν ανατροπές στο ΔΣ θα συμμετέχουν οι , Θανάσης Παπαγεωργίου, πρόεδρος, Λ. Ταγματάρχης διευθύνων σύμβουλος , Νίκος Σωτηριάδης, (πρόεδρος ΕΡΤ3) μέλος, Πάνος Σαμούρης, μέλος, Γεωργανδρέας Ζάννο, μέλος, Στέφανος Στεφάνου, μέλος και Αρίστων Κοντιζάς (εκπρόσωπος εργαζομένων).
Παραίτηση υπέβαλλαν διαφωνώντας, με τους χειρισμούς της κυβέρνησης, οι, Ηλίας Μοσχονάς Χρήστος Αβραάμ, Λένα Διβάνη και Λυδία Κονιόρδου.
Πηγές: mediasoup, Παρόν
Απολύθηκε ο “Καιρός” ...
ΔΕΙΤΕ την ΚΛΟΠΗ που έγινε στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ! (VIDEO-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!) ...
olympiacos24.gr
Χθες γράψαμε ότι ο Πέτρος Κωνσταντινέας έκανε τα στραβά μάτια στο δολοφονικό τάκλιν του Κάλα στον Μοντέστο, φάση από την οποία προήλθε η....
ισοφάριση της ΑΕΚ με τον Λεονάρντο.
Όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο που αναλύει καρέ-καρέ το olympiacos24.gr, ο παίκτης της ΑΕΚ πάει με αντιαθλητική πρόθεση, βάζοντας σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού!
Το πιο περίεργο όμως, είναι ότι ο Κωνσταντινέας είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ στη φάση! Δείτε το “παγωμένο καρέ” του ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΥ βίντεο και θα διαπιστώσετε την κατάφωρη αδικία που υπέστη ο Θρύλος! Και μετά ο Αδαμίδης μας έλεγε για αποτελέσματος! ΙΔΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΙ…ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ!
Και τ' όνομα αυτού...
Ο Στραβελάκης το 'χε τ' όνομα στην τσέπη. Και την ώρα που ρώταγε την ανταποκρίτρια του MEGA στο Παρίσι, Μαρία Δεναξά, ποιος θα 'ναι ο αντίπαλος του Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές, στην οθόνη έβγαινε και τ' όνομά του: Ολάντ.
Μόνο που η Μαρία, δεν του 'κανε τη χάρη. Στις...
10:30 το βράδυ, θα ξέρουμε, του απάντησε.
Κι ο παντογνώστης παρουσιαστής, της το κράτησε "μανιάτικο" .
Κλείνοντας τη σύνδεση, της είπε: μπορεί σε μιάμιση ώρα να ανακοινωθεί το όνομα, αλλά όλοι ξέρουμε πως ο σοσιαλιστής αντίπαλος του Σαρκοζί, θα είναι ο Ολάντ...
Μόνο που η Μαρία, δεν του 'κανε τη χάρη. Στις...
10:30 το βράδυ, θα ξέρουμε, του απάντησε.
Κι ο παντογνώστης παρουσιαστής, της το κράτησε "μανιάτικο" .
Κλείνοντας τη σύνδεση, της είπε: μπορεί σε μιάμιση ώρα να ανακοινωθεί το όνομα, αλλά όλοι ξέρουμε πως ο σοσιαλιστής αντίπαλος του Σαρκοζί, θα είναι ο Ολάντ...
Γιάννης, Γιαννάκης...
Σεραφείμ-Κάτια (Χερουβείμ) ...
Μνήμες εποχής "παρέμβασης των 4" ...
Η κίνηση των 3 θύμισε στο ΜEGA την εποχή που μια ομάδα 4 στελεχών του ΠΑΣΟΚ (με επικεφαλής Σημίτη και Βάσω) τράβηξε διαχωριστική γραμμή στην πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μόνο που...
εδώ οι Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος και Ραγκούσης, τραβούν διαχωριστική γραμμή απέναντι στους άλλους υπουργούς και μάλλον διευκολύνουν το Γιώργο Παπανδρέου, ζητώντας να τραβήξουν μέχρι τέλους, με πίστη και ορμή, τις μεταρρυθμίσεις.
Μάλλον, όμως, οι "3" είναι εκτός πραγματικότητας, μη βλέποντας πως παντού γύρω τους υπάρχει ένας λαός εξεγερμένος...
Μόνο που...
εδώ οι Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος και Ραγκούσης, τραβούν διαχωριστική γραμμή απέναντι στους άλλους υπουργούς και μάλλον διευκολύνουν το Γιώργο Παπανδρέου, ζητώντας να τραβήξουν μέχρι τέλους, με πίστη και ορμή, τις μεταρρυθμίσεις.
Μάλλον, όμως, οι "3" είναι εκτός πραγματικότητας, μη βλέποντας πως παντού γύρω τους υπάρχει ένας λαός εξεγερμένος...
Αποδοκίμασαν τον Π. Κουκουλόπουλο στο Κολωνάκι...
Ο Υφυπουργός Εσωτερικών βρέθηκε στην πλατεία Κολωνακίου και δέχθηκε φραστική επίθεση από εργαζόμενους της ΠΟΕ ΟΤΑ (δείτε βίντεο). Οι υπάλληλοι στην καθαριότητα των δήμων τον πλησίασαν και ... του εξέφρασαν τα παράπονα τους για την στάση της κυβέρνησης.
Ο Πάρης Κουκουλόπουλος δεν θέλησε να κάνει διάλογο μαζί τους, τους άκουσε για λίγο και στην συνέχεια με γοργά βήματα μπήκε στο αυτοκίνητο του και αποχώρησε από την πλατεία Κολωνακίου
Πηγή: real.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)