Του Δημήτρη ΜητρόπουλουΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ – όπου θα βρίσκεται σήµερα το βράδυ ο Πρωθυπουργός – έχουν µια ωραία έκφραση: «La comedie du pouvoir». Ελληνιστί, η κωµωδία της εξουσίας.
ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να είναι ο τίτλος των χθεσινών ραντεβού του Γιώργου Παπανδρέου µε τους ... πολιτικούς αρχηγούς. Εγιναν Τρίτη – όπως και την τελευταία φορά. Ωστόσο, από τον µήνα Μάρτιο µέχρι σήµερα φαίνεται να έχει περάσει µια αιωνιότητα. Και τότε ήταν δύσκολα τα πράγµατα, καθώς οι δίδυµες σύνοδοι κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης φάνταζαν ως Συµπληγάδες. Χθες όµως το κλίµα που εισέπραξαν οι επισκέπτες στο Μαξίµου, αρχηγοί και συνεργάτες τους, ήταν πολύ πιο βαρύ.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ έναν χρόνο µετά το Μνηµόνιο να καλεί ο Πρωθυπουργός την αντιπολίτευση, να ζητά συναίνεση σε οποιαδήποτε βάση και να δέχεται ευγενώς υποδείξεις; Φυσικά, η Ν.∆. δεν συναινεί. O Φώτης Κουβέλης δεν θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσµο. Και ο Τσίπρας είπε στον Παπανδρέου µέσα ό,τι δήλωσε µετά έξω. ∆ηλαδή να φύγει.
Σε ΕΠΙΠΕΔΟ κορυφής, η πολιτικήείναι κώδικας επικοινωνίας. Το «φύγε» σηµαίνει απλά: κάνε εκλογές.Αυτό κατάλαβε κι ο Παπανδρέου που, ευγενής και «σουηδός», δεν προσωποποιεί τέτοιες κουβέντες. Τι περίµενεόµως ο Πρωθυπουργός; Οτι πηγαίνοντας στο ∆ΝΤ, θα τον ακολουθούσε εκεί έναν χρόνο αργότερα και η Αριστερά; Η Αλέκα δεν πήγε καν στο Μαξίµου. Ο δε Αλέξης επέµενε κεκλεισµένων των θυρών ότι πήγαµε στο ∆ΝΤ εκ προµελέτης – κάτι που αρνείται ο Παπανδρέου. ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ, η σχέση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι δηλητηριασµένο πηγάδι. ∆εν είναι µόνο τα γιαουρτώµατα και τα κραξίµατα. Είναι και η πολιτική αντιδικία στη Βουλή. Εκεί ο Παπανδρέου διάλεξε τον Τσίπρα ως συνοµιλητή για να εκραγεί κατά της αντιπολίτευσης που οδηγεί τη χώρα σε έναν δρόµο που να µην έχει µισθούς και συντάξεις. Μερικές µέρες αργότερα, ο Αλέξης ανταπέδωσε τις φιλοφρονήσεις χαρακτηρίζοντας τον Γιώργο ως «Πινοτσέτ». Βεβαίως, πρόκειται για φάουλ. Οπως έκανε φάουλ κι ο Αλέκος Αλαβάνος χαρακτηρίζοντας «νονό» τον Κώστα Καραµανλή πριν από µερικά χρόνια στη Βουλή.
ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑ της Κουµουνδούρου είναι ότιοι ιδιωτικοποιήσεις βάζουν την Ελλάδα στον ίδιο δρόµο που είχε µπει πριν από τριάντα χρόνια η Χιλή. Πράγµατι, στο Σαντιάγο εφάρµοσαν τις ακραίες φιλελεύθερες ιδέες τους τα «Σικάγο boys» του Μίλτον Φρίντµαν µε φόντο τη χούντα. Αλλά το γεγονός ότι πήγαµε στο∆ΝΤ και καλούµαστε να εφαρµόσουµε ανάλογες συνταγές δεν κάνει τον Παπανδρέου – έναν υπερβολικά προοδευτικό πολιτικό – Πινοτσέτ. ΕΝΤΑΞΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται µεταξύ αριστερού λαϊκισµού και πολιτικού µηδενισµού. Ο Παπανδρέου όµως τι νόηµα είχε να απευθύνει πρόσκληση για κουβέντα – και να δείχνει οικονοµικά διαγράµµατα – σε έναν αρχηγό κόµµατος που έχει πάει για να µη συµφωνήσει µέσα και να κάνει σόου απέξω; Ας γίνονταν ουσιαστικές κατ’ιδίαν διαβουλεύσεις µε αυτούς που θέλουν – ή πρέπει – να συναινέσουν. ΟΑλέξης δεν είναι µεταξύ αυτών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: αυτό που είδαµε χθες ήταν µια ιλαροτραγωδία της εξουσίας.
Aγιογραφίες από τα ΝΕΑ
