ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Από διαφορετικές αφετηρίες, δύο διαφορετικά πρόσωπα τις τελευταίες ηµέρες έφεραν πάλι στο προσκήνιο τη συζήτηση που επιγράφεται: «Σκηνές από το µέλλον του Κώστα Καραµανλή». Με ευπρέπεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε χθες ότι έπρεπε ήδη να έχει µιλήσει – άρα, καιρός να το κάνει! Νωρίτερα ο ισοπεδωτικός Φαήλος Κρανιδιώτης, επιστήθιος φίλος του Αντώνη Σαµαρά, είδε τον Κώστα Καραµανλή στο αξίωµα του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας. Ρωτήθηκαν και απάντησαν.
Το θέµα όµως είναι πώς βλέπει το µέλλον του Κώστα Καραµανλή ο... ίδιος ο Κώστας Καραµανλής. Οι συνοµιλητές του διαισθάνονται ότι έχει άλλη ανάγνωση της ιστορίας από αυτή που θέλει να του επιβάλει η συγκυρία.
Στη Ν.∆. παραδέχονται ότι ο πρώην πρωθυπουργός τηρεί στο ακέραιο την υπόσχεση που έδωσε στον διάδοχό του: ∆εν θαµεβρεις µπροστά σου και αν χρειαστείς τη γνώµη µου, εδώ είµαι. Παράλληλα όµως διακινούν ψιθυριστά ένα ερώτηµα: Μπορεί στα 55 του να έκλεισε για πάντα τους λογαριασµούς του µε τα δηµόσια αξιώµατα κάποιος που υπήρξε τόσα χρόνια πρωταγωνιστής; Η πιο πιθανή απάντηση του ίδιου θα ήταν: Γιατί όχι; Ωστόσο, παρά την καταβροχθιστική µεταχείριση που επιφυλάσσει ακόµη η µιντιακή κρεατοµηχανή στη διακυβέρνησή του, ο Κώστας Καραµανλής δεν µπορεί να θεωρηθεί πολιτικός µίας χρήσης.
Συνεπώς, κοντά στον νου κι η γνώση. Οι µελλοντικές κινήσεις του αναγκαστικά βρίσκονται κλεισµένες στη θαλάµη της στιγµής κατά την οποία θα µιλήσει – όπως του ζητείται. Γιατί δεν το έχει κάνει έως τώρα; Οι τρέχουσες ερµηνείες είναι: ή δεν έχει τι να πει, ή κρίνει ότι δεν υπάρχει ακροατήριο, ή εκτιµά ότι αν µιλήσει θα βλάψει. Οι πιο διορατικοί προβλέπουν πως η διακοπή της ανυπεράσπιστης σιωπής του θα περιέχει την επιστροφή του στην πολιτική – όχι αναγκαστικά µέσω της Ν.∆. Απλώς, αυτό είναι µια εξέλιξη που θα κριθεί στον χρόνο και από τον χρόνο.
Αλλωστε αµέτρητοι πολιτικοί, ανάµεσά τους και οι επιφανέστεροι από τους Ελληνες, έχουν ζήσει δύο καριέρες. Στο καλύτερο βιβλίο του Μίµη Ανδρουλάκη – «Ζητούνται αλχηµιστές» (Καστανιώτης) – ένα συγκλονιστικό κεφάλαιο για το come back των ηγετών στην ίστορία συνδέει την επιστροφή τους µε την αποχώρηση:
«υπάρχει η ιερή στιγµή της πολιτικής, όπου αν σέβεσαι τον εαυτό σου δεν έχεις άλλο δρόµο – επιλέγεις την οδό της ερήµου…».
tanea.gr
