ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ η πόρτα; Σίγουρα την είσοδοσε µια άλλη κατάσταση – δηλαδή το µέλλον. Κάτι που στη σηµερινή Ελλάδα φαίνεται δύσκολο. Αλλοι σηκώνουν µπάρες στα διόδια. Αλλοι δεν κόβουν εισιτήρια στα λεωφορεία. Και οι συνδικαλιστές έχτισαν την πόρτα του προέδρου της Αττικό Μετρό Α.Ε. σε µια «γυµνή», από ψυχαναλυτικής πλευράς, ενέργεια.
ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗΣ ο ∆ηµήτρης Ρέππας δεν είναι. Είναι όµως οδοντίατρος – άρα τύπος υποµονετικός και µεθοδικός. Στο οδοντιατρείο, η απονεύρωσηγίνεται από τη µια επίσκεψη στην άλλη. Με τις αναγκαίες ενέσεις. Το µούδιασµα βοηθάεινα µην καλοπροσέξει ο ασθενής τις πολύχρωµες βελόνες.
Ο ΡΕΠΠΑΣ είναι υπουργός Υποδοµών, Μεταφορών και ∆ικτύων. Και – για να το πούµε απλά – δεν θα ήθελε κανείς να είναι Ρέππας στη θέση του Ρέππα. Πολιτικός πουέχει κρατηθείψηλά εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ο ∆ηµήτρης δεν µπορεί να κατηγορηθεί για έλλειψη αισθητηρίου. ΥπουργόςΤύπου – οπιο επιτυχηµένος ανέκαθεν - του Σηµίτηανέλαβε να µαζέψει τα συντρίµµια του Ασφαλιστικού το 2001. Γραµµατέας τηςΚοινοβουλευτικής Οµάδαςτου ΠΑΣΟΚ τα πέτρινα χρόνια µετά το 2004, άφησε πολλούς κάγκελο όταν στάθηκε κατευθείαν δίπλα στον Παπανδρέου το 2007 αντί ναπάει µε τονΒενιζέλο. Βεβαίως, δικαιώθηκε.
ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΑΣ αλλά όπως επιµένουν ναλένε όσοι ξέρουν από Πελοπόννησο είναι Αρκάς πεδινός.Κάτι που εξηγεί ότι είναι συγχρόνως αγύριστο κεφάλι αλλά και άνθρωπος των ισορροπιών.∆ύο παραδείγµατα: Στους αυτοκινητοδρόµους, ο Ρέππας δεν τα ‘ριξε στην κυβέρνηση Καραµανλή καιτα πεπραγµένα της σε θέµατα συµβάσεων. Στις αστικές συγκοινωνίες,ο Ρέππας δεν δέχεται κουβέντα ότι θα έπρεπε να προχωρήσει πιο γρήγορα ή να πάει σε πιο σκληρή γραµµή έναντι των συνδικαλιστών, ώστε να µην υποφέρειτο επιβατικό κοινό ώς τις 15 Φεβρουαρίου που ψηφίζεται το νοµοσχέδιο. Αλλο η ταλαιπωρία κι άλλο τα παραταγµένα λεωφορεία µπρος στα αµαξοστάσια και η αναταραχή τύπου1990-1993.
Βεβαίως, βοηθάει να είσαι βουλευτής Αρκαδίας και όχι, ας πούµε, Β’ Αθηνών, όπου, σηµειωτέον, δεν ήθελε ποτέ να έρθει ο ∆ηµήτρης.
ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ η χώρα χρόνο για γιατροπορέµατα ή είµαστε µπροστά σε εξαγωγή φρονιµίτη; Ακόµη χειρότερα: η ισορροπία γίνεταιδύσκολη ανάµεσα σε όλοκαι περισσότερες βάρκες, κανό, καΐκια και πιρόγες. Οι σκεπτικιστές λένεπως τα σχέδια αναδιάρθρωσης ΟΣΕ και αστικών συγκοινωνιών είναι λίγο σαν το Πρόγραµµα Ανάπτυξης και Σταθερότητας µε το οποίο νόµιζε ότι θα σώσει τη χώρα τα Χριστούγεννα του2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Είναι γνωστό τι έγινε τότε – πήγαµε στο Μνηµόνιο. Πού πάµε τώρα; Σε ιδιωτικοποιήσεις. Αλλά θα έχουµε τουλάχιστον ξανά το άλλοθι ότι το παλέψαµε.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
