Συνεντευξη: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ«Πριν από το τέλος του χρόνου πρέπει να υπάρξει πρόνοια για τους ανθρώπους αυτούς που αιφνιδιάστηκαν από τα περσινά µέτρα και δυσχέρανε το βιοτικό τους επίπεδο», λέει στα «ΝΕΑ» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης
Μέτρα ανακούφισης για όσους «αιφνιδιάστηκαν», όπως λέει χαρακτηριστικά, από τα µέτρα που πήρε πέρσι η κυβέρνηση ζητάει ο Θεόδωρος Πάγκαλος και τονίζει ότι αυτά τα µέτρα πρέπει να ληφθούν πριν από το τέλος του χρόνου. Παράλληλα ξεκαθαρίζει σε συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ», ότι...
δεν υπάρχει περιθώριο για τη λήψη νέων µέτρων λιτότητας. Και δηλώνει – σε µια άλλη παραλλαγή τού «όχι ένα κοστούµι για όλους» που είπε στις Βρυξέλλες ο Γιώργος Παπανδρέου – την έντονη διαφωνία του µε το γερµανικό σχέδιο που απαιτεί αναθεώρηση του Συντάγµατος, για να συµπεριληφθεί η µείωση του χρέους και το ποσοστό του ελλείµµατος. «∆εν µε ελκύει η πρόταση της κ. Μέρκελ», τονίζει σε µια άψογα κοµψή, για τον Θ. Πάγκαλο, διατύπωση.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Θ. Πάγκαλος δεν µπαίνει καν σε διάλογο για τους «κοπρίτες», για τους κηφήνες «στρατηγούς» ή για όσα ακολούθησαν το «µαζί τα φάγαµε». Αυτά θεωρεί ότι ανήκουν στο παρελθόν, πιστεύει ότι υπήρξε µεγάλη διαστρέβλωση από την αντιπολίτευση στα όσα πραγµατικά ήθελε να πει και τι στην πραγµατικότητα πέρασε προς τα έξω, και δεν επιθυµεί να δώσει την παραµικρή συνέχεια. Θέλει να µιλήσει για το µέλλον της χώρας και για την προσπάθεια που κάνει να βγει από την κρίση. Για τους Ελληνες που παλεύουν. Και αφού ξεκαθαρίζει ότι «δυστυχώς (για όσους επένδυσαν τεράστια κεφάλαια στη χρεοκοπία της χώρας) χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα υπάρξει», προσθέτει:
«Νοµίζω ότι η προσπάθειά µας, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιµετωπίζουµε, θα έχει αποτέλεσµα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό σήµερα, αλλά πιστεύω ότι το null 13 ή ακόµη περισσότερο το null 14, µπορεί να έχουµε πλεόνασµα. Αυτό θα οδηγήσει µε τη σειρά του σε χαµηλότερα επιτόκια δανεισµού, καλύτερη διαχείριση του χρέους, ρευστότητα στην αγορά, αύξηση του ΑΕΠ».
Για να έχουµε πλεόνασµα, θα πρέπει να µεσολαβήσει µια διετία σκληρής λιτότητας που θα αποδώσει 12 δισ.
Εχω µια γενικότερηένσταση στη σκέψη ότι πρέπει κάθε φορά να πείθουµε κάποιους να µας δίνουν λεφτά, αλλά δυστυχώς αυτό είναι αναπόφευκτο. Οπως και για το ότι αν πάψουν να µας δίνουν, εµείς θα ξαναγυρίσουµε στο προηγούµενο καθεστώς. Αυτά τελείωσαν. Αλλά είναι λογικό εκείνοι που µας δανείζουν, να ενδιαφέρονται για το αν τα χρήµατα που µας δίνουν, στηρίζουν µια προσπάθεια ή δίνονται για να συνεχιστεί µια κατάσταση που αποτελεί παρελθόν.
Σας κατηγορούν ότι οι πολιτικές που εφαρµόζετε είναι νεοφιλελεύθερες και προφανώς δεν έχουν σχέση µε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ.
Το Μνηµόνιο περιλαµβάνει, µην εκπλήσσεστε, και ορισµένες προεκλογικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Εµείς είχαµε, για παράδειγµα, δεσµευτεί για το άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων. Γιατί να υπαναχωρήσει το ΠΑΣΟΚ από αυτή την εξαγγελία του; Κι αν το κάνει στο µέλλον µια άλλη κυβέρνηση, τι θα γίνει δηλαδή; Θα ξανακλείσουν τα κλειστά επαγγέλµατα; Πιστεύει κανείς ότι υπάρχει περίπτωση να γυρίσουµε πίσω; Εχουν γίνει ριζικές παρεµβάσεις που εξαλείφουν µεγάλες πληγές ελλειµµάτων του ∆ηµοσίου – δείτε τι γίνεται µε τις ∆ΕΚΟ, τις δηµόσιες υπηρεσίες. Στον ΟΣΕ, για παράδειγµα, ο τζίρος δεν είναι παρά το null του µισθολογίου των εργαζοµένων. Μπορούσε να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση;». Θα αναθεωρήσετε το Σύνταγµα, όπως απαιτεί η κ. Μέρκελ για τη διάσωσή µας;
Το Σύνταγµα µπορεί να αναθεωρηθεί. Αλλά απορρίπτω διαρρήδην τη σκέψη να υπάρχει κοινοτική απόφαση να παρεµβαίνουν σε όλα τα εθνικά Συντάγµατα. Στην Ελλάδα γίνεται µια συζήτηση, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απορρίψει αυτή την προοπτική. Η αναθεώρηση έχει νόηµα αν αφορά και άλλα θέµατα που εκκρεµούν. Αλλά αυτό είναι άλλο πράγµα από αυτό που επιζητεί η κ. Μέρκελ. ∆εν µε έλκυε η σκέψη να αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη στο γερµανικό σχέδιο διάσωσης. Αυτή είναι ίσως µια καλή αφετηρία για συζήτηση. Το ναι ή το όχι.
Σας απασχολεί ότι πολλές κοινωνικές οµάδες έχουν πληγεί σοβαρά από τα µέτρα που πήρατε;
Φυσικά, δεν είµαστε έξω από την κοινωνία. Εγώ προσωπικά συναντώ πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι αντιµετωπίζουν πρόβληµα και συζητώ µαζί τους. Βεβαίως κόπηκαν συντάξεις, αλλά ας πούµε ακόµη κι αυτός που του περικόπηκε η σύνταξη και παίρνει λιγότερα από 1.000 ευρώ τον µήνα, ξέρει ότι το κράτος διαθέτει δωρεάν υγεία της οποίας αυτός κάνει χρήση – σε διαφορική περίπτωση θα πλήρωνε, και πολλά µάλιστα.
Υπάρχουν όµως άνθρωποι που δεν τα βγάζουν πέρα, που το βιοτικό τους επίπεδο άλλαξε δραµατικά.
Θα κάνετε κάτι γι’ αυτούς;
Κατά τη γνώµη µου, πολύ νωρίς, και πάντως πριν από το τέλος του χρόνου πρέπει να υπάρξει πρόνοια για τους ανθρώπους αυτούς που αιφνιδιάστηκαν από τα περσινά µέτρα και δυσχέρανε το βιοτικό τους επίπεδο. Αλλά δεν είµαι σε θέση σήµερα να πω πώς ακριβώς θα βελτιώσουµε το επίπεδό τους, γιατί θα εξαρτη θεί από τα έσοδα του κράτους εκείνη την περίοδο.
Μου είπατε ότι µιλάτε µε τους ανθρώπους. Το αντέχετε;
Εγώ µιλάω πολύ µε τον κόσµο, µε ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων, και µιλάω καλά. Κι αν εξαιρέσεις κάποιον που µπορεί να πετάξει καµιά χοντράδα και να µε εκνευρίσει, µε τον πολύ κόσµο µιλάω πολύ και για όλα.
Τι σας λένε; Μη µου πείτε ότι είναι ευχαριστηµένοι µ’ αυτή την πολιτική που ακολουθείτε...
Οχι. Αλλά έχω προσέξει ότι οι οξύτερες αντιδράσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής προέρχονται όχι από τους πολύ φτωχούς ανθρώπους, αλλά από τα µεσαία και ανώτερα στρώµατα. Γιατρούς, µηχανικούς, δηµοσίους υπαλλήλους, γενικώς πολίτες άνετα αµειβόµενους σε καλές συνθήκες εργασίας, που τώρα υφίστανται τις επιπτώσεις της κρίσης. Ολοι αυτοί δίνουν µια µάχη οπισθοφυλακής, που δεν µπορεί και δεν θα έχει κανένα αποτέλεσµα πλην της φθοράς. ∆εν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να περάσουν µπροστά, στην εµπροσθοφυλακή. Η κρίση παρέχει ευκαιρίες. Είναι τυχαίο ότι πέρσι σε συνθήκες απόλυτης κρίσης, οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 50%; Κάποιοι βρήκαν ελληνικά προϊόντα ελκυστικά στο εξωτερικό και τα εξήγαγαν. Αυτοί είναι που βελτιώνουν την εικόνα της χώρας.
Δεν µπορούν να κάνουν όλοι εξαγωγές, οι περισσότεροι πρέπει να ασκήσουν ένα επάγγελµα.
Γι’ αυτό σας λέω κ. Παπαχρήστο. Πιστεύω ότι ζούµε µια εποχή που ο παραδοσιακός τρόπος σκέψης υφίσταται ριζική αλλαγή, µέσα από µια πολύ επώδυνη διαδικασία. Κάποτε ο γονιός πίστευε ότι µε µια καλή πολιτική γνωριµία θα έλυνε το πρόβληµα της απασχόλησης του παιδιού του µε έναν διορισµό στο ∆ηµόσιο. Τώρα τελείωσαν αυτά. Ή θα µείνει άνεργος ή θα αποδεχτεί ότι θα γίνει χειρώναξ.
Του είναι δύσκολο να αποδεχτεί είτε το ένα είτε το άλλο. Αλλά θα σας πω και κάτι άλλο. Οι χειρώνακτες στην Ελλάδα έκαναν τα τελευταία 20 χρόνια µια πορεία, η οποία ασφαλώς θα αναλυθεί από τους ιστορικούς του µέλλοντος. Μόνο που δεν ήταν Ελληνες αλλά Αλβανοί, που έκαναν περιούσιες, δηµιούργησαν καταθέσεις, σπούδασαν τα παιδιά τους… Φοβάστε τις απεργίες;
Θεωρώ αδιανόητο, και προφανώς απαράδεκτο, αυτό που κάνουν ορισµένες κοινωνικές οµάδες που απεργούν, όπως οι εργαζόµενοι στα µέσα µαζικής µεταφοράς. Στο Παρίσι όπου έζησα πολλά χρόνια, στις συγκοινωνίες υπήρχαν τρία συνδικάτα. Το κοµµουνιστικό, το σοσιαλδηµοκρατικό και το χριστιανοδηµοκρατικό. Συνεργάζονταν στις απεργίες συχνά, αλλά έβλεπες να κυκλοφορεί 1 στους 3 συρµούς του µετρό, 1 στα τέσσερα λεωφορεία. Ουδέποτε όµως να µην κυκλοφορεί τίποτε όπως εδώ. Απέναντι στο αναφαίρετο δικαίωµα στην απεργία, υπάρχει επίσης το αναφαίρετο δικαίωµα εκείνου που θέλει να εργαστεί. Εδώ ισχύει το block out, µόνο που δεν το ασκεί ο εργοδότης, αλλά οι συνδικαλιστές που επιβάλλουν µε τη βία, στον άλλον που θέλει να εργαστεί, να µη δουλέψει. Πρόκειται για θέµα που πρέπει να µας απασχολήσει όλους σαν κοινωνία.
ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΔΙΑΛΥΣΗ
Γιατί η κυβέρνηση αντιµετωπίζει σχεδόν φοβικά το κίνηµα τού «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»;
Το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», το έργο του Ντάριο Φο, το οποίο προφανώς ούτε το έχουν δει ούτε το έχουν ακούσει τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΣΥΡΊΖΑ, καµιά σχέση δεν έχει µε αυτό που προωθούν τα κόµµατα αυτά. εγώ θα πω το εξής: γιατί αφού κάποιος από τους επιβάτες ενός λεωφορείου δεν πληρώνει εισιτήριο, το λεωφορείο ξεκινάει;
αν ο εργαζόµενος σεβόταν το επάγγελµά του, και το ψωµί που τρώει, θα έπρεπε να πει δεν πάω πουθενά. Ή θα κατέβει αυτός που δεν πλήρωσε ή δεν ξεκινάει το λεωφορείο. Νοµίζω ότι αυτές οι πρακτικές οδηγούν σε χρεοκοπία το κράτος και την κοινωνία σε διάλυση. Θα ρωτήσω επίσης τι θα γίνει αν αναπτυχθεί το ίδιο κίνηµα και κατά των ιδιωτών. Στο ταξί, στο εστιατόριο, στον κινηµατογράφο, στον κουρέα της γειτονίας του. αναρωτιέµαι αν κάποιοι έχουν αντιληφθεί τις συνέπειες αυτών που λένε και αυτών που κάνουν.
tanea
