Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΕΛΙΚΑ, ο Θόδωρος Πάγκαλος είναι λίγο σαν την αγορά οµολόγων. Το spread, δηλαδή η διαφορά µεταξύ των δικών του δηλώσεων και του κυβερνητικού µέσου όρου, όλο και µεγαλώνει. Με αποτέλεσµα η κατάσταση να φαίνεται ανεξέλεγκτη.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, υπάρχουν προσωπικές αφετηρίες και...
συστηµικοί λόγοι για όλα όσα συµβαίνουν. Η ιδιοσυγκρασία του ανδρός είναι γνωστή χρόνια – ή µάλλον δεκαετίες – τώρα. Παραφράζοντας αυτό που είχε πει ο Ζακ Σιράκ όταν οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ετάχθησαν υπέρ του πολέµου στο Ιράκ το 2003, ο Πάγκαλος δεν έχει χάσει καµία ευκαιρία να σιωπήσει.
Η ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ αυτή µέτρησε στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπανδρέου εξαρχής. Τον ήθελαν µέσα, αλλά πού; Σίγουρα σε µια γκράντε θέση που να ικανοποιεί τον ίδιο, αλλά να περιορίζει τις ζηµιές από τις φραστικές εκρήξεις του. Οι µισοί εκ των παπανδρεϊκών σκέφθηκαν την προεδρία της Βουλής. Οι άλλοι µισοί φοβήθηκαν το ενδεχόµενο διακοµµατικής αναστάτωσης σε περίπτωση λεκτικής εκτροπής τού – γνωστού για τις κόντρες του µε το ΚΚΕ και άλλους – Παγκάλου.
Οπότε δηµιουργήθηκε η αντιπροεδρία. Μια θέση που δεν πατάει πολύ καλά νοµικά και δεν έχει εντελώς συγκεκριµένες αρµοδιότητες. Αυτό που δεν σκέφθηκαν είναι ότι ο Πάγκαλος µπορεί να κάλυπτε το κενό αρµοδιοτήτων διά του λόγου, αλλά τώρα πια είναι πολύ αργά. ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, υπάρχει ένα πριν και ένα µετά στη δηµόσια φραστική παραγωγή Παγκάλου. Πριν ο Θόδωρος τά ‘λεγε µεν χοντρά, αλλά µε τρόπο που να βάζει πλάτη στην κυβέρνηση. Μετά οι δηλώσεις του – από την αναδιάρθρωση χρέους ώς τους κοπρίτες – µπορεί να φωτογραφίζουν αλήθειες υπό γωνία, έχουν όµως κόστος για τη συµπολίτευση. Γιατί; Του έχει ξεφύγει, ως συνήθως, η δόση; ∆εν µπορεί να συγκρατήσει δηµοσίως τον κυνισµό που χαρακτηρίζει όλους τους ευφυείς της πολιτικής; Ή, όπως κυκλοφορεί, έχει θυµώσει µε το ΠΑΣΟΚ γιατί θεωρεί ότι η δηµοτική υποψηφιότητα της συζύγου του Χριστίνας Χριστοφάκη στα Καλύβια δεν βοηθήθηκε όσο έπρεπε; Αν είναι έτσι, τότε το πριν και το µετά είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές που άλλη µία φορά – όπως και το 1994 στην Αθήνα – πάνε να εξελιχθούν σε παράξενο ορόσηµο για τον Πάγκαλο.
ΩΣΤΟΣΟ, πίσω από τα παραπολιτικά υπάρχει η πολιτική, ιδίως ως συγκυρία.
Συνηθισµένος να υποτιµά – όχι αδίκως – τους πάντες και τα πάντα, ο Πάγκαλος κινδυνεύει να έχει υποτιµήσει την εποχή. Η Ελλάδα του Μνηµονίου είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και δεν έχει αντοχή για ωµές διατυπώσεις. Το ίδιο και µια κυβέρνηση – ή ένας Πρωθυπουργός – που νιώθει ότι το ισοζύγιο βαραίνει προς τη φθορά κι ας γίνονται στη χώρα πολλά από όσα δεν έγιναν εδώ και τριάντα χρόνια.
ΦΥΣΙΚΑ, ΟΙ άνθρωποι δεν αλλάζουν, ιδίως στην πολιτική. ΟΠάγκαλος είναι ο Πάγκαλος. Αλλάζουν όµως οι καιροί...
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
