26.12.10

Μόναχο-Λονδίνο...

Τους κάθισε στο στομάχι το Μόναχο. Όχι, απ' το φαγητό, που ήταν εξαίρετο (είπαμε, αγριογούρουνο, παστό) , αλλά από το γιουχάισμα. Δια ταύτα και...

τα ζεύγη Καραμανλή-Νατάσας και Βαληνάκη-Χριστίνας μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και τράβηξαν προς το Λονδίνο.
Αυτές είναι οι πρώτες πληροφορίες. Λεπτομέρειες, σε λίγο...

Ποια ηθοποιός είχε μανία καταδίωξης; ...

Μιλά για μία δύσκολη περίοδο που πέρασε στη ζωή της...
Εξομολογείται πως είχε περάσει μια περίοδο της ζωής της πολύ δύσκολη, αφού αντιμετώπιζε μανία καταδίωξης. Ο λόγος για την...







Ελένη Ράντου, η οποία μιλά για την περιπέτειά της:
«Είχα μανία καταδίωξης, νόμιζα ότι κάτι όλοι θέλουν από εμένα, ότι με βλέπουν σαν εισιτήριο. Είχα πάψει να αγαπάω τους ανθρώπους και εμένα. Ουσιαστικά προσπαθούσα να πω “Είμαι άνθρωπος, έχω ανάγκη από μια αγκαλιά”. Όταν όμως παίρνεις φόρα και αρχίζεις να επεκτείνεσαι μόνη σου, οι μισοί θα σε φοβηθούν και οι άλλοι μισοί θα σε αντιπαθήσουν. Κανείς δεν αγκαλιάζει κάποιον όταν τον θεωρεί δυνατό. Αλλά και κανείς δεν είναι τόσο δυνατός που να μην έχει ανάγκη μια αγκαλιά. Έχασα εκείνη την περίοδο την ζεστασιά, την ηρεμία μου, την γαλήνη της ψυχής μου. Κάτι που δεν ήταν εμφανές στη δουλειά μου, γιατί η δουλειά σε εκτονώνει. Άρχισα να θέλω χάπια για να κοιμηθώ, να παθαίνω απανωτές καταθλίψεις. Κάποια στιγμή πήρα αντικαταθλιπτικά αλλά δεν με βοήθησαν καθόλου. Έγινα ένθερμος της ομοιοπαθητικής πέταξα όλα και ηρέμησα. Τώρα είμαι γαλήνια. Οι χαρές δεν έχουν την ίδια ένταση, αλλά δεν με ταράζουν»...
newsbeast.gr

Προτροπή Βαρθολομαίου για βοήθεια σε όσους υποφέρουν...

Στην αγάπη και την αλληλεγγύη προς τους ασθενέστερους επικέντρωσαν τα μηνύματά τους πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, με αφορμή την ημέρα των Χριστουγέννων.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφερθηκε στην...

οικονομική, κοινωνική, ηθική και κυρίως πνευματική κρίση, και προέτρεψε τους ανθρώπους να βρεθούν στις εκκλησίες και να προσφέρουν βοήθεια σε όσους υποφέρουν.

«Ας αφήσουμε το φως των Χριστουγέννων να πλημμυρίσει την ύπαρξή μας», ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ενώ ο Πάπας Βενέδικτος καταδίκασε τη βία και τους πολέμους και ευχήθηκε «Καλά Χριστούγεννα» σε 65 γλώσσες.

Έκκληση υπέρ της Ειρήνης στη Μέση Ανατολή απηύθυνε ο λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο ισραηλινά αεροπλάνα συνεχίζουν να βομβαρδίζουν στόχους στη Λωρίδα της Γάζας. Χθες τραυματίστηκαν τουλάχιστον δύο άνθρωποι, ενώ από νέα επίθεση έγινε γνωστό ότι σκοτώθηκαν δύο παλαιστίνιοι μαχητές της οργάνωσης Ισλαμική Τζιχάντ.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από skai.gr

Τι μας περιμένει μετά τις γιορτές...

Στην κορυφή της ατζέντας βρίσκονται πλέον τα κλειστά επαγγέλματα, η προώθηση του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο και κυρίως η αναδιάρθρωση των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ, αλλά και η...

περικοπή των μισθών στις εισηγμένες, κάτι που αναμένεται να δημιουργήσει νέες εντάσεις τον Ιανουάριο.

Οι φόροι που θα πρέπει να εισπραχθούν το 2011 υπολογίζεται να ξεπεράσουν τα 52 δισ. ενισχυμένοι από νέα μέτρα ύψους 7,8 δισεκατομμυρίων και τις αποκρατικοποιήσεις 7 δισ. στην τριετία 2011 - 2013.

Επιπλέον ήδη συζητούνται στο υπουργείο Οικονομικών τα μέτρα της τριετίας 2012-2014 που θα πρέπει να αποδώσουν 14 δισ.

Παράλληλα, η κυβέρνηση προγραμματίζει και περικοπές δαπανών 6,5 δισεκατομμυρίων, ενώ θα υπάρξει ειδική προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων ύψους 1,2 δισ. από το χώρο της Υγείας. Επίσης, προχωρούν οι συγχωνεύσεις, αλλά και οι καταργήσεις δημοσίων οργανισμών, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ εντός του Ιανουαρίου, η κυβέρνηση θα παρουσιάσει και το ολοκληρωμένο σχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας...

Σαν σήμερα στις 26 Δεκεμβρίου...


Το 1982 «Άνθρωπος της χρονιάς» το P.C.
Το 1606 έγινε η πρεμιέρα της τραγωδίας του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ».
Το 1825 ο Ιμπραήμ φθάνει στο Μεσολόγγι και αναλαμβάνει τις επιχειρήσεις εναντίον της πόλεως, αφού αντικατέστησε τον Κιουταχή στην αρχηγία των τοπικών τουρκικών στρατευμάτων.
Το 1906 προβλήθηκε η αυστραλιανή παραγωγή «Η ιστορία της συμμορίας του Ναντ Κέλι», που κόστισε 450 δολάρια και θεωρείται η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους στην ιστορία του κινηματογράφου.
Το 1982 «Άνθρωπος της χρονιάς» από... το περιοδικό TIME ανακηρύσσεται ο... προσωπικός ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Το 1991 στην τελευταία του συνεδρίαση, το Ανώτατο Σοβιέτ (σοβιετικό Κοινοβούλιο) υιοθετεί ψήφισμα, που ορίζει το τέλος της ΕΣΣΔ.

Το 2004 ισχυρότατος σεισμός, μεγέθους 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, στ' ανοιχτά της Βόρειας Σουμάτρας, προκαλεί τσουνάμι και 228.429 νεκρούς.

Το 1891 γεννήθηκε ο Χένρι Μίλερ, Αμερικανός συγγραφέας. («Ο τροπικός του Καρκίνου», «Ο Κολοσσός του Μαρουσιού») [θαν. 7/6/1980]

Το 1893 γεννήθηκε ο Μάο Τσε Τουνγκ, ηγέτης της Κίνας από το 1949 έως το 1976. [θαν. 9/9/1976]

Το 1918 γεννήθηκε ο Γεώργιος Ράλλης, πολιτικός, που διετέλεσε και πρωθυπουργός. [θαν. 15/3/2006]

Το 1933 πέθανε ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι, Ρώσος επαναστάτης, πρώτος επίτροπός των Σοβιέτ για εκπαίδευση και τον πολιτισμό. [γεν. 11/11/1875]

Το 1997 πέθανε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, Έλληνας φιλόσοφος που αποδεχόταν τον Μαρξ και απέρριπτε το μαρξισμό. [γεν. 11/3/1922]

Το 1999 πέθανε ο Κέρτις Μέιφιλντ, Αμερικανός σόουλμαν.
http://www.newsbeast.gr

Η Αίγυπτος τονίζει ότι δεν θέλει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα ...


Μετά το δημοσίευμα του WikiLeaks...
Η Αίγυπτος δεν επιζητεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί την απαλλαγή της περιοχής από τα όπλα αυτού του είδους, δήλωσε το Σάββατο ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών Άχμεντ Αμπούλ Γέιτ, στο περιθώριο του συνεδρίου του κυβερνώνοντος κόμματος της χώρας.

Αμερικανικό διπλωματικό τηλεγράφημα του ...
Μαΐου του 2008 που έδωσε στη δημοσιότητα ο ιστότοπος WikiLeaks, αναφέρει ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ προειδοποίησε Αμερικανούς αξιωματούχους ότι η χώρα του μπορεί να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα αν το Ιράν καταφέρει να αποκτήσει τέτοια όπλα.

«Η Αίγυπτος δεν επιζητεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα επειδή αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν και επειδή το κόστος τους είναι τεράστιο. Αλλά επιζητούμε να απαλλαγεί η περιοχή από τα πυρηνικά όπλα», δήλωσε ο Γέιτ.

Οι σχέσεις μεταξύ Ιράν και Αιγύπτου υπέστησαν πλήγμα το 1980 μετά την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν και την αναγνώριση του Ισραήλ από την Αίγυπτο.

Οι δύο χώρες εξακολουθούν να διαφωνούν για διάφορα θέματα, όπως η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και οι δεσμοί με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.

Το 2007 ο Μουμπάρακ ανακοίνωσε την επανάληψη του πυρηνικού προγράμματος της χώρας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και οι προσπάθειες για τη δημιουργία του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας της Αιγύπτου αναμένεται να αποδώσουν καρπούς σε μερικές εβδομάδες.

Εκείνα τα Χριστούγεννα της φτώχιας...


Oγδόντα χρόνια πριν στην Κρήτη
Της Πέλλας Λασηθιωτάκη
Αγόρια ξυπόλητα, γύρω από τους μεγάλους που έσφαζαν το χοίρο, με λαχτάρα να πάρουν τη «φούσκα» του ζώου για να παίξουν διάφορα παιγνίδια και να τη μετατρέψουν ακόμα και σε ασκομαντούρα. Κορίτσια ξυπόλητα ή με ξύλινα πελεκημένα παπούτσια έκαναν «ψιλομύτι» δίπλα στις μανάδες που έφτιαχναν τα γλυκά, πρόθυμα για τις «παραγγελίες» στις γειτόνισσες. Κάθε παραγγελία σαν να έφερνε πιο κοντά τη ...
μεγάλη σχόλη... Το χωριό να «βουίζει» από τις κραυγές των ζώων που σφάζονταν, τα σπίτια ασβεστωμένα και πεντακάθαρα να μυρίζουν φρεσκοψημμένα κουλουράκια, στις καρδιές η λαχτάρα για το λουκάνικο, το κρέας, τα Χριστούγεννα! Και ύστερα τα κάλαντα με τα καλούδια όπως μελομακάρονα και φιστίκια, η μυρωδιά από το κυπαρίσσι και τα καπνιστά λουκάνικα με τα χοιρομέρια στο τζάκι, για να ακολουθήσει η Πρωτοχρονιά με τις «καλές χέρες» δεκάρες και ‘κοσάρες, άντε και καμιά δραχμή από το νονό.

Τα παιδιά πριν 80 χρόνια στην Κρήτη λαχταρούσαν να ΄ρθουν τα Χριστούγεννα…Όχι πως θα τους έπαιρναν δώρα παπούτσια και ρούχα (τα περισσότερα ήταν ξυπόλητα και στις γιορτές), ούτε θα μάζευαν χρήματα (αφού σχεδόν δεν υπήρχαν). Ήθελαν να ζήσουν αυτή τη γιορτή, δεν σκέφτονταν αν ήταν φτωχικά αφού η φτώχια ήταν τρόπος ζωής, ανυπομονούσαν να φάνε περισσότερο κρέας και να παίξουν με τη φούσκα του χοίρου….



«Φόρεσα παπούτσια όταν ήμουν 20 χρονών»

Ο Σπύρος Κλινάκης είναι σήμερα 84 χρονών. Έζησε 19 χειμώνες ξυπόλητος. Χριστούγεννα χωρίς παπούτσια…Κι όμως έβγαινε στους δρόμους, έστω κι αν έβρεχε, έπαιζε, χαιρόταν τη ζωή και περίμενε με λαχτάρα τη φούσκα του χοίρου για να παίξει. «Ναι, ήμουν ξυπόλυτος. Φόρεσα για πρώτη φορά παπούτσια όταν ήμουν 20 χρονών. Δε με…τρόμαζαν παρά μόνο οι ασπάλαθοι. Όλα τα άλλα τα είχα συνηθίσει. Τα πόδια μου είχαν σκληρύνει. Κι όταν φόρεσα λοιπόν παπούτσι, το δέρμα στις πατούσες που είχε γίνει σκληρό βγήκε και έπεσε» μας λέει ο Σπύρος Κλινάκης.

«Έχω περάσει και καλά και δύσκολα Χριστούγεννα. Κάθε εποχή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της. Και τώρα περιμένουμε δύσκολους καιρούς…. Αυτό που ανυπομονούσαμε να πάρουμε όταν ήμασταν παιδιά τα Χριστούγεννα ήταν η φούσκα από το χοίρο (σ.σ. ουροδόχος κύστη του ζώου). Τη φουσκώναμε και παίζαμε. Την κάναμε μαντούρα και παίζαμε μουσική» προσθέτει. Ο Σπύρος Κλινάκης ήταν από μικρός λάτρης της μουσικής. Έμαθε μπουζούκι και έκανε για πολλά χρόνια τον πασαδόρο στο γλέντια.

«Δώρα; Τι δώρα να έχουμε την Πρωτοχρονιά… Ούτε ο πατέρας μου δε μου ΄δινε καλή χέρα. Πού να βρει λεφτά ο μαύρος….» μας λέει.

Στα κάλαντα τα παιδιά έπαιρναν λάδι, αυγά, μελομακάρονα, φιστίκια. Άντε να τους έδιναν κι ένα δυο δεκάρες… Στην καλή χέρα ο νονός του όμως του έδινε «πέντε ολόκληρες δραχμές! Οι πέντε δραχμές, λέει ο Σπύρος Κλινάκης, είχαν τότε αξία! Έπαιρνες πολλά πράγματα, καραμέλες, σισαμόπιτες…»

Ο Σπύρος Κλινάκης θυμάται τη λαχτάρα που είχαν όλα τα παιδιά για τα λουκάνικα, το χοιρομέρι, τα σίγλινα, τα κουλούρια, ακόμα και για τη γεύση του καπνιστού κόκαλου μέσα στα χόρτα που μαγείρευαν οι νοικοκυρές. «Η ζωή, λέει, έχει μεγάλες περιπέτειες. Θα έρθουν ξανά δύσκολες μέρες. Εμείς εδώ στα χωριά έχουμε βρούβες, χοχλιούς, κηπουρικά να τρώμε. Στις πολιτείες όμως ο κόσμος θα πεινάσει».



Το περίφημο δώρο της νονάς από την Αμερική

Ήταν τη δεκαετία του ΄40, γιορτές, όταν ο 9χρονος τότε Βασίλης Βολιτάκης έτρεχε από το Βενεράτο στις Δαφνές για να παραλάβει από το ταχυδρομείο ένα δέμα που του έστελνε η νονά του από την Αμερική. Τον είχε βαφτίσει μία Ελληνίδα μετανάστρια. Μόλις πήρε λοιπόν το δέμα, δεν άντεξε και το άνοιξε αμέσως. «Ήταν ένα ολοκαίνουργιο ζευγάρι παπούτσια, μας λέει ο Βασίλης Βολιτάκης. Πρώτη φορά έπαιρνα στα χέρια μου δικά μου παπούτσια. Κάθισα λοιπόν στο δρόμο και τα φόρεσα, έτσι χωρίς κάλτσες. Δεν είχα φορέσει ξανά παπούτσια μέχρι τότε….».

Ο Βασίλης λοιπόν έτρεχε ευτυχισμένος με τα παπούτσια του για να φθάσει το γρηγορότερο στους γονείς του στο Βενεράτο και να τους τα δείξει. «Μέχρι να φθάσω όμως στο σπίτι τα πόδια μου είχαν πρηστεί… Πού να χωρέσουν στα παπούτσια… Άνοιξα τότε ξανά την κούτα και έβγαλα ένα ζευγάρι σοσόνια. Τα φόρεσα αμέσως, χωρίς τα παπούτσια». Ο κολλητός του φίλος όμως τον είδε από τη μισάνοικτη πόρτα. «Έ, ψιτ, εσύ με τα σοσόνια» άρχισε να του φωνάζει…. Δεν γλίτωσε το…δούλεμα. «Φόρεσα τα σοσόνια και τα παπούτσια δυο τρεις μέρες, οι φίλοι μου με…δούλευαν και έτσι, αφότου πήρα τη χαρά, τα έβγαλα για να νιώθω πιο άνετα» μας λέει.

Ο Βασίλης Βολιτάκης δεν θυμάται στολισμένο δέντρο μέσα στο σπίτι του. Αυτά που έκαναν τα παιδιά να λαχταρούν τα Χριστούγεννα ήταν το σφάξιμο του χοίρου, η περίφημη φούσκα, τα λουκάνικα, τα χοιρομέρια, τα σίγλινα, τα κουλούρια και τα μελομακάρονα. Όλη αυτή η τελετουργία που κατέληγε σε άριστα γευστικά αποτελέσματα. Στη μεγάλη απόλαυση του πεντανόστιμου κρέατος, σε μια εποχή που ήταν σπάνιο….

«Ο πατέρας μου ήταν αγρότης. Κάθε φορά λοιπόν που είχε ανάγκη, όπως και άλλοι εδώ στο χωριό, πήγαινε στον Χελιδονογιάννη και του ζητούσε χρήματα. Ήταν κάτι σαν έναντι για τη σταφίδα που θα του πουλούσαν. Κι όταν έβγαιναν οι σταφίδες ο Χελιδονογιάννης τις έπαιρνε, για να αρχίσει ξανά να τους δίνει προκαταβολές όταν είχαν ανάγκη. Λειτουργούσε λίγο –πολύ σαν την καρτέλα της Ένωσης και έκανε καλό στην περιοχή» σχολίασε ο Βασίλης Βολιτάκης.



«Ζήλευα τα άλλα παιδιά που ήταν ξυπόλυτα…»

Η 83χρονη σήμερα Μαρία Δασκαλάκη μεγάλωσε στο χωριό Κυπαρίσσι, όταν αυτό ήταν απλά ένα μικρό μετόχι των 30 κατοίκων. Οι αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα είναι γεμάτες μυρωδιές από γλυκά και φαγητά και παιγνίδια με τη φούσκα του χοίρου. Η οικογένεια της δεν ήταν πολύ φτωχή, ούτε πλούσια αλλά της εξασφάλιζε τουλάχιστον τα παπούτσια. «Εγώ φορούσα παπούτσια από μικρή. Το χειμώνα παπούτσια, την άνοιξη και το καλοκαίρι φελούς με σόλα από πελεκημένο ξύλο και δέρμα. Πολλές φορές όμως κρυφά τα καλοκαίρια τα έβγαζα και έπαιζα ξυπόλητη μαζί με τα άλλα παιδιά. Ζήλευα τα άλλα παιδιά που ήταν ξυπόλυτα. Οι φελοί δε βόλευαν στο τρέξιμο Όταν ήσουν ξυπόλυτη έτρεχες καλύτερα» μας λέει.

Τα Χριστούγεννα η Μαρία Δασκαλάκη, κοριτσάκι τότε, καθάριζε με τη μητέρα της το σπίτι. Ασβέστωναν όπου ήταν ανάγκη και στόλιζαν τα έπιπλα με σκούρα υφαντά τραπεζομάντιλα και πετσετάκια με φαρδιές δαντέλες.

«Η χαρά μου ήταν να φτιάξουμε τα γλυκά. Τα μελομακάρονα, τα κουλούρια με το σουσάμι. Γέμιζε μυρωδιά όλο το σπίτι. Οι άντρες έσφαζαν το χοίρο και οι γυναίκες έφτιαχναν τον κιμά για τα λουκάνικα, έκοβαν τα χοιρομέρια και έφτιαχναν τα σίγλινα. Έβαζαν το χοίρο στο κουρούπι. Άλλες φορές, περισσότερο στην Κατοχή που η φτώχια ήταν πιο μεγάλη, σφάζαμε μικρότερα ζώα όπως αρνιά και κόκορες» μας λέει η Μαρία Δασκαλάκη. Θυμάται μάλιστα κάποια χρονιά που οι Γερμανοί κατακτητές τους πήραν από τα σπίτια ακόμα και τα σιτηρά με αποτέλεσμα να τους λείψει μέχρι και το ψωμί.

«Καλές χέρες είχαμε, δραχμές, δεκάρες, ‘κοσάρες. Δεν είχαμε όμως στο χωριό μπακάλικο και καφενείο. Τότε το Κυπαρίσσι ήταν ένα μετόχι. Έτσι δίναμε στους γονείς μας τις καλές χέρες» λέει. «Δύσκολα χρόνια. Τώρα τα παιδιά περνάνε με μεγαλύτερη άνεση τις γιορτές. Έχουν όμως και τα τωρινά χρόνια, τις δικές τους, μεγάλες δυσκολίες» καταλήγει.
http://www.patris.gr/

Θεωρίες συνομωσίας, ή στυγνή πραγματικότητα;...


Τελικά όσο και να μη θέλει κανείς να πιστέψει στις θεωρίες συνομωσίας, όλο και κάτι γίνεται, και το μυαλό πονάει. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, είχα ακούσει (από σοβαρά χείλη) την άποψη ότι όλα είναι προσχεδιασμένα όσον αφορά στο μέλλον της Ελλάδας. Και είχα αμφιβάλλει. Ήμουν ακόμη οπαδός της ορθολογικής και γραμμικής
προσέγγισης της ιστορίας .

Η άποψη ...

λοιπόν εκείνη έλεγε, πως ο νεαρός τότε ΓΑΠ, θα γίνονταν κάποτε πρωθυπουργός, διότι τα, όχι και τόσο σκοτεινά, κέντρα που διοικούν τον πλανήτη, έχουν κάποιο συγκεκριμένο «γεωπολιτικό» σχέδιο στο μυαλό τους. Να παραχωρηθεί δηλαδή η Δυτική Θράκη στους γείτονες, να υπάρξει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο με τους Τούρκους, και στο λίγο πιο μακρινό μέλλον, να «ανεξαρτητοποιηθεί» και η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, με τη Θεσσαλονίκη να παίζει το ρόλο της πύλης και της πολυπολιτισμικής πρωτεύουσας στην πολυεθνική ενδοχώρα των Βαλκανίων, ενώ το λιμάνι της θα αποτελεί ένα είδος ελεύθερης εμπορικής ζώνης. Η δε Ελλάδα, θα πρέπει να συρρικνωθεί στα «ιστορικά» της όρια (κάτω από τη Λάρισα) και να είναι απλά ένα κρατίδιο σύμβολο μιας πάλαι ποτέ δόξας του ευρωπαϊκού πολιτισμού, και αιωνίως τιμώμενη γενέτειρα της έννοιας της δημοκρατίας. Τίποτα άλλο.

Από τότε που τα πρωτοάκουσα όλα αυτά, πολλά συνέβησαν. Εκτός του ότι μεγάλωσα, είδα την αποσύνθεση της ΕΣΣΔ και της ανατολικής Ευρώπης, είδα την ξαφνική ανακίνηση του Μακεδονικού, με τις σκοπιανές φιλοδοξίες να δημιουργούν παγκόσμια απήχηση, είδα τη διάλυση, μέσα από εμφύλιο σπαραγμό, της κάποτε κραταιάς Γιουγκοσλαβίας, είδα την καταστροφή της Σερβίας, την απόσχιση του Κοσσόβου, κ.ο.κ. Είδα πολλά.

Πρόσφατα είδα και τον ΓΑΠ να γίνεται πρωθυπουργός, ενώ ακόμη πιο πρόσφατα είδα να τίθεται πλέον και επίσημα το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης που λέγαμε. Αν δεχθούμε τα σενάρια που θέλουν γερμανικό και αμερικανικό δάχτυλο να δημιουργούν όλο το μπάχαλο των Βαλκανίων που περιγράφτηκε πιο πάνω, τότε γιατί να μη δεχτούμε και τα σενάρια που θέλουν τη κρίση να έχει δημιουργηθεί και να καλλιεργείται τόσο από τη Γερμανία που έχει σκοπό της την οικονομική (αφού απέτυχε στρατιωτικά) κυριαρχία στην Ευρώπη, όσο και από την Αμερική, που θέλοντας να εγκαθιδρύσει τη νέα παγκόσμια κυβέρνηση (που πολλοί λένε για αυτό και μόνο ιδρύθηκε ως κράτος) μας χειραγωγεί όπως θέλει;

Η Αργεντινή ήταν το πρώτο πείραμα σε επίπεδο «τρίτου κόσμου» ή μάλλον αναπτυσσόμενης οικονομίας. Ήταν ο μπούσουλας που θα ακολουθούνταν και στην υπόλοιπη λατινική Αμερική, που σαν υπαρκτή αλλά και εν δυνάμει τεράστια αγορά, είναι άκρως σημαντική για τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα. Τα όποια μαθήματα ήταν να παρθούν από τη περίπτωσή της πάρθηκαν και λήφθηκαν υπ όψιν. Τη σούπα λίγο τη χάλασε ο αστάθμητος παράγοντας Nestor Kirchner, αλλά και πάλι τα συμπεράσματα ήταν χρήσιμα.

Επόμενος σταθμός η Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα η ΕΕ και η νομισματική της ένωση. Και τι πιο εύκολο από το να χρησιμοποιηθεί ως δοκιμαστικός σωλήνας η Ελλαδίτσα μας με όλα τα καλά και τα κακά της. Και αφού μας τάισαν με επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, δάνεια, κλπ. και αφού χορτάσαμε στα Καγιέν, στα ευρωκύπελλα, στις φαντεζί Ολυμπιάδες, και πάει λέγοντας… αφού κιοτέψαμε δηλαδή, μας ρίχνουν τη μεγάλη κατραπακιά για να δούνε πως θα αντιδράσουμε, και έτσι να ξέρουν πως θα χειριστούν τα επόμενα θύματα-χώρες, που στο κάτω κάτω είναι και πιο σοβαρές.

Για αυτό και η ιρλανδική διάσωση είχε κάποιες διαφορές από τη δική μας, ενώ για τις μελλοντικές διασώσεις εφευρέθηκε ένας νέος μηχανισμός. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τόσο τα Ίμια, όσο και τα Δεκεμβριανά του 2008, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο θυμικό μας, αλλά και στο calibration των αντιδράσεών μας ως λαός.

Είμαστε δηλαδή ένα πειραματόζωο. Και το πείραμα συνεχίζεται. Αφού μας φτάσουν στον απόλυτο βαθμό εξαθλίωσης, όπου ο μισθός των 540 ευρώ θα είναι όνειρο απατηλό για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, αφού επανέλθουμε σε τριτοκοσμικές καταστάσεις διαβίωσης, όπου για να πάρεις ένα video player θα πρέπει να πουλήσεις χωράφι, τότε και μόνο τότε θα μας προσφέρουν τη λύση της σωτηρίας από όλα τα δεινά μας. Τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου, και δεν βαριέσαι βρε αδελφέ, αν είναι να ζούμε μπέικα, και να ξαναρχίσουμε τα τσιφτετέλια, δεν πα να δώσουμε και λίγη Ελλάδα στους γείτονες; Σιγά τα ωά. Πέτρες είναι στο κάτω κάτω. Έχουμε πολλές. Ας τις ανταλλάξουμε με πετροδολάρια και ποιος μας πιάνει!

Αν όλα αυτά τα άκουγε κάποιος από εμάς πριν από 20 χρόνια, θα τα πίστευε; Ή θα τα θεωρούσε ευφάνταστες θεωρίες συνομωσίες κάποιων πειραγμένων εγκεφάλων; Κι όμως, σαν ένα προδιαγεγραμμένο σχέδιο, όλα τα παραπάνω ξετυλίγονται μπροστά μας, και εμείς ανήμποροι να αντιδράσουμε, ή ακόμη και να τα αντιληφτούμε, συνεχίζουμε να μαλώνουμε για το ποιος έχει δίκιο, ο Α ή ο Β, και για το αν ο Μπουτάρης θα μιλάει με τον Άνθιμο, και για το αν ο Πάνος Κιάμος θα βγάλει νέο δίσκο;

Και σε όλα αυτά, θα μου ανταπαντήσει κάποιος, που είναι ο παράγοντας άνθρωπος; Που είναι ο Έλληνας; Δεν ξέρω. Ο Καραϊσκάκης, πάνε κοντά 180 χρόνια που σκοτώθηκε άνανδρα, τον Βελουχιώτη του κόψανε το κεφάλι. Ποιος μένει; Ποιος θα είναι δηλαδή ο δικός μας αστάθμητος παράγοντας; Έχω μια ιδέα, αλλά αν τη πω, ίσως και να θεωρηθώ νεοδημοκράτης… οπότε δεν τη λέω και σας αφήνω να τη μαντέψετε. Μόνο ένας φαίνεται να υπάρχει, αλλά αργεί πολύ βρε παιδί μου. Τον χάσαμε μέσα στην ρουτίνα πλέον του …Μνημονίου, την αναδιοργάνωση της παλαιολιθικής γραφειοκρατίας, τις ισορροπίες..

Πάντως όπως η Τουρκία βρήκε τον Ερντογάν της, και σήμερα (μέσα σε 10 χρόνια) θεωρείται από όλους σχεδόν, ως ο πλέον σημαντικός παράγοντας της περιοχής, όπως η Ρωσία βρήκε τον Πούτιν , που με καίριες κινήσεις την επαναφέρει στο παιχνίδι ως παίκτη και όχι ως θεατή, έτσι και εμείς θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας, όχι σε κανέναν αντάρτη με φισεκλίκια σταυρωτά, άλλωστε η εποχή δεν ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, αλλά στον δικό μας statesman.

Ποιος είναι αυτός; Μαντέψτε.


antinews.gr

Βίντεο:Ινδικός πύραυλος εκρήγνυται στην διάρκεια της εκτόξευσης...


Ένας πύραυλος που μετέφερε ινδικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο εξερράγη λίγο μετά την εκτόξευση του σήμερα Σάββατο 25 Δεκεμβρίου. Αυτή ήταν η δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια εκτόξευσης για το ινδικό διαστημικό πρόγραμμα φέτος. Ο πύραυλος GSLV (Geosynchronous Satellite Launch Vehicle) εξερράγη στο πρώτο στάδιο της εκτόξευσης, αφήνοντας ένα ίχνος καπνού και φωτιάς πίσω του. Είχε...

μόλις απογειωθεί από το διαστημικό κέντρο του Sriharikota, το οποίο βρίσκεται στην ομοσπονδιακή πολιτεία του Andhra Pradesh, και μετέφερε έναν τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο GSAT-5P. Όπως ανέφερε ο K. Radhakrishnan, πρόεδρος του ISRO (ινδικού οργανισμού διαστημικής έρευνας), ο πύραυλος ξέφυγε από την πορεία του και ανατινάχθηκε εκ προθέσεως στα 47 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση. Ο GSLV ανατινάχθηκε σε ύψος 8 χιλιομέτρων και τα συντρίμμια έπεσαν στην θάλασσα του κόλπου της Βεγγάλης. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι εντολές από τους υπολογιστές που βρίσκονταν πάνω στον πύραυλο έπαψαν να έχουν πρόσβαση στα κυκλώματα του πρώτου σταδίου, αλλά το τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτή την διακοπή πρέπει να μελετηθεί. Αρχικά η εκτόξευση του πυραύλου είχε προγραμματισθεί για τις 20 Δεκεμβρίου, αλλά αναβλήθηκε για την ημέρα των Χριστουγέννων όταν οι μηχανικοί ανακάλυψαν μία διαρροή στις σχεδιασμένες στην Ρωσία προωθητικές μηχανές του GSLV.
Klik για BINTEO

Του έκλεψε την μπουκιά από το στόμα!


Έγινε κλέφτης για μια τυρόπιτα ένας άνδρας, χθες το μεσημέρι, στο κέντρο του Ηρακλείου. ..
Άρπαξε την τυρόπιτα μέσα από τα χέρια έτερου άνδρα κι έγινε καπνός!
Με άδεια χέρια ... και στομάχι έμεινε ένας Ηρακλειώτης χθες το μεσημέρι στο κέντρο του Ηρακλείου.Ο άνδρας είχε μόλις αγοράσει από ταχυφαγείο μία λαχταριστή τυρόπιτα, την οποία όμως ... δεν πρόλαβε να χαρεί! Σαν ... σίφουνας πέρασε από μπροστά του ένας άνδρας, ο οποίος ως άλλος Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, εξαφάνισε σε κλάσματα του δευτερολέπτου την τυρόπιτα, την άρπαξε κι έγινε καπνός!

Το περιστατικό μπορεί, εκ πρώτης, να φαίνεται ιλαρό, ωστόσο καταδεικνύει γλαφυρά την εξαθλίωση που ήδη βιώνουν κάποιοι άνθρωποι...
http://cretalive.gr

Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης...


Στέλιος Ν. Κάνδιας
Μην με παρεξηγήσετε και μη βιαστείτε να με αποκαλέσετε Σκρουτζ...
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή όταν από τα μαύρα χαράματα ξεχύνονται οι ορδές των πιτσιρίκων «οπλισμένες» με τρίγωνα, μελόντικες και άλλα τέτοια «εργαλεία του διαβόλου» η εορταστική μου διάθεση εξανεμίζεται γρηγορότερα και από τα κονδύλια για την Παιδεία.

Με ιερό ζήλο που θα ...
προκαλούσε σύμπλεγμα κατωτερότητας και στους πιο ευσυνείδητους ελεγκτές του ΣΔΟΕ, τα μικρά τερατάκια χτυπάνε διαρκώς τα κουδούνια των δύστυχων θυμάτων τους, βαράνε με μανία τις πόρτες σαν γκεσταπίτες, και αρνούνται να φύγουν μέχρι να διαπιστωθεί 100% ότι όποιος ήταν στο σπίτι είτε έχει αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο από την τρομάρα, είτε είχε σχεδιάσει εγκαίρως την απόδρασή του.

Μην με παρεξηγήσετε και μη βιαστείτε να με αποκαλέσετε Σκρουτζ• θέλω απελπισμένα να νιώσω το πνεύμα των εορτών, μόνο που όταν ο μικρός παράφωνος παραπονείται στεγνά ότι «πέρυσι μας έδωσες πάλι 4 ευρώ» (έπρεπε να συνυπολογίσω τις πληθωριστικές πιέσεις φαίνεται), ή όταν η άλλη χαριτωμένη μικρούλα μου αναφέρει ότι «βιάζομαι γιατί πρέπει να καλύψουμε αρκετά σημεία με τον μπαμπά» (σημεία πώλησης; εδώ μιλάμε για business plan όχι αστεία) δεν μπορώ παρά να ξενερώσω.

Αλλά μήπως τα πράγματα καλυτέρεψαν από τη διαδρομή από το σπίτι μέχρι το ΣΚΑΪ; Η έμπνευση να χρησιμοποιήσω την Παρασκευή τα μέσα μαζικής μεταφοράς ήταν τουλάχιστον ατυχής, καθώς αναγκάστηκα να ακούσω το «Τρίγωνα Κάλαντα» σε μυριάδες παραλλαγές από έναν δίμετρο με αρμόνιο, έναν παππού με κασετόφωνο (κακή ηχογράφηση, ούτε καν στέρεο τα «Κάλαντα»), παράφωνα παιδάκια (και λιγότερο παιδάκια), έναν Αϊ Βασίλη σκέτη λέρα (στην κυριολεξία) και έναν αλλόκοτο τύπο με έναν σκύλο (ο οποίος παρεμπιπτόντως γάβγιζε τον χριστουγεννιάτικο σκοπό πολύ καλύτερα από πολλούς δίποδους ανταγωνιστές).

Η κατάσταση αγρίεψε δε, όταν δύο αντίπαλες συμμορίες -συγγνώμη ομάδες- παιδιών αντιλήφθηκαν η μία την άλλη στο συρμό του Μετρό.

Μόλις η μία ομάδα αντίκρισε την άλλη, τα παιδιά αντί να τραγουδούν άρχισαν να ουρλιάζουν τα κάλαντα με μανία («Τhis is Sparta» ένα πράμα) και το τραγούδι άρχισε να εκτελείται πιο γρήγορα, πιο επιθετικά, πιο heavy metal, και με υπόγεια μηνύματα του στυλ: «Τρίγωνα Κάλαντα σκόρπισαν παντού (καθαρματάκια σκορπιστείτε τώρα), στο μικρό χωριό (αυτή η στάση του Μετρό δε χωράει και τους δύο μας), ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά (τα Χριστούγεννα ήρθαν, εσείς φεύγετε).»

Ξαφνικά με μιας τα "κάλαντα" σταμάτησαν, και πράγματι επικράτησε σιγαλιά στο συρμό. Είχε γίνει άραγε κάποιο Χριστουγεννιάτικο θαύμα, ή μήπως οι δύο αντίπαλες ομάδες αλληλοεξοντώθηκαν βαρώντας η μία την άλλη με τα τρίγωνα; Ποτέ δεν θα μάθω. Υπάρχει και Θεός πάντως.

Με τις ευλογίες (και πολλές φορές πιέσεις) των γονέων τους κάθε χρόνο τα πιτσιρίκια εκστρατεύουν με το τρίγωνο ανά χείρας για το χαρτζιλίκι έχοντας το βλέμμα ενός χρυσοθήρα της Άγριας Δύσης. Δεν γνωρίζουν για τη θρησκευτική παράδοση ή για το βαθύτερο νόημα των τραγουδιών αυτών, γιατί κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να τα διδάξει... Παρασυρμένοι στο πλαστικό μοντέλο της πλαστής ευμάρειας και των υπερκαταναλωτικών οργίων των προηγουμένων ετών έχουμε βάλει και τους βλαστούς μας σε αυτό το τριπάκι. Τα παιδιά είναι τα είδωλα μας τελικά.

Γκρινιάζω σαν τον Σκρουτζ θα μου πείτε και ίσως να έχετε δίκιο... Χρόνια Πολλά και του Χρόνου!

ΥΓ. Αλήθεια πού είχα αφήσει είπαμε αυτό το τρίγωνο πριν τρεις δεκαετίες; Ζούμε στον αστερισμό των τροϊκανών και πρέπει να έχουμε εναλλακτικές λύσεις δια παν ενδεχόμενον.
skai.gr

Βροχερή η Κυριακή


Mε τοπικές βροχές στα δυτικά το ανατολικό αιγαίο και τα δωδεκάνησα θα κάνει την εμφάνιση της η Κυριακή, με τον καιρό να επιδεινώνεται τις απογευματινές ώρες και από τα βορειοδυτικά.

Στην Αττική αναμένονται αραιές νεφώσεις που ... βαθμιαία θα πυκνώσουν και το βράδυ αναμένεται βροχή. Οι άνεμοι θα πνέουν μεταβλητοί 3 με 4 μποφόρ και η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 13 έως 18 βαθμούς Κελσίου.

Αραιές νεφώσεις το πρωί και τοπικές βροχές από το βράδυ της Κυριακής προβλέπει η ΕΜΥ και για τη Θεσσαλονίκη. Οι άνεμοι θα πνέουν ασθενείς ενώ η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 9 έως 16 βαθμούς Κελσίου σημειώνοντας μικρή άνοδο.

Το σοκ της τρυφερότητας...


Tης Mαριας Kατσουνακη

Το 1968 ήταν οριακή χρονιά, όπου κι αν ζούσε κανείς - Ευρώπη, Ασία, Λατινική Αμερική, ΗΠΑ. Ανάμεσα στα κατακλυσμιαία γεγονότα του Βιετνάμ, του γαλλικού Μάη, της εισβολής των ρωσικών τανκς στην Πράγα, στο ημερολόγιο εκείνου του έτους υπάρχει καταγεγραμμένο και ένα ασήμαντο συμβάν: στη Ρίγα ακυρώθηκε μια συναυλία των Simon & Garfunkel. Διόλου ανεξάρτητη η ματαίωση με τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά δεν εγγράφεται ασφαλώς στις ανατροπές που σημάδεψαν τον κόσμο…

Η παράσταση «Ο ήχος της σιωπής» (από το ομώνυμο τραγούδι των Simon & Garfunkel «Sound of Silence») του 43χρονου Λεττονού σκηνοθέτη Αλβις Χερμάνις, η οποία παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στη νέα Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, βασίστηκε ακριβώς σε αυτό, το φαινομενικά εντελώς επουσιώδες. Ο καινοτόμος καλλιτέχνης εμπνεύστηκε μια παράσταση «για τη νιότη των γονιών μας, για την εποχή που εκείνοι ανέμεναν τον ερχομό μας, για τη χαμένη αθωότητα, όταν ένωνε ακόμα τους ανθρώπους η αυταπάτη μιας συλλογικής ευτυχίας». «Πιθανότατα, αυτή ήταν η τελευταία συλλογική ουτοπία στην ιστορία του πολιτισμού», σημειώνει ο Χερμάνις.

Επί δυόμισι ώρες 14 ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν, χωρίς λόγια, πάνω σε δημοφιλή τραγούδια του ντουέτου, επινοώντας μικρές ιστορίες. Τα τέλη της δεκαετίας του ’60 από τη ρομαντική, ποιητική πλευρά της επανάστασης. Το αμήχανο φλερτ και ο έρωτας, ανεμελιά, μόδα, ψυχεδέλεια, αποτύπωση μιας πραγματικότητας αδιάψευστης όσο και οι φωτογραφικές εικόνες, τα σύντομα ενσταντανέ που ανασυνθέτουν αισθητικά και ιδεολογικά τη διαρκή νεότητα μιας εποχής.

Ο Χερμάνις δεν ξεχνά ότι «οι πραγματικές ρίζες του κινήματος ήταν πολύ βαθύτερες», δεν περιορίζονταν στη χίπικη ανάγνωση της ζωής.

«Το συγκεκριμένο κίνημα μοιάζει με την τελευταία μέρα του καλοκαιριού, όταν η Φύση διαισθάνεται πως την επόμενη μέρα αρχίζει η αποσύνθεση», λέει ο Λεττονός καλλιτέχνης. «Είναι η τελευταία νύχτα του καλοκαιριού, που όλα τα λουλούδια ανθίζουν με τρελό ρυθμό. Νομίζω πως οι άνθρωποι διαισθάνθηκαν με κάποιον τρόπο ότι αυτή ήταν η τελευταία νύχτα του ονείρου της συλλογικής ουτοπίας».

Ο χειμώνας του 2010 που μας βρίσκει θεατές στον «Ηχο της σιωπής» δεν κυοφορεί διαισθήσεις. Βαδίζει, βαδίζουμε, σε βεβαιότητες. Η ευφυής στην ακρίβεια και οργάνωσή της, σύλληψη και εκτέλεση της παράστασης, αφήνει ως επίγευση την παγωνιά του σοκ. Του αδήλωτου σοκ που μπορεί να προκαλέσει η τρυφερότητα μιας μελωδίας, μιας κίνησης, μιας φευγαλέας ανάμνησης. Η διαπίστωση ότι η βία δεν είναι μόνο η ορατή, η συγκρουσιακή, αλλά και το απολύτως σαφές, στρατολογημένο μέλλον, από το οποίο δεν υπάρχουν διαφυγές. Ο εγκλεισμός σε μια πραγματικότητα που δεν προσβλέπει σε ανατροπές γιατί δεν διαμορφώθηκε πάνω στην αθωότητα αλλά στην εμμονή του μεγαλύτερου κέρδους.

Οι γονείς του ’60 ήταν ανέμελοι εκδρομείς, άλλοι με οράματα, άλλοι με φιλοδοξίες. Τα παιδιά τους, σημερινοί γονείς, νόμιζαν ότι παρέλαβαν τη σκυτάλη της ευφορίας και της ευδαιμονίας για να διαπιστώσουν τέσσερις δεκαετίες αργότερα ότι η δική τους παραίσθηση δεν ήταν παρά μια κατασκευή. Ενας ιστός που συνυφάνθηκε, μια παγίδα που φάνταζε χρυσή, υποθηκεύοντας παρόν και μέλλον.

Εκ των υστέρων θεατές του 1968 και κάτοικοι του 2010 αξιολογούμε το χθες, βιώνοντας το τέλος του σήμερα. Ζούμε το μερίδιο της ιστορίας που μας αναλογεί, ζαλισμένοι από την ένταση και τη σφοδρότητα των κοινωνικών αλλαγών. Ο «Ηχος της σιωπής», ακριβώς επειδή άφηνε τους στίχους των τραγουδιών να «μιλούν», επανατοποθέτησε διλήμματα και αξίες, λικνίζοντας τις αισθήσεις με χιούμορ, σε μια ρομαντική, γλυκόπικρη ματαίωση. Αναψηλαφώντας την πραγματικότητα των μικρών αφηγήσεων, ο Χερμάνις κάνει τους θεατές κοινωνούς της άποψης του Αμερικανού θεωρητικού Χακίμ Μπέι: «Στις μέρες μας είναι αδύνατον να αλλάξει κανείς όλον τον κόσμο. Είναι όμως δυνατό να αλλάξει κανείς τον μικρόκοσμο που τον περιβάλλει, είτε πρόκειται για το θέατρο, είτε για τους φίλους και την οικογένειά του».

Αλλάζοντας τον μικρόκοσμο, αλλάζουμε και τον κόσμο; Κάθε απάντηση μας αφορά...
kathimerini.gr

25.12.10

Ψάχνει και ψάχνεται...

Αλλά δεν βρίσκει νέους... πρόθυμους συμμάχους...

Αντιμέτωπη με την πλέον κορυφαία πρόκληση στην πολιτική της πορεία βρίσκεται αυτή την περίοδο η κυρία Ντ. Μπακογιάννη. Ως πρόεδρος ενός νέου κόμματος που κινείται στον χώρο της κεντροδεξιάς, μέσα σε συνθήκες και πολιτικής κρίσης, καλείται να αποδείξει και μάλιστα σύντομα ότι...κομίζει κάτι νέο, σε επίπεδο ιδεών, προτάσεων αλλά και προσώπων. Μέχρι στιγμής, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας δεν έχει καταφέρει να πετύχει τον πρώτο ? και ίσως τον βασικότερο - στόχο της.
Μετά το δυναμικό ξεκίνημα της πολιτικής της περιπέτειας, η ίδια και οι συνεργάτες της αναζητούν χώρο να «αναπνεύσουν» πολιτικά και να πείσουν σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης ότι η προσπάθεια αυτή δεν είναι προϊόν μιας εσωκομματικής σύγκρουσης στη ΝΔ.

Οι δημοσκοπήσεις, μέχρι στιγμής, δεν επιβραβεύουν ...τουλάχιστον στον βαθμό που θα ήθελε η κυρία Μπακογιάννη... την ίδρυση του νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος παραμένει προσωποπαγής και δεν είναι τυχαίο ότι είναι περισσότερο γνωστό ως «το κόμμα της Ντόρας» και λιγότερο ως «Δημοκρατική Συμμαχία».

Η κυρία Μπακογιάννη, που δεν χαρακτηρίζεται από «συγκεντρωτισμό», θέλησε από την πρώτη στιγμή να δείξει ότι θα προωθήσει νέα, άφθαρτα πρόσωπα, αλλά, πέραν του εκπροσώπου του κόμματός της, κ. Γ. Οικονόμου, δεν υπάρχει αυτή την ώρα κανένα άλλο απτό παράδειγμα που να δείχνει ότι αυτή η προσπάθεια θα στεφθεί με επιτυχία.

Προσχωρήσεις
Σε επίπεδο βουλευτών, το εγχείρημά της στηρίζεται μεχρι στιγμής από τους κ. Μαρκογιαννάκη, Κιλτίδη, Αυγενάκη και Κοντογιάννη, ενώ - όπως επισημαίνουν έμπειροι κοινοβουλευτικοί παράγοντες ...είναι θέμα χρόνου να ενταχθεί στο κόμμα και ο κ. Καραγκούνης.

Για την κυρία Ελ. Παπαδημητρίου, το τοπίο παραμένει θόλο, αν και από την πλευρά της Δημοκρατικής Συμμαχίας δεν δίδεται ιδιαίτερη «μάχη» για να καμφθούν οι οποίες ενστάσεις της βουλευτού Αργολίδας της ΝΔ.

Πέρα από τα πρόσωπα και την ανάγκη για ανανέωση, η Δημοκρατική Συμμαχία έχει αντίπαλό της τον χρόνο. Οπως επισημαίνουν βουλευτές της ΝΔ, εάν οι εκλογές γίνουν τελικά γρήγορα, τότε οι πιθανότητες εισόδου του νέου κόμματος στην Βουλή υπάρχουν, παρά το γεγονός ότι στην προεκλογική περίοδο θα υπάρξει πόλωση.

Σε αντίθετη περίπτωση, το ερώτημα που απασχολεί και τα ίδια τα στελέχη του νέου κόμματος είναι το εάν πράγματι θα αντέξει στη φθορά που θα προκαλέσει η μάχη έναντι...όλων. Εναντι της κυβέρνησης, αλλά και έναντι των κομμάτων της κεντροδεξιάς.

Μέσα στο επόμενο διάστημα, η Δημοκρατική Συμμαχία θα επιμείνει στην ανάδειξη των διαφορών μεταξύ των «εντός συστήματος» και των «εκτός συστήματος». Μεταξύ εκείνων που απολαμβάνουν εργασιακή ασφάλεια έστω και με μειωμένες αποδοχές και των επιχειρηματιών και των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που ζουν με τον εφιάλτη του λουκέτου και της απόλυσης. Οι θέσεις που θα παρουσιάσει η κυρία Μπακογιάννη θα είναι «σκληρές» απέναντι στους συνδικαλιστές και στο «κομματικό κράτος», καθώς θα επιχειρήσει να εκφράσει το τμήμα της κοινωνίας που μεχρι σήμερα δεν είναι ενταγμένο σε ένα από τα προ-υπάρχοντα κόμματα, αλλά αποτελούσε τη «σιωπηρή πλειοψηφία» που κατά καιρούς μετακινείται πολιτικά...
ethnos.gr

Η πολιτική της χειραγώγησης ως τηλεθέαμα...











Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Καθηγητή Βιοχημείας, τμήμα Βιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών c.georgiou@upatras.gr


Γιατί η οικονομική κρίση αντιμετωπίζεται από τους πολίτες παθητικά, προς το παρόν; Διότι μεταξύ άλλων...η καπιταλιστική πολιτική παραμορφώνεται από την ιδιωτική TV σε θέαμα, κι έτσι δεν γίνεται αντιληπτή στην κοινωνία ως το κύριο αίτιο της κρίσης.

Η πολιτική του θεάματος αποδομεί το δημόσιο/κοινωνικό και το ανάγει σε θέαμα πολιτικοφανούς περιπτωσιολογίας του ιδιωτικού. Η TV παρουσιάζει την πολιτική ως ένα κοινωνικά ασύνδετο μωσαϊκό ιδιωτικών υποθέσεων αποστειρωμένο από ταξικές αντιθέσεις. Οι πολιτικοί προβάλλονται αποκομμένοι από τους ψηφοφόρους τους και απενοχοποιημένοι από τις κοινωνικές επιπτώσεις των νόμων που ψηφίζουν. Η αποπολιτικοποίηση και η ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού γίγνεσθαι προωθείται με το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό που μανατζάρει η TV.

Είναι οι τηλε-στάρ πολιτικοί των κομματικών μηχανισμών, που προβάλλονται απενοχοποιημένοι από τις κοινωνικές επιπτώσεις των νόμων που ψηφίζουν, καθώς και οι γκλαμουράτες πολιτικές ψηφοπαγίδες του συστήματος, ων ουκ έστι τέλος: ενδεικτικά από τη σόου μπιζ, Η. Ψινάκης, Β. Τριφύλλη, Μ. Τζομπανάκη, Π. Ζούνη, Γ. Βούρος, Α. Γκερέκου, Ε. Κουντουρά, Γ. Βασιλείου, Ε. Κούρκουλα· από τον αθλητισμό, Β. Κικίλιας, Σ. Σακοράφα, Α. Βερούλη, Γ. Σιγάλας, Π. Φασούλας· από τα ΜΜΕ, Θ. Ρουσόπουλος, Π. Παναγιωτόπουλος, Α. Ντινόπουλος, Γ. Δημαράς, Φ. Πιπιλή, Δ. Κωνσταντάρας...

Ως γνωστόν, η πολιτικοποίηση του ατόμου διαμορφώνεται μέσα από κοινούς αγώνες με άλλα άτομα για την ικανοποίηση κοινωνικών και ατομικών αναγκών. Η TV, όμως, την αποδομεί με τη διαρκή κουτσομπολίστικη ενασχόλησή της με κοινωνικά ασήμαντες πτυχές της ιδιωτικής ζωής, αποπολιτικοποιώντας τα άτομα με τον υποσυνείδητο εκφυλισμό της κοινωνικής διάστασής τους. Αυτό επιτυγχάνεται π.χ. με τα reality shows κάθε είδους, μέσα από τις τηλε-κλειδαρότρυπες των οποίων τα άτομα από μέλη κοινωνικο-πολιτικά αλληλέγγυων συλλογικοτήτων υποβιβάζονται σε διασκεδαστικές ασημαντότητες. Εκτός αυτού, η θεαματοποίηση της καπιταλιστικής πολιτικής αναπτύσσει στο βουλητικό του τηλεθεατή μια ανελευθερία χωρίς την καταπίεση αυτής των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Είναι πολιτικά χειραγωγική και επιβάλλεται με: Προγράμματα ειδήσεων όπου οι «παρουσιαστές» καθημερινά μας κάνουν τρομοφοβικό πολιτικό φροντιστήριο, σε ένα θέατρο προσυμφωνημένων αντίθετων απόψεων, με προσκεκλημένους «καθηγητές» κομματικούς τηλε-αστέρες του συστήματος.

Εκπομπές αποπροσανατολιστικής και εκτονωτικής «μαχητικής δημοσιογραφίας» που «ελέγχει» το σύστημα, ιδιωτικοποιώντας μεμονωμένα πολιτικά σκάνδαλα σε ένα σόου φθηνής πολιτικής μαγκιάς, με γλάστρες δευτεροκλασάτους του πολιτικο-δημοσιογραφικού λάιφ στάιλ και επιλεγμένους απλούς πολίτες.

Την έξωση από τις ειδήσεις της δημόσιας διαβούλευσης για τα ουσιώδη προβλήματα της κοινωνίας (ανισότητες, ανεργία, παιδεία, υγεία) και της εξουσίας (αντιδημοκρατικότητα του κοινοβουλευτικού συστήματος κ.ά.), ώστε να μην αμφισβητείται σοβαρά η ιδεολογία της «ελεύθερης αγοράς».

Την αποσιώπηση κάθε συλλογικής πολιτικής δράσης (π.χ. τη φετινή πορεία 50.000 ατόμων στην επέτειο του Πολυτεχνείου, τις απεργίες). Τη συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού ιστού με την ανάπτυξη κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ επαγγελματικών κλάδων (π.χ. ιδιωτικού εναντίον δημοσίου, για να εξισωθούν οι μισθοί προς τα κάτω, ή κοινωνίας εναντίον απεργιών, γενικεύοντας συνειρμικά επαγγελματικές εξαιρέσεις).

Την τηλε-εκπαίδευσή μας, σε ένα κλίμα κοινωνικής παθολογίας, να νιώθουμε ένοχοι και συνυπεύθυνοι για την κρίση και ανίκανοι να την αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία παρά μόνο με την προσφυγή μας στην τρόικα.

Και, ενώ η πολιτική του θεάματος συντονίζεται με τη χειραγωγική και προπαγανδιστική δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας για να κρατήσει τον αγανακτισμένο πολίτη στο σπίτι του, η ηγεσία της αριστεράς αψιμαχεί με το σύστημα ασυντόνιστα υπό την κοινοβουλευτική θαλπωρή του επαγγελματισμού της.
enet.gr

Τα αποφθέγματα ενός έτους...


Tου Παντελη Μπουκαλα
Τι κρίμα. Αν η ελληνική γλώσσα δεν είχε χάσει για μία μόνο ψήφο την ευκαιρία να γίνει η επίσημη των νεοσύστατων Ηνωμένων Πολιτειών εις βάρος της αγγλικής (αυτόν τον μύθο εξακολουθούν να υποστηρίζουν όσοι αδιαφορούν για την ιστορική πραγματικότητα, που τίποτα σχετικό δεν έχει καταγράψει), τότε ο ...κ. Φρεντ Σαπίρο θα γνώριζε τα ελληνικά εκ γενετής. Κι αν τα γνώριζε, θα διάβαζε ελληνικές εφημερίδες και ιστοσελίδες και αναπόφευκτα θα συνυπολόγιζε την τρέχουσα ελληνική ιστορία στην εκπόνηση του ετήσιου καταλόγου του με τα «καλύτερα αποφθέγματα». Υποδιευθυντής της Νομικής Βιβλιοθήκης του Γέιλ είναι ο κ. Σαπίρο. Και τα τελευταία πέντε χρόνια απέκτησε τη συνήθεια να συλλέγει, να αξιολογεί και να δημοσιεύει τις «καλύτερες ατάκες» που πέφτουν στο μάτι και στο αυτί του. Η μανία, άλλωστε, με τους καταλόγους, τις βαθμολογήσεις, τις ιεραρχήσεις και τις πρωτιές είναι παλιά. Εκτός από το «πρόσωπο της χρονιάς» ή τους «εκατό πλουσιότερους του κόσμου και τους «πενήντα οικουμενικούς λίντερ», κάθε τόσο πληροφορούμαστε για το μεγαλύτερο σάντουιτς του κόσμου, τη μεγαλύτερη λαγάνα, το γηραιότερο μέλος του Facebook, το μεγαλύτερο παζλ ή ντόμινο, καθώς και για τον νικητή στο διαιτητικό άθλημα της χοτ-ντογκοφαγίας, τον νικητή στην κινητοβολία (το άθλημα αυτό λαμβάνει χώρα στη Φινλανδία, συναγωνίζονται δε στη ρίψη του κινητού τους όσοι το βαρέθηκαν και θέλουν ν’ αλλάξουν συσκευή) κτλ.

Αμερικανικός είναι ο ορίζοντας του φιλότιμου, ενδεχομένως και ματαιόσχολου ερευνητή, αμερικανικές και οι ατάκες που σταχυολόγησε και κατέταξε σε κλίμακα βαρύτητας, με κριτήριο, αν καταλαβαίνω σωστά, όχι την ποιότητα της σκέψης στην οποία θεμελιώθηκε η καθεμιά, αλλά την προκλητικότητα, τον απροσδόκητο χαρακτήρα της ή και τη ρηχότητά της. Ετσι εξηγείται, λ.χ., το γεγονός ότι συγκάτοικος στην πρώτη θέση βρέθηκε η κυνικογιαπίστικη δήλωση «θέλω πίσω τη ζωή μου» του εριτίμου κ. Τόνι Χέιγουορντ, μεγαλοστελέχους της ΒΡ, που είχε καταπονηθεί ψυχοπνευματικώς με τη διαρροή πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού και διεκδίκησε την επιστροφή του στις τερπνές συνήθειές του, τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες του με σκάφη πολυτελείας και άλλα χαλαρά. Ετσι εξηγείται επίσης το ότι ψηλά στη λίστα βρέθηκε η εξής δήλωση της κ. Νάνσι Πελόσι, προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων: «Πρέπει να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο υγειονομικής περίθαλψης, αν θέλετε να μάθετε τι περιέχει». Ε, λοιπόν, αν ο συλλέκτης μας παρακολουθούσε τι συμβαίνει στην Ελλάδα, θα ήξερε ότι δηλώσεις σαν κι αυτή της κ. Πελόσι, εδώ δεν χρειάζεται καν να γίνουν, γιατί εμείς, πάντοτε πρωτοπόροι, έχουμε κάνει κατ’ επανάληψη πράξη το περιεχόμενό τους: Οι βουλευτές μας ψήφισαν το Μνημόνιο 1 δίχως να το καλοκοιτάξουν, πιθανόν για να μη βρεθούν σε μπελάδες με την ιδεολογική συνείδησή τους· κι όταν ήρθε η σειρά του Μνημονίου 2, διάβασαν αναδρομικώς τι είχαν υπερψηφίσει με το Μνημόνιο 1, οπότε δεν τους έμεινε χρόνος να διαβάσουν το ίδιο το Μνημόνιο 2, τα άρθρα του οποίου άρχισαν να τα μελετούν όταν είχαν ήδη ψηφίσει τις εντολές του Μνημονίου 3 - και πάει λέγοντας και μνημονεύοντας.

Αλλά ας επανέλθουμε στην υπόθεσή μας. Αν, λοιπόν, ο φιλόπονος αποφθεγματοσυναγωγεύς μας είχε λάβει υπόψη του την ελληνική υπερπαραγωγή ατάκας και συμπεριελάμβανε τα θαυμαστά δημιουργήματα της πολιτικής μας ρητορείας στην ύλη του καταλόγου του, τότε και τα πρωτεία θα τα είχε αποδώσει σε Ελληνα και θα χρειαζόταν σελίδες επί σελίδων για να καταχωρίσει όλα τα σοφά πράγματα που έχουν ειπωθεί στον τόπο μας, από ημεδαπούς αλλά και από τους αλλοδαπούς που εσχάτως μας κυβερνούν. Ακόμα κι αν δεν αποφάσιζε να εντάξει αναδρομικώς στα αποθησαυρίσματά του τις προ του 2010 ρήσεις του είδους «Σεμνά και ταπεινά», «Το νόμιμο είναι και ηθικό» ή «Υπάρχουν λεφτά», σίγουρα δεν θα μπορούσε να παραβλέψει την «επανάσταση του αυτονόητου» και το «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία», αποφθέγματα με τα οποία ο κ. Γ. Παπανδρέου εισάγεται επιτέλους στην Ιστορία ως καλύτερος μυθοπλάστης και από τον μυθιστοριογράφο αδερφό του Νίκο. Και δίπλα στις δηλώσεις αυτές, για λόγους λογοτεχνικής συνάφειας, δεν θα μπορούσε να μην καταγράψει τη διαβεβαίωση του επίσης αντιεξουσιαστή κ. Χρυσοχοΐδη ότι η κυβέρνηση διαθέτει ολόκληρο «αναπτυξιακό αφήγημα». Εδώ που τα λέμε, ο ίδιος ο τίτλος του υπουργείου στο οποίο αρχήγευε ο κ. Χρυσοχοΐδης πριν το παραδώσει στον άλλον προστάτη του λαού, τον κ. Παπουτσή, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δηλαδή, θα έπρεπε να καταταγεί στις κορυφαίες ατάκες, έτσι όπως συμπυκνώνει σε ελάχιστες λέξεις τη μεγάλη παράδοση της ειρωνείας.

Μια ολόκληρη υποκατηγορία, υπό τον τίτλο «Κροκοδείλων δάκρυα και φαρισαίων λόγια», θα μπορούσε να ενθέσει στον κατάλογό του ο φιλέρευνος Αμερικανός βιβλιοθηκάριος. Και να κατατάξει εκεί την υψηλής περιεκτικότητας σε ειλικρίνεια ρήση του κ. Ξυνίδη, ως γραμματέως του ΠΑΣΟΚ τότε, ότι «ο πρωθυπουργός δεν κοιμάται τα βράδια και κλαίει», από την αγωνία του για το μέλλον του τόπου, μια αγωνία που τον υποχρέωσε να εκχωρήσει τμήμα της κυριαρχίας της χώρας, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε με άλλη αξιομνημόνευτη δήλωσή του. Μαζί με την περί πρωθυπουργικής αγρύπνιας διαβεβαίωση, για να μη νιώθει μοναξιά, θα κατέτασσε τις αλλεπάλληλες δηλώσεις πολλών υπουργών (προεξάρχοντος του λίαν ευσυγκίνητου κ. Λοβέρδου), διά των οποίων επιχειρούν να πείσουν την κάμερα που τους καταγράφει ότι «πονούν μαζί με τον λαό», «έχουν χάσει τη ησυχία τους» και λοιπά δακρύβρεκτα. Και κάπου εκεί θα μπορούσε να σφηνώσει και τη δημόσια εξομολόγηση του επιτηρητή μας κ. Στρος-Καν, πως αν ήταν Ελληνας, ίσως κατέβαινε κι αυτός στους δρόμους, σαν θυμωμένος διαδηλωτής.

Ναι, τόμους ολόκληρους θα χρειαζόταν ο Αμερικανός καταγραφέας σπουδαίων ή σπουδαιοφανών ρήσεων για να στεγάσει την ελληνική παραγωγή, που αποκαλύπτεται τεράστια, αφού εδώ η πολιτική εννοείται ως εκτόξευση από το πεδίο βολής της τηλεόρασης της μιας ατάκας πάνω στην άλλη (με πρωταθλητή τον κ. Καρατζαφέρη, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να χυδαιολογήσει, αρκεί αυτό να του δώσει ένα παραπάνω δίλεπτο στα κανάλια, που τόσο υπολήπτονται το «χιούμορ» του). Τι δηλαδή; Μπορεί να μείνει στ’ άγραφα το σαφέστατο «άλλο μείγμα» του κ. Σαμαρά, το άκρως υπεύθυνο «θα μιλήσω όταν το κρίνω εγώ» του κ. Καραμανλή, ο εν Δελφοίς χρησμός της κ. Διαμαντοπούλου σύμφωνα με τον οποίο «έχει πολύ μεγάλη σημασία η εθνική συναίνεση γιατί δεν χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά απ’ όλες τις κυβερνήσεις», τα συγχαρητήρια του κ. Βενιζέλου στο ΛΑΟΣ για την «υπεύθυνη στάση του στα εθνικά θέματα» ή η διαβεβαίωση του μητροπολίτη κ. Ανθιμου ότι «πνευματικός άνθρωπος χωρίς χριστιανισμό δεν υπάρχει»; Και, έλεος, είναι δυνατόν να μην απαθανατιστεί και να μην τιμηθεί με τα πρωτεία το πάγκαλον εκείνο απόφθεγμα «μαζί τα φάγαμε»; Θα φάει το μαύρο σκοτάδι μια τέτοια σοφή διάγνωση;...
kathimerini.gr

Ούτε ο χιονιάς δεν την πτόησε μπροστά στο καθήκον...


Μια μαία διένυσε περισσότερα από έξι χιλιόμετρα με σκι σήμερα το πρωί στο νησί της Δανίας Μπόρνχολμ για να βοηθήσει... μια ετοιμόγεννη γυναίκα, η οποία είχε αποκλειστεί στο σπίτι της από τα χιόνια.

Η μαία πήγε με χιονοπέδιλα στο χωριό Τετζν, στο βόρειο τμήμα του νησιού, καθώς η κανονική μαία της κοπέλας, η οποία πήγαινε με τεθωρακισμένο όχημα του στρατού στο σπίτι τους, αποκλείστηκε στο δρόμο.

Η έγκυος, κατάφερε σήμερα το απόγευμα να ανέβει σε τεθωρακισμένο του στρατού για να τη μεταφέρει στο νοσοκομείο της Ράνε, κύριας πόλης του Μπόρνχολμ, όπου αναμένεται να γεννήσει ένα αγοράκι.

Η κακοκαιρία και η χιονόπτωση στη Βαλτική όπου βρίσκεται το νησί έχει κάνει τις μετακινήσεις έως αδύνατες και η κατάσταση είναι χαώδης στο νησί καθώς εκατοντάδες τουρίστες και επισκέπτες που αποκλείστηκαν εκεί αναγκάζονται να κοιμούνται από την Πέμπτη το βράδυ σε ένα σχολείο και σε ένα στρατώνα της Ράνε...
newsbeast.gr

Αποκαθίστανται οι συγκοινωνίες στην Ευρώπη...


Σταδιακή ομαλοποίηση παρουσιάζει η εικόνα του καιρού στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, που πλήττεται από συνεχόμενα κύματα κακοκαιρίας και χιονιά.

Αποκαθίστανται σταδιακά...τα προβλήματα στις εναέριες και επίγειες συγκοινωνίες στην Ευρώπη, καθώς υποχωρεί το τρίτο και σφοδρότερο κύμα χιονιά που έπληξε σχεδόν ολόκληρη την ήπειρο.

Η εναέρια κυκλοφορία αποκαταστάθηκε σήμερα στο αεροδρόμιο Ρουασί-Σαρλ ντε Γκωλ του Παρισιού μετά τα προβλήματα και τις ματαιώσεις πολλών πτήσεων που προκάλεσαν το χιόνι και το ψύχος.

Περίπου 2.000 ταξιδιώτες υποχρεώθηκαν να διανυκτερεύσουν προχθές στο αεροδρόμιο αυτό εξαιτίας της καθήλωσης των αεροσκαφών από τη σφοδρή κακοκαιρία.

Στο γκισέ της Air France η ουρά σήμερα ήταν μόλις λίγα μέτρα σε αντίθεση με τη χθεσινή που έφθανε τα 200 μέτρα. Η κατάσταση εξομαλύνεται», δήλωσε εκπρόσωπος της εταιρείας. Τουλάχιστον 400 πτήσεις ματαιώθηκαν χθες εξαιτίας του χιονιού και του ψύχους.

Ωστόσο, παραμένουν τα προβλήματα στους σιδηροδόμους και συγκεκριμένα στην κίνηση των τρένων υψηλής ταχύτητας TGV, εξαιτίας της σφοδρής χιονόπτωσης των τελευταίων ημερών.

Τα τρένα αυτά υποχρεώνονται τώρα να κινούνται με μειωμένη ταχύτητα, η οποία συνεπάγεται καθυστερήσεις από μισή ως μια ώρα στη βόρεια, ανατολική και νοτιοανατολική Γαλλία.

Αλλά, και η κυκλοφορία στους δρόμους της χώρας έχει αρχίσει να εξομαλύνεται μετά τα προβλήματα που παρουσιάσθηκαν χθες εξαιτίας του χιονιού και του παγετού.

Στις Βρυξέλλες 500 άτομα αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα των Χριστουγέννων στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, καθώς η βελγική πρωτεύουσα χτυπήθηκε από τον πιο βαρύ χιονιά από το 1964 με αποτέλεσμα το χιόνι να φτάσει τα 25 εκατοστά.

Από την άλλη πλευρά του Ρήνου στη Γερμανία ο καιρός την ημέρα τον Χριστουγέννων ήταν πολύ καλός. Οι πολίτες έκαναν πατινάζ στις παγωμένες λίμνες με τον ήλιο να συνδιάζεται με τσουχτερό κρύο...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ηθικόν (μη) ακμαίον...


Η τέταρτη δόση, είπε ο Καψής απόψε στο δελτίο ειδήσεων του MEGA, θα κριθεί από την πορεία των μεταρρυθμίσεων. Αλλά...βλέπει την κατάσταση χλωμή. Ήδη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και αντιδρά στις επιλογές της Κυβέρνησης.
Και μάλλον, αυτή η αντίδραση και η δυσφορία -κι αυτό το λέμε εμείς- όσο περνάει ο καιρός, θα γίνεται ακόμη πιο έντονη...

Χριστούγεννα στην πόλη...


Λόγω κρίσης...
Μουδιασμένη η αγορά με την κίνηση περιορισμένη και τους καταστηματάρχες να βλέπουν απαισιόδοξα το μέλλον.
Τα...φετινά Χριστούγεννα υπό τη σκιά της κρίσης δεν επέτρεψαν στους κατοίκους των πόλεων να φύγουν και να ταξιδέψουν όπως άλλες χρονιές. Το οικογενειακό εισόδημα περιορισμένο και πετσοκομένο δημιούργησε τη χειρότερη των τελευταίων χρόνων ασφυξία στην αγορά. Τα ρεπορτάζ του ANT1 ήταν αποκαλυπτικά...