Της Λώρης ΚέζαΤο ελληνικό κράτος φέρεται στους εργολάβους σαν διαμερισματούχος που σε στιγμή τρέλας χαρίζει την περιουσία του στους νοικάρηδες. «Και μην ανησυχείτε για τα έξοδα μεταβίβασης. Ολα πάνω μου».
Το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τις απαλλοτριώσεις, κάνει σχέδια και χρονοδιαγράμματα, υπολογίζει τα έξοδα, και μετά καλεί τους εργολάβους να διαχειριστούν την είσπραξη. Εντάξει, ο εργολάβος ρίχνει και τα μπετά. Το ελληνικό κράτος έχει χάσει την αυτοεκτίμησή του, οπότε δεν...
αντιδρά ή φέρεται συμπλεγματικά. Ολη αυτή η φασαρία που γίνεται με τα διόδια είναι ενδεικτική.
Αυξήθηκαν ως και 100% χωρίς να εκδηλωθεί επίσημη δυσαρέσκεια. Από το υπουργείο Υποδομών διακινείται η πληροφορία ότι το κόστος της διέλευσης θα μειωθεί με έναν απλούστατο τρόπο. Το Δημόσιο ίσως αποποιηθεί τα μελλοντικά έσοδά του.
Μια καλή ερώτηση που υποβάλλουμε στον υπουργό Υποδομών είναι πόσα καταβάλλουν ετησίως οι οδηγοί στα διόδια. Ποια είναι η εθνική σούμα. Ο κ. Δ. Ρέππας δεν μπορεί να απαντήσει για τον απλούστατο λόγο ότι ορισμένες κατασκευαστικές εταιρείες κρατούν μυστικά. Οι εισπράξεις υπολογίζονται αδρομερώς από τους κατά τόπους οργανωμένους πολίτες. Μια δυναμική ομάδα δραστηριοποιείται στη Βόρεια Αττική. Εκεί λοιπόν που περνούσαν τζάμπα, ξαφνικά μπήκε στη μέση ιδιώτης και έγινε απαιτητό 1,75 ευρώ, ακόμη και για απόσταση 10 χιλιομέτρων. Αναφέρονται σε περισσότερες από 10 εκατ. διελεύσεις ετησίως. Συνηθίζουν να κάνουν κατάληψη τις Κυριακές στα κουβούκλια στις Αφίδνες. Δημιουργούνται εντάσεις. Αντιθέτως, στην Εγνατία παρατηρείται μακαριότητα. Οι οδηγοί απολαμβάνουν τα 670 χιλιόμετρα εντελώς δωρεάν. Κανένας δεν σκέφτηκε ως τώρα να βάλει διόδια από την Ηγουμενίτσα ως την Αλεξανδρούπολη, παρά το γεγονός ότι η συντήρηση του οδικού δικτύου κοστίζει 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ο κ. Ρέππας ανακοίνωσε ότι μόλις έλθει το καλοκαίρι, με το καλό, θα βάλει διόδια και στη Μακεδονία. Η κατάσταση στους εθνικούς δρόμους είναι ανερμάτιστη. Αλλού εταιρείες, αλλού κρατικές υπηρεσίες.
Κάθε ανάδοχος έργου βάζει τους δικούς του όρους. Τα πάντα αξιολογούνται κατά περίσταση, με τρόπο ώστε να θίγεται το Δημόσιο. Ας μη μετρήσουμε πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια χάθηκαν από την Εγνατία τόσα χρόνια επειδή κανένας δεν πήρε την πρωτοβουλία να χρεώσει το έργο έστω με ένα συμβολικό τίμημα. Από τεμπελιά ή από υστεροβουλία ένα χρυσωρυχείο θάφτηκε. Να πούμε ενδεικτικά ότι ένας και μόνο σταθμός διοδίων, του ξεδοντιασμένου Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, θα μπορούσε να συντηρήσει τα ετήσια έξοδα όλης της Εγνατίας. Τα διόδια στην Κατερίνη, στον σταθμό Μαλγάρων, εισπράττουν 65 εκατ.
ευρώ τον χρόνο. Αν τη διαχείριση της Εγνατίας την είχαν αναλάβει Γάλλοι, Γερμανοί και Ιουδαίοι, θα είχαν ρεφάρει το έργο, θα είχαν φυτέψει τουλάχιστον 100 εισόδους, θα απασχολούσαν τουλάχιστον 2.000 άτομα και θα καβάτζωναν δυσθεώρητα κέρδη. Εν ολίγοις καθοδηγούμαστε στην εξύμνηση των ιδιωτών.
Με τους δρόμους ισχύει ό,τι και με το αεροδρόμιο, το Λιμάνι, τις τηλεπικοινωνίες, την Ολυμπιακή. Στα χέρια των υπουργών απαξιώνονται: καταπίνουν κρατική χορηγία, τιγκάρουν σε αργόμισθους, περιφρονούν τον πελάτη. Ο εθνικός δρόμος έγινε συνώνυμο λακκούβας, ανύπαρκτου φωτισμού, κακής σήμανσης.
Ερχονται οι εργολάβοι και κάνουν στην Ψωροκώσταινα νησίδες σουηδικού πολιτισμού. Χρεώνουν κατά το δοκούν, με τις κυβερνήσεις να παρατηρούν αμήχανες, αν όχι ευγνώμονες. Ποιος θα επιπλήξει τον εργολάβο που αποφάσισε να αυξήσει κατά 50% τα διόδια, και τον επόμενο μήνα με δέκα λεπτά, και όποτε του καπνίσει με άλλα τόσα; Ολα αυτά έχουν μια λογική όταν κυβερνά η Δεξιά. Ριγούν από χαρά οι φιλελεύθεροι όταν οι υπηρεσίες περνούν στα χέρια των μεγάλων εταιρειών. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί να συμμαζευτεί η κατάσταση εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα.
BHMA
