Όμορφος Κόσμος στο κρεββάτι (όλοι μαζί)...

Ομαδικά το έκαναν.
Πήδησαν πάνω στο κρεββάτι μετά εσώρουχα τους όλοι μαζί. Τρεις γυναίκες δυο άντρες, εκπομπή-κομπολόι, δίχως χάντρες. Τι...

ιδέα κι αυτή να ανέβουν οι τηλεπαρουσιαστές με τα εσώρουχα τους πάνω στο κρεββάτι, και να κάνουν εκπομπή! Μέσα στην πρωτοτυπία. Μόνο που δεν μπορούσαν να αρθρώσουν μια λέξη της προκοπής. Τα κείμενα τους χάλια.
Ακόμη και το εύρημα των παραθύρων που θα μπορούσε με άλλο σενάριο, και διαφορετικό τρόπο "παιξίματος" να ήταν καλό, το σκότωσαν...

Ενας «πράσινος» Μητσοτάκης ...

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ
"Ο τύπος είναι καμουφλαρισμένη Μπιρμπίλη"...
Δεν αξιολογήθηκε σωστά η επιλογή του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ως τομεάρχη Οικολογίας στη Νέα Δημοκρατία. Δεν μας ενδιαφέρει αν τον διάλεξε ο κ. Αντώνης Σαμαράς για να εκνευρίσει την αδελφή του, αν η παρουσία του θα συνενώσει την παράταξη, αν έπαιξε ρόλο η δημοτικότητά του. Αυτά αφορούν τους κομματάρχες χωρίς να προάγουν την πολιτική.
Για να αξιολογήσουμε τον Βενιαμίν του μητσοτακαίικου πρέπει να αγνοήσουμε το επώνυμό του και...
ενδεχομένως να σκίσουμε το κοστούμι του.

Ας υποθέσουμε ότι λεγόταν Κυριάκος Κωνσταντίνου και κυκλοφορούσε παντού με τα Νike.

Ο τύπος είναι καμουφλαρισμένη Μπιρμπίλη. Κατ΄ αρχήν είναι μονίμως εκτός γραμμής Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα οικολογικά. Ο τομεάρχης υιοθετεί συχνά τις θέσεις των οργανώσεων και παρουσιάζει θέσεις κάπως εξτρίμ για τα δεξιά δεδομένα. Θα τη βγαίνει από (τα)

αριστερά στη συνομήλική του υπουργό Περιβάλλοντος. Να, ας πάρουμε για παράδειγμα την εκτροπή του Αχελώου. Δεν αρχίζει τα ήξεις αφήξεις. Λέει ξεκάθαρα ότι η ιδέα είναι λάθος. Το λέει μήπως επειδή η ιδέα ήταν του Ανδρέα Παπανδρέου; Αυτό δεν το ξέρουμε και δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ξέρουμε όμως ότι οι ακροδεξιοί του κάμπου αφρίζουν με τον Κυριάκο. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ κ. Αστ. Ροντούλης τον είχε κατηγορήσει για «οικολογικό στραβισμό». Είχε δηλώσει, επί προηγούμενου καθεστώτος, ότι «υπάρχουν κάποια παιδάκια που με τις πλάτες του μπαμπά τους βρίσκονται στην πολιτική, και δηλώνουν πως το έργο της εκτροπής του Αχελώου είναι καταστροφικό για τη Θεσσαλία, διακηρύττουν δε ευθέως την αντίθεσή τους στην ολοκλήρωση του έργου. Πρέπει να καταλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως το συγκεκριμένο έργο είναι αναγκαιότητα και έργο ζωής για τους θεσσαλούς παραγωγούς. Οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη προσβάλλουν, πέρα από τα άλλα, και τον συντοπίτη μας υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά».

Μεταξύ μας, τέτοιες προσβολές είναι μάλλον τιμητικές. Είναι γνωστό ότι ο μικρός Μητσοτάκης έμπαινε στη μύτη του υπουργού Τσιμενταδούρας και Δημοσίων Εργων. Ας θυμηθούμε και άλλες στιγμές από τον σύντομο κοινοβουλευτικό βίο του τομεάρχη (έχει μόλις πέντε χρόνια παρουσίας στη Βουλή). Είχε διαφοροποιηθεί στο θέμα του άρθρου 24 (για τα δάση). Η Νέα Δημοκρατία υποστήριζε ότι η νομολογία οδηγείται σε ανελαστικές παραδοχές σε ό,τι αφορά τις δασικές εκτάσεις, που παραγνώριζαν πραγματικές καταστάσεις διαμορφωμένες από δεκαετίες. Εν ολίγοις πρότειναν να κλείσουμε τα μάτια σε όσες αυθαιρεσίες έγιναν, προκειμένου να προκόψουμε. Ο κ. Μητσοτάκης όρθωσε το ανάστημά του. Θεωρούσε ότι η αναθεώρηση πρέπει να γίνει σε διαφορετική κατεύθυνση. Είχε ρίξει και τις μπηχτές του, λέγοντας ότι το πρόβλημα της προστασίας των δασών δεν είναι συνταγματικό αλλά ζήτημα πολιτικής βούλησης. Είχε προτείνει επίσης να γκρεμιστούν αυθαίρετα (κάτι εντελώς ψηφοδιωκτικό).

Μία ακόμη διαφοροποίηση του κ. Μητσοτάκη: ενόσω η κυβέρνηση έστελνε τα ΜΑΤ να δείρουν τους κατοίκους που διαμαρτύρονταν για τους Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων ο τομεάρχης Οικολογίας έλεγε ότι οι ΧΥΤΑ είναι ξεπερασμένοι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τους αντιμετώπιζε ως ενδιάμεση λύση, αναγκαία για μία τριετία. Θέλετε και άλλη οικολογική αντίσταση μέσα στην ίδια τη Νέα Δημοκρατία; Ενόσω ο κ. Σουφλιάς σχεδίαζε την επέκταση της Αττικής οδού με σήραγγες και ξεριζώματα στον Υμηττό, ενόσω ο κ. Παπαθανασίου έκανε διευκολύνσεις στην αγορά αυτοκινήτου ο μικρός Μητσοτάκης υποστήριζε ότι τα νέα οχήματα θα κάνουν την πόλη αβίωτη. Προωθούσε την επέκταση του μετρό- έστω ως ιδέα. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δημιούργησε ευχάριστες εκπλήξεις με τις μάλλον αριστερές θέσεις του. Δεν είναι από εκείνους που στηρίζουν την ανάπτυξη άνευ όρων. Είναι όλα αυτά πολύ καλά για να είναι αληθινά; Πιθανώς ο κ. Μητσοτάκης να μυρίστηκε γρήγορα τη μόδα της πράσινης ανάπτυξης. Η οικολογία την σήμερον ημέρα «πουλάει». Δεν μας απασχολούν αυτά, ούτε τα πιθανά ψυχογραφήματα. Σημασία έχει ότι η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη θα έχει απέναντί της έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο γνωρίζει το αντικείμενο και ακούει προσεκτικά περιβαλλοντολόγους και ακτιβιστές. Ολα τα υπόλοιπα (για την οικογένεια και τα τηλεφωνικά κέντρα) ανήκουν στην πολιτική παραφιλολογία.
ΒΗΜΑ

O Νόμος (μόνο για την γιαγιά) είναι νόμος...

Από adena-gr
Τα παιδιά που έκαναν το λάθος να (προσπαθήσουν) πουν τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα στις Ελληνικές Τράπεζες, βρήκαν την Ηλεκτρονική πόρτα ασφαλείας απροσπέλαστη, και τον υπεύθυνο ασυγκίνητο στο "αίτημα" τους μέσα από την τζαμαρία.
Ίσως θεώρησαν τα παιδιά ύποπτα για ληστεία(εξ ιδίων κρίνουν...). Η απογοήτευση στα προσωπάκια τους , όμως δε μπορούσε να συγκριθεί με την κούραση και την απελπισία που ήταν (μόνιμα ίσως) χαραγμένη στο πρόσωπο της γιαγιάς στο ...Κολωνάκι.
Ειδικά κάθε...

Βρήκαν την πόρτα (της τράπεζας) κλειστή (για τον φόβο των ληστών)!
Τα παιδιά που έκαναν το λάθος να (προσπαθήσουν) πουν τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα στις Ελληνικές Τράπεζες, βρήκαν την Ηλεκτρονική πόρτα ασφαλείας απροσπέλαστη, και τον υπεύθυνο ασυγκίνητο στο "αίτημα" τους μέσα από την τζαμαρία.
Ίσως θεώρησαν τα παιδιά ύποπτα για ληστεία(εξ ιδίων κρίνουν...). Η απογοήτευση στα προσωπάκια τους , όμως δε μπορούσε να συγκριθεί με την κούραση και την απελπισία που ήταν (μόνιμα ίσως) χαραγμένη στο πρόσωπο της γιαγιάς στο ...Κολωνάκι.
Ειδικά κάθε φορά που έπρεπε να μετακινεί το βαρύ πάγκο της, στο πεζοδρόμιο της Πατριάρχου Ιωακείμ, μετά από απαίτηση των Αρχών και Καταστηματαρχών(αλλάζοντας θέση).
Στο Κολωνάκι ο νόμος είναι νόμος!
Τέρμα, Κηρύσσω εκεχειρία μέχρι μεθαύριο.
Καλά Χριστούγεννα σ΄όλους, και ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους!

«Κύματα» εκδρομέων έφθασαν στη Μαγνησία...

Στην κορύφωσή της βρίσκεται η τουριστική κίνηση στο Νομό Μαγνησίας, καθώς κατά κύματα και με όλα τα μεταφορικά μέσα, καταφθάνουν και οι τελευταίοι εκδρομείς στους διάφορους τουριστικούς προορισμούς, για να περάσουν αυτό το εορταστικό τριήμερο.

Πλήθος εκδρομέων έχει ήδη καταφθάσει ή κατευθύνεται σε προορισμούς κυρίως του ορεινού όγκου του Πηλίου, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ένωσης Ξενοδόχων Μαγνησίας, περισσότεροι από 5.000 επισκέπτες αναμένεται να καταλύσουν σε ξενοδοχεία και παραδοσιακούς ξενώνες της περιοχής.

«Υπάρχει πλέον πολύ μεγάλη δυσκολία να...
βρει κανείς δωμάτιο, σε καταλύματα του ορεινού όγκου του Πηλίου», τόνισε χθες στη «Μαγνησία» ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων κ. Κώστας Λεβέντης, καθώς όπως είπε οι πληρότητες ξεπερνούν πλέον το 95% και σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν στο 100%.

Διαθέσιμα δωμάτια υπάρχουν μόνον στην πόλη του Βόλου, σε παραθαλάσσιους προορισμούς και στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου, ανέφερε ο κ. Λεβέντης, για να προσθέσει ότι φέτος σε σχέση με πέρυσι, άνοιξαν λιγότερα καταλύματα σε παραθαλάσσιους τουριστικούς προορισμούς, με αποτέλεσμα τα ήδη λειτουργούντα να παρουσιάζουν ομοίως πολύ αυξημένες πληρότητες.

Τα τραίνα
Αυξημένη είναι η κίνηση στο Σιδηροδρομικό Σταθμό του Βόλου και τα δρομολόγια των τραίνων παρουσίαζαν αυξημένες πληρότητες.

Ωστόσο, όπως διευκρινίστηκε από υπαλλήλους του ΟΣΕ, δεν θα υπάρξει κάποια αλλαγή ως προς τα ισχύοντα δρομολόγια από και προς το Βόλο ούτε θα γίνουν έκτακτα για την εξυπηρέτηση του κοινού.

Η μόνη αλλαγή που έχει υπάρξει, πρόσθεσαν, είναι ότι ο Οργανισμός προχώρησε στην προσθήκη βαγονιών σε συρμούς που κινούνται προς τη Θεσσαλονίκη, λόγω της αυξημένης κίνησης που υπάρχει, μετά την κατολίσθηση που σημειώθηκε στα Τέμπη.

Yπεραστικά λεωφορεία και λιμάνι
Ιδιαίτερα αυξημένη είναι η κίνηση στο σταθμό του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Μαγνησίας, καθώς εκτός των κανονικών, πέντε έκτακτα δρομολόγια πραγματοποιήθηκαν προς την Αθήνα για την εξυπηρέτηση του κοινού, ενώ σήμερα έχουν προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν οκτώ.

Επίσης, προς την Αθήνα, ανήμερα των Χριστουγέννων θα γίνουν τρία δρομολόγια στις 7π.μ., 3μ.μ. και 1π.μ., ενώ από την Αθήνα προς το Βόλο θα γίνουν δύο δρομολόγια στις 7:30 και στις 8:30 το πρωί.

Για τη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκαν τρία έκτακτα δρομολόγια με τα λεωφορεία του Υπεραστικού ΚΤΕΛ, ενώ τρία ακόμη εκτός των κανονικών, έχουν προγραμματιστεί για σήμερα.

Έκτακτα δρομολόγια, όπως ανέφερε ο αντιπρόεδρος του Υπεραστικού ΚΤΕΛ κ. Πολυμενίδης, θα προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν επίσης την Κυριακή 27 και τη Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου, ανάλογα βέβαια, με την κίνηση που θα υπάρξει.

Σημειώνεται ότι μικρή αύξηση παρουσίαζε και η κίνηση στο λιμάνι του Βόλου, χωρίς να χρειαστεί ωστόσο να ληφθούν κάποια μέτρα για την εξυπηρέτηση των εκδρομέων που θα ταξίδευαν προς τα νησιά των Βορείων Σποράδων ούτε να αυξηθούν τα δρομολόγια των πλοίων.
www.magnesianews.gr

Βαλαωρίτης: Bραβείο για το σύνολο των έργων του...

Στο Νάνο Βαλαωρίτη απονέμεται το μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2009 για το σύνολο του έργου του. Από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠ.ΠΟ.Τ ανακοινώνονται τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2009, που αφορούν στις εκδόσεις έτους 2008, στα οποία κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας από τον «βραχύ κατάλογο» των υποψηφίων προς βράβευση έργων, μετά από επανειλημμένες συνεδρίες και μακρές συζητήσεις, ως ακολούθως : ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Απονέμεται ομόφωνα στον Νάνο Βαλαωρίτη για το σύνολο του έργου του.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία εξ ημισείας στα περιοδικά «πόρφυρας» και «Εντευκτήριο» για την ...



συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Λευτέρη Πούλιο για το έργο του με τίτλο «Η κρυφή συλλογή», εκδόσεις Κέδρος.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
Απονέμεται ομόφωνα εξ ημισείας στους : Τόλη Νικηφόρου για το έργο του με τίτλο «Ο δρόμος για την Ουρανούπολη», εκδόσεις Νεφέλη και Αργύρη Χιόνη για το έργο του «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», εκδόσεις Κίχλη.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ
Απονέμεται ομόφωνα στον Γιάννη Ατζακά για το έργο του «θολός βυθός», εκδόσεις Άγρα.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ – ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Χρίστο Ρουμελιωτάκη για το έργο του «Ασκήσεις αυτογνωσίας», εκδόσεις Τυπωθήτω.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟΥ – ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Απονέμεται ομόφωνα στην Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου για το έργο της «Υπόθεση Γκράνιν : Η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο - : Η δίκη της “Επιθεώρησης τέχνης” το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου», εκδόσεις Καστανιώτης. Ο βραχύς κατάλογος υποψηφίων προς βράβευση έργων (δημοσιευμένων το έτος 2008 και κατατεθειμένων στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας), από τον οποίο επελέγησαν τα ανωτέρω βραβεία είναι ο ακόλουθος (αλφαβητικά) : Α. Υποψήφιοι για το Βραβείο Ποίησης :
1) Δημήτρης Αγγελής για το έργο του «Επέτειος», Εκδόσεις των Φίλων.
2) Γιώργος Βέης για το έργο του «Ν, όπως Νοσταλγία», εκδόσεις Ύψιλον.
3) Δημήτρης Κοσμόπουλος για το έργο του «Ανάστασις του Ανδρέα Ταρκόφσκι», εκδόσεις Ερατώ.
4) Λουκάς Κούσουλας για το έργο του «Το φεγγάρι του Υμηττού», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
5) Λευτέρης Πούλιος για το έργο του «Η κρυφή συλλογή», εκδόσεις Κέδρος.
Β. Υποψήφιοι για το Βραβείο Διηγήματος :
1) Γιάννης Ευσταθιάδης για το έργο του «Πορσελάνη», εκδόσεις Ύψιλον.
2) Μαρίνα Καραγάτση για το έργο της «Το ευχαριστημένο ή οι δικοί μου άνθρωποι», εκδόσεις Άγρα.
3) Μαρία Μήτσορα για το έργο της «Με λένε Λέξη», εκδόσεις Πατάκη.
4) Τόλης Νικηφόρου για το έργο του «Ο δρόμος για την Ουρανούπολη», εκδόσεις Νεφέλη.
5) Αργύρης Χιόνης για το έργο του «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», εκδόσεις Κίχλη.


Γ. Υποψήφιοι για το Βραβείο Μυθιστορήματος :
1) Γιάννης Ατζακάς για το έργο του «θολός βυθός», εκδόσεις Άγρα.
2) Γιώργης Γιατρομανωλάκης για το έργο του «Το χρονικό του Δαρείου», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
3) Νίκος Κ. Κυριαζής για το έργο του «Η ασπίδα των Θερμοπυλών 494-478 π.Χ. - : Οι ένδοξες μάχες», εκδόσεις Ιωλκός.
4) Κώστας Λογαράς για το έργο του «Ερημιά στο βλέμμα τους», εκδόσεις Μεταίχμιο.
5) Γιώργος Σκαμπαρδώνης για το έργο του «Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Δ. Υποψήφιοι για το Βραβείο Δοκιμίου – Κριτικής :
1) Aλεξάνδρα Δεληγιώργη για το έργο της «Καιρός - : Σύγχρονοι προβληματισμοί για έναν καλύτερο καιρό», εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
2) Διονύσης Καψάλης για το έργο του «Το καμαράκι κάτω από τη σκάλα – Εννέα δοκίμια», εκδόσεις Άγρα.
3) Μίλτος Πεχλιβάνος για το έργο του «Από τη Λέσχη στις Ακυβέρνητες Πολιτείες - : Η στίξη της ανάγνωσης», εκδόσεις Πόλις.
4) Τζίνα Πολίτη για το έργο της «Περι – διαβάζοντας την αγγλική λογοτεχνία 1593-1854 – Κείμενα, ιδεολογία, το πολιτικό», εκδόσεις Άγρα.
5) Χρίστος Ρουμελιωτάκης για το έργο του «Ασκήσεις αυτογνωσίας», εκδόσεις Τυπωθήτω.
Ε. Υποψήφιοι για το Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας :
1) Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου για το έργο της «Υπόθεση Γκράνιν : Η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο - : Η δίκη της “Επιθεώρησης τέχνης” το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου», εκδόσεις Καστανιώτης.
2) Γιάννης Ξανθούλης για το έργο του «Κωνσταντινούπολη - : Των ασεβών μου πόθων», εκδόσεις Μεταίχμιο.
3) Νίκος Μπακουνάκης για το έργο του «Μια στιγμή της Ευρώπης στην Ελλάδα του 19ου αιώνα - : Ο λόγος, η εικόνα, ο μύθος του Ανδρέα Ρηγόπουλου», εκδόσεις Πόλις.
4) Αλέκος Χατζής για το έργο του «Ένας Έλληνας στην Αλβανία - : Λιθαράκια μιας ζωής», εκδόσεις Γόρδιος.
5) Ελένη Ψυχογιού για το έργο της «“Μαυρηγή” και Ελένη - : Τελετουργίες θανάτου και αναγέννησης: Χθόνια Μυθολογία, νεκρικά δρώμενα και μοιρολόγια στη σύγχρονη Ελλάδα», εκδόσεις Ακαδημίας Αθηνών.
Η Επιτροπή δεν μπόρεσε να κρίνει και άλλα αξιόλογα βιβλία (εκδόσεως 2008) για τυπικούς λόγους (μη εμπρόθεσμη κατάθεση στην Ε.Β.Ε. κ.λ.π.).
Την Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας αποτελούν :
1) Μαστροδημήτρης Παναγιώτης, Πρόεδρος, Ομότιμος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κριτικός.
2) Αθανασόπουλος Ευάγγελος, Αντιπρόεδρος, Καθηγητής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
3) Ανδρειωμένος Γεώργιος, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
4) Πάτσιου Βασιλική (Βίκυ), Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
5) Δημακοπούλου Χαρίκλεια, Κριτικός Βιβλίου, Δημοσιογράφος, Νομικός.
6) Σχινά Αικατερίνη, Κριτικός Βιβλίου.
7) Λεονάρδος Γεώργιος, Συγγραφέας.
8) Νιάρχος Αθανάσιος, Ποιητής, Δοκιμιογράφος.
9) Χατζηαντωνίου Κωνσταντίνος, Συγγραφέας.
Πηγή:www.gossip-tv.gr

Καλά Χριστούγεννα...

Το nonews-NEWS σας εύχεται Χρόνια Πολλά γεμάτα με υγεία, δύναμη και ευτυχία.

Νέα τεκμήρια φορολόγησης...

Του ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ
Θα υπολογίζονται τα έξοδα για συντήρηση σπιτιών, οχημάτων, σκαφών και γραφείων...
ΚΕΡΔΗ με το ζόρι για ένα εκατομμύριο ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στο φορολογικό νομοσχέδιο του Μαρτίου θα συμπεριληφθεί διάταξη η οποία θα... απαγορεύει στους ελεύθερους επαγγελματίες να εμφανίζουν στις δηλώσεις τους κέρδη χαμηλότερα από ένα επίπεδο.
Το ελάχιστο αυτό όριο θα διαμορφώνεται με βάση τις πραγματικές προσωπικές και οικογενειακές δαπάνες που πραγματοποιεί ο επαγγελματίας. Δηλαδή, θα διαμορφώνεται με βάση το...


κόστος χρήσης του αυτοκινήτου που κατέχει, της επιφάνειας του σπιτιού του, αλλά και των υπόλοιπων ακινήτων που χρησιμοποιεί. Επίσης, θα επηρεάζεται από τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων, τις αγορές καταναλωτικών αγαθών μέσω πιστωτικών καρτών και οποιαδήποτε άλλη δαπάνη θα εκτιμηθεί από τις φορολογικές αρχές ότι μπορεί να εντοπιστεί και να διασταυρωθεί.

Η απόφαση για επιβολή κατώτατου ορίου στα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θεωρείται δεδομένη. Το... σύνθημα έδωσε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δίνοντας στη δημοσιότητα τα στατιστικά στοιχεία από την επεξεργασία των περυσινών φορολογικών δηλώσεων. Σύμφωνα με αυτά, το 73% των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνουν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο όριο.

Η κυβερνητική πρόθεση είναι σαφής: να αυξηθεί το δηλωθέν εισόδημα των ελεύθερων επαγγελματιών. Η λύση της επαναφοράς των αντικειμενικών κριτηρίων, με την μορφή που ίσχυαν την προηγούμενη δεκαετία (υπολογιζόταν ένα αντικειμενικό εισόδημα, με μοναδικό κριτήριο την επιφάνεια της επαγγελματικής έδρας του επαγγελματία, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη αν υπάρχει δουλειά ή όχι), φαίνεται να απορρίπτεται, καθώς έχει κριθεί ότι τα αντικειμενικά κριτήρια οδηγούν σε πολλές αδικίες. Ετσι, προωθείται η λύση του κατώτερου ορίου με βάση τις δαπάνες. Ουσιαστικά, πρόκειται για ενισχυμένα τεκμήρια διαβίωσης, τα οποία όμως δεν θα αγγίζουν μισθωτούς και συνταξιούχους.

Για την κατοχή Ι.Χ. το τεκμήριο θα υπολογίζεται με βάση τον κυβισμό του αυτοκινήτου. Για παράδειγμα, η κατοχή ενός αυτοκινήτου 1.400 κυβικών θα προσθέτει στο φορολογικό όριο του ελεύθερου επαγγελματία 2.000 ευρώ (τα νούμερα είναι ενδεικτικά), ενώ η κατοχή ενός αυτοκινήτου 2.500 ευρώ, θα προσθέτει 4.000 ή 5.000 ευρώ. Προτείνεται να μην υπάρχει απαλλαγή ούτε καν του πρώτου αυτοκινήτου, καθώς εκτιμάται ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ειλικρινής ελεύθερος επαγγελματίας, ο οποίος να εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης αυτοκινήτου, το οποίο όμως δεν είναι σε θέση να συντηρεί.

Το αντίστοιχο όριο για την χρήση ακινήτου (ιδιόκτητης ή ενοικιαζόμενης πρώτης κατοικίας και εξοχικού κ.λπ.) θα υπολογίζεται με ένα ελάχιστο ποσό (π.χ. 3-5 ευρώ) για κάθε τετραγωνικό και ανά μήνα χρήσης. Ετσι, για ένα σπίτι 200 τ.μ., ο ελεύθερος επαγγελματίας, θα προσθέτει άλλες 12.000 ευρώ. Αντίστοιχα, θα προστίθενται και οι υπόλοιπες δαπάνες. Θα μελετηθεί η ένταξη των καταναλωτικών αγορών μέσω των πιστωτικών καρτών, της δαπάνης για τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων και όποια άλλη δαπάνη μπορεί να διασταυρωθεί.

Δεν είσαι ό,τι δηλώσεις...

Το άθροισμα όλων των δαπανών που προαναφέρθηκαν, θα αποτελεί και το κατώτερο όριο του ελεύθερου επαγγελματία. Αυτό θα συγκρίνεται με βάση το δηλωθέν του εισόδημα. Αν είναι μικρότερο, τότε ο επαγγελματίας θα φορολογείται -με βάση την κλίμακα- για το δηλωθέν του εισόδημα. Στην περίπτωση όμως που θα είναι μεγαλύτερο από το δηλωθέν εισόδημα, τότε ο ελεύθερος επαγγελματίας, θα πληρώνει φόρο με βάση κατώτερο όριο.

Εκτός από την θέσπιση «κατώτερου επιτρεπτού κέρδους» ο επαγγελματίας θα έχει να αντιμετωπίσει τρία μέτρα:

* Την δημοσιοποίηση των εισοδημάτων του μέσω του Διαδικτύου, σε περίπτωση που αυτά κρίνονται εξαιρετικά χαμηλά (σε σχέση με τον κλάδο) ή εξαιρετικά υψηλά. Την ενεργοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας (άρθρο 85 του νόμου 2238/94) περιέγραψε η «Οικονομία» την προηγούμενη εβδομάδα.

* Την ισχυροποίηση του «πόθεν έσχες» και την καταγραφή όλων των περιουσιακών του στοιχείων. Το μέτρο προβλέπει απογραφή ακινήτων και καταθέσεων, και στη συνέχεια υποχρέωση δικαιολόγησης του τρόπου απόκτησης των νέων περιουσιακών στοιχείων.

* Την επανεξέταση της λίστας των δαπανών που αναγνωρίζονται ως «επαγγελματικές» και ως εκ τούτου μπορούν να μειώνουν τα φορολογητέα κέρδη. Η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει ότι θα επανεξετάσει τις φορολογικές δαπάνες οι οποίες κρίνονται χαριστικές.
Τα κίνητρα για συλλογή αποδείξεων

Τρία σενάρια θα εξεταστούν στο πλαίσιο του φορολογικού διαλόγου, προκειμένου να υιοθετηθεί η πολιτική τού «αγαπάς την Ελλάδα, απόδειξη».

* Το πρώτο σενάριο προβλέπει να εμπλουτιστεί η λίστα των δαπανών που θα εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα και να διατηρηθεί ο υφιστάμενος τρόπος υπολογισμός της έκπτωσης. Αυτό το σενάριο έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Οσοι δηλώνουν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο όριο (σήμερα είναι τουλάχιστον τα δύο τρίτα του συνόλου) δεν έχουν κανένα κίνητρο να συλλέξουν αποδείξεις.

* Το δεύτερο σενάριο είναι να μειωθεί το αφορολόγητο όριο της κλίμακας (π.χ. στις 6.000 ευρώ) και να επανέρχεται στις 12.000 ευρώ μόνο για όσους καταφέρνουν να προσκομίσουν αποδείξεις για τη διαφορά των 6.000 ευρώ. Αυτό το σενάριο πρέπει να συνοδευτεί με εκτεταμένη διεύρυνση της λίστας των δαπανών που θα αναγνωρίζονται. Πρέπει να συμπεριλαμβάνονται ακόμη και οι αποδείξεις του σουπερμάρκετ και του κρεοπώλη, καθώς σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύουν να θιγούν τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα τα οποία ξοδεύουν κυρίως για τρόφιμα.

* Το τρίτο σενάριο προβλέπει διεύρυνση της λίστας των αναγνωριζόμενων δαπανών και ταυτόχρονα αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού της έκπτωσης. Σε αυτή την περίπτωση, προτείνεται οι έχοντες χαμηλό εισόδημα (οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν πληρώνουν φόρο γιατί δηλώνουν εισόδημα κάτω από το όριο), να εισπράττουν ως bonus μέσω της φορολογικής τους δήλωσης ένα μέρος του ΦΠΑ που θα προκύπτει από τις αποδείξεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ▅ 1934-2009 Η zωή ενός μύθου...

Τι αφήνει πίσω του ο μεγάλος Ελληνας ...
Είχε ανησυχήσει πολύ η δημοκρατική παράταξη όταν, το 1957 και στην έξαψη των παθών του μετεμφυλιακού κράτους, ανέλαβε ο Χρήστος Λαμπράκης την ηγεσία στις δύο δημοκρατικές εφημερίδες που ίδρυσε ο Δημήτρης Λαμπράκης, ο πατέρας του, στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30. Ηταν «παιδί ακόμη», θυμάται πολιτικός που και εκείνος πρωτοέκανε εκείνη την εποχή την εμφάνισή του στην πολιτική αρένα της χώρας.
Πραγματικά, ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν μόλις 23 ετών, εντελώς άβγαλτος στην πολιτική πιάτσα, κι ας...
προερχόταν από ένα κατ΄ εξοχήν πολιτικό σπίτι της Ελλάδας, ένας νεαρός με αμφίβολα ενδιαφέροντα για οτιδήποτε άλλο εκτός από θέματα κουλτούρας και άγνωστος στους κυβερνητικούς και οικονομικούς κύκλους της Αθήνας. Είναι αλήθεια ότι στα γενέθλιά του, το 1954, ο πατέρας του τού ανέθεσε τη διεύθυνση του εβδομαδιαίου «Ταχυδρόμου», αλλά αυτό δεν μετρούσε για τον πολιτικό κόσμο, καθώς το περιοδικό ήταν από τα λεγόμενα «ποικίλης ύλης», μη πολιτικό.

Επίσης όμως είναι αλήθεια ότι η βιβλιοθήκη στο σπίτι της οικογένειάς του, όταν ακόμη ήταν μαθητής στου Μακρή, λέγει η μητέρα του, είχε βιβλία που ασχολούνταν με τα άστρα και τα ουράνια φαινόμενα, με λιμπρέτα για όπερες, με θέματα γεωγραφίας και ιστορικά για πόλεις, χώρες μακρινές κτλ. Ο πατέρας του τον μάλωνε γιατί όταν έκανε τα μαθήματά του σπίτι είχε πάντοτε ανοιχτό και άκουγε μουσική από ένα μικρό ραδιοφωνάκι που του είχε φέρει από τη Ρώμη ο άλλοτε υπουργός Γεώργιος Εξηντάρης, εκ των ιδρυτών του «Ελευθέρου Βήματος». Οταν, μικρό, τον ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, απαντούσε- με κάποιον δισταγμό, είναι αλήθεια- ότι ήθελε να γίνει μουσικός.

Και όμως, αυτός ο άνθρωπος ήταν γεννημένος δημοσιογράφος και το έδειξε πολύ γρήγορα. Ο ίδιος εξομολογήθηκε κάποτε ότι όταν κάθησε στο γραφείο του πατέρα του, στον πρώτο όροφο του τότε «Βήματος» στη Χρήστου Λαδά 3, ένιωσε πανικό καθώς ανοίγοντας ένα συρτάρι διαπίστωσε από κάτι έγγραφα που βρήκε μέσα ότι «το Συγκρότημα» χρωστούσε 6.400 δρχ. Κάλεσε αμέσως τον Ιορδάνη Τσαρντίλη, τον αρχιλογιστή, του εξέφρασε την ανησυχία του για «το χρέος» και είναι αμφίβολο αν πείστηκε όταν εκείνος τον καθησύχασε λέγοντάς του ότι «μα έτσι
[Ο Λαμπράκης νεαρός, όταν σπούδαζε στην Αγγλία ]
Ο Λαμπράκης νεαρός, όταν σπούδαζε στην Αγγλία
δουλεύουμε». Τα οικονομικά των εντύπων του Συγκροτήματος- όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται η εκδοτική επιχείρηση- ήταν πολύ άσχημα, η αντιδημοκρατική τρομοκρατία που επικρατούσε εμπόδιζε την κυκλοφορία του «Βήματος» και των «Νέων», πολλές φορές ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, και οι διαφημιστικές εταιρείες είχαν «άνωθεν εντολή» να αγνοούν την ύπαρξη των «εφημερίδων του Λαμπράκη». Δεν τον επτόησαν. Δεν εκφραζόταν αλλά οι λίγοι που έκαναν παρέα μαζί του στις λίγες ελεύθερες ώρες του δεν δυσκολεύθηκαν να διακρίνουν έναν άνθρωπο που είχε ήδη τάξει τη ζωή του στον δρόμο με τα δημοκρατικά ιδεώδη. Γνώριζε ότι «η ανεξαρτησία των εφημερίδων του ήταν προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων που είχε ήδη θέσει και που δεν ήταν διαπραγματεύσιμοι» λέει η δημοσιογράφος και φίλη του Χαρά Κιοσέ.

Το έδειξε πολύ γρήγορα. Δεν είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που ανέλαβε και εμπλούτισε τον εκδοτικό χώρο της Ελλάδας με δύο πρωτοποριακά για την εποχή έντυπα- την αθλητική «Ομάδα» και τις «Εποχές», το πνευματικό ένθετο στο «Βήμα» όπου εμφανίστηκαν ο ένας μετά τον άλλον οι λογοτέχνες, καλλιτέχνες και πνευματικές προσωπικότητες οι οποίοι έβαλαν τη σφραγίδα τους στη δημοκρατική ιδεολογική πρωτοπορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε γίνει κύριος όλης της εκδοτικής διαδικασίας προ καλώντας κυριολεκτικά ενθουσιασμό στα «τέρατα της δημοσιογραφίας» που στελέχωναν εκείνη την εποχή «Το Βήμα», τους Συριώτη, Φτέρη, Κοτσαρίδα, Παλαιολόγο, Βαρίκα κ.ά. Οι οποίοι- θα εξομολογηθεί αργότερα σε ένα «Σημείωμά» του ο Γιώργος Ρούσος- είχαν το αίσθημα ότι ο νέος ιδιοκτήτης και εκδότης, σε αντίθεση με τον αυταρχικό και επιβλητικό πατέρα του τον οποίο διαδέχθηκε, είχε ένα αίσθημα ανασφάλειας και τους πλησίαζε με δέος. Και όμως, τότε όπως και πολλά χρόνια αργότερα οι δημοσιογράφοι που δούλευαν στα έντυπά του ήταν για τον Χρήστο Λαμπράκη «συνεργάτες του» και ήθελε όλοι να τους βλέπουν έτσι, όπως εκείνος.

Η αλήθεια είναι ότι δούλευε κάπως περίεργα. Σε αντίθεση με τον πατέρα του ο οποίος έγραφε το άρθρο του με ανοιχτή την πόρτα του γραφείου του, στο οποίο τα μεσημέρια σύχναζαν πολιτικοί και φίλοι του Δημήτρη Λαμπράκη, ο Χρήστος εργαζόταν με την πόρτα κλειστή. Ηθελε την απομόνωση, διηγούνται παλαιοί συντάκτες της εφημερίδας. Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, νεαρός υποψήφιος βουλευτής τού τότε Κέντρου στις αρχές του ΄60, διηγείται ότι όταν επισκέφθηκε τον Χρήστο Λαμπράκη στο γραφείο του ένιωσε πολύ άσχημα επειδή εκείνος έμεινε όρθιος σε όλη τη διάρκεια της 20λεπτης περίπου συνομιλίας τους- η οποία ήταν «πραγματικά εγκάρδια».

▅ Το πάθος με τις εκδόσεις
Είχε και κάποιο άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό ο Χρήστος Λαμπράκης. Δεν περπατούσε. Ετρεχε. Ανεβοκατέβαινε στο γραφείο του τρέχοντας ακόμη και όταν μεταφέρθηκε αυτό στους άνω ορόφους που στη δεκαετία του ΄70 προστέθηκαν στο κτίριο της Χρήστου Λαδά. Το πάθος του όμως ήταν τα πολιτιστικά και η Παιδεία και ήθελε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάδοση των γνώσεων στη νέα γενιά, λέγει ένας φίλος του.

Ετσι, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄60 σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα και φίλο του Αντώνη Κιτσίκη πρωτοπορεί με την έκδοση της «Αρχιτεκτονικής», ενός καλαίσθητου, άριστα ενημερωμένου εντύπου που για πρώτη φορά στην Ελλάδα έδειξε ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι ένα «αναγκαίον κακόν», όπως την ήθελαν κάποιοι τεχνικοί και μηχανικοί της εποχής, αλλά μια πραγματική Τέχνη με γνώμονα την αισθητική.

Χρόνια αργότερα, είχε εξομολογηθεί στον συμφοιτητή του και υπουργό Παιδείας τότε Γιάννη Βαρβιτσιώτη ότι «ναι, είχε πάθος με εκδόσεις» που θα εξυπηρετούν την Τέχνη, την Παιδεία, τη μόρφωση του Νεοέλληνα. Και δεν περιορίστηκε στην έντυπη μορφή τους. Πνεύμα κατ΄ εξοχήν πρωτοπόρο, χρησιμοποίησε την πιο νεωτεριστική τεχνολογία- τις κασέτες, όταν πρωτοεμφανίστηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του ΄70, και τα DVDs, την ηλεκτρονική ενημέρωση στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, με την πύλη του in.gr, την πρώτη στο είδος της στην Ελλάδα.

Προσωπικά απεχθανόταν- για να μη δώσω άλλον χαρακτηρισμό- τα ηλεκτρονικά. Στο σπίτι του είχε ένα από τα πιο προχωρημένης τεχνολογίας laptops. Ουδέποτε το άνοιξε. Χρησιμοποιούσε εν έτει 2009 γραφομηχανή- μια λευκή γερμανική Αdler της δεκαετίας του ΄70 νομίζω, στην οποία έγραφε με εντυπωσιακή ταχύτητα αλλά με τα δύο δάχτυλα!

Δεν απομακρυνόταν από την Αθήνα όσο δεν ένιωθε ότι ήταν ασφαλή τα έντυπα του Συγκροτήματος. Μόνη απόλαυσή του ήταν τα πρωινά της Κυριακής στον τότε κινηματογράφο «Ορφέας» της οδού Σταδίου όπου έδινε συναυλίες η Κρατική Ορχήστρα. Μαζί με τον Λέοντα Καραπαναγιώτη και τον Κώστα Σταματίου τις παρακολουθούσε ανελλιπώς.

Αργότερα, τις Κυριακές ξεκινούσε χαράματα με το μικρό Φολκσβάγκεν του- το χρησιμοποιούσε ως και πρόσφατα- προς αναζήτησιν μοναστηριών ή αρχαιοτήτων στα ελληνικά βουνά. Ηταν εκείνος που, είκοσι και πλέον χρόνια αργότερα, έδωσε νέα ζωή στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου το οποίο είχε «ανακαλύψει» σε μοναχικές εκδρομές.

Ναι, αγαπούσε τα βουνά με τους αδιάβατους χωματόδρομους, αλλά η μεγάλη αγάπη του ήταν η θάλασσα. Πόσα έχουν να διηγηθούν οι βαρκάρηδες του Πόρου, της Σαλαμίνας αλλά και της Πειραϊκής... «Ενα μικρό καΐκι που άλλοτε έκανε τη γραμμή Σαλαμίνα- Κοκκινιά (σημερινή Νίκαια) έγινε το σκάφος του για τις θαλάσσιες εξορμήσεις του» θυμάται η Χαρά Κιοσσέ. Και συνεχίζει: «Σίγουρα το σημαντικό γι΄ αυτόν δεν ήταν οι ανέσεις, ούτε η πολυτέλεια. Ηταν ένα από τα ωραιότερα σκαριά που βγήκαν από το καρνάγιο του Ψαρρού και τελικά έγινε ένα πλεούμενο... παντός καιρού και ένα μέσο φυγής».

Ηταν σκληραγωγημένος, μαθημένος από την αναγκαστική περιπλάνηση στη Μέση Ανατολή: προτού ακόμη κλείσει τα 10, τον πήρε η μητέρα του και μαζί με την αδελφή του Λένα πρόλαβαν και διέφυγαν από το σπίτι τους στην αρχή της οδού Βουλής, όταν οι Γερμανοί πήγαν να συλλάβουν την οικογένεια, αφού δεν μπόρεσαν να συλλάβουν τον Δημήτρη Λαμπράκη, ο οποίος το 1943 είχε διαφύγει στη Μέση Ανατολή.

Κάποτε, στα εγκαίνια της προέκτασης του Μεγάρου Μουσικής, τον Δεκέμβριο του 2003, τον ρώτησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος αν αισιοδοξεί για το μέλλον της μουσικοκαλλιτεχνικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Η απάντηση του Λαμπράκη ήταν ανεπιφύλακτα καταφατική. Γιατί, πραγματικά, ήταν μονίμως αισιόδοξος, μολονότι σε ό,τι έθετε ως στόχο έβαζε τον πήχη ψηλά- ίσως επειδή αντιλαμβανόταν ότι διαφορετικά δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι.

Γι΄ αυτό και είχε εντυπωσιαστεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν, προτού αναλάβει πρωθυπουργός, μιλούσε για το όραμα μιας ολοκληρωτικής αλλαγής στην Ελλάδα. Γι΄ αυτό και υποστήριξε από την πρώτη στιγμή τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος οδηγώντας την Ελλάδα στην ευρωζώνη «άνοιξε ένα μέλλον πραγματικής ανόδου, της εισόδου της Ελλάδας στον κόσμο της ανάπτυξης και της δημοκρατικής προόδου» έγραψε ο ίδιος- ανυπόγραφα, όπως συνήθιζε- στο «Βήμα» την επομένη της καθιέρωσης του ευρώ στην Ελλάδα.

▅ Σχέσεις με την πολιτική και τους πολιτικούς
[Με τον σοσιαλιστή πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν ]
Με τον σοσιαλιστή πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν
Ηταν όμως γενικά επιφυλακτικός στις σχέσεις του με τους πολιτικούς. Εκείνοι εκτιμούσαν την κρίση του- την επιζητούσαν πολλές φορές.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε κάποτε στον τότε υπουργό του Γεώργιο Ράλλη ότι, αν είχε στην κυβέρνησή του δέκα Λαμπράκηδες, η Ελλάδα θα ήταν πολύ διαφορετική. Οι σχέσεις Καραμανλή- Λαμπράκη ήταν ενδιαφέρουσες. Εκτιμούσαν ο ένας τον άλλον και μάλιστα κάποιοι βουλευτές της τότε αντιπολίτευσης ως και διάβημα έκαναν στον Λαμπράκη «διερμηνεύοντας την έκπληξη» του ΠαΣοΚ και του Κέντρου για την υποστήριξη που όντως παρείχαν «τα έντυπα του Συγκροτήματος» στον Καραμανλή.

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι αυτές οι σχέσεις δημιουργήθηκαν και εκδηλώθηκαν στη Μεταπολίτευση. Επί ΕΡΕ «Το Βήμα» διακρίθηκε με τα καυστικά σκίτσα του Φωκίωνα Δημητριάδη και με την αρθρογραφία του για τον έντονο αντικυβερνητικό προσανατολισμό του και δεν ήταν λίγοι οι καλοθελητές που έσπευδαν να πληροφορήσουν τον Λαμπράκη ότι «πνέει μένεα» εναντίον του ο Καραμανλής. Εννοείται ότι ιδεολογικά υπήρχε πάντοτε ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσά τους, γεγονός που επέτρεπε στον Κωνσταντίνο Τσάτσο να επινοεί διάφορα καλαμπούρια.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν ήταν πρωθυπουργός, ρώτησε κάποτε έναν από τους στενούς συνεργάτες του Λαμπράκη πώς εξηγείται η στενή σχέση Λαμπράκη- Καραμανλή. Η απάντηση πρέπει να εντυπωσίασε τον τότε πρωθυπουργό. Ηταν η σωστή πολιτική του και η έμπρακτη μεταμέλεια του Καραμανλή- έστω και αν ο ίδιος δεν ήθελε να φαίνεται- για το κράτος της Δεξιάς που είχε δημιουργηθεί επί των ημερών της ΕΡΕ. Ο Ανδρέας κούνησε με περίσκεψη το κεφάλι του και δεν σχολίασε. Ο Ανδρέας πρέπει να απογοήτευσε τον Λαμπράκη. Είχε μεγάλες προσδοκίες για τον Ανδρέα Παπανδρέου και οι εφημερίδες του τον υποστήριξαν εντυπωσιακά από την ημέρα που σχηματίστηκε το ΠαΣοΚ προκαλώντας την οργή του αρχηγού του τότε Κέντρου Γεωργίου Μαύρου. Για τον Λαμπράκη, όπως ο ίδιος ομολόγησε πολλά χρόνια αργότερα, ο Ανδρέας ήταν «ο ένας από τους δύο» ηγέτες με τους οποίους μπορούσε «να κάνει σοβαρό διάλογο». Ο δεύτερος ήταν, φυσικά, ο Σημίτης. Αλλά ο Παπανδρέου έγινε πολύ γρήγορα λαϊκιστής και αυτό δεν ήταν εκείνο που προσδοκούσε ο Λαμπράκης. Είχε στηρίξει σε αυτόν την πραγματοποίηση ενός (πολιτικού) ονείρου του: να παύσουν τα κόμματα να είναι αρχηγικά. Να γίνουν και στην Ελλάδα κόμματα αρχών, με συγκεκριμένη ιδεολογία, και να μην εξαρτώνται από το αν είναι χαρισματικός ή όχι ο αρχηγός τους. Είχε πιστέψει, από όσα διασάλπιζε η ιδρυτική πράξη του ΠαΣοΚ, ότι επιτέλους δημιουργείται ένα κόμμα-κίνημα με συγκεκριμένη ιδεολογία και αρχές. Διαψεύστηκε πολύ γρήγορα.

Με τον Σημίτη δεν είχε αυταπάτες ούτε απογοητεύσεις. Τον έβλεπε ως τον πολιτικό που όντως λαμβάνει πρακτικά μέτρα
[Με τον πρώην πρόεδρο της Γερμανίας Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ, στην Αθήνα το 2001 ]
Με τον πρώην πρόεδρο της Γερμανίας Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ, στην Αθήνα το 2001
και, όπως παραδέχθηκε κάποτε, αυτό τον ικανοποιούσε γιατί στην Ελλάδα μάς περισσεύουν τα λόγια και μας λείπουν οι πράξεις. Είχαν κάποτε μια συνομιλία διαρκείας στο διαμέρισμα του Λαμπράκη, που είναι σχεδόν απέναντι από του Σημίτη, στην Αναγνωστοπούλου, η οποία τον ενθουσίασε. Τη μετέφερε στον Λέοντα Καραπαναγιώτη διηγούμενος πώς άρχισε από τα τρέχοντα τότε πολιτικά ζητήματα και πέρασε σύντομα στο οικονομικό μέλλον της Ευρώπης για να ολοκληρωθεί με σχόλια για την εκτέλεση της άλφα και της βήτα όπερας, του άλφα και του βήτα κοντσέρτου από γνωστούς και στους δύο διεθνούς φήμης καλλιτέχνες στο Μέγαρο Μουσικής.

Τον Γιώργο Παπανδρέου δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει ως πρωθυπουργό, είχε ενθουσιαστεί όμως από την εκλογική επιτυχία του και- είναι χαρακτηριστικό- έσπευσε να τηλεφωνήσει στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, στο Παρίσι, προτού ακόμη κλείσουν οι κάλπες. Είχαν συζητήσει στο σπίτι του πριν από τις εκλογές, είχε παλαιότερα συνεργασία μαζί του όταν ήταν υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Σημίτη και ήταν ικανοποιημένος επειδή και ο Παπανδρέου είχε, όπως εκείνος, σύγχρονες αντιλήψεις για την Παιδεία στην Ελλάδα.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης εκτιμούσε τον Λαμπράκη αλλά σε κάθε ευκαιρία έσπευδε να τονίσει ότι «δεν ήταν σπουδαίος όπως ο πατέρας του». Ελεγε, λοιπόν, ο Μαρκεζίνης ότι ο Λαμπράκης διαχωρίζει τους φίλους του ανάλογα με τον βαθμό ενδιαφέροντός τους στην κλασική μουσική. Ετσι υποστήριζε ότι ήταν αδύνατον «να χωνέψει» τον Μητσοτάκη, ενώ εκτιμούσε ιδιαίτερα την κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη, όπως ήταν αδύνατον «να τα βρει» με τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος «θέλει να δείχνεται ότι δεν έχει σχέση με τις όπερες και την κλασική μουσική».

Εκανε λάθος- σε ό,τι αφορά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τουλάχιστον. Δεν είχαν στενές σχέσεις, ο Χρήστος Λαμπράκης δεν τον υποστήριξε πολιτικά ποτέκαι το λέγει πάντοτε με παράπονο ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ-, αλλά ο Λαμπράκης τον θεωρούσε πραγματικό statesman, έναν άνθρωπο που αντιλαμβανόταν αμέσως την ουσία ενός θέματος και δεν δυσκολευόταν ποτέ να λάβει αμέσως θέση. Αλλωστε, κατά κάποιον τρόπο, ο Λαμπράκης ειδοποίησε το 1966 τον Μητσοτάκη ότι θα έπαιρνε μέρος σε μια «πρωτοβουλία» για την έξοδο από το πολιτικό και κοινωνικό χάος στο οποίο είχε φέρει τη χώρα η κυβέρνηση Στεφανόπουλου.

[Με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Μέγαρο ]
Με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Μέγαρο
Επρόκειτο για μια «κίνηση απόγνωσης», όπως τη χαρακτήρισε ο (παππούς) Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος στην αρχή την είδε ευνοϊκά αλλά αργότερα, υπό την πίεση του Ανδρέα, την αποδοκίμασε, με αποτέλεσμα να ανασταλεί κάθε σχετική προσπάθεια, στην οποία, ας σημειωθεί, είχαν ανάμειξη ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, η Ελένη Βλάχου κ.ά.

Τότε αλλά και αργότερα ο Λαμπράκης κατηγορήθηκε από τους αιώνιους εξωπραγματικούς για «συνεργασία με τη Δεξιά». Από τα χρόνια της χούντας όμως και πάντως αργότερα, όταν άρχισε να εξετάζεται πιο ρεαλιστικά η κατάσταση στα χρόνια που προηγήθηκαν της δικτατορίας, αναγνωρίστηκε ότι, αν δεν ανεκόπτετο η «πρωτοβουλία», ούτε η Αυλή ούτε οι συνταγματάρχες θα τολμούσαν να αναχαιτίσουν μια ομαλή εξέλιξη της πολιτικής στη χώρα.

Με τον Κώστα Καραμανλή δεν είχε πολλές επαφές- τον είχε επισκεφθεί στην Αναγνωστοπούλου. Τον έβλεπε έξυπνο, καλλιεργημένο αλλά «διστακτικό να εκφράσει γνώμη». Δεν έμπαινε σε διάλογο- ένα μέτρο εκτίμησης που πραγματικά είχε ο Χρήστος Λαμπράκης για τον όποιον συνομιλητή του. Ωστόσο τον εκτιμούσε γιατί φάνηκε πρόθυμος να ενισχύσει οικονομικά το Μέγαρο Μουσικής και σε μιαν άλλη περίπτωση η προσωπική μεσολάβηση του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες είχε θετικό αποτέλεσμα για τη διεύρυνση των σκοπών του Μεγάρου.

Το Μέγαρο Μουσικής ήταν το πάθος του Χρήστου Λαμπράκη και ένιωθε μια προσωπική ικανοποίηση ότι ένα όνειρό του 40 και πλέον ετών πραγματοποιήθηκε. Αλλά ο Λαμπράκης δεν είδε ποτέ το Μέγαρο ως
[Με τη Μελίνα Μερκούρη ]
Με τη Μελίνα Μερκούρη
ένα κτιριακό συγκρότημα με ακουστικά άψογες αίθουσες μουσικής. Για εκείνον το Μέγαρο ήταν, όπως γράφει η Χαρά Κιοσσέ, «το μέσον, το εργαλείο ή σωστότερα, όπως ειπώθηκε, ο ατομικός αντιδραστήρας που θα μετέφερε τον πολιτισμό πέρα από τα στενά όρια της μικρής αθηναϊκής κοινωνίας». Ηταν- και το σπουδαίο είναι ότι πραγματικά έγινε- ο χώρος για μια ευρύτερης εμβέλειας μουσική και πολιτιστική παιδεία, προσιτή σε όλη τη χώρα.

Ετσι ήταν ανείπωτη η χαρά του όταν κατέφθαναν από την επαρχία- με έξοδα που κάλυπτε εν πολλοίς το Μέγαρο είτε ο γεννήτοράς του «Οι Φίλοι της Μουσικής»δεκάδες νέοι και νέες για να ακούσουν κάποιον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη είτε να απολαύσουν μια έκθεση έργων που μόνο τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου και οι ονομαστές γκαλερί άντεχαν το οικονομικό βάρος να φιλοξενήσουν. Το πάθος του για τη μόρφωση των νέων ήταν αληθινά απίθανο. Και σχεδόν άγνωστη η προσωπική του συνεισφορά στη μάθηση και στη γενικότερη παιδεία. Χρησιμοποιώντας το όνομα φίλων του και στενών συνεργατών του έστελνε βιβλία και ό,τι άλλο χρειαζόταν σε σχολεία σε μικρά και απομονωμένα χωριά του κάμπου της Τρίπολης ή των βουνών της Φλώρινας.

Ηταν σιδηρούς και απαράβατος κανόνας η τήρηση της ανωνυμίας για κάθε προσφορά του άλλη εκτός της δημοσιογραφίας.

▅ Κουβεντιάζοντας με τον Κωνσταντίνο Τρυπάνη
[Μαχητής της έντιμης δημοσιογραφίας και της ουσιαστικής ενημέρωσης, παρακολουθούσε καθετί που είχε σχέση με τον Τύπο και τον εκσυγχρονισμό του ]
Μαχητής της έντιμης δημοσιογραφίας και της ουσιαστικής ενημέρωσης, παρακολουθούσε καθετί που είχε σχέση με τον Τύπο και τον εκσυγχρονισμό του
Εργο παράλληλων επιδιώξεων είναι και οι Υποτροφίες Μαρίας Κάλλας, όπως και το Ιδρυμα Μελετών Λαμπράκη. Δύο από τους στόχους που πραγματοποιήθηκαν τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 αλλά ως ιδέα διαμορφώθηκαν όταν ακόμη ήταν νέος. Ηταν το καλοκαίρι του 1975 όταν τυχαία ο Λαμπράκης συνάντησε στον Πόρο τον τότε υπουργό Πολιτισμού και Επιστημών Κωνσταντίνο Τρυπάνη. Δεν γνωρίζονταν και η συζήτησή τους δεν κράτησε πάνω από είκοσι λεπτά.

Μίλησαν φυσικά για τα τεράστια προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, μίλησαν για την απειλή να κινηθούν πάλι κάποιοι υπερπατριώτες αξιωματικοί, αλλά στον Λαμπράκη έκανε εντύπωση και συγκράτησε μια ιδέα από την κουβέντα του με τον Τρυπάνη. Γιατί δεν φροντίζετε εσείς, που έχετε τόση επιρροή στον Τύπο, να ανεβεί το πολιτιστικό επίπεδο της νέας ελληνικής γενιάς; Γιατί δεν καλλιεργείται με άλλους τρόπους το πνευματικό ενδιαφέρον των νεοελλήνων; ρωτούσε ρητορικά ο διανοούμενος και υπουργός Τρυπάνης.

Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 1991, η πρόσκληση-πρόκληση Τρυπάνη γέννησε το Ιδρυμα Μελετών Λαμπράκη, έναν κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό οργανισμό, που πολύ σύντομα άνοιξε τον δρόμο σε υψηλού επιπέδου μελέτη, έρευνα και πράξη σε τομείς όπως ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η εκπαίδευση και η περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, πάντοτε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ωστόσο τίποτε από όλα αυτά δεν περιόρισε το ενδιαφέρον του για τα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, του ΔΟΛ, που το 1991 συγκέντρωσε όλη την εκδοτική δραστηριότητα του πάλαι ποτέ Συγκροτήματος.

Γεννημένος δημοσιογράφος, ένιωθε «τη φωτιά της είδησης και του σχολίου να καίει μέσα του» είχε πει για τον Χρήστο Λαμπράκη ο τότε διευθυντής του «Βήματος» Ανδρέας Δημάκος. Είχε μια εξαιρετική αντοχή στην εργασία, είχε μια απίθανα συγκεντρωτική μνήμη και κατά γενική ομολογία το μυαλό του γεννούσε ιδέες. Παραμερίζοντας και αδιαφορώντας για εισηγήσεις οι οποίες του επεσήμαιναν το οικονομικό κόστος μιας έκδοσης, επέμεινε και τελικώς έπεισε για την έκδοση του «Βήματος των Ιδεών» πριν από τέσσερα χρόνια ως ένθετο στο καθημερινό «Βήμα» ώστε να βρουν μια φιλόξενη στέγη να διατυπώσουν απόψεις, ιδέες, γνώμες και σχόλια σε θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος οι εκατοντάδες επιστήμονες, καλλιτέχνες και πνευματικοί δημιουργοί, όπως είπε σε μία από τις είκοσι συνεδριάσεις των στελεχών του ΔΟΛ και επιστημόνων που προηγήθηκαν της έκδοσης και στις οποίες ο ίδιος προήδρευσε. Μαχητής της έντιμης δημοσιογραφίας και της ουσιαστικής ενημέρωσης, παρακολουθούσε καθετί που είχε σχέση με τον Τύπο και τον εκσυγχρονισμό του. Παρακολουθούσε διεθνή συνέδρια ειδικών που ασχολούνταν με τα προβλήματα της έντυπης ειδησεογραφίας και από καιρό σε καιρό έστελνε σε διευθυντές και αρχισυντάκτες της εικοσάδας των εντύπων του αποκόμματα από κάποια εφημερίδα ή περιοδικό του εξωτερικού με τη (γραφομηχανημένη) σημείωση «Ισως σας ενδιαφέρει» και την υπογραφή του- ένα Λ με τελεία.

Ηταν ως άνθρωπος λιτός, επιλεκτικός στις φιλίες του, απεριόριστα συνεργάσιμος, μάλλον ακατάστατα ντυμένος και δεν τον ενοχλούσε αν σε μια δεξίωση πρεσβείας λ.χ. εμφανιζόταν με κοστούμι εργασίαςφυσικά κάποιου ράφτη ή καταστήματος της Τζέρμιν Στριτ του Λονδίνου ή του Παρισιού. Ηταν οι δύο πόλεις που υπεραγαπούσε όχι μόνο για τουψηλής ποιότητας θέαμα και ακρόαμα που προσέφεραν αλλά και για την καλή κουζίνα. Ηξερε τι εκλεκτό
[Με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τον Στ. Ψυχάρη ]
Με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τον Στ. Ψυχάρη
σερβίρει το τάδε ή το δείνα ταβερνάκι κοντά στη Λα Κονκόρ του Παρισιού ή το υπόγειο μικρό ρεστοράν στη Νόρντον Στριτ του Κεντρικού Λονδίνου.

Το καθημερινό πρόγραμμά του ήταν παραφορτωμένο. (Οι γιατροί που τον εξέτασαν πριν από δύο χρόνια, όταν είχε τα πρώτα συμπτώματα με την καρδιά του, του είπαν ότι ήταν παρακουρασμένος.) Δεν ήταν αλάθητος- και το ήξερε. Προτιμούσε όμως να κρατά για τον εαυτό του τις ευθύνες. Οταν κάποια «πηγή απόλυτης εγκυρότητας»- ας παραλείψουμε το όνομα- τον έπεισε να δημοσιεύσει στα «Νέα» ότι «το νερό του Καματερού» ήταν θαυματουργό για τη θεραπεία του καρκίνου και, βεβαίως, επρόκειτο περί δημοσιογραφικού φιάσκου, ο Λαμπράκης μόνο που δεν έκανε δημόσια δήλωση ότι ο ίδιος ευθύνεται για το σχετικό δημοσίευμα. Ως και η Ελένη Βλάχου στο χρονογράφημά της στην «Καθημερινή» έγραψε ότι όλοι γνωρίζουν ότι δεν ήταν εκείνος ο φταίχτης αλλά κάποια «πολύ γνωστή φυσιογνωμία».

Περιττό να σημειώσουμε ότι ήταν άνθρωπος που δεν φοβόταν. Οταν τις παραμονές της χούντας- για την οποία ο στρατηγός ε.α. Ιορδανίδης από τις στήλες του «Βήματος» επεσήμανε από πολύ νωρίς ότι είναι έτοιμη να καταλύσει τη δημοκρατία- του υποδείχθηκε από τον ίδιο τον διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Κολωνακίου Δασκαλόπουλο- ο οποίος αποδείχθηκε αργότερα ότι ήταν στη χουντική ομάδα της Αστυνομίας- να «φυλάγεται», ο Λαμπράκης δεν πήρε κανένα μέτρο επειδή, όπως έλεγε και μάλιστα εις επήκοον όλων, «του ήταν αδύνατον να δουλέψει έχοντας στον νου του το ενδεχόμενο» της δολοφονίας ή της σύλληψής του. ▅ Το μπούμερανγκ της σύλληψής του από τη χούντα
Είχαν δίκιο εκείνοι που τον προειδοποιούσαν. Το όνομά του ήταν στους πρώτους καταλόγους για συλλήψεις και τον αναζήτησαν νωρίς το πρωί της 22ας Απριλίου. Είχε προλάβει και κατέφυγε σε άλλο σπίτι, όπου όμως τον συνέλαβαν ύστερα από λίγες ημέρες. Δεν μίλησε ποτέ σε κανέναν για τις ημέρες που πέρασε σε αυστηρή απομόνωση στη φυλακή. Μόνο μία φορά του ξέφυγε και αποκάλυψε ότι είχε «εκπαιδεύσει» ένα ποντικάκι με ψίχουλα- τον μοναδικό επισκέπτη του στο κελί της απομόνωσης.

Το μόνο που έλεγε για τις ημέρες που πέρασε στη φυλακή ήταν ότι είχε την ευκαιρία να φρεσκάρει τα γερμανικά του. Ο Βάσος Μαθιόπουλος βεβαιώνει ότι αργότερα συνομιλώντας ο Λαμπράκης με τον καγκελάριο Βίλι Μπραντ δικαιολόγησε τα όχι τέλεια γερμανικά του με το ότι δεν έμεινε στη φυλακή αρκετά για να τα τελειοποιήσει. Είχε πάντοτε λεπτό, ευγενικό χιούμορ. Αλλωστε με χιούμορ σχολίαζε- και αυτό όταν είχε ανάλογο φιλικό ακροατήριο- τις ανοησίες και κακοήθειες που κατά καιρούς εκτόξευαν εναντίον του κάποιοι ζηλόφθονοι.

Δεν βγήκε σε καλό στη χούντα η σύλληψη του Χρήστου Λαμπράκη. Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και κατακραυγή σε δημοσιογραφικές οργανώσεις της Ευρώπης, σε Ευρωπαίους που είχαν λόγο και ισχύ στις κυβερνήσεις των χωρών τους, και η φυλάκισή του έκανε αίσθηση πολύ μεγαλύτερη από ό,τι η σύλληψη πολιτικών του Κέντρου, έλεγε αργότερα ο (τότε κρατούμενος) πρώην υπουργός Γιώργος Μυλωνάς.
[Με την Ειρήνη Παπά ]
Με την Ειρήνη Παπά
Πρώτο το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (ΙΡΙ) της Βιέννης τού απένειμε το διεθνές βραβείο της «Χρυσής Πένας» (Golden Ρen) και ακολούθησαν έντονα διαβήματα στον Παπαδόπουλο του γάλλου και του αμερικανού πρεσβευτή- μάλιστα ο δεύτερος τόνισε ότι «για τον κύριο Λαμπράκη ενδιαφέρεται ζωηρά το Κογκρέσο».

Πραγματικά είχε φθάσει στην Ουάσιγκτον- συγκεκριμένα στον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών της Γερουσίας Γουίλιαμ Φούλμπραϊτ- μια ιδιόγραφη επιστολή του κρατούμενου Χρήστου Λαμπράκη η οποία μιλούσε για την παραβίαση των πλέον στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Δέκα ημέρες αργότερα ο Λαμπράκης απολύθηκε με την παρατήρηση του διευθυντή του κρατητηρίου «να προσέχει».

Εκείνος, φυσικά, δεν πρόσεχε- και οι τίτλοι της ειδησεογραφίας των πάντοτε υπό λογοκρισίαν εφημερίδων του ήταν αρκετά εύγλωττοι για τον κάπως έξυπνο αναγνώστη τους- αλλά τον «πρόσεχε» η Ασφάλεια. Επί εβδομάδες ο Λαμπράκης είχε αποκτήσει μια «σκιά»- δύο εναλλασσόμενους μυστικούς που τον ακολουθούσαν τροχάδην (οι ταλαίπωροι) για να προλάβουν τον γοργό βηματισμό του πάντοτε πεζοπόρου «υπόπτου» από την πλατεία Κολωνακίου, όπου το σπίτι του, ως τα γραφεία των εφημερίδων του, στη Χρήστου Λαδά. Εχει ειπωθεί και μάλιστα γράφτηκε και σε ξένες εφημερίδες κύρους ότι ο Λαμπράκης «ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις». Οτι είναι «king maker», κατά τους «Τimes» του Λονδίνου (1994). Μολονότι αυτό χαλκεύτηκε για τον πατέρα Λαμπράκη, τον Δημήτρη, ο τίτλος επιδόθηκε και στον Χρήστο Λαμπράκη. Είναι υπερβολή αλλά δεν στερείται εντελώς αλήθειας.

Ναι, το Συγκρότημα, ο ΔΟΛ, ο Λαμπράκης «ανεβάζουν» δημοκρατικές, προοδευτικές κυβερνήσεις και (προσπαθούν να) «κατεβάζουν» αντιδραστικές, αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις. Και θεωρούν αυτό τιμή τους και υποχρέωση προς τα καλώς εννοούμενα εθνικά, δημοκρατικά συμφέροντα. Αν αυτό είναι υπερβολή, είναι πραγματικότητα το γεγονός ότι η αρθρογραφία, τα σχόλια και περισσότερο από καθετί άλλο η υπογραφή του Χρήστου Λαμπράκη επηρέαζαν κυβερνητικές πολιτικές και αποφάσεις.

Τέσσερα άρθρα του την άνοιξη του 1966 με τον τίτλο «Η ώρα της ειρηνικής επανάστασης» που καθρέφτιζαν την απογοήτευση της δημοκρατικής κοινωνίας και την απόγνωση της νεολαίας ανάγκασαν την κυβέρνηση Στεφανόπουλου να δώσει προσοχή στα προβλήματα της καθημερινότητας. Και όταν επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου έγραψε πάλι για το «αδιέξοδο» στο οποίο είχε φθάσει η Παιδεία, ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή και ανακοινώθηκαν κάποιες δεσμεύσεις, ένα μέρος των οποίων υλοποιήθηκε.
ΒΗΜΑ▅

Οι εφημερίδες σήμερα...

VETO:"Θα χυθεί αίμα" για μισθούς και συντάξεις.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Ιπτάμενοι και σπάταλοι.

Οι εφημερίδες σήμερα...

TO ΑΡΘΡΟ: Φοροεπιδρομή στις επιχειρήσεις.
REALNEWS: Αντώνης Σαμαράς. "Αλλάζω τα πάντα".

Οι εφημερίδες σήμερα...

ΕΘΝΟΣ:Σχέδιο ανασύνταξης
«Επεισόδια» και κόντρες μεταξύ υπουργών και υφυπουργών, κάνουν επιτακτική την ανάγκη να τεθεί η «κόκκινη γραμμή» στην ασυνεν­νοησία και στην εμφανή αδυναμία για αποτελε­σματική λειτουργία της κυβέρνησης
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Ο Αντώνης Σαμαράς δίνει όραμα.

Ο Ιούδας χειροκροτούσε υπέροχα...

Τι να κάνει! Η καρδούλα της το ξέρει. Ο αρχηγός της μιλούσε. Δεν θα 'πρεπε για τα μάτια του κόσμου να του τραβήξει και κάνα παλαμάκι;

Χθες, κατά...

...τη διάρκεια της ομιλίας του Σαμαρά στη Βουλή τα αδηφάγα μάτια των δημοσιογράφων την πιάσαν να χειροκροτεί 2 φορές. Η αλήθεια είναι πως η καημένη αρχίζει σιγά σιγά να προσπαθεί.

Θα πρέπει να το συνηθίσει. Της το 'παν οι ψυχολόγοι της....

Να τα δούμε;...

από την tsaousa
Κάλαντα σήμερα, αλλά θα σας τα πω με τον τρόπο μου.

Μια νοσταλγία για τα παιδικά μας χρόνια, μάλλον την έχουμε όλοι τα Χριστούγεννα.
Κυρίως για τη μάνα μας, που έφτιαχνε γλυκά, μαγείρευε, ομόρφαινε το σπίτι, και που μας μάθαινε τον κόσμο όπως τον έβλεπε εκείνη.
Αλλά αυτό δεν θα το συζητήσουμε τώρα, γιατί σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

Εγώ νοσταλγώ το...

...δέντρο μας, στολισμένο με πολύχρωμα φωτάκια μαργαρίτες, υπέρλαμπρες μπάλες, παιχνιδάκια, κουκουνάρες, βαμβάκι για χιόνι, και "αράχνη".

Από κάτω η φάτνη, παραδίπλα κουραμπιέδες και μελομακάρονα σε κρυστάλλινες πιατέλες, και το χέρι του πατέρα μου να κλέβει όλη την ώρα, πότε το 'να, πότε τ΄άλλο.

Θυμάμαι ακόμα, όχι με νοσταλγία αυτό, το μικρό γουρουνάκι που σερβίριζε στο τραπέζι η μάνα μου τα Χριστούγεννα, ολόκληρο, με τη μυτούλα τη στρογγυλή και τα αυτάκια του τα όμορφα, να κείτεται ψητό μπροστά μας.
Τότε ακριβώς με έπιανε η γνωστή μελαγχολία των Χριστουγέννων.

Αλλά αυτό δεν είναι ένα κείμενο για τα δολοφονημένα γουρουνάκια των παιδικών μου χρόνων.
Είναι ένα κείμενο για τα γουρούνια τους Αμερικάνους.

Μου αρέσει πολύ η Αμερική των 40's, 50's και 60's.
Ο προ-προπάπους μου, μετανάστευσε εκεί το 1905 αλλά ξαναγύρισε πίσω το 1910.
Ίσως γι αυτό με τραβάει το μέρος.
Επειδή έφυγε γρήγορα και δεν είδαμε τίποτα.

Σήμερα, μέρα που΄ναι, είπα να τη θυμηθώ μέσα από παλιές, Αμερικάνικες Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις.

Τα ρεμάλια οι Αμερικάνοι, έχουν εκμεταλλευτεί τόσο τον Άγιο Βασίλη, όσο ούτε η ίδια η εκκλησία.
Η οποία δεν φρόντισε να πάρει το copyright του και καλά να πάθει.

Σε διαφημίσεις της Coca Cola τον έχουμε δει οι περισσότεροι.

Ας δούμε σε ποια άλλα διαφημιστικά έχει πρωταγωνιστήσει, το μοναδικό top model στον κόσμο που το πιάσαν κώτσο.

Σε τσιγάρα...
Πετσέτες...
Μηχανές...
...μέχρι και σε αντιφεμινιστικά προϊόντα.

Με την ευκαιρία, ας δούμε και μερικές ακόμη διαφημίσεις των Αμερικανών, που υποβιβάζουν τη γυναίκα, πάντα όμως σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Τι άλλο να περιμένει κανείς από έναν λαό που εκμεταλλεύεται τον Άγιο Βασίλη και υποτιμά τις γυναίκες;
Να προτείνει για δώρο Χριστουγέννων ένα όπλο!

Γι αυτό σας λέω, παλιάνθρωποι μια ζωή οι Αμερικάνοι.
Γυρίζουν ωραίες Χριστουγεννιάτικες ταινίες όμως.
Εμείς Χριστουγεννιάτικες ταινίες δεν γυρίζουμε. Δεν φτάνει το budget ούτε για έλατο.
Αλλά στις διαφημίσεις, ακολουθούμε το ίδιο concept.
Ακόμα οι ηλεκτρικές σκούπες στις γυναίκες απευθύνονται.
Εκτός από τα όπλα, τα οποία δεν διαφημίζουμε καν, γιατί πουλιούνται από μόνα τους.

ΥΓ.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Ποιός πληρώνει το βαρκάρη;...

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο Βασίλης Κουφόπουλος στην εκπομπή του ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ στον ΣΚΑΪ 100,3 η ΝΕΤ τιμωρήθηκε με πρόστιμο 20.000 ευρώ για συγκεκαλυμένη διαφήμιση προσφοράς της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ που έδινε cd με τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη.

Συγκεκριμένα η ΝΕΤ παραβίασε τις διατάξεις που αφορούν στο άρθρο : 5 παρ. 1 δ΄ του Π.∆. 100/2000 – συγκεκαλυµµένη διαφήµιση : (α) στο απογευµατινό δελτίο ειδήσεων 15/10/2009 και (β) στο µεσηµεριανό δελτίο ειδήσεων 29/10/2009.

Βάσει αυτής της απόφασης τίθενται κάποια αυτονόητα ερωτήματα:

α) Δεν πρέπει να...

...διερευνηθεί -εισαγγελικά ή ενδουπηρεσιακά- ποιός διευθυντής ή αρχισυντάκτης έλαβε την απόφαση για τη μετάδοση αυτού του θέματος και με ποιό αιτιολογικό; Μήπως πρέπει να έχει κι αυτός κάποια επίπτωση, εφόσον εξ΄αιτίας της απόφασης του επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός κατά 20.000 ευρώ;

β) σε μεταγενέστερο δελτίο της ΝΕΤ μεταδόθηκε εν είδει ρεπορτάζ απευθείας σύνδεση με το ραδιοφωνικό σταθμό Real fm, όπου ο ιδιοκτήτης του Νίκος Χατζηνικολάου έπαιρνε συνέντευξη από τον τραγουδιστή Γιάννη Πάριο, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου που θα μοιραζόταν μέσω της εφημερίδας REAL NEWS. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ποιός διευθυντής και αρχισυντάκτης έλαβε την απόφαση; (Να θυμίσουμε ότι ο πρώην συνεργάτης του Ν. Χατζηνικολάου στον Alpha, Δημήτρης Μιχαλέλης, που είχε μεταπηδήσει ως γενικός διευθυντής ειδήσεων στη ΝΕΤ και κατόπιν επέστρεψε στην εφημερίδα Real News, δεν ήταν την επίμαχη περίοδο στην κρατική ραδιοτηλεόραση.)

γ) για την έγκληση στο ΕΣΡ και πάλι της ΝΕΤ για την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου “Στην Υγειά μας” που εμπλέκεται στην ιδια υπόθεση, καθώς την παραμονή της κυκλοφορίας της Real News με το cd του Γ. Πάριου, είχε καλεσμένο τον τραγουδιστή στην εκπομπή, εφόσον επιβληθεί πρόστιμό στην ΕΡΤ, ποιός θα κληθεί να το πληρώσει; Η ΕΡΤ ή η εταιρεία παραγωγής της εκπομπής (ιδιοκτησίας Σπ. Παπαδόπουλου) που προφανώς προέβη στην συγκεκριμένη προβολή σε συνεργασία με τη δισκογραφική του καλλιτέχνη; Εκτός κι αν ήταν απόφαση της Γεν. Διεύθυνσης Τηλεόρασης της ΕΡΤ για προβολή του συγκεκριμένου επεισοδίου τη συγκεκριμένη ημερομηνία.

Απλά ερωτήματα -που ίσως χαρακτηριστούν λαϊκίστικα από ορισμένους- αλλά τόσο σημαντικά την εποχή που ορισμένοι προσπαθούν να βρουν σκάνδαλα στην ΕΡΤ, σκαλίζοντας παλιές υποθέσεις, μισθούς πραγματικά εργαζομένων ή αστικούς μύθους…
(από το Mediablog)

Το "σκότωσε" το τρελό αγόρι...

Τον χτύπησε εκεί που πονάει. Τον άφησε στο περίμενε.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς στη συνέντευξη που δίνει στη Realnews λέει για τον δήμαρχο Αθήνας τα εξής: "Άκουσα τι...

..λέει. Θα κριθεί στο τέλος της θητείας του".

Αυτή ήταν μαχαιριά. Τον βάζει στην πρίζα ενώ ταυτόχρονα τα σενάρια περί υποψηφιότητας του Άρη Σπηλιωτόπουλου δίνουν και παίρνουν. Τώρα, αν ξεσπάσει ο Νικήτας και του βγει καμιά υστερία αύριο χριστουγεννιάτικα, άδικο θα 'χει;...

Πίσω από το διαδίκτυο...

Μετά από ένα 24ωρο το Mega στο κεντρικό του δελτίο παρουσίασε τα όσα συνέβησαν χθες στη Βουλή. Το Nonews-ΝEWS άλλά και άλλα blogs αυτά τα παρουσίασαν την ώρα ακριβώς που συνέβησαν, με σχόλια και παρατηρήσεις μεγαλύτερου εύρους και διεισδυτικότητας.

Φυσικά αυτό το θέμα έπαιζε απόψε πρώτο, αλλά με...

...μια διαφορά. Η τηλεόραση θα έπρεπε να είχε προχωρήσει πολύ πιο πέρα από το σημείο που άφησαν το θέμα τα blogs. Με πολύ περισσότερα σχόλια, παρασκήνιο και λεπτομέρειες που έμειναν αθέατες ακόμη και από τη σαρωτική ματιά των bloggers.

Δεν τα κατάφεραν κι έμειναν γι' άλλη μια φορά πίσω από το διαδίκτυο...

Ένας η δυο πυροβολούν μέσα από το μαύρο τζίπ?

Τρόμος στις γειτονιές της Αθήνας...
Αυτόπτες μάρτυρες από τις 5 επιθέσεις , δίνουν περιγραφές που κάνουν την αστυνομία να πιστεύει ότι ο πιστολέρο με το μαύρο τζιπ, πιθανόν να έχει και συνεργό.
Από την επίθεση στο Μεταξουργείο, το ίδιο το θύμα κατέθεσε ότι είδε να ανοίγει λίγα εκατοστά το τζάμι των...
πίσω καθισμάτων του τζίπ, κι από εκεί να τον πυροβολούν.
Το τελευταίο 24ωρο ο παρανοϊκός πιστολέρο έχει λουφάξει. Η αστυνομία φοβάται νέες επιθέσεις και συνεχίζει εντατικά τις έρευνες. Μια γυναίκα θύμα του που νοσηλεύεται με σοβαρό τραύμα, έδωσε στην αστυνομία πλήρη περιγραφή του δράστη.
Επίσης όπως ανέφερε πριν από λίγο η Ηρώ Καριοφύλη στον ALPHA, η ίδια μάρτυς έχει συγκρατήσει και κάποια στοιχεία των πινακίδων του τζιπ..

ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ...ΔΑΣΟΣ...

Τα Τέμπη δεν έκοψαν μόνο την Ελλάδα στα δυο, έκοψαν κυριολεκτικά στη μέση και το νομό Λάρισας. Ήδη δυο μεγάλοι Δήμοι προς την πλευρά των παραλίων (οι Δήμοι Κάτω Ολύμπου και Ευρυμενών) που περιλαμβάνουν αρκετά χωριά, δεν μπορούν πλέον να επικοινωνήσουν με το γειτονικό Δήμο Γόννων και με τη Λάρισα με αποτέλεσμα πολλά σοβαρά προβλήματα για τους κατοίκους.
Μετά από αυτό η Νομαρχία Λάρισας παρενέβη και ήδη ξεκίνησε η βελτίωση του δασικού δρόμου ο οποίος διέρχεται…μέσα από τα Τέμπη, από την πλευρά του Ολύμπου.
Συγκεκριμένα, ο δρόμος αυτός συνδέει τους Γόννους και την Ιτέα με τον επαρχιακό δρόμο της Ραψάνης και θα εξυπηρετεί την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής μεταξύ τους, αλλά και με τη Λάρισα, χωρίς να ...

χρειάζεται να κάνουν δρομολόγιο μέσω της ορεινής Καλλιπεύκης.
Ήδη, μετά από πιεστικό αίτημα της Νομαρχίας, συνεργεία της Εταιρείας που κατασκευάζει τη σήραγγα των Τεμπών είναι στην περιοχή και ξεκίνησαν εργασίες βελτίωσης. Θα γίνει καθαρισμός, διανοίξεις όπου χρειάζεται και θα στρωθεί με επίστρωση 3Α, ώστε να γίνει βατός για τα τροχοφόρα της περιοχής και μόνο.
Την περιοχή επισκέφθηκαν ο αντινομάρχης κ. Χρήστος Καλομπάτσιος με τον αν. διευθυντή τεχνικών Υπηρεσιών κ. Χρ. Λυτροκάπη, μηχανικούς και στελέχη της Εταιρείας, και εξέτασαν τα σημεία που πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. Κρίθηκε ότι με τη βελτίωση του ο δρόμος μπορεί να βελτιωθεί, όμως επισημαίνεται ότι οι οδηγοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί, ειδικά κατά τις βραδινές ώρες που δεν υπάρχει φωτισμός και σήμανση.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Για να γυρίσει ο ήλιος,Χριστούγεννα...

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, η και καθόλου μέρες πού'ναι, αφου ο "κυκλοδίωκτος" κάνει μιά στάση με το άρμα του να πάρει μια ανάσα (χειμερινό ηλιοστάσιο γαρ), και μετά αφού αφήνει πίσω του τη μικρότερη και έτσι σκοτεινότερη μέρα του χρόνου ξανά πρός τη δόξα τραβά...
Το φώς λοιπόν νικάει το σκοτάδι, το καλό το κακό, το πάνω το κάτω και κάπου εκεί αρχίζουν οι συμπτώσεις στις γιορτές και τις παραδόσεις των λαών μες στους αιώνες.Ο Διόνυσος κομματιάζεται απο τις Μαινάδες και ξαναγεννιέται ως Διόνυσος βρέφος και οι Αρχαίοι ημών γιορτάζουν τα Λήναια.Οι Ρωμαίοι γιορτάζουν τα Σατουρνάλια και αμέσως μετά τα Μπρουμάλια και τη γέννηση του...


ανίκητου Ήλιου(dies natalis invicti Solis). Στην αρχαία Αίγυπτο σκάει μύτη ο λαμπρός Οσιρις και πιο ανατολικά ο Ζωροαστρικός Μίθρας στρώνει το κόκκινο χαλί για να περάσουν ύστερα οι Χριστιανοί και να γεννηθεί κάπου στη Βηθλεέμ,εν φάτνη των αλόγων ο δικός μας Χριστός και πάει λέγοντας.Το αστέρι της Βηθλεέμ δείχνει το δρόμο στους μάγους, ενώ την ίδια στιγμή οι πρώτες πρωινές ακτίνες περνούν τη χαραμάδα της πόρτας στο New Grange στην Ιρλανδία, εδώ και 5000 χρόνια,και λίγο πιο πέρα ο ήλιος ρίχνει το πρώτο του φως πάνω απο το θρυλικό Stonehedge την ώρα που ξαναγεννιέται ο κερασφόρος Cernunos.Στο Βορρά οι Σκανδιναβοί, Γερμανοί κ.α. γιορτάζουν κι αυτοί το ............
Yule, και τόσοι άλλοι λαοί τους δικούς τους Θεούς του φωτός με τους δικούς τους τρόπους και τις δικες τους παραδόσεις.
Παίρνει λοιπόν και πάλι απο σήμερα ο ήλιος(αχ αυτός ο ήλιος) τον ανήφορο κι η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει.Το μύνημα του μακρόκοσμου προς το μικρόκοσμό μας είναι παντού και πάντα το ίδιο.Το φώς νικαει το σκοτάδι και παίρνει τα πάνω του.Και μαζί τά λάθη,οι αστοχίες,οι ήττες,η μαυρίλα μέσα μας,οι τύψεις, οι φόβοι,οι υποχωρήσεις, κι ότι άλλο αρνητικό ας πάει στο καλό.
Το καινούργιο έρχεται "ως ήλιος νοητός" από μέσα μας με φόρα και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.Αλλά επειδή ανηφόρα είναι,ε... ας βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι.Θέλουν και τ'άστρα το σπρώξιμό τους.
Χρόνια πολλάαααα λοιπόν,χρόνια καλά!!!Καλά Χριστούγεννα,Λήναια,Μπρουμάλια ή ότι άλλο θέλει η ψυχή του καθενός.
Από kafeneio-gr

Οι υδραυλικοί των Μάγια «έφτιαχναν συντριβάνια και τουαλέτες» ...

Οι τεχνολογίες αξιοποίησης της υδροστατικής πίεσης ίσως δεν έφτασαν στο Νέο Κόσμο με τους Ισπανούς κατακτητές -Αμερικανοί αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι οι Μάγια του Μεξικού κατασκεύαζαν τουαλέτες με τρεχούμενο νερό, ακόμα και διακοσμητικούς πίδακες που έφταναν σε ύψος πολλών μέτρων.
«Τα ευρήματα αυτά αποκαλύπτουν ένα ακόμα τεχνολογικό επίτευγμα που κατάφεραν οι Μάγια ανεξάρτητα από τον Παλαιό Κόσμο. Οι Μάγια του Παλένκε απέκτησαν την τεχνολογία του νερού υπό πίεση το αργότερο το 750 μ.Χ και πιθανότατα πολύ νωρίτερα» σχολιάζει στο...

LiveSciences.com ο Κιρκ Φρεντς του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

Η έρευνά του δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο στο Journal of Archaeological Science.

Μέχρι σήμερα, το αρχαιότερο δείγμα τεχνολογίας που αξιοποιούσε την πίεση του νερού ήταν το μινωικό παλάτι της Κρήτης, που χρονολογείται γύρω στο 1400 π.Χ.

Υδάτινη πόλη

Η ομάδα του Δρ Φρεντς μελέτησε το αρχαίο συγκρότημα του Παλένκε, το οποίο βρίσκεται στην Τσιάπας του Μεξικού και κατοικούνταν την περίοδο 100-800 μ.Χ.

Οι περίπου 6.000 Μάγια που ζούσαν στα 1.500 κτίρια της πόλης ποτέ δεν βρίσκονταν πάνω από 150 μέτρα μακριά από κάποια πηγή νερού, εκτιμούν οι ερευνητές.

«Οι αρχαίοι Μάγια ονόμαζαν αυτή την πόλη Λακάμχα ή 'Μεγάλο Νερό' λόγω των εννέα πλωτών διαύλων, των 56 πηγών και των καταρρακτών μήκους εκατοντάδων μέτρων» αναφέρει ο Φρεντς.

Ένα ιδιαίτερο εύρημα στο Παλένκε ήταν ένα υπόγειο κανάλι νερού, το οποίο, σε αντίθεση με άλλα κανάλια της κεντρικής πλατείας της πόλης, ήταν έντονα κατηφορικό και στενότερο στο κάτω άκρο του.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το νερό θα έβγαινε από τον αγωγό με αρκετή πίεση ώστε να δημιουργεί ένα πολυτελές συντριβάνι με ύψος περίπου 6 μέτρα.

Επιπλέον, το παλάτι του Παλένκε βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε θα ήταν αδύνατο να διαθέτει σύστημα υδροδότησης χωρίς επιπλέον πίεση. Αν όντως υπήρχε νερό υπό πίεση, «η θεωρία ότι υπήρχαν τουαλέτες δεν είναι και τόσο τραβηγμένη» θεωρεί ο Φρεντς.

Η ομάδα των υδροαρχαιολόγων σκοπεύει τώρα να αναζητήσει ενδείξεις υδραυλικής τεχνολογίας σε όλο το κεντρικό Μεξικό.
NEA