O Μπαράκ Ομπάμα κάνει πόλεμο για να επιβάλει την ειρήνη. Στέλνει στρατιώτες στο Αφγανιστάν με απώτερο στόχο να τους αποσύρει σε 18 μήνες. Δεν του αρκεί να παίρνει τις αποφάσεις, με τη συναίνεση των Ρεπουμπλικανών και τη χλιαρή αντίδραση των Δημοκρατικών. Ζητεί βοήθεια και από τους ξένους, τους νατοϊκούς συμμάχους και άλλες χώρες, που πετάνε τη σκούφια τους για συρράξεις. Ηδη ανταποκρίθηκαν ηγεσίες 20 κρατών, ορισμένες μάλιστα ανακοίνωσαν τον αριθμό των ανθρώπων που θα σταλούν στην «παρέλαση». Δανειζόμαστε τον όρο από τον Κάρι Γιουσούφ Αχμάντι, τον εκπρόσωπο των Ταλιμπάν, ο οποίος είπε ότι...
θα παρελάσουν πολλά φέρετρα.
O νομπελίστας Ειρήνης Μπαράκ Ομπάμα δανείζεται την επιχειρηματολογία του Τζορτζ Μπους. Οι εξτρεμιστές του Αφγανιστάν απειλούν την ασφάλεια του πλανήτη. Πόσοι είναι πια αυτοί οι Ταλιμπάν που ο κόσμος όλος δεν μπορεί να τους κάνει ζάφτι; Πόσο μεγάλο είναι το μένος τους, πόσο βαθιά είναι η πίστη τους ώστε να ζαλώνονται τα πυροβόλα και να τρέχουν στα αχανή βουνά; Ο πλανητάρχης θα μπορούσε να κατανοήσει την ορμή των αντιπάλων αν έμπαινε μέσα στο σπίτι ενός εξτρεμιστή, αν τον ακολουθούσε στην καθημερινότητά του. Μπορεί να το κάνει διά μέσου της λογοτεχνίας. Ο αλγερινός πεζογράφος Γιασμίνα Χάντρα (στρατιωτικός το επάγγελμα)
δίνει εξηγήσεις. Στο μυθιστόρημα «Οι σειρήνες της Βαγδάτης» περιγράφει την απόφαση ενός νέου να θυσιάσει τη ζωή του. Σε άλλο βιβλίο, «Τα χελιδόνια της Καμπούλ», περιγράφει τον παραλογισμό της καθημερινής ζωής στον Αφγανιστάν.
Oι Ταλιμπάν είναι φρικτό είδος ανθρώπου. Ας φανταστούμε με τη βοήθεια της πεζογραφίας το μέρος όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Μια χώρα πέντε φορές όσο η Ελλάδα, ορεινή σαν τον Ολυμπο, χωρίς ηλεκτροδότηση, χωρίς σχολεία, χωρίς δρόμους, χωρίς δουλειές. Τον χειμώνα χιόνι, το καλοκαίρι σκόνη. Ζωή σαν τα ζώα. Ξυπνούν το πρωί, ψάχνουν τι θα φάνε, φοράνε κουρέλια. Τα θρησκευτικά καθήκοντα είναι η μόνη διασκέδαση. Στα χωριά κάθονται ολημερίς και κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Αμα θέλουν δουλειά, μπορούν να γίνουν κολίγες στην καλλιέργεια παπαρούνας. Το μόνο προϊόν της χώρας είναι η πρέζα. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, φτιάχνουν τόση ηρωίνη που είναι αδύνατον να απορροφηθεί από την παγκόσμια αγορά. Οι Ταλιμπάν κατάγονται από τους μίζερους καταυλισμούς των ορεινών περιοχών και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να μισήσουν εκείνους που έτυχε να έχουν μια ελαφρώς καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα της χώρας τους. Υπολογίστε και τη σεξουαλική στέρηση, την προσπάθεια να καταπνίξουν τις ορμές που ξυπνάνε μόλις φανεί ένας αστράγαλος κάτω από την μπούρκα. Μισούν και ζηλεύουν τους πάντες καυλοπυρέσσοντες. Κακός συνδυασμός.
Δεν ξέρουμε πόσους Ταλιμπάν ευελπιστεί να σκοτώσει ο Μπαράκ Ομπάμα με τις 30.000 των στρατιωτών που στέλνει. Το βέβαιον είναι ότι κάθε παιδί που γεννιέται στα βουνά του Αφγανιστάν έχει και σήμερα όλα τα φόντα για να πιάσει στα χέρια του το οπλοπολυβόλο. Αν δεν το κάνει, θα βάλει στο δισάκι του δύο κιλά άσπρης σκόνης και θα κατευθυνθεί ποδαράτα προς Δυσμάς. Ερώτημα των αφελών. Θα άλλαζε το τοπίο αν τα 30 δισ. δολάρια που ετοιμάζονται να ξοδέψουν οι Αμερικανοί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις τα επένδυαν στην ίδρυση ενός κράτους; Το Αφγανιστάν είναι μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο (στην 219η θέση από σύνολο 229).
Τα 30 δισ. δολάρια φτάνουν και περισσεύουν για σχολεία, για νοσοκομεία, για δικαστήρια, για αστυνομία. Φτάνουν και περισσεύουν για να ανοίξουν δρόμοι, να γίνουν υποδομές για την επικοινωνία.
Ενα ακόμη ερώτημα των αφελών: Θα είχαν αντίρρηση οι κολίγες αν άλλαζαν οι καλλιέργειες; Ετσι κι αλλιώς τα κέρδη των ναρκωτικών πάνε σε άλλα χέρια. Οι Ταλιμπάν χρηματοδοτούνται από τη φύλαξη των χωραφιών, από τη μεταφορά και φορολόγηση του προϊόντος. Η καταστροφή της παπαρούνας ισοδυναμεί με τον αφοπλισμό των εξτρεμιστών. Ολα αυτά τα ξέρει ο Μπαράκ Ομπάμα αλλά φέρεται σαν να παίζει game boy. Θα σκοτώσει μερικούς εχθρούς και μετά θα περάσει σε άλλη πίστα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
