Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑΦΥΓΑΝΕ ΟΙ ΑΡΕΣΤΟΙ, ήρθανε οι άριστοι, μείνανε οι άρρωστοι! Αυτός ο χοίρος με τη γρίπη του στον σβέρκο μάς κατσικώθηκε! Κλείσανε τα σχολεία για μία εβδομάδα κι όποιος φταρνιζόταν τον τρέχαμε! Στο δέκατο, στο 37.1 μιλάμε, τρέχανε οι συμβολαιογράφοι να συντάξουνε διαθήκες. Αυτό το εμβόλιο ποιος θα το πάρει; Το αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει τζάμπα! Έλα όμως που σέρνουνε και κάτι παρενέργειες αυτά τώρα!
Για τις οποίες παρενέργειες- έτσι και με σηκώσεις στο μάθημα- αδιάβαστη θα με πιάσεις! Ποιες είναι, τι είναι, από πού κρατάει η σκούφια τους, τι...
καπνό φουμάρουν, αν έχουν σπουδάσει, αν ξέρουν γαλλικά και πιάνο, αν σκουπίζουν τα πόδια τους στο χαλάκι ή αν κολλάνε την τσιχλόφουσκα στο πίσω μέρος του καναπέ- ιδέα δεν έχω! Μια σκυταλοδρομία η γρίπη των χοίρων: ο Αβραμόπουλος μας είπε για το εμβόλιο, η Μαριλίζα θα μας πει τις παρενέργειες!
ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΑΣΑ τη βραδιά των εκλογών!
Διότι εγώ, αγάπη μου, τις τηρώ τις παραδόσεις. Αν δεν φάω μια ταραμοσαλάτα Καθαρά Δευτέρα, δεν βάψω αυγά Μεγάλη Πέμπτη και δεν βρίσω Κυριακή των εκλογών, η ζωή μου είναι άδεια! Τρελαίνομαι να την αράζω μπροστά στην τηλεόραση, να μασουλάω σκατολοΐδια και να παρακολουθώ το τζέρτζελο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν πηγαίνω ποτέ καλεσμένη στα πάνελ. Θα χάσω εγώ τον γάμο να πάω για πουρνάρια; Ελληνίδα είμαι, θέλω τη ρομπίτσα μου, την παντοφλίτσα μου, το στραγάλι και το φουντούκι μου!
Θέλω τα όπα μου, θέλω τις τρέλες μου, θέλω τις τσάρκες μου με γιώτα χι, θέλω τ΄ αλλιώτικα, θέλω τα απίθανα και τα παράξενα που ΄χει η ζωή!
Ζάχαρη πέρασα!
Δεν ξέρω ποιος έπαιξε σε γραφείο στοιχημάτων ότι η διαφορά θα καβατζάρει τις δέκα μονάδες, αλλά όποιος κι αν είναι, σήμερα μιλάμε για έναν ευτυχισμένο άνθρωπο:
Έλληνας Κροίσος με εφτά γράμματα!
Διότι το 33 είναι μια χαρά σε ηλικία. Σε ποσοστό κυβερνώντος κόμματος, όμως; Μεγάλο χάλι! Υπέρτατη ξεφτίλα! Τέτοιο πάτο δεν έπιασε ποτέ η παράταξη αυτή. Μέσα σε 11 μήνες έκανε ένα θεαματικό σάλτο μορτάλε κι έσπασε τα μούτρα της, γιατί το δίχτυ ασφαλείας το είχε πάρει εργολαβία ένας δικός τους μιζαδόρος και δεν άντεξε το βάρος. Και σας έλεγα, κύριε Καραμανλή μου, κόψτε τα λιπαρά και τις καρμπονάρες, τίποτα εσείς!
Βγήκε μετά στο Ζάππειο, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και πέσανε όλοι να τον αποθεώσουνε. Τι για γενναιότητα μιλήσανε, τι για ηγέτη μέγιστο, τι για το «ανάστημα του ανδρός»!
Γιατί, ρε παιδιά; Πού είναι όλα αυτά τα τεχνικολόρ κι εμένα δεν τα πήρε το μάτι μου; Από πότε το ΑΠΟΛΥΤΩΣ αυτονόητο αναδεικνύεται σε ύψιστη αρετή; Με δεκάμισι μονάδες διαφορά; Βάζει η ομάδα δεκάμισι αυτογκόλ κι ο προπονητής δεν θα πάει σπίτι του; Είμαστε σοβαροί;
«ΠΑΜΕ» ήταν το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. «Πάμε να φύγουμ΄ από ΄δώ και μη ρωτάς πού πάμε»! Εγώ να σου πω, θα το ρωτήσω! Αλλά όχι με το καλημέρα σας. Να μπω στο αυτοκίνητο, να δέσω ζώνη ασφαλείας, να βάλω ένα CD με Νightwish. Να ετοιμάσω ψιλά για τα διόδια, να βγούμε Εθνική και μετά- ναι: Θα ρωτήσω! Πού πάμε, ποια διαδρομή ακολουθούμε, τι μας περιμένει στον δρόμο, ποιος ο τελικός προορισμός; Κι αν βγω στον πηγαιμό για την Ιθάκη, καθόλου δεν εύχομαι να είναι μακρύς ο δρόμος. Μπούχτισα πια από Λαιστρυγόνες κι από Κύκλωπες. Και τον θυμωμένο Ποσειδώνα ούτε που να τον ξαναδώ στα μάτια μου!
Θα ρωτήσω πού πάμε! Σαν πρόβατο δεν ακολουθώ κανέναν! Εγώ είμαι πολίτις αυτής της χώρας, δεν είμαι τσεβρές να με φέρει το κάθε κόμμα προίκα απ΄ το πατρικό του. Αλλά μια πίστωση χρόνου θα τη δώσω! Να κάτσουν στο γραφείο, να ανοίξουν κάνα ντοσιέ, να δουν τα χάλια μας, να τα αξιολογήσουν, να το ψάξουν λίγο, βρε αδελφέ!
Αυτό το πράγμα, αυτή η γκρίνια, αυτή η μίρλα που άρχισε ακόμα δεν ορκίστηκε ο άλλος, έλεος δηλαδή. Ο Παπανδρέου είχε, λέει, το σακάκι του στον ώμο (για τον δρόμο, για τον δρόμο) για να παραπέμπει προς Ομπάμα. Πλάκα μου κάνετε; Ο άνθρωπος τόσα χρόνια αυτό το στυλάκι είχε. Ένα σακάκι στον ώμο, δυο δυο τα σκαλιά, θα του το χρεώσουμε τώρα και αυτό; Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια... Γιατί η υπουργός είχε σακίδιο στον ώμο. Συγγνώμη αλλά από την τσάντα την κροκό της Ηermes της κυρίας Γιαννάκου (σεμνά και ταπεινά) χίλιες φορές το σακίδιο στον ώμο. Στυλιστικά θα την κρίνουμε ή επί της ουσίας; Εκτός αν ανοίξει το σακίδιο και βγάλει από μέσα την τσάντα την κροκό. Τότε, ναι, κι εγώ μαζί σου!
ΓΚΡΙΝΙΑ, γκρίνια, γκρίνια. Αυτή τη λογική καθόλου δεν την καταλαβαίνω. Όταν ήμουνα μικρή, η μαμά μου μού έλεγε «δοκίμασε πρώτα κι άμα δεν σ΄ αρέσει, μην το τρως! Αλλά δοκίμασε πρώτα!». Εμείς εδώ δεν δοκιμάζουμε ποτέ. Τη χολή θα τη στάξουμε πριν το πιρούνι φτάσει στο στόμα μας. Βγήκε και το ΚΚΕ με μια ανακοίνωση που σαν να την είχε έτοιμη από πριν τις εκλογές. «Πλουτοκρατία, μεγάλα συμφέροντα, ο κόσμος στους δρόμους». Κι όλα αυτά χωρίς να έχει προλάβει ο άλλος να ορκιστεί πρωθυπουργός. Κι όλα αυτά χωρίς να αντιπροτείνει τίποτα το ΚΚΕ. ΟΚ, εγώ να συμφωνήσω: 99% το παντζάρι δεν το τρώτε. Δοκιμάστε το όμως πρώτα και φτύστε το μετά! Κι εγώ μαζί σας!
Και στην τελική, εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε! Και κριτική θα ασκήσουμε, και φωνή θα υψώσουμε και τα στραβά θα καυτηριάσουμε. Αλλά μια πίστωση χρόνου, ρε παιδιά, έλεος δηλαδή! Να δούνε κι αυτοί που βαδίζουνε μες στα μαύρα σκοτάδια. Για να μην πάμε όλοι σούμπιτοι σε κάνα γκρεμό, δεν λέει! ΟΚ, κύριε Πρωθυπουργέ: Πάμε! Όλοι μαζί! Οι αρεστοί, οι άριστοι και οι άρρωστοι! Πάμε να φύγουμε ΑΠΟ ΄ΔΩ! Το ΑΠΟ ΄ΚΕΙ το ξέρουμε;
ΓΝΩΜΕΣ από τα ΝΕΑ
.jpg)
Το κολπάκι που έχουν όλο και περισσότερες εταιρίες το DOA (Dead On Arrival),
