Η ΠΡΟΤΑΣΗ που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και αποδέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής, για τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ τους, θα μπορούσε, με ορισμένες προϋποθέσεις, να βοηθήσει για την αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου και για να εγκαταλειφθούν οι ανούσιοι μονόλογοι.
Το κακό είναι, πάντως, ότι επιδεινώνει τηλεοπτικά το αρχηγικό σύνδρομο, που συνθλίβει την κοινοβουλευτική συλλογικότητα.
ΕΔΩΣΕ ο Κώστας Καραμανλής καθαρά αρχηγικό χαρακτήρα στην αναμέτρηση, δηλώνοντας ότι πρέπει να γίνει, γιατί οι...
πολίτες καλούνται να επιλέξουν τον κυβερνήτη που θα οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση: Καραμανλής ή Παπανδρέου;
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μία θέση διαστροφής του κοινοβουλευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος, με την ανάδειξη του αρχηγού σε ανεξέλεγκτο κυβερνήτη. Το έδειξε ο κ. Καραμανλής και στην πράξη, αποφασίζοντας μόνος, την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Μόνος, ερήμην του υπουργικού συμβουλίου, στο οποίο την αναθέτει το Σύνταγμα. Εψεξε, μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη και τους υπουργούς («έκαναν λάθος») που τόλμησαν να διατυπώσουν γνώμη πριν να ανακοινώσει ο ίδιος στον λαό Του από την τηλεόραση την απόφασή... τους (που τους αιφνιδίασε).
ΔΕΝ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ οι πολίτες να επιλέξουν κυβερνήτη, διότι δεν είναι προεδρικό το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, όπως π.χ. στις ΗΠΑ. Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε ο Τόνι Μπλερ, αρνούμενος -παρά το συγκριτικό του πλεονέκτημα- τηλεοπτική αναμέτρηση με τον αρχηγό του αντιπάλου κόμματος. Βουλευτές εκλέγονται -είπε- όχι πρόεδρος.
ΚΑΛΕΙΤΑΙ το εκλογικό σώμα στις 4 Οκτωβρίου να επιλέξει πρόγραμμα και να εκλέξει τους βουλευτές που θα το εφαρμόσουν, σχηματίζοντας κυβέρνηση. Θα εκλέξει επίσης και την αντιπολίτευση, που θα ελέγχει, η οποία δεν θα εκπροσωπείται από ένα μόνο κόμμα. Φυσικά, υπό την αίρεση της αυτοδυναμίας, θα εκλέξει και πρωθυπουργό. Προέχει, όμως, το κόμμα και το πρόγραμμα. Ας αναμετρηθούν τουλάχιστον οι δύο υποψήφιοι «κυβερνήτες», με τους αρχηγούς ή εκπροσώπους των άλλων κομμάτων, τις θέσεις και τα προγράμματά τους. Σωστά, λοιπόν, αντέδρασε η κ. Αλέκα Παπαρήγα στη μονομαχία Καραμανλή - Παπανδρέου.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ωστόσο, η μονομαχία να γίνει, με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν και άλλες μονομαχίες με τους άλλους επικεφαλής των κομμάτων. Απαραίτητη προϋπόθεση, επίσης, είναι να καθοριστεί η διαδικασία των τηλεοπτικών αναμετρήσεων. Δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα και ενδιαφέρον να γίνει με «στημένες» ερωτήσεις από επιλεγμένο κοινό και να δοθούν απαντήσεις με μονολόγους, χωρίς αντίλογο και συζήτηση.
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κόμματα δεν κατάφεραν έως τώρα να συμφωνήσουν και να αποδεχθούν όρους για ελεύθερο προεκλογικό τηλεοπτικό διάλογο μεταξύ των αρχηγών ή εκπροσώπων τους. Τα λεγόμενα «ντιμπέιτ» απέτυχαν παταγωδώς και το κοινό τα παρακολουθεί χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ μονολόγους του μπαλκονιού στις παραδοσιακές προεκλογικές συγκεντρώσεις, έως τον τηλεοπτικό διάλογο ουσίας υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα μεγάλη απόσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει κάποτε μια αρχή και να μάθουν οι πολιτικοί να συζητούν και να τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον. Μακάρι αυτή η αρχή να γίνει σ' αυτές τις εκλογές.
Ελευθεροτυπία.
