Σε πέντε κατηγορίες προτεραιότητας θα χωριστούν οι πολίτες προκειμένου να κάνουν το εμβόλιο για τη νέα γρίπη. Οι κατηγορίες καθορίστηκαν χθες από την ολομέλεια του Εθνικού Επιστημονικού και Επιχειρησιακού Συμβουλίου για την Πανδημία Γρίπης, βάσει της επικινδυνότητας που διατρέχει να νοσήσει η κάθε ομάδα, αλλά και τις ενδεχόμενες επιπλοκές που δυνητικά μπορεί να εμφανίσει.
Επίσης, αποφασίστηκε να ανοίξουν κανονικά τα σχολεία και οι μαθητές να...
...μην εμβολιαστούν. Οι προτάσεις κατατέθηκαν στα αρμόδια υπουργεία, από όπου θα ληφθούν και οι τελικές αποφάσεις. Η επιτροπή αποφάσισε να προτείνει ως πρώτη ομάδα που πρέπει να κάνει το εμβόλιο της νέας γρίπης, αμέσως μετά την παραλαβή του, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τις εγκύους και όσους φροντίζουν μωρά ηλικίας κάτω των 6 μηνών, δηλαδή γονείς και νταντάδες.
Στη συγκεκριμένη κατηγορία υπολογίζεται ότι περιλαμβάνονται περίπου 300.000 άνθρωποι.
Επόμενη κατηγορία στη λίστα προτεραιότητας είναι όσοι πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας, ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Αυτοί είναι οι ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς, διαβητικοί, έχοντες αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα, νεφροπαθείς και μεταμοσχευμένοι.
Η τρίτη κατηγορία προτεραιότητας στον εμβολιασμό είναι, σύμφωνα με τις προτάσεις της επιτροπής, οι υγιείς ενήλικοι 18-49 ετών, η τέταρτη οι υγιείς ενήλικοι 49-65 ετών και στο τέλος, η πέμπτη κατηγορία, τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Έφηβοι και παιδιά κάτω των 18 ετών δεν προτείνεται να εμβολιαστούν.
Όχι για μαθητές
«Υπάρχει επιφυλακτικότητα για κάθε νέο εμβόλιο. Δεν έχει παγιωθεί εμβολιασμός σε ευρεία κλίμακα και δεν υπάρχει μακροχρόνια εμπειρία. Και επειδή οι μαθητές και γενικότερα τα παιδιά κάτω των 18 ετών δεν ανήκουν στις ομάδες προτεραιότητας βάσει του κινδύνου για τη νέα γρίπη, γι΄ αυτό και δεν προτείνεται να εμβολιστούν», ξεκαθαρίζει η καθηγήτρια Παιδιατρικής- Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μαρία Θεοδωρίδου, η οποία συμμετείχε και στις εργασίες της επιτροπής.
Όσον αφορά τους εμβολιασμούς των εργαζομένων σε θέσεις του δημόσιου τομέα, που έχουν καθημερινή και άμεση επαφή με το κοινό ή εργάζονται με πολλά άτομα μαζί σε κλειστούς χώρους, εργάζονται στις ΔΕΚΟ, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον Στρατό, αναμένονται οι προτάσεις για τον αριθμό των εμβολίων που θα χρειαστούν, σε συνέχεια της συνάντησης που είχε γίνει προ 15νθήμερου μεταξύ των εκπροσώπων της επιτροπής γρίπης με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων. Από κει και πέρα, θα καθοριστούν και οι προτεραιότητες γι΄ αυτούς, σε συνδυασμό με τις παραλαβές των εμβολίων από την ειδική επιτροπή.
Στη συνεδρίαση της επιτροπής, είχε προσκληθεί να συμμετάσχει για πρώτη φορά και ο καθηγητής Μαιευτικής- Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Κρεατσάς, ώστε να εξεταστεί και από τον πλέον ειδικό το ζήτημα του εμβολιασμού των εγκύων.
«Υπάρχει κοινή γραμμή με την επιτροπή και καθορίστηκαν οι διαδικασίες εκείνες που θα αντιμετωπίζονται τα περιστατικά που νοσούν, αλλά και ο εμβολιασμός των εγκύων», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο κ. Κρεατσάς.
Δεν φθάνουν τα εμβόλια
Ωστόσο, τα εμβόλια που έχουν παραγγελθεί δεν επαρκούν για να καλύψουν το σύνολο των πολιτών της χώρας. «Έχουμε παραγγείλει 8.000.000 δόσεις που καλύπτουν το 36,5% του πληθυσμού, αφού για τον καθένα χρειάζονται δύο δόσεις. Επίσης, έχουμε κάνει εκδήλωση ενδιαφέροντος για όλο τον πληθυσμό», διευκρινίζει ο κ. Πάνος Ευσταθίου, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας.
Η διάθεση των εμβολίων έχει αποφασιστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) ότι θα γίνει στις χώρες της Ευρώπης κατά προτεραιότητα παραγγελίας. Ωστόσο, και μετά τις καθυστερήσεις στην παραγωγή που ανακοίνωσαν οι φαρμακευτικές εταιρείες, το θέμα των προτεραιοτήτων για τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. αναμένεται να τεθεί εκ νέου τον Οκτώβριο, όταν θα συγκληθεί εκτάκτως το Συμβούλιο Υπουργών Υγείας για τον συντονισμό των ενεργειών για την αντιμετώπιση της νέας γρίπης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επιπλέον, μπορεί να παραλάβουμε την πρώτη παρτίδα εμβολίων στις 15 Σεπτεμβρίου, ωστόσο δεν θα προχωρήσουν οι εμβολισμοί έως ότου, τελικά, δοθεί το πράσινο φως από τον ΕΜΕΑ.
Κανονικά τα σχολεία στις 11 Σεπτεμβρίου
ΣΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ολομέλεια του Εθνικού Επιστημονικού και Επιχειρησιακού Συμβουλίου για την Πανδημία Γρίπης αποφασίστηκε επίσης η κανονική έναρξη της σχολικής χρονιάς στις 11 Σεπτεμβρίου. Η πρόταση έχει επιδοθεί στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας τα οποία αναμένεται τις επόμενες ημέρες να λάβουν την τελική απόφαση.
Άγνωστο παραμένει υπό ποιες συνθήκες θα μπαίνει λουκέτο σε κάποια τάξη ή ολόκληρο το σχολείο. Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να προταθεί από το επιστημονικό συμβούλιο να «κλείνουν» την τάξη σε περίπτωση που έχει μικρό αριθμό μαθητών και δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η παράδοση του μαθήματος και όχι στην περίπτωση που εμφανιστεί κάποιο κρούσμα νέας γρίπης. Οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες αναμένεται να συζητηθούν στην επόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου, η οποία έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Τετάρτη.
(από τα ΝΕΑ)
20.8.09
Οι εφημερίδες σήμερα...
ΤΟ ΒΗΜΑ: Πολιτικός καύσωνας.
Έντονες διεργασίες στα κόμματα σε προεκλογικό περιβάλλον. Μυστικές συναντήσεις του κ. Κ. Καραμανλή. Ανασχεδιασμοί του κ. Γ. Παπανδρέου. Αλληλοσπαραγμός σε ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: "Κίνημα" για δάνεια-επιταγές.
Οι μικρομεσαίοι πιέζουν για ρυθμίσεις. Ζητούν χρονική παράταση για σφράγιση επιταγών και πληρωμή δόσεων ΤΕΜΠΜΕ. Μαζικά αιτήματα φορέων για μέτρα-ανάσα στην αγορά. Καταρχήν "όχι", αλλά διαβουλεύσεις την άλλη εβδομάδα.
Έντονες διεργασίες στα κόμματα σε προεκλογικό περιβάλλον. Μυστικές συναντήσεις του κ. Κ. Καραμανλή. Ανασχεδιασμοί του κ. Γ. Παπανδρέου. Αλληλοσπαραγμός σε ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: "Κίνημα" για δάνεια-επιταγές.
Οι μικρομεσαίοι πιέζουν για ρυθμίσεις. Ζητούν χρονική παράταση για σφράγιση επιταγών και πληρωμή δόσεων ΤΕΜΠΜΕ. Μαζικά αιτήματα φορέων για μέτρα-ανάσα στην αγορά. Καταρχήν "όχι", αλλά διαβουλεύσεις την άλλη εβδομάδα.
Οι εφημερίδες σήμερα...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Δάσος τσιμέντου κάνετε τον Υμηττό.
Η Γενική Διεύθυνση Προστασίας Δασών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προειδοποιεί για κατακερματισμό του ευαίσθητου οικοσυστήματος, αύξηση των αναψυκτηρίων και κάθε αυθαιρεσίας, πιέσεις από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης και ψυχαγωγίας, πλήγματα στην πανίδα και τη χλωρίδα, που αντιμετωπίζουν προβλήματα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές σε Πάρνηθα και Πεντέλη.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΦΙΓΓΑ ο Καραμανλής για τις εξελίξεις.
Κλειστά κρατάει τα χαρτιά του ο πρωθυπουργός. Στενεύει ο πολιτικός χρόνος εν όψει ΔΕΘ. Ανασχηματισμός και αντεπίθεση μέχρι το Μάρτιο ή εκλογές το φθινόπωρο;
Η Γενική Διεύθυνση Προστασίας Δασών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προειδοποιεί για κατακερματισμό του ευαίσθητου οικοσυστήματος, αύξηση των αναψυκτηρίων και κάθε αυθαιρεσίας, πιέσεις από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης και ψυχαγωγίας, πλήγματα στην πανίδα και τη χλωρίδα, που αντιμετωπίζουν προβλήματα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές σε Πάρνηθα και Πεντέλη.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΦΙΓΓΑ ο Καραμανλής για τις εξελίξεις.
Κλειστά κρατάει τα χαρτιά του ο πρωθυπουργός. Στενεύει ο πολιτικός χρόνος εν όψει ΔΕΘ. Ανασχηματισμός και αντεπίθεση μέχρι το Μάρτιο ή εκλογές το φθινόπωρο;
Οι εφημερίδες σήμερα...
ΕΘΝΟΣ: Έμφραγμα στις μετεγγραφές ΤΕΙ-ΑΕΙ.
"Πληθωρισμό αιτήσεων για μετεγγραφές σε τμήματα των ΑΕΙ-ΤΕΙ που βρίσκονται κοντά στον τόπο κατοικίας τους αναμένουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, αμέσως μετά την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελλαδικών.
ΤΑ ΝΕΑ: σε 5 "δόσεις" ο εμβολιασμός για γρίπη.
Σε πέντε κατηγορίες θα χωριστούν οι πολίτες για να κάνουν το εμβόλιο για τη νέα γρίπη, σύμφωνα με το σχέδιο του Εθνικού Συμβουλίου για την πανδημία.
"Πληθωρισμό αιτήσεων για μετεγγραφές σε τμήματα των ΑΕΙ-ΤΕΙ που βρίσκονται κοντά στον τόπο κατοικίας τους αναμένουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, αμέσως μετά την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελλαδικών.
ΤΑ ΝΕΑ: σε 5 "δόσεις" ο εμβολιασμός για γρίπη.
Σε πέντε κατηγορίες θα χωριστούν οι πολίτες για να κάνουν το εμβόλιο για τη νέα γρίπη, σύμφωνα με το σχέδιο του Εθνικού Συμβουλίου για την πανδημία.
Η ψυχή του Μεγάλου Μήλου...
Tο 1939 ήταν η χρονιά που ο μουσικός Ντιουκ Ελινγκτον γνώρισε τον άνθρωπο που έμελλε να γίνει ο στενότερος συνεργάτης του, τον Μπίλι Στρέιχορν. Ο Ελινγκτον, ήδη γνωστός ως «Ο δούκας», σε ένα ταξίδι του στο Πίτσμπουργκ εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο του νεαρού πιανίστα Στρέιχορν. Τον κάλεσε στη Νέα Υόρκη για να γίνει μέλος της ορχήστρας του. Ο Ντιουκ τον είδε κάπως διστακτικό και του σχεδίασε έναν χάρτη με όλες τις οδηγίες για να βρει το σπίτι του στο Σούγκαρ Χιλ, στο κομψό Χάρλεμ της εποχής εκείνης. Ο Μπίλι Στρέιχορν παρουσιάστηκε λίγο αργότερα, και μάλιστα όχι με άδεια χέρια: έφερε την παρτιτούρα μιας μελωδίας που είχε εμπνευστεί από τις οδηγίες του μαέστρου. Εκείνη η σύνθεση, «Τake the Α train» («Πάρε το τρένο Α»), άρεσε τόσο στον Ντιουκ Ελινγκτον ώστε από τότε την...
έπαιζε πάντα στην αρχή των συναυλιών του. Η μελωδία έγινε τραγούδι και κάθε τραγουδιστής της τζαζ που σέβεται τον εαυτό του το έχει τραγουδήσει. Οφείλεται όμως στη φωνή της Ελα Φιτζέραλντ που έγινε τόσο δημοφιλές: «Πάρε το τρένο Α/ για να πας στο Σούγκαρ Χιλ, στου Χάρλεμ το ψηλότερο σημείο/ Αν χάσεις το τρένο Α/ έχασες τον πιο γρήγορο τρόπο για να φθάσεις στο Χάρλεμ/ Γρήγορα, ανέβα, τώρα, έρχεται/ άκου τον θόρυβο από τις ρόδες. Ολοι στο τρένο!/ Ανέβα στο Α/ σύντομα θα είσαι στο Σούγκαρ Χιλ στο Χάρλεμ». Το μετρό της Νέας Υόρκης έχει εμπνεύσει πάρα πολλά τραγούδια, αυτή όμως η μελωδία που μοιάζει να αποτυπώνει την ταχύτητα στις νότες της είναι αυτή που ενσαρκώνει την ψυχή των υπόγειων αρτηριών της πόλης.
Το 2004 εορτάστηκε η εκατονταετία από τα εγκαίνια του νεοϋορκέζικου μετρό. Το μετρό είναι η σπονδυλική στήλη της σύγχρονης πόλης, επομένως μια τέτοια επέτειος έχει σημασία για οποιαδήποτε πόλη. Η Νέα Υόρκη όμως ανήκει στις πόλεις εκείνες που έχουν έντονη παρουσία στο έργο των καλλιτεχνών της. Αυτή η παρουσία οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην αναμφίβολη ιδιότητα της πόλης να δρα ως «μούσα», οφείλεται όμως και στη χαρακτηριστική τάση των Αμερικανών προς τον ρεαλισμό, στην καταγραφή σε ποιήματα, πίνακες ζωγραφικής ή μυθιστορήματα όλων των στοιχείων που η κάθε εποχή φέρνει μπροστά στα μάτια τους. Και εφόσον η Νέα Υόρκη είναι παρούσα στη λαϊκή τέχνη, δεν πάει πίσω και το μετρό, το οποίο είναι η πόλη «από την ανάστροφη», εξίσου ζωντανό με την επιφάνειά της και για κάποιον σημαντικό λόγο το μέρος που γεννά αλησμόνητες ιστορίες.
Ο θεμέλιος λίθος στο μετρό της Νέας Υόρκης μπήκε τον Μάιο του 1900. Είχαν υπάρξει προηγούμενες απόπειρες να ενώσουν τις συνοικίες της πόλης με τρένα επιφανείας, έτσι όμως μεγάλωνε το χάος σε μια πόλη με ανθυγιεινή συγκέντρωση πληθυσμού στις πιο χαμηλές περιοχές της. Η Lower Εast Side ήταν, στα τέλη του 1919, μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες στον κόσμο. Ολοι οι νεοφερμένοι- εβραίοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί- αγωνίζονταν να επιβιώσουν σε βρωμερά δωμάτια, δείγματα των οποίων υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο των Τenements, ένα πολύ μικρό αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον «οδοιπορικό» προκειμένου να πάρει κανείς μια ιδέα του τι σήμαινε ο αγώνας για την επιβίωση σε εκείνη τη μυρμηγκοφωλιά. Το μετρό ήταν μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων σε εκείνη την κτηνώδη συγκέντρωση ανθρώπων και μια απόπειρα να θεραπευθούν τα σοβαρά μειονεκτήματα που εμφάνιζε η Νέα Υόρκη προκειμένου να μετατραπεί σε μια ευέλικτη εμπορική πόλη. Για να διασχίσει κανείς τα οκτώ μίλια από τον Βορρά ως τον Νότο απαιτούνταν παράλογα πολύς χρόνος. Επιπλέον ο Δήμος της Νέας Υόρκης κοίταζε ήδη εδώ και καιρό με απροκάλυπτη ζήλια το παράδειγμα του μετρό του Λονδίνου. Οπως πάντα συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, η θέληση του δήμου δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε η πρωτοβουλία ιδιωτών επενδυτών που είχαν την οξυδέρκεια να αναλογιστούν σε τι μεγέθους επιχείρηση επένδυαν τα χρήματά τους έτσι ώστε να μπει μπροστά το έργο. Η κατασκευή αυτής της πρώτης γραμμής κράτησε τέσσερα χρόνια. Τέσσερα χρόνια στα οποία κινητοποιήθηκαν 12.000
άνδρες, στην πλειονότητά τους Ιρλανδοί και Ιταλοί, τέσσερα χρόνια που άφησαν δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Και πάλι οι Νεοϋορκέζοι έδειξαν να συνειδητοποιούν τη σημασία που θα είχε αυτή η ανοικτή αρτηρία για τις μελλοντικές γενεές και έτσι υπάρχουν εικόνες των έργων, κομμάτια των οποίων έχουν ενσωματωθεί σε ένα ντοκυμαντέρ της δημόσιας τηλεόρασης για την επέτειο των εκατό ετών: εργάτες που σκάβουν, εργάτες ανάμεσα σε καλώδια και υπόγεια ύδατα και αέρια, κυρίες με ρούχα της εποχής να περπατούν πάνω σε στενές σανίδες, κτίρια υποστυλωμένα για να μην καταρρεύσουν. Το ντοκυμαντέρ είναι αξιοζήλευτα καλό. Ο θεατής μπορεί να παρακολουθήσει με αρκετή σαφήνεια την καθημερινή ζωή μιας πόλης του 1900 και μπορούμε να φανταστούμε την προσπάθεια που απαιτήθηκε για να κατασκευαστεί κάτι που σήμερα μοιάζει τόσο ενταγμένο στην καθημερινότητά μας. Αυτές οι εικόνες μάς επιτρέπουν ακόμη να παρατηρήσουμε κάτι που είναι μοναδικό στο μετρό του Μανχάταν. Οι μηχανικοί δεν ακολούθησαν το μοντέλο βαθιάς εκσκαφής των Αγγλων. Συνέπεια αυτού είναι να ακούγεται ο κρότος των βαγονιών στην ησυχία των θεατρικών παραστάσεων, να φαίνεται το μετρό από τις σχάρες των πεζοδρομίων και να σηκώνει τις φούστες των γυναικών, στοιχείο που εκμεταλλεύθηκε κατά απολαυστικότατο τρόπο ο Μπίλι Γουάιλντερ.
Το 1904 εγκαινιάστηκε εκείνη η πρώτη γραμμή: «Από το Δημαρχείο στο Χάρλεμ, μόνο 15 λεπτά!». Οι ιδιοκτήτες των «Νew Υork Τimes» είχαν την εξυπνάδα να υπολογίσουν πόσο διευρύνονταν τα όρια της πόλης χάρη στο μετρό και μετέφεραν τα γραφεία της σύνταξης στο κτίριο της οδού 42. Είχαν τη στάση του μετρό λίγο πιο κάτω, πράγμα που διευκόλυνε την ταχύτατη διανομή της εφημερίδας. Η παρουσία της εφημερίδας στην πλατεία υπήρξε τόσο δημοφιλής ώστε έφθασε να ονομάζεται Τάιμς Σκουέαρ και προτού περάσει πολύς καιρός εξελίχθηκε στο αγαπημένο σημείο των πολιτών για τον εορτασμό του νέου χρόνου. Ωστόσο οι Νεοϋορκέζοι με τη χαρακτηριστική τους γκρίνια άρχισαν σύντομα να απαιτούν περισσότερες γραμμές ώστε και οι άλλες συνοικίες να επικοινωνούν με το Μανχάταν. Το 1905 το μετρό έφθασε στο Μπρονξ, το 1908 στο Μπρούκλιν, το 1916 στο Κουίνς. Αυτές οι νέες αρτηρίες προξένησαν πυρετό στην αγορά των ακινήτων που ανακούφισε το Νότιο Μανχάταν από τον υπερπληθυσμό και βοήθησε στην εδραίωση των νέων συνοικιών. Για πολλούς Εβραίους το Μπρονξ ήταν ο παράδεισος. Εκεί έμεινε και ο Λέων Τρότσκι με την οικογένειά του για μερικούς μήνες το 1917. Τα λόγια του για αυτή τη συνοικία είναι παράξενα. Ο Τρότσκι επαινεί τις ανέσεις που διαθέτει το διαμέρισμά του σ΄ αυτή την περιοχή της νεοϋορκέζικης εργατικής τάξης: ασανσέρ, συλλέκτης σκουπιδιών σε κάθε πάτωμα, θυρωρός... Θαύματα των νέων συνοικιών που αποτελούσαν εκείνη την εποχή μια υπόσχεση για το μέλλον και στις οποίες ανθούσε μια νέα ταξική συνείδηση. Από την άλλη, ένας μαύρος μεσίτης ακινήτων επέτυχε να πείσει μεγάλο μέρος του μαύρου πληθυσμού που κακοπερνούσε στο Νότιο Μανχάταν να μετακομίσει στο Χάρλεμ, που έγινε έτσι η μαύρη πρωτεύουσα της χώρας και νευραλγικό κέντρο της τζαζ και δεν είχε την παραμικρή σχέση με το καταθλιπτικό Χάρλεμ της δεκαετίας του ΄70, το οποίο τώρα δειλά σηκώνει κεφάλι μετά τα καταστροφικά χρόνια στα οποία βασίλευαν τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα στη ζωή της συνοικίας.
Το σχέδιο του μετρό της Νέας Υόρκης, όπως το ξέρουμε σήμερα, ολοκληρώθηκε το 1940, είχε όμως αλλάξει τη ζωή των κατοίκων της από πολύ νωρίτερα. Αν η παραλία του Κόνεϊ Αϊλαντ δεχόταν εκατοντάδες κυριακάτικους επισκέπτες πριν από την άφιξη του μετρό, με τά τη σύνδεση μεταξύ Μανχάταν και Μπρούκλιν ο αριθμός έφθασε το εκατομμύριο. Οι φωτογραφίες του Κόνεϊ Αϊλαντ από εκείνα τα χρόνια έχουν έναν κωμικό και εύθυμο χαρακτήρα: μια παραλία ξέχειλη από μια εργατική τάξη που στριμωχνόταν για να απολαύσει τον δωρεάν ήλιο, το αλμυρό νερό της θάλασσας και το μαλλί της γριάς που πουλούσαν στο λούνα παρκ, που σήμερα μοιάζει να κινδυνεύει από την οικοδομική αναζωογόνηση της περιοχής.
Α φού πέρασαν τόσα χρόνια χωρίς μεγάλες βελτιώσεις ή νέους σχεδιασμούς, το 2007 ο δήμαρχος Μάικλ Μπλούμπεργκ θεμελίωσε μια νέα γραμμή που θα διασχίζει την ανατολική πλευρά του νησιού. Δεν πρέπει όμως να προξενεί απορία η εγκατάλειψη που παρατηρείται σε πολλές εγκαταστάσεις του μετρό: η Νέα Υόρκη που στις αρχές του 20ού αιώνα βρισκόταν παγκοσμίως στην κεφαλή των επενδύσεων σε δημόσια έργα άφησε αυτό το «κεφάλαιο» να εξανεμισθεί και σήμερα ζει από τα ενοίκια, που είναι σημαντικά, αφού στα πεζοδρόμιά της έχουν ανεγερθεί τα πιο αξιοθαύμαστα αρχιτεκτονήματα του περασμένου αιώνα, αλλά δεν αρκούν. Η πόλη είναι όμορφη και γερασμένη. Δύο ιδιότητες που έκαναν τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να την ονομάσει νέα Βενετία. Κατά περίεργη σύμπτωση, «κάνει και αυτή νερά», όπως η παλαιά ιταλική πόλη. Είναι τόση η ποσότητα βροχής που πέφτει στα πεζοδρόμια ώστε έτσι όπως χύνεται στα ανοίγματα του μετρό κάνει τους συλλέκτες να υπερχειλίζουν. Για να μη βυθιστεί το νησί πρέπει να αποστραγγίζεται συνεχώς από τις τέσσερις πλευρές του. Συχνά δίνεται η εντύπωση ότι ο υπεύθυνος συντήρησης της πόλης είναι τόσο ερασιτέχνης που προσπαθεί να επισκευάσει τις ζημιές με μπαλώματα εδώ κι εκεί. Για την ευρωπαϊκή νοοτροπία είναι θαύμα πώς αντέχει ακόμη η πόλη χωρίς μεγαλύτερα προβλήματα.
Η Νέα Υόρκη είναι ετοιμόρροπη και το μετρό αποτελεί καλό παράδειγμα. Οταν ο επισκέπτης κάνει την πρώτη του υπόγεια εξόρμηση, αντιμετωπίζει ένα αίσθημα σύγχυσης: από τη μεγάλη σήραγγα μπαινοβγαίνουν τρένα που, αντί να γλιστρούν πάνω στις ράγες, μοιάζουν να τις γδέρνουν, τόσος είναι ο θόρυβος που κάνουν. Πάνω στις μαύρες γραμμές τρέχουν οι αρουραίοι των προαστίων που έχουν βρει εκεί ένα ονειρεμένο περιβάλλον. Ο επισκέπτης τούς δίνει σημασία και, προφανώς, τρομάζει. Ο Νεοϋορκέζος παρατηρεί ατάραχος και αυτούς όπως σχεδόν καθετί άλλο. Ο μόνιμος κάτοικος ξεχωρίζει από τον αλλοδαπό από τον τρόπο που κοιτάζει αυτό το εκπληκτικό ανθρώπινο θέαμα που προσφέρει δωρεάν το μετρό με τη βοήθεια της περίφημης Μetrocard, της κάρτας πολλαπλών μετακινήσεων. Βάζεις την κάρτα στη σχισμή και είναι σαν να πληρώνεις εισιτήριο για τη μεγάλη ανθρώπινη κωμωδία.
Δεν είναι μόνο η φυλετική ποικιλία, που μπορεί κανείς να τη βρει και σε άλλες πόλεις. Είναι κάτι περισσότερο: το μετρό της Νέας Υόρκης φιλοξενεί τους τρελούς της πόλης, απίθανους ζητιάνους, καλούς μουσικούς που έπρεπε να περάσουν από εξετάσεις για να καταλήξουν να παίζουν στις... αποβάθρες, ψευτομουσικούς που γλιστρούν μέσα και βαράνε κιθάρες τραγουδώντας μεξικάνικα λαϊκά τραγούδια, ιεροκήρυκες της Βίβλου, μια ζητιάνα που φτιάχνει κομψά βραδινά φορέματα από μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Κυρίως όμως το μετρό είναι το μέρος στο οποίο ο κοινωνικός διαχωρισμός, τόσο ισχυρός ακόμη και στη Νέα Υόρκη, καταρρέει. Φτωχοί, πλούσιοι, γέροι, έφηβοι, μαύροι, λευκοί, κάτοικοι του Νιου Τζέρσεϊ, του Μπρονξ ή του Σόχο βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο κάτω από την επιφάνεια της γης. Το μετρό είναι στοιχείο συνοχής για μια τάξη πολιτών συνηθισμένη να χρησιμοποιεί δημόσια μέσα μεταφοράς, που νοικιάζει αυτοκίνητο για να πάει στην εξοχή. Με δεδομένη τη συνεχή ροή επιβατών που μπαινοβγαίνουν στα βαγόνια, μπορούμε να πούμε ότι το μετρό της Νέας Υόρκης είναι ασφαλές. Η παρουσία τόσου κόσμου είναι αυτό ακριβώς που δυσκολεύει κάποιες τυχόν επικίνδυνες καταστάσεις. Σχετικά με αυτά τα θέματα έχει γράψει μια γυναίκα ονόματι Τζέιν Τζέικομπς ένα δοκίμιο εκ των ων ουκ άνευ όσον αφορά την υπεράσπιση της ζωής στην πόλη στις αρχές της δεκαετίας του ΄60. Περιέργως δεν ήταν ούτε πολεοδόμος ούτε αρχιτέκτων ούτε μηχανικός ούτε πολιτικός. Η Τζέιν Τζέικομπς ήταν ακτιβίστρια, κάτοικος του Βίλατζ, και ασχολείτο με την παρατήρηση της ζωής στην πόλη. Και ήταν τόσο καλή! Η ματιά της ήταν τόσο οξεία ώστε το βιβλίο της Ζωή και θάνατος των μεγάλων αμερικανικών πόλεων αποτέλεσε αμέσως την πιο δυνατή απάντηση των διανοουμένων στην τάση των μεγάλων αρχιτεκτόνων να απεχθάνονται τη ζωή των πεζών. Είχαν ορίσει ημερομηνία λήξης για τη ζωή στις συνοικίες του κέντρου προς όφελος σαφώς διαχωρισμένων χώρων συγκεκριμένων χρήσεων: για τον ελεύθερο χρόνο, την εργασία και την κατοικία. Η Τζέικομπς αφύπνισε πολλές συνειδήσεις. Πολλοί λένε ότι το βιβλίο προκάλεσε τόση αίσθηση που έσωσε εν μέρει το Βίλατζ από τα νύχια των κερδοσκόπων.
Οι πολίτες κινητοποιήθηκαν για να υπερασπιστούν τη ζωή στους μικρούς δρόμους, την ψυχή τους. Αυτό το βιβλίο, που είναι σχεδόν ένα μανιφέστο κόντρα στον διαχωρισμό, δημοσιεύθηκε το 1961, το μήνυμά του όμως γίνεται επίκαιρο κάθε φορά που κατασκευάζεται σε μια πόλη μια συνοικία με μόνο στόχο τον πλουτισμό επιχειρηματιών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη των μελλοντικών κατοίκων να έχουν σχέσεις μεταξύ τους. Το κείμενο της Τζέικομπς μιλάει για τα πεζοδρόμια, τα συμπεράσματά της όμως μπορούν να προβληθούν και στη ζωή κάτω από τη γη. Το μετρό εξυπηρετεί επειδή είναι ασφαλές. Το μετρό συνδέει κάποιες κοινωνικές πραγματικότητες με άλλες, είναι ένα όπλο ενάντια στην απομόνωση. Το μετρό μάς επιτρέπει να ζούμε χωρίς την υποδούλωση στο αυτοκίνητο, που κατέστρεψε πόλεις όπως το Μαϊάμι ή το Λος Αντζελες. Είναι κατοικήσιμο, όπως και οι δρόμοι από πάνω του. Στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, όταν η Νέα Υόρκη έφθασε στο σημείο να παραδώσει τα όπλα λόγω του υψηλού επιπέδου επικινδυνότητας, το μετρό χαρακτηριζόταν από τις ίδιες συνθήκες. Ο κινηματογράφος έχει καταγράψει εκείνη την εποχή, όταν όλοι οι τοίχοι των βαγονιών ήταν καλυμμένοι με γκραφίτι. Είναι το μετρό της καταδίωξης στον Ανθρωπο από τη Γαλλία ή του νεαρού Τραβόλτα που πήγαινε από το Μπρούκλιν στο Μανχάταν στο Πυρετός το σαββατόβραδο. Πολλοί λένε ότι η Νέα Υόρκη έχει χάσει το άρωμά της, την ουσία της, ότι είναι πια κάτι σαν τουριστική Βενετία. Αυτοί που το λένε μάλλον δεν έχουν ζήσει το άγχος της ανασφάλειας.
Τ ο αίσθημα της νοσταλγίας για εκείνο το ανησυχητικό μετρό είναι ένα θέμα στο οποίο επανέρχονται με κάποια σχετική συχνότητα όσοι σχετίζονται με μια κουλτούρα που αναπαράγει κοινοτοπίες αγνοώντας ότι είναι κοινοτοπίες. Μπήκα πρώτη φορά στο μετρό της Νέας Υόρκης το 1991. Ηταν πλέον ασφαλές· ωστόσο μου έφερε ταραχή η βιαιότητα του θορύβου και η εικόνα αυτής της κιβωτού του Νώε που μετέφερε όλα τα ανθρώπινα είδη. Εχουν περάσει σχεδόν 16 χρόνια, ακόμη και σήμερα όμως όταν βάζω τη Μetrocard στην υποδοχή ξέρω πως δεν πληρώνω μόνο για τη μετακίνηση. Και αυτό δεν είναι απλά και μόνο η άποψη μιας αλλοδαπής: και στους Νεοϋορκέζους (αν και δεν το δείχνουν) το ίδιο συμβαίνει. Οποτε συναντάς κάποιον είναι σπάνιο να μην αρχίσει η συζήτηση με φράσεις όπως: «Ξέρεις τι μου συνέβη σήμερα στο μετρό;». Είναι ιστορίες που ζωντανεύουν τις συζητήσεις, που εμπνέουν διηγήματα ή τραγούδια. Μου έρχεται στο μυαλό μία από αυτές τις ιστορίες, θρυλική πλέον: η θλιβερή φιγούρα του Τσάρλι Πάρκερ το 1954, μετά τον θάνατο της κόρης του, να παίρνει το μετρό για να τον πάει οπουδήποτε, σαν ένας από τους ζητιάνους που λαγοκοιμούνται ενώ διατρέχουν την πόλη, όπως εκείνος ο νεκρός για τον οποίο οι επιβάτες νόμιζαν επί ημέρες ότι κοιμόταν.
Από ΤΟ ΒΗΜΑ
έπαιζε πάντα στην αρχή των συναυλιών του. Η μελωδία έγινε τραγούδι και κάθε τραγουδιστής της τζαζ που σέβεται τον εαυτό του το έχει τραγουδήσει. Οφείλεται όμως στη φωνή της Ελα Φιτζέραλντ που έγινε τόσο δημοφιλές: «Πάρε το τρένο Α/ για να πας στο Σούγκαρ Χιλ, στου Χάρλεμ το ψηλότερο σημείο/ Αν χάσεις το τρένο Α/ έχασες τον πιο γρήγορο τρόπο για να φθάσεις στο Χάρλεμ/ Γρήγορα, ανέβα, τώρα, έρχεται/ άκου τον θόρυβο από τις ρόδες. Ολοι στο τρένο!/ Ανέβα στο Α/ σύντομα θα είσαι στο Σούγκαρ Χιλ στο Χάρλεμ». Το μετρό της Νέας Υόρκης έχει εμπνεύσει πάρα πολλά τραγούδια, αυτή όμως η μελωδία που μοιάζει να αποτυπώνει την ταχύτητα στις νότες της είναι αυτή που ενσαρκώνει την ψυχή των υπόγειων αρτηριών της πόλης.
Το 2004 εορτάστηκε η εκατονταετία από τα εγκαίνια του νεοϋορκέζικου μετρό. Το μετρό είναι η σπονδυλική στήλη της σύγχρονης πόλης, επομένως μια τέτοια επέτειος έχει σημασία για οποιαδήποτε πόλη. Η Νέα Υόρκη όμως ανήκει στις πόλεις εκείνες που έχουν έντονη παρουσία στο έργο των καλλιτεχνών της. Αυτή η παρουσία οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην αναμφίβολη ιδιότητα της πόλης να δρα ως «μούσα», οφείλεται όμως και στη χαρακτηριστική τάση των Αμερικανών προς τον ρεαλισμό, στην καταγραφή σε ποιήματα, πίνακες ζωγραφικής ή μυθιστορήματα όλων των στοιχείων που η κάθε εποχή φέρνει μπροστά στα μάτια τους. Και εφόσον η Νέα Υόρκη είναι παρούσα στη λαϊκή τέχνη, δεν πάει πίσω και το μετρό, το οποίο είναι η πόλη «από την ανάστροφη», εξίσου ζωντανό με την επιφάνειά της και για κάποιον σημαντικό λόγο το μέρος που γεννά αλησμόνητες ιστορίες.
Ο θεμέλιος λίθος στο μετρό της Νέας Υόρκης μπήκε τον Μάιο του 1900. Είχαν υπάρξει προηγούμενες απόπειρες να ενώσουν τις συνοικίες της πόλης με τρένα επιφανείας, έτσι όμως μεγάλωνε το χάος σε μια πόλη με ανθυγιεινή συγκέντρωση πληθυσμού στις πιο χαμηλές περιοχές της. Η Lower Εast Side ήταν, στα τέλη του 1919, μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες στον κόσμο. Ολοι οι νεοφερμένοι- εβραίοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί- αγωνίζονταν να επιβιώσουν σε βρωμερά δωμάτια, δείγματα των οποίων υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο των Τenements, ένα πολύ μικρό αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον «οδοιπορικό» προκειμένου να πάρει κανείς μια ιδέα του τι σήμαινε ο αγώνας για την επιβίωση σε εκείνη τη μυρμηγκοφωλιά. Το μετρό ήταν μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων σε εκείνη την κτηνώδη συγκέντρωση ανθρώπων και μια απόπειρα να θεραπευθούν τα σοβαρά μειονεκτήματα που εμφάνιζε η Νέα Υόρκη προκειμένου να μετατραπεί σε μια ευέλικτη εμπορική πόλη. Για να διασχίσει κανείς τα οκτώ μίλια από τον Βορρά ως τον Νότο απαιτούνταν παράλογα πολύς χρόνος. Επιπλέον ο Δήμος της Νέας Υόρκης κοίταζε ήδη εδώ και καιρό με απροκάλυπτη ζήλια το παράδειγμα του μετρό του Λονδίνου. Οπως πάντα συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, η θέληση του δήμου δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε η πρωτοβουλία ιδιωτών επενδυτών που είχαν την οξυδέρκεια να αναλογιστούν σε τι μεγέθους επιχείρηση επένδυαν τα χρήματά τους έτσι ώστε να μπει μπροστά το έργο. Η κατασκευή αυτής της πρώτης γραμμής κράτησε τέσσερα χρόνια. Τέσσερα χρόνια στα οποία κινητοποιήθηκαν 12.000
άνδρες, στην πλειονότητά τους Ιρλανδοί και Ιταλοί, τέσσερα χρόνια που άφησαν δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Και πάλι οι Νεοϋορκέζοι έδειξαν να συνειδητοποιούν τη σημασία που θα είχε αυτή η ανοικτή αρτηρία για τις μελλοντικές γενεές και έτσι υπάρχουν εικόνες των έργων, κομμάτια των οποίων έχουν ενσωματωθεί σε ένα ντοκυμαντέρ της δημόσιας τηλεόρασης για την επέτειο των εκατό ετών: εργάτες που σκάβουν, εργάτες ανάμεσα σε καλώδια και υπόγεια ύδατα και αέρια, κυρίες με ρούχα της εποχής να περπατούν πάνω σε στενές σανίδες, κτίρια υποστυλωμένα για να μην καταρρεύσουν. Το ντοκυμαντέρ είναι αξιοζήλευτα καλό. Ο θεατής μπορεί να παρακολουθήσει με αρκετή σαφήνεια την καθημερινή ζωή μιας πόλης του 1900 και μπορούμε να φανταστούμε την προσπάθεια που απαιτήθηκε για να κατασκευαστεί κάτι που σήμερα μοιάζει τόσο ενταγμένο στην καθημερινότητά μας. Αυτές οι εικόνες μάς επιτρέπουν ακόμη να παρατηρήσουμε κάτι που είναι μοναδικό στο μετρό του Μανχάταν. Οι μηχανικοί δεν ακολούθησαν το μοντέλο βαθιάς εκσκαφής των Αγγλων. Συνέπεια αυτού είναι να ακούγεται ο κρότος των βαγονιών στην ησυχία των θεατρικών παραστάσεων, να φαίνεται το μετρό από τις σχάρες των πεζοδρομίων και να σηκώνει τις φούστες των γυναικών, στοιχείο που εκμεταλλεύθηκε κατά απολαυστικότατο τρόπο ο Μπίλι Γουάιλντερ.
Το 1904 εγκαινιάστηκε εκείνη η πρώτη γραμμή: «Από το Δημαρχείο στο Χάρλεμ, μόνο 15 λεπτά!». Οι ιδιοκτήτες των «Νew Υork Τimes» είχαν την εξυπνάδα να υπολογίσουν πόσο διευρύνονταν τα όρια της πόλης χάρη στο μετρό και μετέφεραν τα γραφεία της σύνταξης στο κτίριο της οδού 42. Είχαν τη στάση του μετρό λίγο πιο κάτω, πράγμα που διευκόλυνε την ταχύτατη διανομή της εφημερίδας. Η παρουσία της εφημερίδας στην πλατεία υπήρξε τόσο δημοφιλής ώστε έφθασε να ονομάζεται Τάιμς Σκουέαρ και προτού περάσει πολύς καιρός εξελίχθηκε στο αγαπημένο σημείο των πολιτών για τον εορτασμό του νέου χρόνου. Ωστόσο οι Νεοϋορκέζοι με τη χαρακτηριστική τους γκρίνια άρχισαν σύντομα να απαιτούν περισσότερες γραμμές ώστε και οι άλλες συνοικίες να επικοινωνούν με το Μανχάταν. Το 1905 το μετρό έφθασε στο Μπρονξ, το 1908 στο Μπρούκλιν, το 1916 στο Κουίνς. Αυτές οι νέες αρτηρίες προξένησαν πυρετό στην αγορά των ακινήτων που ανακούφισε το Νότιο Μανχάταν από τον υπερπληθυσμό και βοήθησε στην εδραίωση των νέων συνοικιών. Για πολλούς Εβραίους το Μπρονξ ήταν ο παράδεισος. Εκεί έμεινε και ο Λέων Τρότσκι με την οικογένειά του για μερικούς μήνες το 1917. Τα λόγια του για αυτή τη συνοικία είναι παράξενα. Ο Τρότσκι επαινεί τις ανέσεις που διαθέτει το διαμέρισμά του σ΄ αυτή την περιοχή της νεοϋορκέζικης εργατικής τάξης: ασανσέρ, συλλέκτης σκουπιδιών σε κάθε πάτωμα, θυρωρός... Θαύματα των νέων συνοικιών που αποτελούσαν εκείνη την εποχή μια υπόσχεση για το μέλλον και στις οποίες ανθούσε μια νέα ταξική συνείδηση. Από την άλλη, ένας μαύρος μεσίτης ακινήτων επέτυχε να πείσει μεγάλο μέρος του μαύρου πληθυσμού που κακοπερνούσε στο Νότιο Μανχάταν να μετακομίσει στο Χάρλεμ, που έγινε έτσι η μαύρη πρωτεύουσα της χώρας και νευραλγικό κέντρο της τζαζ και δεν είχε την παραμικρή σχέση με το καταθλιπτικό Χάρλεμ της δεκαετίας του ΄70, το οποίο τώρα δειλά σηκώνει κεφάλι μετά τα καταστροφικά χρόνια στα οποία βασίλευαν τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα στη ζωή της συνοικίας.
Το σχέδιο του μετρό της Νέας Υόρκης, όπως το ξέρουμε σήμερα, ολοκληρώθηκε το 1940, είχε όμως αλλάξει τη ζωή των κατοίκων της από πολύ νωρίτερα. Αν η παραλία του Κόνεϊ Αϊλαντ δεχόταν εκατοντάδες κυριακάτικους επισκέπτες πριν από την άφιξη του μετρό, με τά τη σύνδεση μεταξύ Μανχάταν και Μπρούκλιν ο αριθμός έφθασε το εκατομμύριο. Οι φωτογραφίες του Κόνεϊ Αϊλαντ από εκείνα τα χρόνια έχουν έναν κωμικό και εύθυμο χαρακτήρα: μια παραλία ξέχειλη από μια εργατική τάξη που στριμωχνόταν για να απολαύσει τον δωρεάν ήλιο, το αλμυρό νερό της θάλασσας και το μαλλί της γριάς που πουλούσαν στο λούνα παρκ, που σήμερα μοιάζει να κινδυνεύει από την οικοδομική αναζωογόνηση της περιοχής.
Α φού πέρασαν τόσα χρόνια χωρίς μεγάλες βελτιώσεις ή νέους σχεδιασμούς, το 2007 ο δήμαρχος Μάικλ Μπλούμπεργκ θεμελίωσε μια νέα γραμμή που θα διασχίζει την ανατολική πλευρά του νησιού. Δεν πρέπει όμως να προξενεί απορία η εγκατάλειψη που παρατηρείται σε πολλές εγκαταστάσεις του μετρό: η Νέα Υόρκη που στις αρχές του 20ού αιώνα βρισκόταν παγκοσμίως στην κεφαλή των επενδύσεων σε δημόσια έργα άφησε αυτό το «κεφάλαιο» να εξανεμισθεί και σήμερα ζει από τα ενοίκια, που είναι σημαντικά, αφού στα πεζοδρόμιά της έχουν ανεγερθεί τα πιο αξιοθαύμαστα αρχιτεκτονήματα του περασμένου αιώνα, αλλά δεν αρκούν. Η πόλη είναι όμορφη και γερασμένη. Δύο ιδιότητες που έκαναν τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να την ονομάσει νέα Βενετία. Κατά περίεργη σύμπτωση, «κάνει και αυτή νερά», όπως η παλαιά ιταλική πόλη. Είναι τόση η ποσότητα βροχής που πέφτει στα πεζοδρόμια ώστε έτσι όπως χύνεται στα ανοίγματα του μετρό κάνει τους συλλέκτες να υπερχειλίζουν. Για να μη βυθιστεί το νησί πρέπει να αποστραγγίζεται συνεχώς από τις τέσσερις πλευρές του. Συχνά δίνεται η εντύπωση ότι ο υπεύθυνος συντήρησης της πόλης είναι τόσο ερασιτέχνης που προσπαθεί να επισκευάσει τις ζημιές με μπαλώματα εδώ κι εκεί. Για την ευρωπαϊκή νοοτροπία είναι θαύμα πώς αντέχει ακόμη η πόλη χωρίς μεγαλύτερα προβλήματα.
Η Νέα Υόρκη είναι ετοιμόρροπη και το μετρό αποτελεί καλό παράδειγμα. Οταν ο επισκέπτης κάνει την πρώτη του υπόγεια εξόρμηση, αντιμετωπίζει ένα αίσθημα σύγχυσης: από τη μεγάλη σήραγγα μπαινοβγαίνουν τρένα που, αντί να γλιστρούν πάνω στις ράγες, μοιάζουν να τις γδέρνουν, τόσος είναι ο θόρυβος που κάνουν. Πάνω στις μαύρες γραμμές τρέχουν οι αρουραίοι των προαστίων που έχουν βρει εκεί ένα ονειρεμένο περιβάλλον. Ο επισκέπτης τούς δίνει σημασία και, προφανώς, τρομάζει. Ο Νεοϋορκέζος παρατηρεί ατάραχος και αυτούς όπως σχεδόν καθετί άλλο. Ο μόνιμος κάτοικος ξεχωρίζει από τον αλλοδαπό από τον τρόπο που κοιτάζει αυτό το εκπληκτικό ανθρώπινο θέαμα που προσφέρει δωρεάν το μετρό με τη βοήθεια της περίφημης Μetrocard, της κάρτας πολλαπλών μετακινήσεων. Βάζεις την κάρτα στη σχισμή και είναι σαν να πληρώνεις εισιτήριο για τη μεγάλη ανθρώπινη κωμωδία.
Δεν είναι μόνο η φυλετική ποικιλία, που μπορεί κανείς να τη βρει και σε άλλες πόλεις. Είναι κάτι περισσότερο: το μετρό της Νέας Υόρκης φιλοξενεί τους τρελούς της πόλης, απίθανους ζητιάνους, καλούς μουσικούς που έπρεπε να περάσουν από εξετάσεις για να καταλήξουν να παίζουν στις... αποβάθρες, ψευτομουσικούς που γλιστρούν μέσα και βαράνε κιθάρες τραγουδώντας μεξικάνικα λαϊκά τραγούδια, ιεροκήρυκες της Βίβλου, μια ζητιάνα που φτιάχνει κομψά βραδινά φορέματα από μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Κυρίως όμως το μετρό είναι το μέρος στο οποίο ο κοινωνικός διαχωρισμός, τόσο ισχυρός ακόμη και στη Νέα Υόρκη, καταρρέει. Φτωχοί, πλούσιοι, γέροι, έφηβοι, μαύροι, λευκοί, κάτοικοι του Νιου Τζέρσεϊ, του Μπρονξ ή του Σόχο βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο κάτω από την επιφάνεια της γης. Το μετρό είναι στοιχείο συνοχής για μια τάξη πολιτών συνηθισμένη να χρησιμοποιεί δημόσια μέσα μεταφοράς, που νοικιάζει αυτοκίνητο για να πάει στην εξοχή. Με δεδομένη τη συνεχή ροή επιβατών που μπαινοβγαίνουν στα βαγόνια, μπορούμε να πούμε ότι το μετρό της Νέας Υόρκης είναι ασφαλές. Η παρουσία τόσου κόσμου είναι αυτό ακριβώς που δυσκολεύει κάποιες τυχόν επικίνδυνες καταστάσεις. Σχετικά με αυτά τα θέματα έχει γράψει μια γυναίκα ονόματι Τζέιν Τζέικομπς ένα δοκίμιο εκ των ων ουκ άνευ όσον αφορά την υπεράσπιση της ζωής στην πόλη στις αρχές της δεκαετίας του ΄60. Περιέργως δεν ήταν ούτε πολεοδόμος ούτε αρχιτέκτων ούτε μηχανικός ούτε πολιτικός. Η Τζέιν Τζέικομπς ήταν ακτιβίστρια, κάτοικος του Βίλατζ, και ασχολείτο με την παρατήρηση της ζωής στην πόλη. Και ήταν τόσο καλή! Η ματιά της ήταν τόσο οξεία ώστε το βιβλίο της Ζωή και θάνατος των μεγάλων αμερικανικών πόλεων αποτέλεσε αμέσως την πιο δυνατή απάντηση των διανοουμένων στην τάση των μεγάλων αρχιτεκτόνων να απεχθάνονται τη ζωή των πεζών. Είχαν ορίσει ημερομηνία λήξης για τη ζωή στις συνοικίες του κέντρου προς όφελος σαφώς διαχωρισμένων χώρων συγκεκριμένων χρήσεων: για τον ελεύθερο χρόνο, την εργασία και την κατοικία. Η Τζέικομπς αφύπνισε πολλές συνειδήσεις. Πολλοί λένε ότι το βιβλίο προκάλεσε τόση αίσθηση που έσωσε εν μέρει το Βίλατζ από τα νύχια των κερδοσκόπων.
Οι πολίτες κινητοποιήθηκαν για να υπερασπιστούν τη ζωή στους μικρούς δρόμους, την ψυχή τους. Αυτό το βιβλίο, που είναι σχεδόν ένα μανιφέστο κόντρα στον διαχωρισμό, δημοσιεύθηκε το 1961, το μήνυμά του όμως γίνεται επίκαιρο κάθε φορά που κατασκευάζεται σε μια πόλη μια συνοικία με μόνο στόχο τον πλουτισμό επιχειρηματιών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη των μελλοντικών κατοίκων να έχουν σχέσεις μεταξύ τους. Το κείμενο της Τζέικομπς μιλάει για τα πεζοδρόμια, τα συμπεράσματά της όμως μπορούν να προβληθούν και στη ζωή κάτω από τη γη. Το μετρό εξυπηρετεί επειδή είναι ασφαλές. Το μετρό συνδέει κάποιες κοινωνικές πραγματικότητες με άλλες, είναι ένα όπλο ενάντια στην απομόνωση. Το μετρό μάς επιτρέπει να ζούμε χωρίς την υποδούλωση στο αυτοκίνητο, που κατέστρεψε πόλεις όπως το Μαϊάμι ή το Λος Αντζελες. Είναι κατοικήσιμο, όπως και οι δρόμοι από πάνω του. Στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, όταν η Νέα Υόρκη έφθασε στο σημείο να παραδώσει τα όπλα λόγω του υψηλού επιπέδου επικινδυνότητας, το μετρό χαρακτηριζόταν από τις ίδιες συνθήκες. Ο κινηματογράφος έχει καταγράψει εκείνη την εποχή, όταν όλοι οι τοίχοι των βαγονιών ήταν καλυμμένοι με γκραφίτι. Είναι το μετρό της καταδίωξης στον Ανθρωπο από τη Γαλλία ή του νεαρού Τραβόλτα που πήγαινε από το Μπρούκλιν στο Μανχάταν στο Πυρετός το σαββατόβραδο. Πολλοί λένε ότι η Νέα Υόρκη έχει χάσει το άρωμά της, την ουσία της, ότι είναι πια κάτι σαν τουριστική Βενετία. Αυτοί που το λένε μάλλον δεν έχουν ζήσει το άγχος της ανασφάλειας.
Τ ο αίσθημα της νοσταλγίας για εκείνο το ανησυχητικό μετρό είναι ένα θέμα στο οποίο επανέρχονται με κάποια σχετική συχνότητα όσοι σχετίζονται με μια κουλτούρα που αναπαράγει κοινοτοπίες αγνοώντας ότι είναι κοινοτοπίες. Μπήκα πρώτη φορά στο μετρό της Νέας Υόρκης το 1991. Ηταν πλέον ασφαλές· ωστόσο μου έφερε ταραχή η βιαιότητα του θορύβου και η εικόνα αυτής της κιβωτού του Νώε που μετέφερε όλα τα ανθρώπινα είδη. Εχουν περάσει σχεδόν 16 χρόνια, ακόμη και σήμερα όμως όταν βάζω τη Μetrocard στην υποδοχή ξέρω πως δεν πληρώνω μόνο για τη μετακίνηση. Και αυτό δεν είναι απλά και μόνο η άποψη μιας αλλοδαπής: και στους Νεοϋορκέζους (αν και δεν το δείχνουν) το ίδιο συμβαίνει. Οποτε συναντάς κάποιον είναι σπάνιο να μην αρχίσει η συζήτηση με φράσεις όπως: «Ξέρεις τι μου συνέβη σήμερα στο μετρό;». Είναι ιστορίες που ζωντανεύουν τις συζητήσεις, που εμπνέουν διηγήματα ή τραγούδια. Μου έρχεται στο μυαλό μία από αυτές τις ιστορίες, θρυλική πλέον: η θλιβερή φιγούρα του Τσάρλι Πάρκερ το 1954, μετά τον θάνατο της κόρης του, να παίρνει το μετρό για να τον πάει οπουδήποτε, σαν ένας από τους ζητιάνους που λαγοκοιμούνται ενώ διατρέχουν την πόλη, όπως εκείνος ο νεκρός για τον οποίο οι επιβάτες νόμιζαν επί ημέρες ότι κοιμόταν.
Από ΤΟ ΒΗΜΑ
19.8.09
Πικρό 3-2...
Παρά το πάθος του, ο Παναθηναϊκός έχασε με 3-2 από την Ατλέτικο Μαδρίτης, αποτέλεσμα που μάλλον τον αφήνει εκτός ομίλων του Champions League. Η Ατλέτικο, μεγάλη ομάδα, εκμεταλλεύτηκε τα...
λάθη των "πρασίνων" και με τους Μάξι (36' ) , Φορλάν (63’ ) και Αγκουέρο (71’ ) παραβίασε τρεις τα δίχτυα του Γκαλίνοβιτς. Στο 46' ο Σαλπιγγίδης κατάφερε να ισοφαρίσει και ο Λέτο να μειώσει σε 3-2 στο 74' ...
λάθη των "πρασίνων" και με τους Μάξι (36' ) , Φορλάν (63’ ) και Αγκουέρο (71’ ) παραβίασε τρεις τα δίχτυα του Γκαλίνοβιτς. Στο 46' ο Σαλπιγγίδης κατάφερε να ισοφαρίσει και ο Λέτο να μειώσει σε 3-2 στο 74' ...
Στην Κεφαλονιά ο Roberto Cavalli...
Ο γνωστός Ιταλός μόδιστρος Roberto Cavalli, μας επισκέπτεται σχεδόν κάθε χρόνο. Πότε κατά Αιγαίο μεριά και πότε κατά το Ιόνιο. Πότε Μύκονο και πότε Κεφαλονιά. Φέτος, μαζί με...
τη γυναίκα του, προτίμησαν την Κεφαλονιά. Και να τα κότερα και να οι παρέες και φυσικά οι αστακομακαρονάδες της Τασίας στο Φισκάρδο.
Και πάνω στο σκάφος, με τις καλλίγραμμες Ιταλιδούλες γίνεται JUST CAVALLI...
τη γυναίκα του, προτίμησαν την Κεφαλονιά. Και να τα κότερα και να οι παρέες και φυσικά οι αστακομακαρονάδες της Τασίας στο Φισκάρδο.
Και πάνω στο σκάφος, με τις καλλίγραμμες Ιταλιδούλες γίνεται JUST CAVALLI...
Ο Παπαδρόσος πιτσαδόρος...
Όπως λέμε, ο καραγκιόζης φούρναρης. Μα πως έχει καταντήσει έτσι το δελτίο του ALPHA; Σήμερα έβαλε μία ρεπόρτερ να ψωνίσει υλικά για πίτσες και μακαρονάδες. Και μετά να κάνει τι; Να...
επισκεφτεί ιταλικά εστιατόρια για να μας αποδείξει πόσο πιο ακριβά είναι εκεί μια μακαρονάδα και μια πίτσα (λες και δεν το ξέραμε) .
Αλήθεια, από πότε έγινε η οπτικοποίηση του αυτονόητου δημοσιογραφική έρευνα και ρεπορτάζ; ...
επισκεφτεί ιταλικά εστιατόρια για να μας αποδείξει πόσο πιο ακριβά είναι εκεί μια μακαρονάδα και μια πίτσα (λες και δεν το ξέραμε) .
Αλήθεια, από πότε έγινε η οπτικοποίηση του αυτονόητου δημοσιογραφική έρευνα και ρεπορτάζ; ...
Κάναν το Ραγκούση να τρέμει...
Μιλάμε για πολύ τρέμουλο. Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Τρέμει το ΠΑΣΟΚ (το ίδιο είχε συμβεί και με τη συνέντευξη Γ.Παπανδρέου στον Παπαδάκη) , όταν συνδέεται με τον ΑΝΤ-1, ή το αντίστροφο; Η φωνή του...
Ραγκούση ακουγόταν δυνατή, αγέρωχη, αλλά δε συνέβαινε το ίδιο και με την εικόνα του. Το κεφάλι έφευγε από το κάδρο, η εικόνα γινόταν ασπρόμαυρη και τρεμόσβηνε.
Άσε που η Μαυραγάνη (έτσι που μαύρα και άραχνα ήταν τα πράγματα) τον έψαχνε στο μόνιτορ, για να του κάνει τις ερωτήσεις.
Ο Ραγκούσης, πάντως, ήταν εκεί, στο γραφείο του, στην Ιπποκράτους...
Ραγκούση ακουγόταν δυνατή, αγέρωχη, αλλά δε συνέβαινε το ίδιο και με την εικόνα του. Το κεφάλι έφευγε από το κάδρο, η εικόνα γινόταν ασπρόμαυρη και τρεμόσβηνε.
Άσε που η Μαυραγάνη (έτσι που μαύρα και άραχνα ήταν τα πράγματα) τον έψαχνε στο μόνιτορ, για να του κάνει τις ερωτήσεις.
Ο Ραγκούσης, πάντως, ήταν εκεί, στο γραφείο του, στην Ιπποκράτους...
Αιδώς αχρείοι...
Αντί να ζητήσουν συγνώμη για τη γκάφα και την παραπληροφόρηση, το 'παιξαν άνετοι και μάγκες. "Έχασε και τη δεύτερη μάχη στο Εφετείο ο Χριστοφοράκος, προσπαθώντας να αποτρέψει την έκδοσή του στη Ελλάδα" , είπε ο παρουσιαστής Ν.Στραβελάκης.
Καλά, οι πηχυαίοι τίτλοι του μεσημεριού "εκδίδεται ο Χριστοφοράκος. Η απόφαση του...
Συνταγματικού δικαστηρίου" , που πήγαν; Εννοούσαν Εφετείο, όταν έλεγαν "Συνταγματικό" ; Κι όταν έγραφαν "εκδίδεται" , δεν το εννοούσαν;
Για ένα μεγάλο δημοσιογραφικό οργανισμό σαν το MEGA, αυτό με μια λέξη χαρακτηρίζεται. Κατάντια...
Υ.Γ. Η δικαιολογία, δε, στο τέλος, ότι έγινε λάθος στη μετάφραση (και το Εφετείο, έγινε Συνταγματικό δικαστήριο) , είχε πολύ πλάκα. Ποιος την έκανε τη μετάφραση; ...
Καλά, οι πηχυαίοι τίτλοι του μεσημεριού "εκδίδεται ο Χριστοφοράκος. Η απόφαση του...
Συνταγματικού δικαστηρίου" , που πήγαν; Εννοούσαν Εφετείο, όταν έλεγαν "Συνταγματικό" ; Κι όταν έγραφαν "εκδίδεται" , δεν το εννοούσαν;
Για ένα μεγάλο δημοσιογραφικό οργανισμό σαν το MEGA, αυτό με μια λέξη χαρακτηρίζεται. Κατάντια...
Υ.Γ. Η δικαιολογία, δε, στο τέλος, ότι έγινε λάθος στη μετάφραση (και το Εφετείο, έγινε Συνταγματικό δικαστήριο) , είχε πολύ πλάκα. Ποιος την έκανε τη μετάφραση; ...
Αγγαρεία...
Ένα ακόμη δελτίο του Παπαδρόσου χωρίς σκοπό, ενημερωτικό στόχο, υπέρβαση. Πρώτο θέμα ένας αστυνομικός που πυροβόλησε και τραυμάτισε ένα διαρρήκτη που μπούκαρε στο σπίτι του. Ο Χριστοφοράκος έπαιξε επιδερμικά και...
χωρίς κανένα ιδιαίτερο στοιχείο πληροφόρησης. Άκλαυτος, χωρίς ούτε ένα σχόλιο.
Τα υπόλοιπα θέματα, του σωρού, ατάκτως ερημένα. Η παρουσιάστρια προσπαθεί, αλλά χωρίς σωστή καθοδήγηση και σχεδιασμό τι δελτίο να βγάλει η καημένη; ...
χωρίς κανένα ιδιαίτερο στοιχείο πληροφόρησης. Άκλαυτος, χωρίς ούτε ένα σχόλιο.
Τα υπόλοιπα θέματα, του σωρού, ατάκτως ερημένα. Η παρουσιάστρια προσπαθεί, αλλά χωρίς σωστή καθοδήγηση και σχεδιασμό τι δελτίο να βγάλει η καημένη; ...
EINAI N'ΑΠΟΡΕΙΣ...
Αφού πλέον και ο Χριστοφοράκος μπήκε στο νοσοκομείο με πρόβλημα καρδιάς, αποδεικνύεται οτι όποιος λαδώνει παρουσιάζει καρδιακά προβλήματα... Και τι μας έλεγαν για ...μεσογειακές δίαιτες;
Τι εννοεί ο Τσίπρας για τον Κοροβέση, οτι "πριν μιλήσει κανείς πρέπει πρώτα να σκέπτεται"; Οτι αν είχε σκεφτεί πρώτα, δε θα μιλούσε...;
Αφού το ταμείο είναι μείον, γιατί δεν...
παίζουμε ως χώρα στο ιταλικό λόττο; Μας πέφτουν λίγα 144 εκατομμύρια ευρώ;
Αν η ανεργία στους οικονομικούς μετανάστες είναι 6,3% και στους έλληνες εργαζόμενους γύρω στο 10%, μήπως είναι καλύτερα να δηλώσουμε ...μετανάστες στη χώρα μας;
Ο Χατζηγάκης περνάει τους ευρωπαίους για χαζούς και προσπαθεί να τους κοροϊδέψει με τα 500 εκατομμύρια για τους αγρότες, ή περνάει τον εαυτό του για ...έξυπνο;
Κι αν τελικά φάμε πρόστιμο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα το πληρώσει ο Χατζηγάκης από την τσέπη του;
Αφού δεν έχουμε ούτε να φάμε ως χώρα, γιατί είμαστε οι ακριβότεροι στην Ευρώπη στα ρούχα και τα παπούτσια;
Αφού ο Κυργιάκος ήταν καλός για τη ...Λίβερπουλ, γιατί δεν ήταν καλός για τις ελληνικές ομάδες;
Αφού έρχονται Μεσογειακοί αγώνες, γιατί κόβουν δρομολόγια τρένου μεταξύ Λάρισας και Βόλου;
Από το dimolog.blogspot.com
Τι εννοεί ο Τσίπρας για τον Κοροβέση, οτι "πριν μιλήσει κανείς πρέπει πρώτα να σκέπτεται"; Οτι αν είχε σκεφτεί πρώτα, δε θα μιλούσε...;
Αφού το ταμείο είναι μείον, γιατί δεν...
παίζουμε ως χώρα στο ιταλικό λόττο; Μας πέφτουν λίγα 144 εκατομμύρια ευρώ;
Αν η ανεργία στους οικονομικούς μετανάστες είναι 6,3% και στους έλληνες εργαζόμενους γύρω στο 10%, μήπως είναι καλύτερα να δηλώσουμε ...μετανάστες στη χώρα μας;
Ο Χατζηγάκης περνάει τους ευρωπαίους για χαζούς και προσπαθεί να τους κοροϊδέψει με τα 500 εκατομμύρια για τους αγρότες, ή περνάει τον εαυτό του για ...έξυπνο;
Κι αν τελικά φάμε πρόστιμο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα το πληρώσει ο Χατζηγάκης από την τσέπη του;
Αφού δεν έχουμε ούτε να φάμε ως χώρα, γιατί είμαστε οι ακριβότεροι στην Ευρώπη στα ρούχα και τα παπούτσια;
Αφού ο Κυργιάκος ήταν καλός για τη ...Λίβερπουλ, γιατί δεν ήταν καλός για τις ελληνικές ομάδες;
Αφού έρχονται Μεσογειακοί αγώνες, γιατί κόβουν δρομολόγια τρένου μεταξύ Λάρισας και Βόλου;
Από το dimolog.blogspot.com
Τον καλεί ο Καραμανλής...
Φοβερή συνάντηση. Κουρασμένος και Καρούμπαλος θα τα πούνε ένα χεράκι. Ο Χριστοφοράκος και τα παρασκήνιο των τελευταίων ημερών είναι φυσικά το θέμα της ατζέντας.
Για να δούμε τι θα πει στον Καραμανλή τώρα ο υπουργός, που...
...'χε ξαμολήσει όλο αυτό τον καιρό τα παπαγαλάκια να προετοιμάσουν επικοινωνιακά το σόου με τον αναμενόμενο με τις χειροπέδες στα χέρια Χριστοφοράκο. Θα του πει ότι ο Γερμανός πρέσβης του είχε δώσει την υπόσχεση του αλλά την αθέτησε; Ότι η αναστολή είναι προσωρινή και το πλάνο του σιδεροδέσμιου Χριστοφοράκου θα παίξει σ' εθνικό δίκτυο ο κόσμος να χαλάσει;
Τι μπούρδες τέλος πάντων θα μπορέσει να πει ένας υπουργός τόσο ανεπαρκής σαν τον Καρούμπαλο;
Θέλετε τη γνώμη μας; Ο Κουρασμένος θα τον συγχαρεί για την προσπάθεια του κι ο Δένδιας θα συνεχίσει απτόητος (ξέρετε τι)...
Για να δούμε τι θα πει στον Καραμανλή τώρα ο υπουργός, που...
...'χε ξαμολήσει όλο αυτό τον καιρό τα παπαγαλάκια να προετοιμάσουν επικοινωνιακά το σόου με τον αναμενόμενο με τις χειροπέδες στα χέρια Χριστοφοράκο. Θα του πει ότι ο Γερμανός πρέσβης του είχε δώσει την υπόσχεση του αλλά την αθέτησε; Ότι η αναστολή είναι προσωρινή και το πλάνο του σιδεροδέσμιου Χριστοφοράκου θα παίξει σ' εθνικό δίκτυο ο κόσμος να χαλάσει;
Τι μπούρδες τέλος πάντων θα μπορέσει να πει ένας υπουργός τόσο ανεπαρκής σαν τον Καρούμπαλο;
Θέλετε τη γνώμη μας; Ο Κουρασμένος θα τον συγχαρεί για την προσπάθεια του κι ο Δένδιας θα συνεχίσει απτόητος (ξέρετε τι)...
Υπάρχουν και καλοί "πορτοφολάδες"...
Χρήματα στις τσέπες και τις τσάντες ανυποψίαστων τουριστών βάζουν οι «πορτοφολάδες» στο Λονδίνο, έπειτα από πρωτοβουλία παρόχου ιντερνετικών συνδέσεων.
Είκοσι πρώην «πορτοφολάδες» έχουν βγει στους δρόμους των τουριστικών περιοχών της βρετανικής πρωτεύουσας και...
...μοιράζουν χαρτονομίσματα των πέντε, 10 και 20 στερλινών στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, το Κόβεντ Γκάρντεν και άλλες πολυσύχναστες περιοχές.
«Νιώθουμε καλά που δίνουμε κάτι πίσω, για αλλαγή – και οι Βρετανοί σίγουρα το χρειάζονται στο τρέχον οικονομικό κλίμα», όπως είπε ο Κρις Φιτς, πρώην κλέφτης, που συμμετέχει στο πρόγραμμα. «Κάθε φορά που βάζω χρήματα στην τσέπη κάποιου, νιώθω λιγότερο ένοχος που για πολλά χρόνια τα έκλεβα».
Η αστυνομία του Λονδίνου έχει ενημερωθεί για το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα μοιραστούν τουλάχιστον 100.000 στερλίνες.
(από τα ΝΕΑ)
Είκοσι πρώην «πορτοφολάδες» έχουν βγει στους δρόμους των τουριστικών περιοχών της βρετανικής πρωτεύουσας και...
...μοιράζουν χαρτονομίσματα των πέντε, 10 και 20 στερλινών στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, το Κόβεντ Γκάρντεν και άλλες πολυσύχναστες περιοχές.
«Νιώθουμε καλά που δίνουμε κάτι πίσω, για αλλαγή – και οι Βρετανοί σίγουρα το χρειάζονται στο τρέχον οικονομικό κλίμα», όπως είπε ο Κρις Φιτς, πρώην κλέφτης, που συμμετέχει στο πρόγραμμα. «Κάθε φορά που βάζω χρήματα στην τσέπη κάποιου, νιώθω λιγότερο ένοχος που για πολλά χρόνια τα έκλεβα».
Η αστυνομία του Λονδίνου έχει ενημερωθεί για το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα μοιραστούν τουλάχιστον 100.000 στερλίνες.
(από τα ΝΕΑ)
Μέχρι και η ανυπόληπτη ΕΡΤ κάνει πλάκα στο MEGA...
Μega δημοσιογραφικό ατόπημα...
Μέχρι και η ΕΡΤ, αν είναι δυνατόν, κάνει πλάκα στο Mega για τη μεγάλη δημοσιογραφική γκάφα του.
Ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Γερμανία Νίκος Χειλάς χαρακτήρισε το Mega "Κάποιο ελληνικό μέσο" και...
...ξεφτίλισε τους κάποιους λέγοντας πως η είδηση που μετέδωσαν για την απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων του Χριστοφοράκου από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ήταν μόνοστη φαντασία τους.
"Πριν από λίγο ήμουν με εκπρόσωπο της Εισαγγελίας Μονάχου", είπε ο καλός δημοσιογράφος διαψεύδοντας το Mega. Επίσης, σύμφωνα με το Ν. Χειλά, μπορεί ενδεχομένως στο Εφετείο να υπάρχει απόφαση απόρριψης έφεσης του Χριστοφοράκου, αλλά αυτό είναι άνευ σημασίας αφού προσέφυγε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας...
Μέχρι και η ΕΡΤ, αν είναι δυνατόν, κάνει πλάκα στο Mega για τη μεγάλη δημοσιογραφική γκάφα του.
Ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Γερμανία Νίκος Χειλάς χαρακτήρισε το Mega "Κάποιο ελληνικό μέσο" και...
...ξεφτίλισε τους κάποιους λέγοντας πως η είδηση που μετέδωσαν για την απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων του Χριστοφοράκου από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ήταν μόνοστη φαντασία τους.
"Πριν από λίγο ήμουν με εκπρόσωπο της Εισαγγελίας Μονάχου", είπε ο καλός δημοσιογράφος διαψεύδοντας το Mega. Επίσης, σύμφωνα με το Ν. Χειλά, μπορεί ενδεχομένως στο Εφετείο να υπάρχει απόφαση απόρριψης έφεσης του Χριστοφοράκου, αλλά αυτό είναι άνευ σημασίας αφού προσέφυγε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας...
Κανονικά θα ανοίξουν τα σχολεία - Ποιοι θα εμβολιαστούν
Να ανοίξουν κανονικά τα σχολεία στις 11 Σεπτεμβρίου αποφάσισε να εισηγηθεί στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας η Ολομέλεια του Εθνικού Επιστημονικού και Επιχειρησιακού Συμβουλίου για την Πανδημία Γρίπης, που συνεδρίασε σήμερα.
Το αν και υπό ποιες συνθήκες θα κλείνουν τα σχολεία, θα αποφασιστεί στην επόμενη συνεδρίαση του...
...Συμβουλίου, η οποία έχει προγραμματισθεί για την ερχόμενη Τετάρτη.
Επιπλέον, αύριο ή το αργότερο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, θα έχει το Συμβούλιο έτοιμο τις λεπτομερείς οδηγίες Υγιεινής που προτείνει και τις οποίες θα αποστείλει στα συναρμόδια υπουργεία Υγείας και Παιδείας για να εγκριθούν και να σταλούν στα σχολεία.
Άγνωστο παραμένει, όμως, ακόμα το τι θα γίνει με τα Πανεπιστήμια, καθώς αυτά έχουν δική τους επιτροπή, η οποία επίκειται να συναντηθεί με το Συμβούλιο για να πει τις προτάσεις της.
Η Ολομέλεια αποφάσισε επίσης να προτείνει ως πρώτες ομάδες που καλό είναι να εμβολιαστούν το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, τις εγκύους και όσους φροντίζουν μωρά ηλικίας κάτω των 6 μηνών.
Αυτές οι τρεις ομάδες υπολογίζεται ότι αριθμούν 300.000 ανθρώπους - μόνον οι έγκυοι υπολογίζεται πως είναι ανά πάσα στιγμή 30.000.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, επόμενοι στη λίστα προτεραιότητας είναι όσοι πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, ενώ αμέσως μετά προτείνει να εμβολιαστούν οι υγιείς ενήλικες 18-49 ετών, μετά οι υγιείς ενήλικες 49-65 ετών και στο τέλος τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών.
Όσον αφορά τους εμβολιασμούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, στις Μεταφορές, στην Πυροσβεστική, στον Στρατό και γενικά στα Σώματα Ασφαλείας, αυτοί θα αποφασιστούν από τα συναρμόδια υπουργεία και υπηρεσίες.
Οι έγκυοι
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στη συνεδρίαση της Ολομέλειας, είχε προσκληθεί να συμμετάσχει και ο καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Κρεατσάς, ώστε να εξεταστεί ιδιαίτερα το ζήτημα των εγκύων.
Έτσι, αποφασίστηκε ότι το πανδημικό εμβόλιο μπορεί να γίνεται ελεύθερα κατά το 2ο και 3ο τρίμηνο της κυήσεως, αλλά κατά το 1ο τρίμηνο θα πρέπει να γίνεται μόνον εάν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου, πέραν της εγκυμοσύνης καθ' εαυτής (όπως λ.χ. να έχει η έγκυος άσθμα ή διαβήτη).
Το ζήτημα των εγκύων βρέθηκε στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες, λόγω των επιφυλάξεων για το αν ο εμβολιασμός τους είναι ασφαλής για τα έμβρυα ή όχι.
Τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία από τον αντιγριπικό εμβολιασμό εκατομμυρίων εγκύων σε προηγούμενα χρόνια (για την απλή, εποχιακή γρίπη) έχουν δείξει πως ο εμβολιασμός σπανίως έχει σοβαρές συνέπειες.
Στις ΗΠΑ, εμβολιάστηκαν την περίοδο 2000-2003 περίπου 2 εκατομμύρια έγκυοι και καταγράφηκαν 20 περιστατικά ανεπιθύμητων ενεργειών μεταξύ όσων έκαναν αντιγριπικά εμβόλια με αδρανοποιημένους ιούς γρίπης (αποκαλούνται TIV, ενώ υπάρχουν και εμβόλιο με μη αδρανοποιημένους ιούς - αυτά λέγονται LAIV - τα οποία όμως αντενδείκνυνται για τις εγκύους).
Εννέα από τις γυναίκες είχαν ανεπιθύμητες ενέργειες στο σημείο της ένεσης (λ.χ. κοκκίνισμα, πόνο), 8 είχαν συστηματικές αντιδράσεις (λ.χ. πυρετό, πονοκέφαλο, μυαλγία), ενώ τρεις απέβαλλαν.
(από τα ΝΕΑ)
Το αν και υπό ποιες συνθήκες θα κλείνουν τα σχολεία, θα αποφασιστεί στην επόμενη συνεδρίαση του...
...Συμβουλίου, η οποία έχει προγραμματισθεί για την ερχόμενη Τετάρτη.
Επιπλέον, αύριο ή το αργότερο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, θα έχει το Συμβούλιο έτοιμο τις λεπτομερείς οδηγίες Υγιεινής που προτείνει και τις οποίες θα αποστείλει στα συναρμόδια υπουργεία Υγείας και Παιδείας για να εγκριθούν και να σταλούν στα σχολεία.
Άγνωστο παραμένει, όμως, ακόμα το τι θα γίνει με τα Πανεπιστήμια, καθώς αυτά έχουν δική τους επιτροπή, η οποία επίκειται να συναντηθεί με το Συμβούλιο για να πει τις προτάσεις της.
Η Ολομέλεια αποφάσισε επίσης να προτείνει ως πρώτες ομάδες που καλό είναι να εμβολιαστούν το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, τις εγκύους και όσους φροντίζουν μωρά ηλικίας κάτω των 6 μηνών.
Αυτές οι τρεις ομάδες υπολογίζεται ότι αριθμούν 300.000 ανθρώπους - μόνον οι έγκυοι υπολογίζεται πως είναι ανά πάσα στιγμή 30.000.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, επόμενοι στη λίστα προτεραιότητας είναι όσοι πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, ενώ αμέσως μετά προτείνει να εμβολιαστούν οι υγιείς ενήλικες 18-49 ετών, μετά οι υγιείς ενήλικες 49-65 ετών και στο τέλος τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών.
Όσον αφορά τους εμβολιασμούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, στις Μεταφορές, στην Πυροσβεστική, στον Στρατό και γενικά στα Σώματα Ασφαλείας, αυτοί θα αποφασιστούν από τα συναρμόδια υπουργεία και υπηρεσίες.
Οι έγκυοι
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στη συνεδρίαση της Ολομέλειας, είχε προσκληθεί να συμμετάσχει και ο καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Κρεατσάς, ώστε να εξεταστεί ιδιαίτερα το ζήτημα των εγκύων.
Έτσι, αποφασίστηκε ότι το πανδημικό εμβόλιο μπορεί να γίνεται ελεύθερα κατά το 2ο και 3ο τρίμηνο της κυήσεως, αλλά κατά το 1ο τρίμηνο θα πρέπει να γίνεται μόνον εάν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου, πέραν της εγκυμοσύνης καθ' εαυτής (όπως λ.χ. να έχει η έγκυος άσθμα ή διαβήτη).
Το ζήτημα των εγκύων βρέθηκε στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες, λόγω των επιφυλάξεων για το αν ο εμβολιασμός τους είναι ασφαλής για τα έμβρυα ή όχι.
Τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία από τον αντιγριπικό εμβολιασμό εκατομμυρίων εγκύων σε προηγούμενα χρόνια (για την απλή, εποχιακή γρίπη) έχουν δείξει πως ο εμβολιασμός σπανίως έχει σοβαρές συνέπειες.
Στις ΗΠΑ, εμβολιάστηκαν την περίοδο 2000-2003 περίπου 2 εκατομμύρια έγκυοι και καταγράφηκαν 20 περιστατικά ανεπιθύμητων ενεργειών μεταξύ όσων έκαναν αντιγριπικά εμβόλια με αδρανοποιημένους ιούς γρίπης (αποκαλούνται TIV, ενώ υπάρχουν και εμβόλιο με μη αδρανοποιημένους ιούς - αυτά λέγονται LAIV - τα οποία όμως αντενδείκνυνται για τις εγκύους).
Εννέα από τις γυναίκες είχαν ανεπιθύμητες ενέργειες στο σημείο της ένεσης (λ.χ. κοκκίνισμα, πόνο), 8 είχαν συστηματικές αντιδράσεις (λ.χ. πυρετό, πονοκέφαλο, μυαλγία), ενώ τρεις απέβαλλαν.
(από τα ΝΕΑ)
ΓΚΑΦΑ. Το Mega εξέδωσε τον Χριστοφοράκο!...
Από γκάφα σε γκάφα το μεγάλο κανάλι. Μέσα σε μια βδομάδα έφερε για δεύτερη φορά το Χριστοφοράκο στην Ελλάδα. Όπως μετέδωσαν στο μεσημβρινό τους δελτίο, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα του Χριστοφοράκου. Δηλαδή, εκδίδεται στην Ελλάδα. Μόνο που το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν έχει πάρει καμία τέτοια απόφαση!!!
Προσπαθώντας δε να...
...διορθώσουν την γκάφα τους, είπαν ότι τ' ασφαλιστικά μέτρα τα απέρριψε το Εφετείο. Που κι αυτό δεν ισχύει.
Αλλά αντ' άλλα και MEGAλα...
Προσπαθώντας δε να...
...διορθώσουν την γκάφα τους, είπαν ότι τ' ασφαλιστικά μέτρα τα απέρριψε το Εφετείο. Που κι αυτό δεν ισχύει.
Αλλά αντ' άλλα και MEGAλα...
Κλέψαν 3.000 άδειες παραμονής αλλοδαπών από τη Νομαρχία Καβάλας...
Βαγδάτη: Λουτρό αίματος χωρίς τέλος και έλεος...
Τουλάχιστον 50 νεκροί από εκρήξεις στο κέντρο...
Επιθέσεις με όλμους και εκρηκτικούς μηχανισμούς σημειώθηκαν σήμερα με διαφορά λίγων λεπτών η μία από την άλλη, κοντά σε στρατηγικούς στόχους στο κέντρο της Βαγδάτης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 50 άνθρωποι και να τραυματιστούν 300.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, σημειώθηκαν συνολικά...
...έξι εκρήξεις.
Η μία έκρηξη σημειώθηκε κοντά στο ιρακινό κοινοβούλιο, στην αυστηρά φρουρούμενη Πράσινη Ζώνη, με συνέπεια να σπάσουν τα τζάμια του κτιρίου, όπως έδειξε η τηλεόραση.
Άλλη έκρηξη σημειώθηκε κοντά στο υπουργείο Εξωτερικών του Ιράκ, λίγο έξω από την Πράσινη Ζώνη, όπου βρίσκονται οι περισσότερες πρεσβείες.
Φρουροί ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δήλωσαν ότι τουλάχιστον ένας όλμος έπληξε σημείο κοντά στο συγκρότημα που στεγάζονται τα Ηνωμένα Έθνη, επίσης στην Πράσινη Ζώνη.
Άλλες εκρήξεις σημειώθηκαν κοντά στο υπουργείο Οικονομικών και στο κτίριο της κεντρικής διοίκησης της Βαγδάτης...
Επιθέσεις με όλμους και εκρηκτικούς μηχανισμούς σημειώθηκαν σήμερα με διαφορά λίγων λεπτών η μία από την άλλη, κοντά σε στρατηγικούς στόχους στο κέντρο της Βαγδάτης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 50 άνθρωποι και να τραυματιστούν 300.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, σημειώθηκαν συνολικά...
...έξι εκρήξεις.
Η μία έκρηξη σημειώθηκε κοντά στο ιρακινό κοινοβούλιο, στην αυστηρά φρουρούμενη Πράσινη Ζώνη, με συνέπεια να σπάσουν τα τζάμια του κτιρίου, όπως έδειξε η τηλεόραση.
Άλλη έκρηξη σημειώθηκε κοντά στο υπουργείο Εξωτερικών του Ιράκ, λίγο έξω από την Πράσινη Ζώνη, όπου βρίσκονται οι περισσότερες πρεσβείες.
Φρουροί ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δήλωσαν ότι τουλάχιστον ένας όλμος έπληξε σημείο κοντά στο συγκρότημα που στεγάζονται τα Ηνωμένα Έθνη, επίσης στην Πράσινη Ζώνη.
Άλλες εκρήξεις σημειώθηκαν κοντά στο υπουργείο Οικονομικών και στο κτίριο της κεντρικής διοίκησης της Βαγδάτης...
Ο ΟΗΕ τιμά την πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα...
Φόρο τιμής αποτίει σήμερα για πρώτη φορά ο ΟΗΕ στους υπαλλήλους ανθρωπιστικών οργανώσεων που χάνουν τη ζωή τους στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων. Η πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα συμπίπτει με την έκτη επέτειο από τη βομβιστική επίθεση της 19ης Αυγούστου του 2003 στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στη Βαγδάτη, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 22 στελέχη του διεθνούς οργανισμού, συμπεριλαμβανομένου και του ειδικού απεσταλμένου Σέρτζιο Βιέιρα ντε Μέλο.
Στόχος της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Ημέρας, που θεσπίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, είναι να...
αναδειχθεί το έργο των υπαλλήλων ανθρωπιστικών οργανώσεων. Όπως αναφέρει ο διεθνής οργανισμός, οι εργαζόμενοι σε οργανώσεις αρωγής δουλεύουν σε πολύ επικίνδυνες περιοχές και γίνονται συχνά στόχοι επιθέσεων.
«Η πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα αφιερώνεται εν μέρει στην μνήμη όλων των εργαζομένων σε οργανώσεις αρωγής που έχασαν τη ζωή τους βοηθώντας τους άλλους», αναφέρεται στο μήνυμα του ΟΗΕ.
Πέρυσι, 122 υπάλληλοι τέτοιων οργανώσεων σκοτώθηκαν, περισσότεροι δηλαδή απ’ ό,τι τα μέλη ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ που έχασαν τη ζωή τους κατά το ίδιο έτος.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν θα παραστεί σήμερα σε τελετή στη μνήμη των θυμάτων του 2003 στην έδρα του οργανισμού στη Νέα Υόρκη.
«Μια ημέρα μόνο δεν είναι αρκετή για να σκεφθούμε τις παγκόσμιες ανθρωπιστικές ανάγκες, όταν ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων βρίσκεται σε απόλυτη ένδεια και πείνα» αναφέρει στο μήνυμά της για την Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.
«Η αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων είναι υπόθεση όλων μας. Η Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα μας θυμίζει ότι κάθε ένας από μας, με αίσθημα αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας, πρέπει να δώσει το δικό του αγώνα για το σκοπό αυτό», προσθέτει η κ. Μπακογιάννη.
Πηγές: Ναυτεμπορική, BBC, un.org, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στόχος της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Ημέρας, που θεσπίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, είναι να...
αναδειχθεί το έργο των υπαλλήλων ανθρωπιστικών οργανώσεων. Όπως αναφέρει ο διεθνής οργανισμός, οι εργαζόμενοι σε οργανώσεις αρωγής δουλεύουν σε πολύ επικίνδυνες περιοχές και γίνονται συχνά στόχοι επιθέσεων.
«Η πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα αφιερώνεται εν μέρει στην μνήμη όλων των εργαζομένων σε οργανώσεις αρωγής που έχασαν τη ζωή τους βοηθώντας τους άλλους», αναφέρεται στο μήνυμα του ΟΗΕ.
Πέρυσι, 122 υπάλληλοι τέτοιων οργανώσεων σκοτώθηκαν, περισσότεροι δηλαδή απ’ ό,τι τα μέλη ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ που έχασαν τη ζωή τους κατά το ίδιο έτος.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν θα παραστεί σήμερα σε τελετή στη μνήμη των θυμάτων του 2003 στην έδρα του οργανισμού στη Νέα Υόρκη.
«Μια ημέρα μόνο δεν είναι αρκετή για να σκεφθούμε τις παγκόσμιες ανθρωπιστικές ανάγκες, όταν ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων βρίσκεται σε απόλυτη ένδεια και πείνα» αναφέρει στο μήνυμά της για την Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.
«Η αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων είναι υπόθεση όλων μας. Η Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα μας θυμίζει ότι κάθε ένας από μας, με αίσθημα αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας, πρέπει να δώσει το δικό του αγώνα για το σκοπό αυτό», προσθέτει η κ. Μπακογιάννη.
Πηγές: Ναυτεμπορική, BBC, un.org, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)