9 Κουνελάκια του PlayBoy στη Κρήτη...

Πέφτουν μπαλωθιές για χάρη τους...
Στο Ρέθυμνο κάνουν Πάσχα 9 κούκλες-μοντέλα του PlayBoy.
Γίνετε χαμός κάθε νύχτα στα κέντρα που πάνε. Βγαίνουν πιστόλια για χάρη τους.
Τα κουνελάκια τα...

έφερε στη Κρήτη γνωστός επιχειρηματίας ο οποίος και τα φιλοξενεί στην Βίλα του. Χωρίς διαφήμιση και γίνεται χαμός.
Στο Ρέθυμνο καταφθάνουν θερμόαιμοι Κρητικοί κι από τους άλλους νομούς του νησιού.
Για οποιοδήποτε έκτακτο περιστατικό, θα σας ενημερώσουμε...

Ρομπερτ Πάουελ: Τι απέγινε ο "ιδανικός" Ιησούς?...

Fish & Chips Πρώτο Θέμα.
Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος βάζει το δάχτυλό του επί τον τύπον των ήλων ενός"ιερού" τηλεοπτικού ινδάλματος.Κάντε κλίκ στη σελίδα.

Λάκης Λαζόπουλος: Με τρομάζει ο κουρασμένος Καραμανλής και ο ξεκούραστος Παπανδρέου...

Ο καλλιτέχνης σε κλίμα ευρωεκλογών μιλά για πολιτική, αλλά και για τις ανησυχίες της νεολαίας. Κάντε κλικ στις φωτό για να διαβάσετε την συνέντευξη στο Διονύση Θανασούλα, από το Πρώτο Θέμα...

Η τσικουδιά νερό δεν γίνεται...

Θα κάνουν μαζί Ανάσταση?...
Είναι πολύ πιθανόν απόψε ο Κακαουνάκης να δώσει το φιλί της αγάπης με τον Μητσοτάκη.
Όπως μάθαμε ο επίτιμος τον έχει προσκαλέσει να κάνουν μαζί Ανάσταση. Ο Κακαουνάκης δεν...

έχει απαντήσει ακόμα, αλλά δεν αποκλείεται να δεχθεί. Παρά το τσαμπουκά (για τα μάτια του κόσμου) έχει πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια. Σήμερα όλη την ημέρα έκανε ανταλλαγή μηνυμάτων με την Ντόρα. Μην εκπλαγείτε λοιπόν το βράδυ αν κρατάει την λαμπάδα πλάι στον επίτιμο. Εμείς θα'μαστε εκεί να απαθανατίσουμε το φιλί...

Μη διαφημίζετε τα θεία ...

Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής
Στην αρχή ήταν οι ζηλωτές που βάλθηκαν να σωφρονίσουν τους άπιστους με μια φουρνιά από τρομοκρατικά πόστερ: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ή ετοιμαστείτε για τις υψικαμίνους και τα βοθρολύματα της Κόλασης». Μετά ήρθε μια (βρετανίδα) συγγραφέας σεναρίων για τηλεοπτικές κωμωδίες που «τα πήρε» με τα πόστερ, βγήκε στη μπλογκόσφαιρα και άρχισε έρανο για την οικονομική στήριξη μιας αθεϊστικής εκστρατείας. Κάπου 5.000 αγγλικές λίρες περίμενε, τελικά βρέθηκε με το εικοσαπλάσιο ποσό. Στον χορό μπήκε γρήγορα η...
Βρετανική Ανθρωπιστική Εταιρεία και, πιο καμαρωτός από όλους, ο Ρίτσαρντ Ντόκινς της ευπώλητης «Αυταπάτης» με τον θεόρατο τζίρο του 1,5 εκατομμυρίων αντιτύπων. Αποτέλεσμα: από τις αρχές ενεστώτος έτους ένα τμήμα του λονδρέζικου αστικού στόλου αρμενίζει ενεπίγραφο με ένα μήνυμα κατευθείαν από τον «κήπο του Επίκουρου»: «Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει Θεός. Πάψτε να άγχεσθε τώρα και απολαύστε τη ζωή σας».

Διαφήμιση μπορείς να κάνεις (σχεδόν) παντού, αλλά τίποτε πιο παραδοσιακά κατοχυρωμένο και αναντάν μπαμπαντάν θεσμικό από το πλευρικό αμάξωμα του κόκκινου λεωφορείου που περνάει από το Γουεστμίνστερ- πλην, είναι η πρώτη φορά που ό,τι θα έπρεπε κανονικά να αποτελεί πόρισμα αθεϊστικής διατριβής ή επιμύθιο αγνωστικιστικής διάλεξης συγκατοικεί με διαφημιστικά σήματα για καταναλωτικές λιχουδιές, ανοιχτές προσκλήσεις στην υψηλή τεχνολογία του lifestyle ή τραπεζικές προσφορές (η κρίση, σημειωτέον, δεν έχει αρχίσει ακόμη). Καμία έκπληξη. Το βαρυσήμαντο μήνυμα βρίσκεται εκεί που βρίσκεται επειδή έχει συναινέσει πλήρως στους κώδικες του διαφημιστή. Πάρτε, για παράδειγμα, εκείνο το «τώρα». Σε έναν κόσμο καταναλωτικών επιταχύνσεων και καλειδοσκοπικής αλλαγής προτύπων, πρέπει να ξέρεις να επενδύεις στο ενδεχόμενο της χαμένης ευκαιρίας-προσφοράς - «διαθέσιμο μόνο για λίγες μέρες, ώρες ή, καλύτερα, τώρα». Το «τώρα» του διαφημιστή ταξινομεί «χαμένους» και «κερδισμένους», αλλοτινούς καιρούς και νέες εποχές- «ξεχάστε το παλιό σας απορρυπαντικό,τώραήρθε το...». Εξίσου περίοπτο στατιστικά και εκείνο το «απολαύστε» του μηνύματος. Η διαφήμιση ανήκει κυρίως στα παυσίλυπα, και ρέπει συστηματικά στην ηδονιστική πρόσκληση- «η τέλεια (μπορεί και η «απόλυτη»)

απόλαυση, στο μπάνιο ή στο πιάτο σας...».

Αλλά αυτό που συμπυκνώνει τα διαφημιστικά ένστικτα του εν λόγω μηνύματος είναι το «κατά πάσα πιθανότητα». Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για ένα είδος αγνωστικιστικής «πισινής», κάποια συνετή παραχώρηση στο μηδαμινό ενδεχόμενο· δεν πρόκειται περί αυτού. Το «κατά πάσα πιθανότητα» είναι, πολύ ωμά και σοφά, η ασφαλιστική δικλείδα που επιβάλλει η «Αdvertising Standards Αuthority», η Αρχή που παρακολουθεί την τήρηση των κανόνων του διαφημιστικού παιχνιδιού, που δέχτηκε πάνω από διακόσιες καταγγελίες σχετικά με τα «αθεϊστικά λεωφορεία» από τις πρώτες κιόλας μέρες, και που τελικά αποφάνθηκε ότι το μήνυμα είναι τεχνικά αθώο. Φαντάζομαι ότι ένα «κατά πάσα πιθανότητα»
[«Σίγουρα υπάρχει Θεός. Ελα τώρα κι εσύ στο χριστιανικό κόμμα και απόλαυσε τη ζωή σου» γράφει το διαφημιστικό μήνυμα σε λεωφορείο του Λονδίνου. Μήνυμα που αναρτήθηκε ως απάντηση σε προηγούμενη ανάρτηση που έγραφε: «Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει Θεός. Πάψτε να άγχεσθε τώρα και απολαύστε τη ζωή σας» ]
«Σίγουρα υπάρχει Θεός. Ελα τώρα κι εσύ στο χριστιανικό κόμμα και απόλαυσε τη ζωή σου» γράφει το διαφημιστικό μήνυμα σε λεωφορείο του Λονδίνου. Μήνυμα που αναρτήθηκε ως απάντηση σε προηγούμενη ανάρτηση που έγραφε: «Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει Θεός. Πάψτε να άγχεσθε τώρα και απολαύστε τη ζωή σας»
θα έκανε και την Ιερά Εξέταση να το σκεφτεί δυο φορές πριν ανάψει την πυρά.

Η απάντηση στην εκστρατεία ήρθε με το ίδιο όχημα· εννοώ με ανάλογο αριθμό λεωφορείων σε διάταξη αντεπίθεσης και με το διορθωτικό μήνυμα «Σίγουρα υπάρχει Θεός. Ελα τώρα κι εσύ στο χριστιανικό κόμμα και απόλαυσε τη ζωή σου». Αν έχω σωστές πληροφορίες, το συγκεκριμένο κόμμα αντλεί τη σιγουριά του από τις στέρεες παραδόσεις της ρωσικής ορθοδοξίας και τις λίρες του από την ευκατάστατη «Russian Ηour ΤV»πλήρης θεολογικός διάλογος, με διαφημιστική ξιφασκία, σπόνσορες, κόμματα, μέλη και φίλους. Και, επιπλέον, με διασημότητες-κράχτες, αφού στην αθεϊστική γραμμή πηγαινοέρχεται, μεταξύ άλλων, ο Αϊνστάιν (που πάντως είπε κάποτε ότι ο Θεός δεν ρίχνει ζάρια).

Θα ήταν, ίσως, υπερβολικά απλουστευτικό και περιοριστικό να πάρει κανείς αυτήν την υπόθεση ως ενδεικτικό παράδειγμα στο πλαίσιο μιας κοινωνιολογίας των θρησκευτικών πεποιθήσεων στη σύγχρονη Ευρώπη, ακόμη κι αν το σχετικό «σόου» μοιάζει να βρίσκει ζηλωτές και εκτός Βρετανίας. Είναι, πάντως, δύσκολο να κατανοήσει κανείς τη ζέση με την οποία κατεβαίνουν στο γήπεδο οι αγνωστικιστές αυτής της υπόθεσης· και ακόμη πιο δύσκολο να δεχτούμε ότι εδώ διακυβεύονται πραγματικά τα ενδότερα και τα μύχια της πνευματικότητας των εμπλεκομένωνεκτός, βέβαια, και αν το Θεός ή το μη Θεός αποτελεί μετατοπισμένη και ψευδεπίγραφη διαμάχη η οποία έχει αλλού τα οργανικά της αίτια. Οταν είδε τις χιλιάδες των μπλόγκερ που συνέρρευσαν στην πρόσκλησή της, η Βρετανίδα που αναφέραμε πιο πάνω δήλωσε ανακουφισμένη ότι «δεν αισθάνεται πια μόνη». Αν αυτό ήταν τελικά το πρόβλημά της, καλύτερα να διάβαζε Ιρβιν Γιάλομ. Αλλοι ομολόγησαν ότι το ζήτημα δεν είναι ο Θεός, αλλά η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης· όμως στην περίπτωση αυτή θα ήταν χρησιμότερο να μαζέψουν χρήματα για κάποια από τις οργανώσεις που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ζώνες υψηλής επικινδυνότητας, και πάντως όχι στην Ευρώπη.

Αλλά ό,τι και αν συμβαίνει, εδώ η υπαρξιακή και μεταφυσική στάση γίνεται επιδεικτική πόζα που καταδέχεται τους όρους και τις συμβάσεις του επικοινωνιακού παζαριού- και αυτομολεί στη δικαιοδοσία της «Αdvertising Standards Αuthority». Ισως η προχωρημένη Δύση να διασκεδάζει με τέτοια τερτίπια την ορθολογική της ανία. Εμείς, με όλα τα ελλείμματά μας, δεν έχουμε ακόμη «κατά πάσα πιθανότητα» τέτοια ανάγκη. Γι΄ αυτό απολαύστε το Πάσχα σας, τώρα!...

ΒΗΜΑ

Η γεωγραφία της Ανάστασης...

Γιώργης Γιατρομανωλάκης
Σύμφωνα με τον ιδιοφυή κριτικό της λογοτεχνίας Νorthrop Frye (Η κοσμική Βίβλος, Μελέτες για τη δομή του ρομάντσου) το χριστιανικό σύμπαν, δηλαδή ο νοητός χώρος της θεϊκής επικράτειας, συμπίπτει, ομολογημένα ή ανομολόγητα, με ένα παμπάλαιο μυθολογικό σύμπαν. Το σύμπαν αυτό συνίσταται από τέσσερα επίπεδα, ανάμεσα στα οποία παρατηρείται μια συνεχής κίνηση ανόδου ή καθόδου. Το υψηλότερο επίπεδο είναι οι Ουρανοί, ο τόπος της παρουσίας του θεού: ο κόσμος αυτός κείται πέρα από το φυσικό διάστημα, ωστόσο μπορεί και συμβολίζεται από τον μεταφορικό χώρο των Ουρανών, την επικράτεια του ήλιου, της σελήνης και των άστρων. Αυτή η...
νοητή περιοχή θεωρείται ως ο κόσμος που ξέφυγε από την πτώση, είναι ο χώρος που έχει απομείνει από την αρχέγονη φυσική τάξη του Θεού. Το δεύτερο επίπεδο είναι ο γήινος παράδεισος, ο Κήπος της Εδέμ, εκεί όπου κατοικούσε ο άνθρωπος πριν από την πτώση. Οι συνειρμοί που προκύπτουν από τη λέξη «πτώση» υποδηλώνουν ότι η Εδέμ πρέπει να εννοηθεί ως το υψηλότερο σημείο της οικουμένης, όπως αυτή ορίζεται γεωγραφικά στον Δάντη. Το τρίτο επίπεδο είναι ο κόσμος της καθημερινής εμπειρίας μέσα στην οποία ζούμε. Εδώ, και τα ζώα και τα φυτά φαίνεται πως έχουν προσαρμοσθεί, ο άνθρωπος όμως, μολονότι κι αυτός γεννημένος στον κόσμο αυτόν, παραμένει απροσάρμοστος. Θεωρεί πως το φυσικό του σπίτι είναι το δεύτερο επίπεδο, η Εδέμ, εκεί όπου ο θεός τον προόριζε να ζήσει. Τελευταίο είναι το επίπεδο των δαιμόνων, η κόλαση, ο Αδης. Στη χριστιανική παράδοση το επίπεδο αυτό φαίνεται να μην αποτελεί μέρος της φυσικής τάξης, αλλά ένα αυτόνομο ανάπτυγμα που τοποθετείται συνήθως κάτω από τη γη.

Στη λογοτεχνία όλων των εποχών απαντούν άπειρα παραδείγματα αυτής της τοπογραφικής και θεολογικής διαστρωμάτωσης του σύμπαντος (φυσικού και νοητού). Το ίδιο κοινά είναι τα θέματα της ανόδου ή καθόδου από το ένα επίπεδο στο άλλο, για σωτηρία, φιλοσοφική αναζήτηση ή, αντίστοιχα, για αιώνιο εγκλεισμό και τιμωρία. Συχνά μάλιστα αυτές οι ανοδικές και καθοδικές πορείες, θεών και ανθρώπων, συναντώνται και σχηματίζουν τον αιώνιο κύκλο φθοράς και αναγέννησης, τον κύκλο της ποικιλότροπης πτώσης και άνωσης. Προφανώς όλα τα συμβάντα σε αυτή την κυκλική πορεία δεν είναι τα ίδια. Ετσι υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές της ανόδου και της καθόδου και διαφορετικοί είναι οι συμβολισμοί ή ερμηνείες των όσων συμβαίνουν στα υπερουράνια ή στα καταχθόνια επίπεδα. Αλλιώς συμπεριφέρονται οι σκιές των νεκρών στην ομηρική Νέκυια και αλλιώς οι ψυχές στον πλατωνικόΦαίδροπου αγωνίζονται να αντικρίσουν το απόλυτο πέρα από την αψίδα του ουρανού.

Ομως η πορεία θεών και ανθρώπων, από πάνω προς τα κάτω ή αντιστρόφως, φαίνεται να μη σταματά ποτέ, όπως ανάλογα συμβαίνει με την πορεία των αποχωρισμένων ψυχών που αενάως αναζητούν η μία την άλλη, από τα μυστήρια της Ισιδας, τους ρομαντικούς εραστές του αρχαίου ελληνικού μυθιστορήματος ώς τα φτηνά ρομάντσα της ζωής μας. Αλλά και η κύρια θέση της χριστιανικής σωτηριολογίας είναι ακριβώς αυτό το υψηλό ρομάντσο, ας πούμε, της αιώνιας σωτηρίας του ανθρώπου που έχοντας εκπέσει προσδοκά την ανάσταση, όντας έκθετος αναζητά την επανένωση, νικημέ νος από το Κακό προσδοκά τον τελικό θρίαμβο του Καλού. Ηρωας-πρωταγωνιστής αυτής της αιώνιας περιπέτειας είναι, φυσικά, ο Χριστός. Αυτός (σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστεως) είναι που διαγράφει τον τέλειο και εντέλει σωτήριο κύκλο της καθόδου και της ανόδου. Ο μονογενής υιός του Πατρός θα κατέλθει από τους ουρανούς (κατελθόντα εκ των ουρανών ), θα σαρκωθεί και θα λάβει μορφή ανθρώπου (ενανθρωπήσαντα), θα σταυρωθεί, θα ταφεί, θα αναστηθεί και πάλι θα επανέλθει στους ουρανούς (ανελθόντα) ώσπου να φτάσει η τελική μέρα της κρίσεως.

Αυτή η ενατένιση των ουρανών και η προσδοκία μιας «άνωθεν» σωτηρίας (θρησκευτικής αλλά και συχνά πολιτικής) από τα αμαρτήματά μας και η προσδοκία μιας λύτρωσης από τα ψυχικά και πολιτικά κολαστήρια, εμφανίζεται σε μεγάλη ποικιλία και ένταση σε κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αν εξαιρέσουμε τον Κ.Π. Καβάφη που σχεδόν ποτέ δεν στρέφει το βλέμμα του στα ουράνια και τον Μίλτο Σαχτούρη, για τον οποίο ο ουρανός είναι τόσο ακάθαρτος όπως και η γη, οι ποιητές μας, ειδικά οι αριστεροί και ειδικότερα ο ρομαντικός Ρίτσος, δεν παύουν να ελπίζουν και να ακούνε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να σημαίνουν οι αναστάσιμες καμπάνες. Η ελπιδοφόρα κυκλική πορεία Πάνω-Κάτω-Πάνω μας κάνει αισιόδοξους και μας παρηγορεί, ποιητές και μη, καθώς όλοι μας, λιγο-πολύ, τρεφόμαστε από αυτόν τον παμπάλαιο ρομαντικό μύθο της επερχόμενης σωτηρίας. Εστω και μέσα από τα αλλοπρόσαλλα γυρίσματα του τροχού της μοίρας.

Εκείνοι που δεν τρέφουν καμιά ψευδαίσθηση για πιθανή ανάσταση και εξαγορά σωμάτων και ψυχών, είναι, όσο και να φαίνεται περίεργο, οι ανώνυμοι ποιητές των τραγουδιών του Κάτω κόσμου και των μοιρολογιών. Οι νεκροί του δημοτικού τραγουδιού κατεβαίνουν στον Κάτω κόσμο, στο τέταρτο και κατώτατο επίπεδο του θεολογικού σύμπαντος, χωρίς ελπίδα για επάνοδο στη ζωή και ανάσταση, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις αδρανείς σκιές του ομηρικού Αδη. Εδώ (στα τραγούδια του Κάτω κόσμου) η ανάσταση διατυπώνεται μόνο μέσα από το μοτίβο του «αδύνατου», δηλαδή του παντελώς ανέφικτου, «όταν ανθίσει ο ξέρακας και βγάλει νια βλαστάρια/ κι όταν ασπρίσει ο κόρακας και γένει περιστέρι». Αυτή η «βλάσφημη» άποψη για τη μεταθανάτια κατάσταση των ψυχών δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Σε αυτή την εκδοχή μπορεί να μην υπάρχει ανάσταση αλλά η αποδοχή του ανέφικτου ορίζει την ανθρώπινη σοφία. Το ίδιο και η κάθοδος του Οδυσσέα στον Αδη: ξεκινά από την επιθυμία του να μάθει. Κατεβαίνει να ρωτήσει τους νεκρούς προς τα πού τελικά να πορευθεί. ΗΘεία Κωμωδίαδεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία μιας ερωτευμένης ψυχής που πρέπει να γνωρίσει την Κόλαση για να μπορέσει να αντικρίσει, έστω και από μακριά, τη φλογερή Αγάπη. Το ίδιο συμβαίνει και με την περιπετειώδη κάθοδο του Χριστού από τους φωτεινούς Ουρανούς στη γη, από εκεί στον σκοτεινό Αδη και πάλι πίσω στους Ουρανούς. Αυτός ο κύκλος είναι πολύ τέλειος για να τον διαγράψουν επιτυχώς οι αδύναμες ψυχές μας. Δεν παύει όμως να δείχνει πως, παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, οι ψυχές μας αναζητούν εναγωνίως το Καλό. Αν μάλιστα σε αυτό βοηθήσουν και οι Ουρανοί, τόσο το καλύτερο.
ΒΗΜΑ

Crash test...

Τηλεσχολιαστής στο ALTER ο Ριρής; Την εκτίμηση αυτή κάνει σήμερα σε σχόλιό του το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Η παρουσία του Ρουσόπουλου σε δύο συνεχή δελτία δημιουργεί σε κάποιους την υπόνοια πως...

εκπαιδεύεται για τηλεσχολιαστής στο κανάλι του Μπουρναζίου. Κατά την εφημερίδα, ο Χατζηνικολάου ήθελε να μετρήσει "τι ψάρια πιάνει" στις μετρήσεις ο Ριρής και αναλόγως να τον ρίξει στη μάχη, σε μια εποχή που οι "Βατοπεδινοί" φαίνεται πως κόβονται από τις λίστες των υποψηφίων της Ν.Δ.
Κάπου πρέπει να βολευτούν οι άνθρωποι...

Ο... Μάκης...

Οι φίλοι του τον αποκαλούν Μάκη και όπως λένε είναι λάτρης των πολεμικών τεχνών (τι μου λες! ... ) .
"Αλαζονικός" , "σκληρός" και "μυστικοπαθής" , αλλά και "καλλιεργημένος" , "ικανός" και ιδιαιτέρως "ευφυής" , λένε οι...

φίλοι και γνωστοί του Χριστοφοράκου, μας πληροφορεί η δημοσιογράφος Αλεξία Τασούλη. Ενδιαφέρον άρθρο στη REAL NEWS που κυκλοφορεί σήμερα...

Μήπως βαρεθήκαμε τα δελτία των 8; ...

"Η επιτυχία ενός reality στον ALPHA την ώρα που τα άλλα κανάλια παίζουν παραδοσιακά τις ειδήσεις, σε συνδυασμό με μια δημοσκόπηση, καταδεικνύουν ότι το τηλεοπτικό κοινό γυρίζει την πλάτη στα τηλεπαράθυρα.
Μόλις το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού φαίνεται να...

παρακολουθεί τα δελτία των 8. Δηλαδή, περίπου 3 εκατομμύρια τηλεθεατές. Αν και εκ πρώτης όψεως το νούμερο είναι μεγάλο, τόσο από επιστημονικές έρευνες, όσο και από την ανάλυση των στοιχείων της AGB, προκύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος των τηλεθεατών (63% ) σκέφτεται συχνά ότι έχει χάσει το χρόνο του, ενώ το 71% αδιαφορεί για τους τσακωμούς στα παράθυρα" .
Απόσπασμα από το εξαιρετικό άρθρο του Νίκου Νικητέα, στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί σήμερα. Αν το βρείτε, διαβάστε το...

Επάγγελμα ρεπόρτερ. Πολύ επικίνδυνο! ...

24 νεκροί στο πεδίο της ενημέρωσης, στο πρώτο τρίμηνο του 2009...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο η κρίση που χτυπάει τους δημοσιογράφους, είναι και τα βόλια. Οπως ανακοίνωσε το Διεθνές Ινστιτούτο Ασφάλειας της Ειδησεογραφίας (INSI), μέσα στους τρεις πρώτους μήνες του 2009, τουλάχιστον 24 λειτουργοί του τύπου σκοτώθηκαν στο πεδίο της ενημέρωσης.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του INSI Ρ. Πίντερ: «Οχι μόνο δεν μειώθηκαν οι κίνδυνοι εξαιτίας της κρίσης, αλλά σε...

ορισμένες περιπτώσεις αυξήθηκαν κιόλας. Και ανησυχούμε πάρα πολύ μήπως οι εφημερίδες και τα κανάλια προβούν σε περικοπές που θα κάνουν ακόμη πιο επικίνδυνο το έργο των ρεπόρτερ». Σημειώστε εδώ πως η Παγκόσμια Ενωση Εφημερίδων (WAN), με μέλη 18.000 φύλλα ανά την υδρόγειο, αυτό ακριβώς το ζήτημα σκοπεύει φέτος να θίξει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου στις 3 Μαΐου. Η φετινή της καμπάνια αφορά τους «Δημοσιογράφους στην Πρώτη Γραμμή του Πυρός»!
Από τη στήλη Μέσα & media, Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αμελλητί...

Δεν τους φτάνουν τα παράθυρα της τηλεόρασης, πιάνουν τώρα στασίδι και στις εφημερίδες, ως αρθρογράφοι. Λαμπρόν παράδειγμα ο κύριος Δημητρακόπουλος, που γράφει σήμερα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία περισπούδαστο άρθρο με τίτλο "Αμελλητί στη Βουλή" . Επειδή δηλαδή έγινε συνήγορος του Μανούση και θέλει να...

ρίξει την Κυβέρνηση απέκτησε προσόντα και ως αρθρογράφος; Θα μπορούσαμε να σας το μεταφέρουμε από το Ελεύθερο Βήμα της Ελευθεροτυπίας, αλλά δεν αξίζει τον κόπο...

Προσφορές...

Πού τη βρίσκει την όρεξη πρωί-πρωί; Μεγάλο Σάββατο, με μόνο δυο "μαγαζιά" (ΝΕΤ, ALPHA) να λειτουργούν ενημερωτικά, διάλεξε το πρώτο να κάνει παρέμβαση. Δεν...

έχουν σημασία οι προσφορές των εφημερίδων, αλλά το δημοσιογραφικό τους περιεχόμενο. Υπήρξαν εφημερίδες με μεγάλες προσφορές, που δεν πήγαν καλά και τούμπαλιν. Ο άνθρωπος είναι κολλημένος. Με την "μπάλα" ...

Το τσουρέκι του Τσιατούρα...

Τι έκανε ο Παλαιοκώστας στην Κόρινθο? Ιδού η απορία.
Ο αστυνόμος Καρτσιώτης το "βρήκε". Είχε πάει να πάρει σφαίρες.
Ο Μάνεσης που τον άκουγε τόση ώρα να λέει μπούρδες, και να πλέκει το εγκώμια του σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας στο οποίο ανήκει, δεν...

άντεξε και του την αμόλησε.
"Ποιες σφαίρες? Σε ζαχαροπλαστείο πήγε να πάρει τσουρέκι να το στείλει στο Τσιατούρα".
Καλό...
Φωτό από PRESSMME.

Απατεώνας...

Είδε την αποκάλυψη του nonews-News για την ταυτότητα της "Ελένης Φωτιάδου", και την λιμπίστηκε. Κι επειδή μόνο στην ιδέα να κάνει αναφορά στο όνομά μας τον πιάνει τεταρταίος πυρετός, τι έκανε? Έβαλε φίλο του διαχειριστή ενός άλλου Blog να το γράψει, για να το πάρει από εκεί.
Σωκράτη, είσαι για το..."φρέσκο"...

Η κρυφή γοητεία της απληστίας...

Του Γ. Χ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Οι τράπεζες δεν έχουν ισχυρά κίνητρα για να δώσουν τώρα καινούρια δάνεια...
Ενα από τα μεγάλα προβλήματά τους είναι ότι πρέπει να έχουν ποιοτική και μεγάλη κεφαλαιακή βάση (τα ίδια κεφάλαια που έχουν καταβάλει οι μέτοχοι) για να στηρίξουν τα ανοίγματά τους (το ενεργητικό τους: τα δάνεια που έχουν δώσει και τα ομόλογα που έχουν αγοράσει). Οσο περισσότερο ανοίγονται (με νέα δάνεια) τόσο οι μέτοχοι πρέπει να ενισχύουν τα ίδια κεφάλαια με αυξήσεις κεφαλαίου (τώρα, βέβαια, οι «ενέσεις» έγιναν με κρατικό χρήμα).
Επομένως, η προτεραιότητα των...

τραπεζών αυτή την περίοδο είναι να συμμαζέψουν όσο περισσότερο γίνεται τους ισολογισμούς τους και όχι να αυξήσουν τα κέρδη τους, ούτε να διευρύνουν τα μερίδια αγοράς τους χορηγώντας νέα δάνεια.

Από την άλλη πλευρά, καθώς η πίεση για έσοδα είναι και αυτή πολύ μεγάλη, αυξάνουν με κάθε τρόπο το περιθώριο κέρδους τους (το ποσοστό που χρεώνουν στον πελάτη πάνω από το κόστος χρήματος που έχουν οι ίδιες) σε όλες τις κατηγορίες δανείων για τις οποίες μπορούν να το κάνουν (αναχρηματοδοτήσεις, επιχειρηματικά, καταναλωτικά, κάρτες). Αυτό εξηγεί και γιατί ενώ τα επιτόκια αναφοράς (euribor και επιτόκιο παρέμβασης της ΕΚΤ) υποχωρούν, το κόστος χρήματος για την αγορά δεν μειώνεται ανάλογα.

Υπό κανονικές συνθήκες η κατάσταση αυτή δεν θα ήταν τεράστιο πρόβλημα. Απλώς κάποιοι πελάτες θα πλήρωναν ακριβότερα επιτόκια, όπως συνήθως. Σήμερα, όμως, η χορήγηση ρευστότητας στην αγορά είναι ζήτημα που αφορά όλη την οικονομία και την κοινωνία. Για πολλούς είναι θέμα επιβίωσης.

Ολες οι τράπεζες έχουν κάνει τα κριτήρια χορήγησης νέων δανείων «δρακόντεια», για να μειώσουν τον κίνδυνο νέων επισφαλειών, σε σημείο που στην «πιάτσα» λέγεται ότι ο μόνος τρόπο προκειμένου να πάρει κάποιος δάνειο είναι να μπορεί να αποδείξει ότι... δεν το χρειάζεται. Από την πλευρά της τράπεζας η πρακτική αυτή σε μεγάλο βαθμό είναι ορθή και επιβεβλημένη. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από τις τράπεζες να χρηματοδοτήσουν καταδικασμένες οικονομικά δραστηριότητες.

Το πρόβλημα είναι ότι ακολουθήθηκε η εντελώς αντίθετη πρακτική τα προηγούμενα χρόνια, καθώς οι τράπεζες έδιναν δάνεια για κάθε χρήση με πολύ χαλαρούς όρους, ενώ διαφήμιζαν την ευκολία (δάνεια για διακοπές, για σκι κ.λπ.).

Για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση (την οποία πληρώνουμε σήμερα) η κύρια ευθύνη ανήκει στις εποπτικές αρχές των τελευταίων ετών (προηγούμενη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος και κρατικές υπηρεσίες προστασίας του καταναλωτή) που δεν δημιούργησαν ένα αποτελεσματικό πλαίσιο όρων και περιορισμών. Γι' αυτό και είναι τουλάχιστον ελλιπής η διαπίστωση που γίνεται ότι η «απληστία» ήταν η βασική αιτία της κατάστασης που οδήγησε στην κρίση.

Η «απληστία» είναι απλώς μια φορτισμένη λέξη, που σε όρους αγοράς σημαίνει «ροπή για μεγιστοποίηση κερδών». Και είναι προαπαιτούμενο για να λειτουργήσει η ελεύθερη αγορά. Ξέρει κάποιος μια επιχείρηση που θα προσλάμβανε στελέχη τα οποία θα είχαν «ροπή για ελαχιστοποίηση κερδών»; Μα και βέβαια ήταν, και είναι, όλοι «άπληστοι». Είναι η δουλειά τους. Γι' αυτό, όμως, χρειάζονται οι κανόνες και οι περιορισμοί στη λειτουργία της αγοράς, καθώς και μηχανισμοί ελέγχου της εφαρμογής τους, ώστε το σύστημα να μην ξεφεύγει και -κυρίως- να προστατεύονται οι πιο αδύναμοι κρίκοι.

Οι διαπιστώσεις αυτές δεν έχουν μόνο ιστορική αξία. Γιατί οι όροι λειτουργίας παραμένουν οι ίδιοι. Και όσο το τραπεζικό σύστημα παραμένει ως έχει δεν θα είναι δυνατή η χορήγηση ρευστότητας στην αγορά και την οικονομία. Χρειάζονται ριζικές παρεμβάσεις από το κράτος, ενδεχομένως και με τη δημιουργία μεγάλων κρατικών τραπεζών, οι οποίες θα λειτουργήσουν (έστω προσωρινά) υπέρ της οικονομίας και όχι υπέρ του ισολογισμού τους. Οι πιθανές ζημίες τους θα καλυφθούν από το κοινωνικό σύνολο, το οποίο, όμως, θα έχει επωφεληθεί.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Αλλαγή καθεστώτος...

Αλλαγή καθεστώτος επιθυμεί ο Ντερμπεντέρης, κι αναλύει το σημερινό γκάλοπ του Βήματος κατα το δοκούν.
Γιάννης Πρετεντέρης
Στη δημοσκόπηση που δημοσιεύει σήμερα«Το Βήμα»δεν θα σταθώ στα τρέχοντα. Αυτά είναι λίγο-πολύ όπως τα ξέρουμε. Θα σταθώ σε εκείνα που διαδραματίζονται κάτω από την επιφάνεια της πολιτικής καθημερινότητας. Και τα οποία μαρτυρούν βαθύτερες διεργασίες.
Τρεις αριθμοί είναι εύγλωττοι:
1. Το 70,7% δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία μας. Σιγά την είδηση, θα μου πείτε. Ναι, αλλά άλλο να το υποψιάζεσαι και άλλο να το βρίσκεις μετρημένο!
2. Κανένας...
επιμέρους θεσμός της δημοκρατίας μας δεν συγκεντρώνει αποδοχή υψηλότερη του 30%, με οριακές εξαιρέσεις την Εκκλησία και τη Δικαιοσύνη.

3. Το 49,2% επιθυμεί την εγκαθίδρυση Προεδρικής Δημοκρατίας, δηλαδή αλλαγή πολιτικού καθεστώτος.

Αυτοί οι αριθμοί είναι ευθέως συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Η δημοκρατία μας δεν ικανοποιεί, οι θεσμοί της δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, άρα; Αρα, απαντάει ο κόσμος,«να αλλάξουμε Δημοκρατία». Και όχι να αλλάξουμε γενικώς αλλά να καταφύγουμε στη λύση ενός προεδρικού καθεστώτος. Ενός«ισχυρού ηγέτη»δηλαδή που δεν θα τον ταλαιπωρούν οι«παραθυρόβιοι»της Βουλής.

Oι απαντήσεις αυτές εμπεριέχουν μια κριτική της σημερινής κατάστασης και των σημερινών προσώπων. Την απαξίωση των θεσμών, τον εξευτελισμό των κομμάτων, την αναξιοπρέπεια των πολιτικών, την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας. Και πώς να αντικρούσεις την κριτική; Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν διέθετε τόσο χαμηλής ποιότητας πολιτικό προσωπικό.

Για πρώτη φορά όμως οι απαντήσεις δείχνουν ταυτοχρόνως και μια κατεύθυνση. Την κατεύθυνση του«ισχυρού άνδρα»που θα βγάλει τη χώρα από τον μαρασμό. Ενδειξη φόβου, ανασφάλειας, απογοήτευσης, απόρριψης, να το δεχτώ. Αλλά και έμμεση παραδοχή ότι οι σημερινοί υποψήφιοι να διευθύνουν τη χώρα«δεν κάνουν για τη δουλειά». Δεν θα κρίνω αν έχουν δίκιο ή άδικο. Θα παρατηρήσω όμως ότι το«ανακλαστικό του ισχυρού άνδρα»μπορεί να κρύβει κινδύνους και να εμπεριέχει εκπλήξεις. Σημείωνα προ καιρού ότι η σημερινή Ελλάδα θυμίζει όλο και περισσότερο την Ιταλία της δεκαετίας του ΄70:

πολιτική αστάθεια,κοινωνική βία, τρομοκρατία, δημοσιονομική κρίση. Να προσθέσω απλώς ότι η μακρόχρονη ιταλική κρίση οδήγησε σε ένανΜπερλουσκόνι.

Δεν υποστηρίζω ασφαλώς ότι όλες οι κοινωνίες απαντούν στο ίδιο πρόβλημα με τον ίδιο τρόπο. Σιγά σιγά όμως η ελληνική κοινωνία στρέφεται σε διαφορετικούς ορίζοντες από αυτούς που πρεσβεύει η πολιτική τάξη:

το 55% ζητεί σκληρά μέτρα από την Αστυνομία για την αντιμετώπιση της βίας και το 54,6% θεωρεί τους μετανάστες «απειλή».

Αυτούς τους ανθρώπους ποιος μπορεί να τους εκφράσει ή, έστω, να τους διαπαιδαγωγήσει; Από τους παρόντες κανείς! Και αυτό είναι σήμερα το μείζον πρόβλημα της χώρας μας. Οτι το σύνολο του πολιτικού συστήματος είναι όλο και πιο αναντίστοιχο με τις απαιτήσεις της πραγματικής κοινωνίας, όλο και πιο αποκομμένο από την πραγματική Ελλάδα.

Γι΄ αυτό και η αλλαγή καθεστώτος που ζητούν οι πολίτες ίσως να είναι η ηπιότερη έκφραση της δυσφορίας τους. Η οποία δεν βλέπω να κατευνάζεται από πουθενά...
Βημα.

Οι εφημερίδες σήμερα...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:Τραπεζίτες- χωροφύλακες
Δυσπιστούν οι Βρυξέλλες (αλλά και η Φραγκφούρτη, έδρα της παντοδύναμης ΕΚΤ) για τη δυνατότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τα σκληρά μέτρα που ζητούν, λόγω «παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου». Θέτει, έτσι, υπό διπλή επιτήρηση την ελληνική οικονομία, αναθέτοντας ρόλο «τοποτηρητή» στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Οι εφημερίδες σήμερα...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:Λόγω κρίσης, ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός
Οι παθογένειες του παρελθόντος υπονομεύουν το μέλλον μας
Ολα έχουν ένα τέλος, οι εθνικές αυταπάτες μας δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Με καταλύτη τη διεθνή οικονομική κρίση, η οποία μας βρίσκει οικονομικά και πολιτικά εντελώς απροετοίμαστους, οι παθογένειες που επί δεκαετίες συνοδεύουν την ελληνική κοινωνία, περιπλέκονται και παροξύνονται.

Οι εφημερίδες σήμερα...

Realnews: Ανοίξτε τους λογαριασμούς.
Σκάνδαλα SIEMENS "ΟΡΦΑΝΑ" 25 Εκατ.ευρώ.
Ε-Τ:"Δίδυμες" κάλπες με παραπομπή Παυλίδη.

Οι εφημερίδες σήμερα...

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:Ξεφτιλίζονται.
Σε εκλογική κατάρρευση η Κυβέρνηση παίζει τα ρέστα μας.