Δεν τα έχω πολύ καλά με τους Αμερικάνους ποιητές, αλλά υπάρχει ένας εξ αυτών που μου λύνει τα γόνατα. Ο Λώρενς Φερλινγκέτι, φέτος τον χάσαμε στα 101 του, και είχα γράψει γι’ αυτόν μεταξύ άλλων:
«Ήταν αυτό που είχε πει o ομότεχνός του ο Ασλάνογλου, ένα ελαφρό πέρασμα στη φλέβα, στο αίμα μέσα κατευθείαν, χωρίς να...