Έλια Ζερβού (itsaousa)Η βλακεία που ακούς σ΄αυτόν τον κόσμο από τη στιγμή που γεννιέσαι, δεν περιγράφεται.
Και ψέμα, πολύ ψέμα ακούς.
Αν τα βγάλεις όλα αυτά από πάνω σου, θα φανούν επιτέλους τα...
μαλλιά σου, τα μάτια σου και το χαμόγελό σου.
Αλλά δεν φεύγουν από πάνω σου εύκολα. Θέλει δουλειά και δε γίνεται, γιατί έχουμε και δουλειές.
Έτσι, κυκλοφορείς κοιτάζοντας τους άλλους με το μάτι που σου έφτιαξε το ψέμα κι η βλακεία που σε φλόμωσαν, χαμογελάς σε λάθος πράγματα και φτιάχνεις βέβαια τα μαλλιά σου, στο στιλάκι που σου μάθανε για μόρτικο.
Όπως είναι λογικά παράλογο, όλη σου η ζωή καθορίζεται από αυτά.
Προσωπικά, έφαγα χρόνια μπροστά στον καθρέφτη προσπαθώντας να δω τι σκατά είμαι κάτω από τη σαβούρα. Δύσκολο.
Αν διαβάσεις καμιά εκατοστή βιβλία βοηθιέσαι, αλλά μην το ‘χεις και για σίγουρο.
Οι περισσότεροι αποστηθίζουν ιδεολογίες και σελίδες πανεύκολα, δε σημαίνει όμως ότι τις καταλαβαίνουν κιόλας.
Άλλωστε, είναι πιο ξεκούραστο να αποστηθίζεις, παρά να κατανοείς.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με σας, αλλά πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω κι έχουν διαβάσει καντάρια βιβλία, είναι τόσο ρηχοί και ψεύτικοι, όσο η παραλία της Λούτσας σε τουριστικό οδηγό για εξωτικές παραλίες.
Μαλλί, μάτι, γέλιο, όλοι το ίδιο στην κατηγορία τους.
Άρα, δεν αρκεί να διαβάσεις ή να συναναστραφείς με διαβασμένους.
Περισσότερη σημασία έχει να σου κόβει, όπως επίσης και να κουβαλάς μια εμπειρία ζωής, γιατί αν τρέφεσαι με τις μπεμπελάκ της πνευματικής και κοινωνικής ανατροφής, αν μασάς τη μούφα δηλαδή, είτε είκοσι ετών είσαι, είτε πενήντα, δεν έχεις ελπίδα, θα πεθάνεις νεκρός.
Σε όλα αυτά, παίζει ρόλο και η τύχη σου. Σε τι σπίτι θα γεννηθείς, τι μνήμες έχει το κύτταρο σου και διάφορα άλλα ψιλοπράγματα, που έχουν σκοπό να συμπληρώσουν το σύνολο που σε δηλώνει άνθρωπο.
Όταν ας πούμε διάβασα τη μούφα της Ρεπούση για τον συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης το ’22, την έπιασα αμέσως, γιατί κατάγομαι από τη Σμύρνη και μάλιστα, είμαι πρόσφυγας πρώτης γενιάς.
Ο πατέρας μου γεννήθηκε το ‘22 στη Σμύρνη κι ας μη σου βγαίνουν τα νούμερα, αλλά είναι απλό. Με απέκτησε στα σαρανταπέντε.
Τι να μου πει λοιπόν η Ρεπούση με τα πτυχία και τα διδακτορικά, για τον «συνωστισμό» στη Σμύρνη, όταν ξέρω από πρώτο χέρι ότι δεν ήταν Αύγουστος και φεύγαν διακοπές, αλλά διωγμός;
Το ξέρω απ’ τη δική μου διατριβή στο θέμα, τη γιαγιά.
Με τον άντρα της, δυο μικρά παιδιά στα χέρια και τον πατέρα μου νεογέννητο στον κόρφο της, χωρίς να πάρουν τίποτα παρά μονάχα τις ζωές τους, έφτασαν όπως-όπως στο λιμάνι, μπας και φύγουν να σωθούν.
Ούτε μαγιό, ούτε πετσέτες και αντηλιακά ή κουβαδάκια των παιδιών είχαν μαζί, όταν ανέβηκαν στο Εγγλέζικο το πλοίο να γλιτώσουν.
Κάθισαν στο κατάστρωμα κι όταν σαλπάρισαν, ξανάρχισαν να ζουν.
Εκείνη τη στιγμή η γιαγιά αντιλήφθηκε ότι δεν κρατούσε το μωρό στην αγκαλιά. Το έχασε μες τον «συνωστισμό» του λιμανιού χωρίς να το αντιληφθεί.
«Νικόλα το μωρό!» είπε στον άντρα της, έβγαλε αμέσως ρούχα και παπούτσια κι έπεσε με το μισοφόρι στο νερό, να πάει πίσω να το βρει.
Ήξερε καλό κολύμπι η γιαγιά, το είχε μάθει στο κολέγιο.
Ολόκληρη τη ζωή της είχε χτίσει σε όσα έμαθε σε εκείνο το κολέγιο και τα άφηνε όλα τώρα ξαφνικά, για έναν απλό συνωστισμό στη Σμύρνη.
Έψαχνε για ώρες το μωρό μέσα σε ποδοβολητά, φωνές και αγωνία, ώσπου το βρήκε το απόγευμα σε μια γωνιά του λιμανιού, καμένο από τον ήλιο. Κανείς δεν το είχε δει, κανείς δεν είχε μάτια για να δει οτιδήποτε εκείνες τις στιγμές, εκτός απ΄τη δική του σωτηρία.
Το πήρε κι έφυγε με βάρκα για τη Χίο.
Διωγμός ήταν λοιπόν, διωγμός βρε όλοι εσείς που φάγατε τη μούφα και το ψέμα γιατί το είπε «αυτή», που είναι με «αυτούς» και λένε «αυτά». Μην ξεχάσετε να την ψηφίσετε τώρα στις εκλογές, πρώτη μούρη υποψήφια βουλευτής, μην τύχει και δεν πάρει τη σκυτάλη για τη μούφα.
Βλακείες, ψέματα, βλακείες, ψέματα, σε αρμονική εναλλαγή, από την πρώτη μέρα που γεννιέσαι.
Από το «ο καφές βλάπτει» στο «ο καφές κάνει καλό» των διατροφολόγων, μέχρι το «λεφτά υπάρχουν» κι ύστερα στο «μαζί τα φάγαμε» των πολιτικών.
Τι κι αν σου λένε την αλήθεια κάποιοι άλλοι, εσύ εκεί, τη μπεμπελάκ που σου σερβίρουν την παίρνεις όπως της αρμόζει, αμάσητη.
Πίνεις καφέ κόβεις καφέ, ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ-δεν ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ.
Για πες μου τώρα, πόση κρέμα έφαγες και τι θα κάνεις ρε αδερφέ την άλλη Κυριακή στις εκλογές;
Θα ψηφίσεις Βενιζέλο που υπόσχεται στο αυτί σου ότι θα βγούμε από το ΔΝΤ σε 3 χρόνια;
Ή μήπως Σαμαρά, τον επαγγελματία μονομανή για εξουσία; Το ΚΚΕ, τον Σύριζα, που τόσα χρόνια κάνουνε τις κυβερνήσεις «ντα»; Ή μήπως θα επιλέξεις κάποιο από τα νέα κόμματα που φτιάχτηκαν από το σπέρμα στα σεντόνια που κυλιούνται οι παραπάνω;
Πόση βλακεία και πόσο ψέμα πια, θα καταπιείς καλέ μου;
Λοιπόν εγώ αν σε ενδιαφέρει, μέχρι πριν λίγο καιρό, εκτός που έψαχνα εισιτήριο για να φύγω, είχα αποφασίσει ότι κάλπη στην Ελλάδα δε θα ξανάβλεπα ποτέ ηθελημένα.
Ούτε ψήφο, ούτε ψόφο για τα μούτρα τους. Να φύγω ήθελα μονάχα, να μην ξαναπατήσω πίσω, να σωθώ. Σαν τη γιαγιά, τότε στη Σμύρνη.
Κι εκεί που μ΄έσπρωχνε ο συνωστισμός του λιμανιού, βρήκα σε μία γωνία το μωρό μου.
Πολιτική χωρίς πολιτικούς, έτσι το ονόμαζα και πίστευα ότι ποδοπατήθηκε απ' το πλήθος, ώσπου το βρήκα ζωντανό μπροστά μου.
Ποιο; Ένα νεογέννητο κίνημα σκέψης, αυτής του κοινού νου, που έγινε κόμμα και ονομάστηκε Δημιουργία Ξανά, τρέχει σφαίρα για τις εκλογές της 6ης Μαΐου, διεκδικώντας μια Βουλή χωρίς πολιτικούς, μια Βουλή με τους ανθρώπους της ζωής σου.
-Αυτούς που βίωσαν τα λάθη και τα εγκλήματα 37 ετών, στο πετσί τους.
-Αυτούς που δουλεύουν σκληρά και αντιμετωπίζονται ως επαίτες, ως υποδεέστεροι, ως ηλίθιοι, ως χαμάληδες, ως αμελητέοι έξω απ΄την πόρτα του Κοινοβουλίου, εδώ και τόσα χρόνια.
Δεν υπάρχει πολιτικός οποιουδήποτε παραδοσιακού κόμματος να σε νοιαστεί, πάρτο χαμπάρι. Πολιτικός, σημαίνει εχθρός.
Εσύ έτρεχες πάντα για τους φίλους σου, τους συνεργάτες, τους γνωστούς σου και αυτοί για σένα.
Καιρός να μπεις στα έδρανα, να βγουν έξω εκείνοι.
Όλοι αυτοί σου λέω, που αισθάνονται τα δέκα εκατομμύρια και κάτι των Ελλήνων, ως τριακόσιους νοματαίους συν τους παρατρεχάμενους.
Είμαι δε, τόσο πεπεισμένη ότι η Δημιουργία Ξανά είναι η αληθινή εκπροσώπηση της ύπαρξής μας στη Βουλή, που έθεσα υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιό της.
Γιατί θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
Είμαι υποψήφια λοιπόν με τη Δημιουργία Ξανά, στη Β’ περιφέρεια Αθηνών, αντί μακριά φευγάτη.
Και ξέρεις τι; Κι εσύ υποψήφιος είσαι. Αρκεί να το δουλέψεις το ρημάδι.
Ενημερώσου εδώ για τις θέσεις της Δημιουργία Ξανά! και αποφάσισε όπως εγώ και χιλιάδες δικοί μας άνθρωποι, πως ήρθε ο καιρός, η συμμορία των πολιτικών, να βιώσει το διωγμό όχι της Σμύρνης, αλλά της αρκούδας.
Τελικά, η Δημιουργία Ξανά είναι το μοναδικό κόμμα στη χώρα που εκτιμώ, γιατί με έχει μέλος.
Η Έλια Ζερβού είναι υποψήφια στην Β' Αθήνας με την "Δημιουργία Ξανά"
