Τώρα που τα εξαφανισμένα έως χθες πολιτικά πρόσωπα, έβαλαν τα καλά τους ως υποψήφιοι και βγήκαν στη γύρα για ψήφους...
Ίσως δεν είναι σε όλους κατανοητό, εμείς οι δημοσιογράφοι, ξέρετε, χαρακτηριζόμαστε χρόνια τώρα από έναν ιδιότυπο "ιδρυματισμό", αποκλεισμένοι σε μεγάλο βαθμό από... την την κοινωνία και τις κοινωνικές ομάδες. Και όσα υψώναμε τους φραγμούς των Μέσων μας στη μεταφορά των δικών της, δικών τους, αιτημάτων προς την πολιτική και οικονομική εξουσία, τόσα αυξανόταν ο "ιδρυματισμός" μας.
Οι τεχνικοί της τηλεόρασης λοιπόν είπαν "Ε, όχι κύριοι ιδιοκτήτες. Φθάνει" και αποφάσισαν απεργιακές κινητοποιήσεις. Επίμονες, πεισματάρικες, αποφασιστικές.
Τι διακυβεύεται; Δυο σημαντικά πράγματα. Πρώτον ο μισθός τους. Να μην πέσει κάτω από 1.000 ευρώ (γιατί οι ιδιοκτήτες θέλουν να πέσει κάτω από αυτό το ποσό). Δεύτερον οι συνθήκες εργασίας τους. Να έχουν, βρε αδελφέ ένα ημίωρο για ξεκούραση, αποζημίωση αν χάσουν χέρι, μάτι ή τη ζωή τους σε εμπόλεμη κατάσταση εντός ή εκτός Ελλάδας, να έχουν το δικαίωμα να πουν στον αρχισυντάκτη-δημοσιογράφο-συνεργάτη τους "όχι αυτό το πλάνο που ζητάς δεν γίνεται".
Οι απεργίες των τεχνικών λοιπόν που ξεκίνησαν όπως κάθε άλλη απεργία, αντιμετωπίστηκαν με ελαφρότητα. Από τους ιδιοκτήτες της TV κατά κύριο λόγο. Είναι διάσημοι για την αλαζονεία τους εξάλλου. Μέρα με τη μέρα άρχισε να αποκαλύπτεται η ζημιά. Τα κανάλια δεν είχαν εικόνες. Η κυβέρνηση δεν είχε εικόνα. Οι πολιτικοί δεν είχαν εικόνα. Καταστροφή. Πως θα περάσει το μήνυμα; Ειδικά τώρα. Την προεκλογική περίοδο. Τώρα που τα εξαφανισμένα έως χθες πολιτικά πρόσωπα, έβαλαν τα καλά τους ως υποψήφιοι και βγήκαν στη γύρα για ψήφους; Και που ασφαλέστερος χώρος για αυτούς πέραν των τηλεοπτικών στούντιο;
Τα στούντιο όμως έμεναν ερμητικά κλειστά. Απεργία. Το υπνωτισμένο τηλεοπτικό κοινό μαθαίνει από αλλού τα γενόμενα. Από το Διαδίκτυο, από στόμα σε στόμα, από φίλους. Και σε αυτά τα δίκτυα δεν πρόλαβε να ριζώσει η απόλυτη διαπλοκή.
Η βιαστική, βεβιασμένη κινητοποίηση των γνωστών, διάσημων θα έλεγα πια, κολαούζων της μιντιακής εξουσίας, είτε έχουν άμεσα είτε έμμεσα συμφέροντα, ανέλαβε δράση. Τη συνήθη, δηλαδή. Απειλές στους συντάκτες, τράβηγμα εικόνων με τα κινητά, απεργοσπασία, κ.λ.π.. Συνηθισμένες καταστάσεις για μεγάλη μερίδα(δυστυχώς) δημοσιογράφων.
Ευτυχώς δεν θα προλάβουν να γίνουν κι άλλο ρεζίλι. Και εκεί που οι αγωνιστές και πάντα ανεξάρτητοι της εκάστοτε εξουσίας, δημοσιογράφοι κατάφεραν να κερδίσουν με το αίμα τους, να θολώσει κάπως το σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", αυτοί βάλθηκαν να το ξαναφουντώσουν, να το υπογραμμίσουν με το μελάνι της απεργοσπασίας τους.
Ευτυχώς, πρόλαβαν οι άλλοι. Οι έχοντες τα πραγματικά ηνία.
Η απεργία της ΕΤΙΤΑ αναστάλθηκε για αυτό το 3ήμερο. Τη Δευτέρα το σωματείο εκλήθη εσπευσμένα στην έδρα της ένωσης ιδιοκτητών. Ναι, της ΕΙΤΗΣΕΕ που κατέθεσε αγωγές και μηνύσεις κατά των συνδικαλιστών, της ένωσης που ζητά δικαστικά να εκπέσει η συλλογική σύμβαση εργασίας για τους τεχνικούς της TV.
Έτσι έχουν τα πράγματα. Με επίμονες απεργίες, αναγκάστηκαν τα αφεντικά να ζητήσουν συνάντηση. Αν θα υποχωρήσουν είναι άλλη ιστορία. Και ευτυχώς εξαρτάται από τους εργαζόμενους τεχνικούς της τηλεόρασης και όχι από τους δημοσιογράφους.
Είπαμε αυτοί πάσχουν από "ιδρυματισμό" στο σύμπαν της εξουσίας τους.
greektv-com.blogspot
