"Πότε θα βγει ο Άκης; Δεν ξέρω, αλλά... " ...tsaousaΧάρηκαν πολλοί με την προφυλάκιση του Τσοχατζόπουλου, είναι γεγονός.
Σε facebook και twitter χόρευαν Καλαματιανούς μόλις έγινε σέαρ η είδηση.
Εγώ πάλι, δεν πολυχαμπάριασα.
Όχι ότι θα έπρεπε να μείνει αδέσποτος ο μάγκλουρας, αλλά όταν ακούς ότι μπήκε στο κελί του Εφραίμ, σκέφτεσαι ότι ο Ρασπούτιν ξεμπέρδεψε σε δύο τέρμινα και φαντάζεσαι ξαφνικά τον Άκη να μας χαιρετάει από κρουαζιερόπλοιο αγκαλιά με το γυναικάκι του.
Και τον...
ακούς ήδη, να της μιλάει στο τηλέφωνο από τη φυλακή.
«Βικάκι, φέρε μου τη χοντρή πιτζάμα, κάνει ψόφο το βράδι».
«Είναι στις βαλίτσες για την κρουαζιέρα βρε μωρό μου!».
Πότε θα βγει ο Άκης;
Δεν ξέρω, αλλά ένα τηλεφώνημα περιμένει και καθάρισε.
Άλλωστε, πολλοί λένε ότι πρόκειται για επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, ενόψει των εκλογών.
Το σκέφτηκα κι εγώ. Βέβαια, επειδή η κυβέρνηση και εν γένει η πολιτική σκηνή της χώρας δεν αποτελούνται από Κόπερφιλντς, αλλά από ταχυδακτυλουργούς επιπέδου αναψυκτηρίου, το τρικ απέτυχε κι απ΄το καπέλο αντί λαγού, βγήκε γαλέος σκορδαλιά.
Όποιος είδε τη συνέντευξη του Τσοχατζόπουλου στον Παπαχελά, καταλαβαίνει τι εννοώ.
Προσωπικά, από τη συνέντευξη έμαθα με ποιο τρόπο ακριβώς τα κονομάνε οι πολιτικοί, υπουργοί, βουλευτές, γραμματείς, λογιστές, κολλητοί, παρατρεχάμενοι. Δεν είχα σαφή εικόνα του πώς γίνεται η δουλειά και την απέκτησα μια χαρά.
Αν ήταν επικοινωνιακό τρικ λοιπόν η προφυλάκιση Τσοχατζόπουλου, το πολιτικό καθεστώς την πάτησε, γιατί ξεβρακώθηκε σαν καυλωμένη έφηβη.
Τώρα, κάποιος θα πει, σιγά που την πάτησε, δε βλέπεις τι βγάζουν οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές; Σαμαρά, Βενιζέλο, Καμμένο, Τσίπρα, Αλέκα και λοιπά φαράσια.
Βλέπω, πώς δε βλέπω; Στο βόθρο κολλημένοι οι Έλληνες, παρότι αποκτήσαμε δίκτυο αποχετεύσεων εδώ και είκοσι χρόνια.
Γιατί ο Έλληνας, τη γκόμενα του τη βαριέται σε δυο χρόνια, τον συνέταιρο σε τρία, τη ζωή του όλη την ώρα, αλλά τα κόμματα ποτέ.
Καντηλάκι τους ανάβει κάθε βράδυ, μέχρι τη στιγμή που θα πάει να τα ξαναψηφίσει.
Κι αν διαφωνήσει -λέμε τώρα- με κάποιο από αυτά, δεν αλλάζει κάτι, πάει και ψηφίζει τον αποστάτη που ιδρύει νέο κόμμα. Δες Καμμένο και Δημαρά και κόψε κατάσταση.
Αν θες να κόψεις λάσπη πάντως, από όλα αυτά τα σκατόμουτρα, ρίξε μια ματιά στα ψηφοδέλτια που ετοιμάσανε.
Ο Παϊτέρης σου λέει, υποψήφιος με τον Σύριζα.
Αυτός που αν θυμάστε, υποδέχτηκε με κλαρίνα τη νίκη Καραμανλή το 2004.
Βέβαια, ο Παϊτέρης, δεν έχει βρει μια σωστή θέση στο περουκίνι που φοράει τόσα χρόνια και πότε το βλέπεις δεξιά, πότε αριστερά και πότε κέντρο, η ιδεολογική του αστάθεια μας ενόχλησε;
Όχι φυσικά, αλλά τον Σύριζα δε θα ‘πρεπε να τον ενοχλήσει; Θα μου πεις τώρα, μπροστά στα ψηφαλάκια τι είν΄το περουκίνι; Σε βλάκες απευθύνονται, στις τρίχες θα κολλήσουν;
Βλάκες, βλάκες παντού και πάντα βλάκες. Ποιος θα βουτήξει την ψήφο τους πιο εύκολα, αυτό είναι το θέμα.
Ο πνευματικός κόσμος της χώρας, βοηθός απ΄ τους καλύτερους σ΄αυτό, μην πα και χάσει.
Τατσόπουλος στον Σύριζα, Χειμωνάς στο Πασοκ, Δημουλά -όπως ακούστηκε- στη Νέα Δημοκρατία.
Βρε άνθρωποι καλοί, καλοί μου άνθρωποι, να σας έβλεπα σε καινούργιες προτάσεις, σε νέα κόμματα και σχήματα, να το καταλάβω και να το χαιρετήσω. Να σας ψηφίσω πάνω απ΄όλα.
Αλλά κι εσείς με το σαπιοκατεστημένο;
Το λογοτεχνικό σας έργο δίπλα στο περουκίνι του Παϊτέρη; Δίπλα στον αμοραλισμό του Βενιζέλου; Δίπλα στη μονομανία του Σαμαρά;
Μικηθεοδωρακίτιδα έχετε πάθει όλοι ή τελικά δεν πρόκειται για αρρώστια αλλά για μπίζνες;
Η ιστορία θα το δείξει, λέει ο όχλος.
Ναι, αλλά η η ιστορία δεν είναι σήριαλ ζαβάκο μου, για να το δεις κάθε Δευτέρα. Δε γράφεται από το σύμπαν κι εσύ απλώς την παρακολουθείς. Την ιστορία την επηρεάζω εγώ, εσύ κι αυτός κι εκείνος και ο άλλος, με δράση ή αδράνεια.
Ειδικά στην περίπτωση των εκλογών, η ψήφος επηρεάζει την πορεία των ηρώων. Πεθαίνει ο πρωταγωνιστής ή γίνεται καλά και πάει γι’ άλλα.
Δύσκολο πράγμα αυτές οι εκλογές, μάς το αναγνωρίζω.
Για την ακρίβεια, αυτές οι εκλογές είναι η τιμωρία μας.
Τα λαμόγια που μας κυβερνούν απ’ το ’74 (να΄ναι καλά ο θάνατος, παράπονο δεν του ‘χω, παίρνει και μερικούς να φτάνει το οξυγόνο) αρχίζουν πια να μη φτουράνε και κρεμιούνται σε ποστίς καλλιτεχνών χωρίς παιδεία, σε συζύγους Πασχάληδων και «παιχνιδιάρηδες» δημιουργούς.
Λίγο να σου κόβει όμως, βλέπεις πως ακόμα κι έτσι έχουν οπαδούς.
Έχουν τους ανεγκέφαλους, τους χαζοψώληδες, τις γκομενίτσες με τα ροζ ή με τα μαύρα νύχια, τους γέρους, τις γριές, τους δημοσίους υπαλλήλους, τα ανθρωπάκια γενικώς, σε ένα καζάνι όλοι, αριστεροί, αναρχικοί, άφραγκοι, μεσοαστοί, αμόρφωτοι και σπουδασμένοι.
Αυτή είναι η εκδίκηση των εκλογών της 6ης Μαίου.
Δεν έκατσες ποτέ σου να σκεφτείς; Ούτε και τώρα ακόμα; Μπες στο καζάνι με αυτούς που έφτυνες μια μέρα.
Ως ψηφοφόρος ή υποψήφιος.
Καλά θα κάνετε παιδιά. Ο γέρος σκύλος δε μαθαίνει νέα κόλπα κι εσάς σας κόβει όσο σ΄ένα γέρο σκύλο.
Εγώ θα πάω κόντρα στην εκδίκηση των εκλογών τον άλλο μήνα. Την ψήφο μου κοιτάω να τη δώσω σε νέο κόμμα, σε ανθρώπους άφθαρτους, ανθρώπους που κοιτάνε απ΄την πλευρά μου, ανθρώπους με κατάλευκο μητρώο πολιτικό, γιατί εμένα έτσι μου κόβει.
Πάντως, μαζί σας στο καζάνι δε θα μπω. Τα περουκίνια βρέχονται εκεί και παν στον πάτο.
Δεν είσαι γκαβάκος, φίλε μου. Μαλάκας είσαι.
ΥΓ.
Πληροφορήθηκα ότι ο Σύριζα έθεσε τελευταία στιγμή εκτός ψηφοδελτίου τον Παϊτέρη. Ε, και; Αλλάζει κάτι τώρα;
