Του Δημήτρη Μητρόπουλου.
ΤΟ ΝΑ γίνονται πανελληνίως γνωστοί βουλευτές ορεινών εδράνων είναι συνήθως κακός οιωνός. Αυτό προκύπτει αν δεν ψηφίσουν κάποιο σημαντικό νομοσχέδιο. Συνέβη πέρσι με το Μνημόνιο κι επαναλαμβάνεται τώρα με το Μεσοπρόθεσμο.
ΜΕΤΑ τον Λιάνη, τον Φλωρίδη και τον Νασιώκα, είναι... η σειρά του Θωμά Ρομπόπουλου. Με μια διαφορά. Αυτός δεν έγινε πανελληνίως γνωστός. Εγινε παγκοσμίως γνωστός. Τον συζητούσαν τα «trading desks» - τα τμήματα που κάνουν συναλλαγές - των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών την Παρασκευή. Μάλιστα, ο «Roboboulos» έριξε το ευρώ κι έστειλε το ελβετικό φράγκο σε ανεξερεύνητη ώς τώρα ισοτιμία. Το ελβετικό - γνωστό χαϊδευτικά ως «swissie» στις αγορές - είναι το νόμισμα όπου έχουν καταφύγει όλοι όσοι ανησυχούν και νοσταλγούν το μάρκο. Το 1,18 προς το ευρώ είναι για να τρίβει κανείς τα μάτια του.
ΕΙΝΑΙ ο Ρομπόπουλος η πεταλούδα που το πέταγμά της - κατά τη γνωστή εξίσωση της θεωρίας του χάους - θα προκαλέσει σεισμό στη διεθνή οικονομία; Η απορία αυτή εκμηδενίζει κάθε προσπάθεια να σκιαγραφήσει κανείς τον βουλευτή με όρους ΠΑΣΟΚ ή έστω τοπικής πολιτικής. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον μόνο η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Είναι και η απόδειξη της συστημικής διασύνδεσης που έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση, αλλά κι αυτό που ονομάζεται «financialization», δηλαδή το ότι έχουν αποκτήσει όλα χρηματοπιστωτική διάσταση. Οι Αμερικανοί το 'ξεραν πριν από όλους. Σιγά σιγά το καταλαβαίνουν και οι Γερμανοί. Στο μεταξύ η Ελλάδα αρχίζει σιγά σιγά να μοιάζει με Αργεντινή.
ΠΙΣΩ στο περιστύλιο της Βουλής, η περίπτωση Ρομπόπουλου έρχεται να επιβεβαιώσει πόσο στραβό είναι το πολιτικό μας σύστημα. Ολοι ζητάνε αλλαγή σελίδας και φρουράς. Ζητάνε να φύγουν οι πρωταγωνιστές των τελευταίων τριών ή τεσσάρων κυβερνήσεων. Ζητάνε ανανέωση. Πολύ ωραία. Μόνο που ο Ρομπόπουλος δεν είναι πρώην υπουργός ούτε βετεράνος κομματάρχης. Είναι νέος βουλευτής, εκλεγμένος το 2009. Είναι επίσης αυτοδημιούργητος δυναμικός επιχειρηματίας από τη Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησε από βενζινάδικο. Στα χαρτιά, είναι το είδος του δημόσιου παίκτη που θα 'πρεπε να σπρώχνει για εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, έστω και με κόστος.
Η ΑΡΝΗΣΗ Ρομπόπουλου να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο επιβεβαιώνει τον μηδενισμό που τείνει να επικρατήσει. Επιβεβαιώνει επίσης την ελαφρότητα μείζονος τμήματος του πολιτικού μας προσωπικού σε μια φάση που η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει τόσο πολύ. Φοβούνται την πίεση της κοινωνίας; Δεν τους ενδιαφέρει; Προτιμούν να κάνουν οι ίδιοι λαϊκισμό και να 'ρθει κάποιος άλλος να καθαρίσει; Αβυσσος η ψυχή των πολιτικών. Φυσικά, τι να πει κανείς για τον Ρομπόπουλο, έναν απλό λεγεωνάριο της συμπολίτευσης, μπροστά σε αυτά που λένε και κάνουν η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κάποιος πρέπει να μας σώσει όχι από τη χρεοκοπία, αλλά από το πολιτικό προσωπικό που μας οδηγεί εκεί. Από την άλλη, σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν έχει η κοινωνία τους πολιτικούς που της αξίζουν;
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
