Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης μιλάει για την έξαρση της πολιτικής βίας, επικρίνει κυβέρνηση, πολιτικούς, ΜΜΕ και υποστηρίζει ότι ο ΛΑΟΣ είναι δημιούργημα των ηγεσιών της ΝΔ... ΥΣΤΕΡΑ από έξι μήνες σιωπής,ο κ. ΒύρωναςΠολύδωρας τα βάζει με όλους και με όλα.Σχολιάζοντας την επικαιρότητα,αλλά
και τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος που κατά τη γνώμη του έχει πάρει στραβό δρόμο,ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης δηλώνει δικαιωμένος από τις εξελίξεις. Δεν εξαιρεί κανέναν από την κριτική του·ούτε τους πολιτικούς
ούτε τους δημοσιογράφους ούτε τους επικοινωνιολόγους.Δεν εξαιρεί ούτε την ηγεσία του κόμματός του,στην οποία χρεώνει στρατηγικά λάθη,αλλά και «παρεΐστικη» λογική που δεν ανέχεται την αντίθετη άποψη.
- Γιατί έχετε σιγήσει επί έξι μήνες,κύριεΠολύδωρα;Για να μη...
δώσετε την ευκαιρία σε κάποιους της παράταξής σας να σας αποκαλέσουν και πάλι αντάρτη; «Ισως και γι΄ αυτό... Παρεμβαίνω σήμερα για να στηρίξω την κυβέρνησή μου- εάν το χρειάζεται- και την παράταξή μου, η οποία μάλλον το χρειάζεται. Μα προπαντός για να υπηρετήσω την πατρίδα μας και την κοινωνία μας ολόκληρη, εκφράζοντας τη γνώμη μου αυτές τις κρίσισμες ώρες. Το πολίτευμά μας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αυτό το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια βάλλεται πανταχόθεν, συστηματικά και με ιδιαίτερη ένταση και σφοδρότητα».
- Από ποιον βάλλεται; «Από τους “ιδεολόγους αντισυστημικούς”. Βάλλεται και από τους μη έχοντες συνείδηση των πραττομένων, εκούσιους ή ακούσιους, ένδολους ή άδολους “συνηγόρους” των αντισυστημικών, αντιεξουσιαστών ή αναρχικών. Και αυτοί οι παράξενοι και αυτόκλητοι “συνήγοροι” καλύπτουν όλο το κοινωνικοπολιτικό φάσμααπό τη νοικοκυρούλα της γειτονιάς μέχρι τη μοντέλα της γκλαμουριάς, από τον ιερωμένο της χρηστοήθειας μέχρι τον αντιρρησία συνειδήσεως, και από τον θαμώνα του ταμείου ανεργίας μέχρι τον χρηματιστή της “φούσκας”, όλο το φάσμα. Για παράδειγμα, κανένας γονιός, δάσκαλος, συγγενής ή φίλος, πολιτικός ή άλλος διαμορφωτής της κοινής γνώμης, δεν συμβουλεύει, δεν διαπαιδαγωγεί, δεν κάνει παρατήρηση, δεν μαλώνει τα παιδιά όταν ατακτούν. Ολοι προσποιούνται ότι τα κατανοούν, τα δικαιολογούν και έτσι τα προτρέπουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αθελά τους τα εκμαυλίζουν. Και ύστερα, την ώρα που βλέπουν πως τα έχουν χάσει, “πέφτουν όλοι από τα σύννεφα”!».
- Με μπερδεύετε...Ποιοι φταίνε που ορισμένα παιδιά γίνονται κουκουλοφόροι;
«Δεν πρόκειται για αυτοματισμούς. Πρόκειται για εκμετάλλευση της κοινωνικής αποσύνθεσης. Αλλά ας μιλήσουμε επί των δεδομένων. Τον τόνο δίνουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει τέτοια και τόσο εκτεταμένη και ευρεία συμμαχία κατά του συστήματος. Πώς είναι δυνατόν να αντέξει ανυποστήρικτο, έκθετο και πεντάρφανο; Ουδείς, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια άρθρωσε λόγο- το αντίθετο μάλιστα- για την αξία του δικομματισμού και την αρετή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Ουδείς μίλησε ποτέ για το ολέθριο κακό της ακυβερνησίας. Ολα αφέθηκαν στην τύχη τους. Ή μάλλον στα χέρια των σπεκουλαδόρων της πολιτικής. Οι πολιτικοί (κάποιοι και όχι όλοι), υπουργοί με φοβισμένο πάντα ύφος και βουλευτές, αρέσκονται να το παίζουν σαν τον “Ξανθόπουλο” της τηλεοπτικής διαφήμισης ο οποίος αγωνίζεται “για τη φουκαριάρα” τη μανούλα του. Αλλοτε- πάντα φοβισμένοι- γονατίζουν μπροστά στους οικοδεσπότες των τηλεοπτικών σόου· δουλικοί, ευγενείς και τέλεια παραδομένοι. Ετσι φαίνεται ποιος είναι το αφεντικό στον δημόσιο βίο, στην πολιτική και, τέλος, στο σύστημα». - Φταίνε λοιπόν οι πολιτικοί και τα κανάλια...
«Στον επιμερισμό τους βέβαια. Οι πολιτικοί οι οποίοι πήραν αποστάσεις κατά παρασάγγας από τη συγγενή ή συνώνυμη λέξη του ηγέτη, του ταγού ο οποίος μπορεί να εμπνεύσει και να οδηγήσει τον λαό, κυρίως όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Επέλεξαν τον ρόλο του “καριερίστα” και συχνά επιλέγουν να συγκαταγγέλλουν το σύστημα, μη συνειδητοποιούντες ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο οι ίδιοι κάθονται. Και τα κανάλια, των οποίων το μοτίβο είναι- ακούσια οπωσδήποτε- αναρχικό, αντιεξουσιαστικό, μηδενιστικό. Τα σχόλια καταλήγουν πάντα στο “βαθυστόχαστο” συμπέρασμα ότι εάν και όταν οι άνθρωποι ευτυχούν, χωρίς προβλήματα και χωρίς ανάγκες, τότε δεν θα θυμώνουν, δεν θα εξεγείρονται, δεν θα σπάνε. Τότε η πολιτική βία, αυτομάτως, θα έχει εκμηδενιστεί.
Θα έχει επικρατήσει “ειρήνη του σύμπαντος κόσμου” και οι πολίτες, οι ιθαγενείς και οι νεοείσακτοι μετανάστες, “απρόσκλητοι, πλην μόνιμοι επισκέπτες”, θα χορεύουν ασταμάτητα στις πλατείες!
Αυτά είναι κρεσέντο αφέλειας ή γκροτέσκα πολιτική αγκιτάτσια, κατά τη μαρξιστική ορολογία».
- Οταν λέτε οι πολιτικοί εννοείτε τους υπουργούς ή και τους βουλευτές;
«Ασφαλώς. “Σάκος του μποξ” έγιναν κατ΄ εξοχήν οι βουλευτές, συλλήβδην. Οι δήθεν αξιολογικές κρίσεις των αλαζονικών και κηνσορικών τηλεπαρουσιαστών και των μπλόγκερ δίνουν και παίρνουν. Οι ονειδισμοί, οι λοιδορίες, οι εξευτελισμοί, οι προπηλακισμοί, οι συκοφαντίες, οι δυσφημίσεις, οι ανοιχτές ύβρεις και οι απειλές εναντίον των βουλευτών, της Βουλής και των κομμάτων είναι στην ημερήσια διάταξη. Αλίμονο σ΄ εκείνον - και στην οικογένειά του- ο οποίος θα μπει στο στόχαστρο των “εκτελεστών” ή των “καλοπροαίρετων” “κριτών του Ισραήλ”. Αυτό δεν είναι δημόσιος λόγος. Είναι παράνομα στοιχήματα κυνομαχιών κάπου σε κάποια καταγώγια στη Νοτιοανατολική Ασία και όχι δημοκρατικός διάλογος και επικοινωνία σε ευρωπαϊκή χώρα. Οι περισσότεροι από το λιβελογραφούμενο πολιτικό προσωπικό, φοβισμένοι, υποτάσσονται αμαχητί. Οσο δεν είναι οι ίδιοι στο στόχαστρο ζουν με την ανόητη όσο και χαιρέκακη ψευδαίσθηση ότι η κατακρεούργηση του διπλανού τους δεν τους αφορά. Μέχρι να έρθει η σειρά τους. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους και του κοινοβουλευτισμού το πνεύμα του δημόσιου κανιβαλισμού δεν ήταν τόσο διαδεδομένο και τόσο κυρίαρχο. Και όλα υπό τη μεταμφίεσή τους σε δήθεν ελευθεροτυπία, σε δήθεν κριτική, σε δήθεν σάτιρα. Η επικοινωνία απορρόφησε την πολιτική ουσία. Για την ακρίβεια, η πολιτική παρεδόθη στην επικοινωνία».
- Ε,μη μου λέτε ότι για όλα φταίνε τα κανάλια και τα ΜΜΕ. Δεν υπάρχει έξαρση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα;
«Τα κανάλια ευθύνονται για την “αμπελοφιλοσοφική” προβολή και την “ηθική κάλυψη” του εγκλήματος. Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα τού σήμερα δεν είναι στενά νομικό ζήτημα. Το μισό Σύνταγμα και ο μισός Ποινικός Κώδικας έχουν άλλωστε τεθεί σε αχρησία. Το πρόβλημα δεν είναι καν αστυνομικό. Είναι καθαρά πολιτικό. Και αυτό επιβεβαιώνεται από τα πράγματα αν δει κάποιος ότι ο συνολικός όγκος της “εγκληματικότητας” καλύπτεται κατά τα 9/10 από εγκληματολογικά στοιχεία και υλικά ξένα προς το λεγόμενο συμβατικό ή κοινό έγκλημα. Αυτά είναι η πολιτική βία και η λαθρομετανάστευση, με τα αίτιά τους και τα αποτελέσματά τους. Ούτε το όνομα “πολιτική βία” δεν τολμούν, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αρθρώσουν οι διάφοροι αναλυτές- αρμόδιοι και αναρμόδιοι. Και ας δηλώνουν οι ίδιοι οι δράστες, απροσχημάτιστα και με περισσή προκλητικότητα, ότι κάνουν “αντάρτικο πόλεως” και ασκούν “πολιτική βία”».
- Τώρα καλείται όμως η Σκότλαντ Γιαρντ...
«Οσες αναδιαρθρώσεις κι αν επιχειρηθούν, όσα μέτρα κι αν ληφθούν - που είναι αναγκαία και προς τη σωστή κατεύθυνση, οπωσδήποτε- όσες Σκότλαντ Γιαρντ κι αν έρθουν, όλα κινδυνεύουν να πέσουν στο κενό, αφού δεν έχουν δοθεί απαντήσεις στο στοιχειώδες: Πώς θα αντιμετωπιστεί η ωμή και διαρκώς κλιμακούμενη πολιτική βία; Νομιμοποιείται; Συγχωρείται; Υιοθετείται; Καλύπτεται; Προβάλλεται; Διαφημίζεται; Συνυπάρχει με τον κοινοβουλευτισμό; Σε ποιο βαθμό; Μήπως μόνον στον βαθμό του λιθοβολισμού και του εμπτυσμού και της ρίψεως των μολότοφ κατά των ΜΑΤ και όχι στο σπάσιμο και στο κάψιμο βιτρινών και αυτοκινήτων στο Κολωνάκι; Και πόση είναι η απόσταση που χωρίζει αυτά από τα Καλάσνικοφ, ή από τα Σκόρπιον, ή από την αμμωνιοδυναμίτιδα; Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι οι αστυνομικοί προβάλλονταιανυποστήρικτοι- ως περίπου οι παράνομοι και από την άλλη οι βιαιοπραγούντες περίπου ως νόμιμοι!».
- Νιώθετε δικαιωμένος από τις εξελίξεις; «Δεν έχει καμιά σημασία αυτό. Μιλούν άλλωστε τα πράγματα από μόνα τους. Σημασία έχει να βρεθεί λύση. Και μεγάλη προϋπόθεση- ο όρος υπάρξεως λύσεως- είναι η πολιτική συναίνεση στην αντιμετώπιση της πολιτικής βίας. Να συνεννοηθούμε, να συναποφασίσουμε. Να καταδικαστεί από όλους, κόμματα και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, το φαινόμενο. Να απομονωθούν ηθικά και πολιτικά. Είχα δει εγώ τότε, προ τριετίας, αυτό που βλέπουν τώρα όλοι. Μα είναι πολύ αργά πια. Η “τσαγιέρα έγινε τρένο”, που λέει και το ανέκδοτο».
- Παρατηρώ ότι αφήνετε εκτός των πυρών σας τον κ. Γ. Καρατζαφέρη...
«Με απροθυμία μπαίνω σε αυτή τη συζήτηση. Γιατί το θεωρώ αποπροσανατολισμό ο οποίος εξυπηρετεί μικρούς, για να μην πω ταπεινούς, ιδιοτελείς σχεδιασμούς κάποιων. Θυμίζω ότι ο κ. Καρατζαφέρης είναι καθαρό δημιούργημα των ηγεσιών της ΝΔ. Και δεν επεκτείνομαι επ΄ αυτού. Ομως ερωτώ: Οι γεμάτες σαφήνεια(!) θεωρίες περί “μεσαίου χώρου” σημαίνουν ταυτοχρόνως και την αποβολή, τη βίαιη έξωση όλων των Δεξιών από τη ΝΔ; Καθαρότητες και πολιτικοί πουριτανισμοί σε δημοκρατικά και πολυσυλλεκτικά κόμματα δεν ισχύουν. Αυτό είναι παλαιό, παμπάλαιο πολιτικό δόγμα».
- Στη ΝΔυπάρχει πολυφωνία;Γιατί ακούω όλο και περισσότερους συναδέλφους σας να υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει.
«Δεν είναι σε καμιά περίπτωση γνώμη η επίδειξη τυφλής υπακοής και νομιμοφροσύνης προς τον αρχηγό. Και όσοι αυτό “εμπορεύονται” θέτουν σε αμφισβήτηση άλλα, πιο σημαντικά προσόντα τους- αν τα διαθέτουν. Οι αρχηγοί όταν ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές δεν ωφελούνται, αντιθέτως ζημιώνονται. Δεν είναι αρχηγοί ομάδας. Είναι αρχηγοί του όλου. Και από την πολιορκία εκείνων οι οποίοι υποδηλώνουν δεξιά και αριστερά, προς ίδιον όφελος, ότι είναι “κολλητοί” του προέδρου ή “κολλητοί των κολλητών” δεν ωφελήθηκε ποτέ κανένας αρχηγός και κανένα κόμμα. Από τον κακό κομματισμό υπάρχει κάτι χειρότερο: ο “παρεϊσμός”. Και μάλιστα των “άκαπνων μυαλοπωλών”»
BHMA.
Tου Αλεξη Παπαχελα
