Θα ξεκινήσουμε με μια αφοριστική δήλωση. Θα ισχυριστούμε ότι το μεγαλειώδες και πρωτόγνωρο «κίνημα των Τεμπών» δεν μπορεί και δεν πρόκειται να «εκφραστεί» από το υπάρχον, για πολλούς, γερασμένο και ξεπερασμένο κομματικό σύστημα. Και αυτό όχι γιατί υπάρχει «κενό εκπροσώπησης» αλλά γιατί το συγκεκριμένο κίνημα παρεμβαίνει μόνο μέσω της ύπαρξής του... Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη στιγμή παρουσίας του, κάπου αλλού, σε κάποιο άλλο επίπεδο, μέσω μεταφοράς και συμπερίληψής του σε κάποιον άλλο πολιτικό αναβαθμό.
Θα ισχυριστούμε επίσης κάτι που επεξηγεί, κάπως, τον πρώτο ισχυρισμό μας και που είναι το εξής: τμήμα του ελληνικού κομματικού συστήματος, κυρίως του αριστερού φάσματος, μπορεί να ανασυντεθεί, όχι απαντώντας στο τι «θέλει» το κίνημα των Τεμπών αλλά λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τη φυσιογνωμία και το «είναι» του «κινήματος των Τεμπών».
Γιατί το «κίνημα των Τεμπών» δεν ζητάει κάτι από τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά από το Κοινοβούλιο το ίδιο. Είναι ενάντια στην επιδεικνυόμενη πολιτική μηδαμινότητα ενός κορυφαίου αστικού θεσμού που χρησιμοποιεί τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες για να προστατεύει τα μέλη μιας κυβέρνησης και πιθανά τον πρωθυπουργό τον ίδιο από τις κρίσεις της δικαστικής εξουσίας.
Αυτή η εναντίωση δεν είναι απλή επίκληση της δικαιοσύνης. Αν ήταν αυτό, δεν θα βλέπαμε και δεν θα συμμετείχαμε σε αυτό το πρωτόγνωρο που είδαμε να γίνεται στις 26 Ιανουαρίου και στις 28 Φεβρουαρίου, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας...
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου