Το επιχείρημα του Μητσοτάκη ότι ο Τριαντόπουλος αρνείται την προνομιακή μεταχείριση που εξασφαλίζει το άρθρο 86 στους υπουργούς και ζητά να ελεγχθεί απευθείας από το Δικαστικό Συμβούλιο, θα είχε αντίκρισμα αν... ο κόσμος εμπιστευόταν τη δικαιοσύνη.
Ωστόσο, όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες, σε συντριπτικά, μάλιστα, ποσοστά, όχι μόνο δεν πιστεύουν ότι η δικαστική εξουσία δουλεύει για να διαλευκάνει την υπόθεση των Τεμπών, αλλά, τουναντίον, διαπλέκεται με την κυβέρνηση για να τη συγκαλύψουν από κοινού.
Ο Μητσοτάκης, πιστός στο δόγμα «με ενδιαφέρει η επικοινωνία, όχι η ουσία», κλείνει, πριν καν ξεκινήσει, την Προανακριτική. Ελπίζει ότι έτσι θα γλιτώσει την παρατεταμένη συζήτηση στη Βουλή, το σόου της Ζωής, την πιθανότητα να κληθεί ακόμα και ο ίδιος να καταθέσει.
Με τι κόστος όμως; Ενισχύει περαιτέρω την παγιωμένη αντίληψη ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να κουκουλώσει την υπόθεση και να προστατέψει τα στελέχη της.
Κερδίζει μια μάχη αυξάνοντας τις πιθανότητες να χάσει τον πόλεμο.
Είναι προφανές ότι το Μαξίμου έχει χάσει την μπάλα. Η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, έκανε σμπαράλια τη στρατηγική του και πλέον πορεύεται σχεδόν αποκλειστικά με επικοινωνιακούς και θεσμικούς τακτικισμούς.
Το πρόβλημα, όμως, για τον Μητσοτάκη είναι ότι πλέον δεν ελέγχει το αφήγημα, οι πολίτες δεν πιστεύουν τίποτα από όσα λέει και κάθε κίνησή του επιτείνει τη δυσπιστία τους προς το πρόσωπό του.
Εν τέλει, η κυβέρνηση έπεσε θύμα των ίδιων των όπλων της: η επικοινωνιακή υπεροπλία είναι αποτελεσματική όταν ο κόσμος σου αναγνωρίζει το προνόμιο της αμφιβολίας και είναι πρόθυμος, τουλάχιστον, να σε ακούσει.
Αν, με τις ενέργειες και τις παραλείψεις σου, έχεις απωλέσει την εμπιστοσύνη του, τότε ακόμα και αλήθεια να πεις, θα την αντιμετωπίσει ως μια στιγμή του γενικευμένου ψεύδους σου.
Αν ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς, λόγω των πράξεων και των παραλείψεών τους, τότε ο έλεγχός τους από την κυβέρνηση δεν της εξασφαλίζει ασυλία, αντιθέτως, ενισχύει την υποψία ότι σάπιοι δεν είναι μόνο οι παρόντες ένοικοι του Μαξίμου, αλλά όλο το "μαγαζί".
Τον αντισυστημισμό δεν τον δημιουργούν τα τρολς του διαδικτύου και τα ρωσικά bots, αλλά η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη που δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους.
Όσοι, επομένως, ανησυχούν για συστημικές απειλές να μην τις ψάχνουν στις λαϊκές συγκεντρώσεις, αλλά στον ηγέτη τους που είναι πρόθυμος να θυσιάσει όλο το σύστημα προκειμένου να διασώσει τον εαυτό του.
Έξι χρόνια τώρα ο Μητσοτάκης πολιτεύεται με τη λουδοβίκεια αρχή “L'État, c'est moi” (το κράτος είμαι εγώ).
Το πρόβλημα με αυτή την αρχή είναι πώς όταν πέφτει ο Λουδοβίκος, καταρρέει μαζί του και το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου