Μετά την εκλογή του ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να δαπανούν για τις αμυντικές υποχρεώσεις τους 3% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από το μέχρι χτες όριο του 2%.
Και πρόσφατα, καθώς απομένουν 23 ημέρες μέχρι να αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του, οι «Financial Times» αποκάλυψαν ότι η ομάδα μετάβασης του νέου προέδρου των ΗΠΑ μετέφερε σε Ευρωπαίους αξιωματούχους το μήνυμα ότι ο νέος πλανητάρχης θα απαιτήσει την αύξηση των αμυντικών δαπανών από το 2% στο 5% (!) του ΑΕΠ...
Και ο δικός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ό,τι και να διατάξουν οι Αμερικανοί λέει ντούκου, μας ενημέρωσε: «Ξέρουμε ότι θα πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερο από 2%»! Δεν παρέλειψε μάλιστα να εκφράσει την άνευ όρων «υποστήριξη στην Ουκρανία», τονίζοντας πως «πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα είναι σε θέση ισχύος (!) όταν αποφασίσει να εισέλθει σε διαπραγμάτευση με τη Ρωσία».
Εκείνο που φαίνεται περίεργο είναι οι λόγοι που μια χώρα του ΝΑΤΟ, όπως η μικρή Ελλάδα, η οποία υποφέρει από υπερβολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, δεν απαλλάσσεται από τους συμμάχους από τις βαριές οικονομικές υποχρεώσεις για να προστατεύεται από μια άλλη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία! Και αν επιμένεις να θέτεις ερωτήματα για τα χρήματα που θα λείψουν από την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πολιτική, θα σε πουν και προδότη!
Και το ωραίο είναι ότι από το 2% στο 5% ναι μεν θα αυξηθούν οι δαπάνες των χωρών-μελών, χωρίς όμως αντίστοιχη αύξηση ποιότητας και ποσότητας στις προμήθειες των οπλικών συστημάτων! Οπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ύστερα από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία ένα βλήμα 155 χιλιοστών κόστιζε 2.000 ευρώ το 2022 και σήμερα κοστίζει 8.000 ευρώ, δηλαδή αύξηση 300%! Με λίγα λόγια θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν οι πολεμικές βιομηχανίες της Δύσης που έχουν το πάνω χέρι στο πολιτικό σύστημα.
Γκρίνιαξε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας σε πρόγευμα εργασίας με τους πρέσβεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου εγκάλεσε την ΕΕ για αντιφατική πολιτική όσον αφορά το ύψος των αμυντικών δαπανών. Παράλληλα, θέτει δημοσιονομικά όρια, όχι τόσο για να τους πείσει να χαλαρώσουν τα όρια αυτά όσο για να καταγραφεί η ακίνδυνη διαφορά του από τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό, που δεν γκρινιάζει ούτε διαφωνεί ποτέ σε τίποτα για να εξασφαλίζει όχι την προστασία της χώρας, αλλά της εξουσίας του.
Κι ενώ ο Τραμπ επιχειρεί να περιορίσει τις τεράστιες, ασήκωτες για την αμερικανική οικονομία (130% του ΑΕΠ χρέος!) δαπάνες που εκτοξεύτηκαν από το «κόμμα του πολέμου» το οποίο υπηρέτησε και υπηρετεί μέχρι την τελευταία ημέρα (!) της θητείας του ο γερο-Μπάιντεν, οι Ευρωπαίοι ακόλουθοι δέχονται ασυζητητί να αναλάβουν όλα τα έξοδα, όταν οι οικονομίες των δύο ηγετικών χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, δοκιμάζονται σκληρά από την ύφεση.
Εκτός αυτού, ο Τραμπ έστειλε μηνύματα που θα έπρεπε να προκαλέσουν συναγερμό στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Τα μηνύματα είναι δυσοίωνα για την Ευρώπη και ειδικά για τη βιομηχανική ισχύ της Γερμανίας, η οποία με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία εμβάθυνε την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ και βυθίστηκε σε έναν βάλτο στασιμότητας, μειωμένης ανταγωνιστικότητας, χαμηλής παραγωγικότητας και έλλειψης τεχνολογικής καινοτομίας.
Η μόνη χώρα που δεν λαμβάνει καθόλου μηνύματα είναι η δική μας. Εχουμε μια κυβέρνηση τόσο δουλική που, αμέσως μετά την ανατροπή του Ασαντ από τους υποστηριζόμενους από την Τουρκία τζιχαντιστές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «η Ελλάδα χαιρετίζει την πτώση του καθεστώτος Ασαντ και ελπίζει να διασφαλιστεί άμεσα η ειρήνη στη Συρία και να αναδειχθεί δημοκρατική (!) κυβέρνηση».
Ουδεμία ανησυχία για τις συνέπειες της ύφεσης και στην ελληνική οικονομία. Κανένας φόβος μπας και στην Ουκρανία μέχρι να παραδώσει την εξουσία ο Μπάιντεν ξεφύγει το πράγμα, με τον υπάκουο Ζελένσκι να εγκρίνει στην απελπισία του διαταγές των ΗΠΑ για τυφλά πυραυλικά χτυπήματα τώρα και στο βάθος της Ρωσίας, στην πόλη Καζάν που απέχει 1.400 χιλιόμετρα από το Κίεβο!
Εκείνο που φαίνεται περίεργο είναι οι λόγοι που μια χώρα του ΝΑΤΟ, όπως η μικρή Ελλάδα, η οποία υποφέρει από υπερβολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, δεν απαλλάσσεται από τους συμμάχους από τις βαριές οικονομικές υποχρεώσεις για να προστατεύεται από μια άλλη χώρα -μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία...
Δημήτρης Χρήστου - Documento
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου