Ο Τσίπρας και το Λαϊκό Μέτωπο...

Το θέμα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων βάζει στη δημόσια συζήτηση ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Με κάθε ευκαιρία. Εκανε την αρχή λίγο μετά την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στις επαφές του στην Ιταλία και τη Γαλλία... Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη υπόθεση προκαλώντας συζητήσεις στο εσωτερικό του κόμματός του (οι περισσότερες θετικές), που τότε διοικούσε ο Στέφανος Κασσελάκης, και συνεχίζει να το κάνει με τις παρεμβάσεις του είτε στις εκδηλώσεις που οργανώνει το Ινστιτούτο του είτε σε διάφορα βήματα όπου καλείται (με μεγάλη συχνότητα) να καταθέσει τις απόψεις του. Μιλάει για την ανάγκη συνεννόησης των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, πιστεύοντας ότι η πολιτική ενότητα μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεμονία της συντηρητικής παράταξης και να αποκρούσει την επέλαση της Ακρας Δεξιάς.

Στο ίδιο μήκος κύματος, και μάλιστα με φλογερό ζήλο, κινούνται πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαφωνεί ο νέος πρόεδρός του Σωκράτης Φάμελλος, αλλά προς το παρόν έχει άλλα στο κεφάλι του, η ηγεσία της Νέας Αριστεράς, η οποία με τις πρωτοβουλίες που παίρνει πιέζει τα συγγενή κόμματα να περάσουν από τον ριζοσπαστισμό της γνώμης στον ριζοσπαστισμό της δράσης, αλλά στο ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει μια στάση αναμονής, δεν αδιαφορούν, μιλούν για ενότητα της δημοκρατικής παράταξης χωρίς όμως να μπαίνουν σε λεπτομέρειες και να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις.

Στο συνέδριο που οργάνωσε το «Βήμα» ο κ. Τσίπρας άσκησε κριτική στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη για την εικόνα συναίνεσης που βγήκε από τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (πήρε απάντηση του τύπου «εσύ δεν δικαιούσαι διά να ομιλείς»), ωστόσο στάθηκε στην καθαρή τοποθέτηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το ζήτημα του μεγάλου συνασπισμού. Είπε ο κ. Τσίπρας: «Αρα, από τη στιγμή που και ο Νίκος Ανδρουλάκης απορρίπτει μια συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, η μοναδική διέξοδος είναι η συνεργασία του προοδευτικού χώρου για την οποία θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση άμεση». Πόσο άμεση; Εδώ και τώρα προφανώς, κατά τον κ. Τσίπρα, πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία προσέγγισης γιατί δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Θα υπάρξουν ηγεμονισμοί, καχυποψία, δίκες προθέσεων, απαιτήσεις για αποκλεισμούς και θα χρειαστεί χρόνος και καλή διάθεση για να ξεπεραστούν.

Με ποια μορφή; Σαν κι αυτή του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία; Πριν από λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας είχε μιλήσει με θετικά λόγια για το γαλλικό Λαϊκό Μέτωπο και εμμέσως πλην σαφώς το είχε δείξει ως παράδειγμα και για την Ελλάδα. Φαίνεται πως έχει μετακινηθεί. Οταν ρωτήθηκε αν προτείνει να γίνει στην Ελλάδα κάτι ανάλογο μ’ αυτό που έχει γίνει στη Γαλλία απάντησε: «Οχι ένα Λαϊκό Μέτωπο, αλλά ένα εναλλακτικό πρόγραμμα στα μεγάλα θέματα που βασανίζουν τη χώρα». Γιατί άραγε το Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας δεν είναι για τον κ. Τσίπρα ένα ελκυστικό μοντέλο και για τις προοδευτικές δυνάμεις της Ελλάδας; Γιατί δεν το θεωρεί και τόσο συμπαγές; Γιατί δεν προηγήθηκε διάλογος επί της ουσίας της πολιτικής και ήταν μια απόφαση εν θερμώ, που είχε στόχο να αποτρέψει τη συμπόρευση του επιθετικού λεπενισμού με τον ξεδοντιασμένο μακρονισμό; Γιατί εκτιμά ότι δεν θα αντέξει στον χρόνο επειδή τα κόμματα που το αποτελούν έχουν πολλές διαφορές και οι ηγεσίες τους δυσκολεύονται να βρουν κοινό βηματισμό; Γιατί φοβάται ότι θα ξυπνήσουν τα αντικομμουνιστικά ανακλαστικά της ελληνικής Δεξιάς, όλων των εκδοχών της, και θα έχουμε ως απάντηση ένα δικό της μέτωπο; Και το άλλο ερώτημα που παραμένει εκκρεμές είναι πώς βλέπει ο κ. Τσίπρας τον δικό του ρόλο. Υποστηρικτικό σίγουρα. Πρωταγωνιστικό; Θα κριθεί από τις περιστάσεις. Το είπε διά της πλαγίας: «Η επικαιρότητα σε κυνηγάει όταν υπάρχει κάποιο έλλειμμα από τους παρόντες ενεργά δρώντες».

Τάσος Παππάς

efsyn.gr