«Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου» στην ΕΕ...

Ποιοι πασχίζουν να κερδίσουν την προσοχή του Τραμπ...

Ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο από τις αρχές του 2025, όντας και επίσημα ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ με περισσότερους από 270 εκλέκτορες, όσους δηλαδή χρειαζόταν για να κερδίσει.

Η νίκη Τραμπ στην Αμερική αναμένεται ότι θα δώσει νέα ώθηση και στις λαϊκίστικες δυνάμεις στην Ευρώπη, προκαλώντας ενδεχομένως ακόμη και τεκτονικές αλλαγές στη Γηραιά Ήπειρο, όπου εδώ και μήνες δοκιμάζεται από την ακροδεξιά επέλαση σε πολλά κράτη...

Ορισμένοι ηγέτες των «27» προετοιμάζονταν εδώ και καιρό να αποτελέσουν τη «γέφυρα» μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης σε περίπτωση επανεκλογής του Ρεπουμπλικάνου, σύμφωνα με το Balkan Insight.

Ο Βίκτορ Όρμπαν για παράδειγμα, ως ένθερμος υποστηρικτής του Τραμπ, είναι σε θέση να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. «Θα ανοίξουμε πολλά μπουκάλια σαμπάνιας αν επιστρέψει ο Τραμπ», είχε υποσχεθεί ο Ούγγρος πρωθυπουργός, που ήταν από τους πρώτους που του έδωσε συγχαρητήρια, μαζί με τον πρόεδρο της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο και τον ακροδεξιό νικητή των εκλογών στην Ολλανδία, Γκέερτ Βίλντερς.

Αλλά εκτός από τον Όρμπαν, κι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι πιθανό να «δώσουν αγώνα για την προσοχή του Τραμπ», εκτιμά ο Ζόλταν Κισέλλι, διευθυντής πολιτικών αναλύσεων στο Szazadveg, ένα think tank με έδρα τη Βουδαπέστη.

Η μεγαλύτερη ανταγωνίστρια του Όρμπαν για την προσοχή του Τραμπ πιστεύεται ότι είναι η Τζόρτζια Μελόνι.

Όπως αναφέρουν οι Financial Times, η Ιταλίδα πρωθυπουργός έκανε συχνά επαίνους για τις πολιτικές του Ρεπουμπλικάνου να υπερασπιστεί τα σύνορα της Αμερικής κατά την προεδρία του, υποσχόμενη να φέρει τη «συνταγή» του στην Ιταλία.

Παράλληλα, έχει εκφράσει έντονα τον θαυμασμό της στο πρόσωπο του Έλον Μασκ, στενό συνεργάτη του Τραμπ, αποκαλώντας τον «πολύτιμη ιδιοφυΐα».

Η Μελόνι διαθέτει μάλιστα και ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του Όρμπαν: δεν είναι μόνο ηγέτιδα μιας χώρας περίπου 60 εκατομμυρίων που ανήκει στη G7, αλλά αποτελεί μία από τις μεγάλες φωνές στις Βρυξέλλες, όπου ο Ούγγρος πρωθυπουργός έχει γίνει παρίας.

Ένας άλλος εν δυνάμει Ευρωπαίος εταίρος του Τραμπ θα μπορούσε να είναι ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα, παρά το γεγονός ότι διανύει το τελευταίο εξάμηνο της δεύτερης θητείας του.

Η Πολωνία ξοδεύει περισσότερο από το 4% του ΑΕΠ της στον στρατό και οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής των πολωνικών στρατιωτικών εξοπλισμών. Οι δύο χώρες συνεργάζονται και στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, καθώς η πολωνική κυβέρνηση έχει υπογράψει συμφωνία με την αμερικανική εταιρεία Westinghouse.

Η Πολωνία έχει αναφερθεί μάλιστα από τον Ντόναλντ Τραμπ ως «θετικό παράδειγμα στο πλαίσιο των αμυντικών δαπανών και της δέσμευσης για κοινή ασφάλεια». Ωστόσο, η Βαρσοβία δεν υποστήριξε ανοιχτά κανέναν υποψήφιο στις αμερικανικές εκλογές.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο μεγαλύτερος φόβος της Πολωνίας είναι ότι ο Τραμπ θα αποσύρει τη στρατιωτική υποστήριξη από το Κίεβο (ή ακόμη και από το ΝΑΤΟ), κάτι που θα οδηγούσε σε μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία.

Δεδομένου αυτού, η θέση της Πολωνίας υπέρ της διατήρησης της σθεναρής υποστήριξης προς την Ουκρανία, την οποία συμμερίζεται η Ιταλία, καθιστά την προσέγγιση του Όρμπαν (ο οποίος είναι αντίθετος στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία) πιο ευθυγραμμισμένη με αυτή του Τραμπ.

Ο εφιάλτης επιστρέφει σε μια διχασμένη Ευρώπη

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει ήδη επιβιώσει από μία προεδρία Τραμπ, αλλά αυτή τη φορά η ενότητα απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό και το μπλοκ έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από σοβαρές πολιτικές προκλήσεις.

Στη Γερμανία, ο Όλαφ Σολτς, μετά βίας κρατά τον συνασπισμό του ενωμένο, την ώρα που η οι νεοναζί έχουν επιστρέψει δυναμικά σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Στη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν έχει περιοριστεί από την ακροδεξιά, η οποία περιμένει καρτερικά την «πρόωρη συνταξιοδότηση» του.

Στην Ιταλία, η Τζόρτζια Μελόνι «τεντώνει το σκοινί» στο μεταναστευτικό και η σύγκρουση μεταξύ πολιτικής και δικαστικής εξουσίας κλιμακώνεται, μετά και την απόφαση της ακροδεξιάς πρωθυπουργού να προχωρήσει στην μετεγκατάσταση των «παράτυπων μεταναστών» στην Αλβανία, παρά την άρνηση του δικαστηρίου της Ρώμης να την επικυρώσει.

documentonews.gr