Το δράμα της διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ...

Για όσους πιστεύουν ότι σήμερα ξεκινάει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ας το ξανασκεφτούν. Σήμερα ξεκινάει ή συντελείται το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε.

Ένα ωραίο ταξίδι, που άρχισε από το 3% κι έφτασε στο 35% στα καλύτερά του, επιστρέφει με πάταγο, οδύνη, πόνο, αλλά και μέσα στον περίγελο της κοινωνίας στο αρχικά 3% – στην καλύτερη περίπτωση...

Όλα δείχνουν ότι αυτό το συνέδριο, μόνο συνέδριο δεν θα είναι.

Kανείς πλην της στενής ομάδας της Κουμουνδούρου δεν γνωρίζει, πόσοι και ποιοι είναι οι σύνεδροι.

Ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης – το οποίο πληρώνει ο ελληνικός λαός με 4 εκατομμύρια το χρόνο για να επιτελεί ένα έργο – συμπεριφέρεται σαν κάστα, με αδιαφάνεια και κόντρα στις απαιτήσεις της κοινωνίας.

Όπως καταλαβαίνει κάθε νουνεχής άνθρωπος, που παρακολουθεί όλο το δράμα, η αναπόφευκτη διάσπαση είναι το λιγότερο.

Τα χειρότερα της διάσπασης είναι δύο πράγματα:

· Πρώτον, το στίγμα που θα μείνει για πάντα στη σημερινή «παρέα» που έχει τη διεύθυνση του κόμματος και οργανώνει αυτή τη ρήξη με πλήρη συναίσθηση των επιπτώσεων. Αυτή χρεώνεται όχι απλά μία διάσπαση, αλλά τη χειρότερη αντιδημοκρατική συμπεριφορά που έχει επιδειχθεί ποτέ σε αριστερό κόμμα.

· Και δεύτερον, ότι με αυτή την εικόνα αντιδημοκρατικότητας που εκπέμπει το κόμμα το οποίο έχει κυβερνήσει και είναι αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενισχύεται η αποστροφή στην πολιτική, η αντισυστημική ψήφος και η άνοδος της ακροδεξιάς.

Ό,τι και να γίνει με το συνέδριο αυτό καθαυτό, το ρήγμα στην μέχρι πρότινος ηγεμονεύουσα δύναμη στην κεντροαριστερά είναι ανεπανόρθωτο.

Όσοι νομίζουν ότι ο… «προοδευτικός χώρος» μπορεί να ανασυντεθεί, ανασυνταχθεί, ενοποιηθεί ποτέ μετά από αυτή τη διάσπαση, ώστε να βάλει στόχο να εμφανιστεί ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στη χώρα, πλανάται πλάνην οικτρά.

Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ. Πιθανόν λίγα, αλλά ίσως και πολλά. Αλλά ο Μητσοτάκης έχει σε κάθε περίπτωση έναν πονοκέφαλο λιγότερο. Και την ευχέρεια να συνεχίσει να εμφανίζεται ως πόλος σταθερότητας και σοβαρότητας στη χώρα.

Και πρέπει να ευχαριστεί τους «87» και όλους τους παράγοντες, που ανίκανοι να νικήσουν στον Κασσελάκη στην βάση και στις κάλπες, οργάνωσαν αυτή τη φθηνή παρωδία…

Είναι λίγο παράδοξο πάντως ότι για χάρη του Σπίρτζη, της Σβίγκου, του Φλαπουράρη και άλλων ανάλογης «εμβέλειας» πολιτικούς να διαλύεται ένας ολόκληρος χώρος...

Κάλχας - Ποντίκι