«Όταν υπάρχει ανάπτυξη πρέπει να παίρνει μέρισμα και ο κόσμος της εργασίας...»

Τη θέση του ΠΑΣΟΚ δίπλα στον εργατικό κόσμο τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Κώστας Τσουκαλάς, με αφορμή την 24ωρη γενική απεργία στη χώρα.

Μιλώντας στην εκπομπή “Ώρα MEGA”, ο κ. Τσουκαλάς τόνισε πως «συμμετέχουμε σήμερα στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με το σύνθημα “Με τον κόσμο της εργασίας για μία δίκαιη κοινωνία”. Είναι η ώρα να εκφραστεί ο κόσμος της εργασίας και να μιλήσουμε για τα μεγάλα θέματα...

που είναι η ακρίβεια που καταπίνει το εισόδημα των μισθωτών και το μεγάλο θέμα της στέγασης.

Το στεγαστικό ζήτημα μάλιστα είναι ένα άπιαστο όνειρο για έναν νέο εργαζόμενο στην Ελλάδα και δη στα αστικά κέντρα με 50% αύξηση των ενοικίων τα τελευταία πέντε χρόνια και έχουν μειωθεί 20% τα διαθέσιμα ακίνητα.

Και βέβαια το πολύ μεγάλο θέμα των ονομαστικών μισθών, με την Ελλάδα να είναι σύμφωνα με τη Eurostat τρίτη από το τέλος σε ρυθμό αύξησης μισθών. Είναι περίπου 37.500 ευρώ ο πρώτος μέσος ευρωπαϊκός μισθός. Ήταν 35.500 ευρώ το 2022, αυξήθηκε κατά 6,5%. Ο ελληνικός από 16.400 ευρώ έχει πάει 17.200 ευρώ, 3,6% πάνω έως το 2023. Είμαστε περίπου στο 45% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ ξέρουμε ότι αν πάμε στο σούπερ μάρκετ, οι τιμές δεν είναι στο μισό της επόμενης Ευρώπης».

Παράλληλα, ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε πως η αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης «δεν είναι μια εύκολη διαδικασία και προφανώς δεν παραγνωρίζουμε ότι η χώρα πέρασε μία δύσκολη δεκαετία συνεχούς υποτίμησης και των μισθών και του οικονομικού κύκλου που άφησε παρενέργειες.

Τι λέμε όμως; Όταν η χώρα είναι τρίτη σε ρυθμό ανάπτυξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο με ποσοστό 2% και ταυτόχρονα είμαστε τρίτοι από το τέλος σε μισθούς και δεύτεροι από το τέλος σε αγοραστική δύναμη, αυτό δείχνει μία ανισορροπία. Καταδεικνύει ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Ότι ενώ η πίτα στην ουσία μεγαλώνει, το κομμάτι του κόσμου της εργασίας σε αυτήν μικραίνει».

Ο κ. Τσουκαλάς αναφέρθηκε και στη στάση του ΠΑΣΟΚ για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

«Είμαστε ουραγοί στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Είμαστε μόνο στο 20-25% ενώ στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι περίπου 50-60%. Υπάρχει μάλιστα Ευρωπαϊκή οδηγία που λέει να πάει στο 80%. Πώς θα στηρίξουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας; Με ευχολόγια; Βλέπουμε ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης στην ουσία να ευνοούν τους μεγάλους ομίλους που δεν θέλουν κλαδικές συμβάσεις. Πρέπει να δούμε ένα θεσμικό πλαίσιο για να διευκολυνθούν οι συλλογικές συμβάσεις.

Ενώ η αύξηση στον κατώτατο μισθό ποσοστιαία δεν είναι καθόλου αμελητέα, στον μέσο μισθό είναι απειροελάχιστη. Και αυτό γιατί δεν έχουμε κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Εμείς λέμε ότι οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να έχουν τα μαθηματικά εργαλεία, την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα, αλλά εκείνοι στο τέλος της διαδρομής μπορούν να συνεκτιμήσουν ελεύθερα και ποιες είναι οι ανάγκες της οικονομίας και των επιχειρήσεων αλλά και ποιες είναι οι ανάγκες των νοικοκυριών.

Όταν απλά πηγαίνεις και στην ουσία λες ότι μια εξίσωση θα έρθει να αντικαταστήσει εν είδει τεχνητής νοημοσύνης τους κοινωνικούς εταίρους, δεν είναι αντιληπτό το γιατί. Ποιους εξυπηρετεί;

Η ευρωπαϊκή οδηγία λέει θέλουμε επαρκείς κατώτατος μισθούς. Εμείς λέμε αν τα αφήσουμε όλα στο μαθηματικό τύπο δεν θα έχουμε επαρκείς αυξήσεις, δεν θα εξυπηρετηθεί η ουσία της οδηγίας .Είναι άλλο πράγμα ο πληθωρισμός άλλο η ακρίβεια. Όταν έχεις τον πληθωρισμό ως μονοσήμαντο πυλώνα σχηματισμού του νέου κατώτατου μισθού και όχι την ακρίβεια, δεν μπορείς να έχεις επαρκή αύξηση».

Ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή του για το ζήτημα το κατώτατου μισθού και της ανάπτυξης, ο κ. Τσουκαλάς είπε πως «εμείς δεν λέμε ότι με ένα ραβδί θα γίνουμε Δανία. Εμείς λέμε ότι όταν υπάρχει ανάπτυξη πρέπει να παίρνει μέρισμα και ο κόσμος της εργασίας. Να έχουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μια βιώσιμη ανάπτυξη, δηλαδή να κερδίζουν τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι εργαζόμενοι.

Το θέμα δεν είναι μόνο οι μισθοί. Και να πάει ο μισθός 1500 ευρώ, αν η ακρίβεια έχει πάει στον Θεό και είναι λες και παίρνω 1.000 δεν έχει νόημα.

Χρειάζεται Ενιαία Αρχή Καταναλωτή για να μπορούμε να ελέγξουμε τις τιμές, να σπάσουν τα καρτέλ ώστε να έχουμε πραγματική ανταγωνιστικότητα στα τρόφιμα και στα βασικά προϊόντα και βέβαια παρεμβάσεις στο θέμα της στέγασης με κοινωνικές κατοικίες, με ανταποδοτικά φορολογικά κίνητρα ώστε να μπορεί πράγματι να αυξηθεί η δεξαμενή των ακινήτων που μπαίνουν σε ενοικίαση, ώστε να μπορούμε να λύσουμε τα τρία μεγάλα ζητήματα: στέγαση, ακρίβεια, μισθοί»...