Κυβερνήσεις συνεργασίας. Ερχονται; Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν καθαρό αποτέλεσμα. Αλλο το «βλέπουν» οι πολίτες κυβερνήσεις συνεργασίας, άλλο το «θέλουν». Το «βλέπω» σημαίνει ότι προς τα εκεί θα πάμε γιατί ο στόχος της αυτοδυναμίας φαίνεται άπιαστος, οπότε ας προετοιμαστούμε... Το «θέλω» σημαίνει ότι πρέπει να τις προτιμήσουμε για διάφορους λόγους ένας εκ των οποίων, ίσως ο πιο βασικός, είναι η διαπίστωση ότι με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις έχουμε κυριαρχία ενός κόμματος, επί της ουσίας του αρχηγού του κόμματος και της στενής ομάδας που τον πλαισιώνει. Κυβερνούν χωρίς έλεγχο, δεν λογοδοτούν, πορεύονται με αλαζονεία, δεν υπάρχουν ισορροπίες, ασφαλιστικές δικλίδες, και διαμορφώνεται έτσι ένα μοντέλο διακυβέρνησης με χαρακτηριστικά καθεστώτος. Στην Ευρώπη σε πολλές χώρες οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι παράδοση. Είναι ο κανόνας. Εξαίρεση αποτελούν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις. Στις λίγες εξαιρέσεις η Ελλάδα.
Η Δεξιά υποστηρίζει ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις εξασφαλίζουν την πολιτική σταθερότητα. Εννοεί βεβαίως τις δικές της αυτοδύναμες κυβερνήσεις, γιατί των άλλων, δηλαδή οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, προκάλεσαν πολλά προβλήματα στον τόπο, δίχασαν την κοινωνία, εκτόξευσαν τα ελλείμματα, εξαπάτησαν τις μάζες, δαιμονοποίησαν τους πολιτικούς αντιπάλους, διέφθειραν κόσμο και κοσμάκη, καλλιέργησαν τη λογική της ήσσονος προσπάθειας, με μία λέξη ήταν κυβερνήσεις λαϊκιστικές άρα επικίνδυνες. Αλλη γνώμη έχουν οι πολίτες. O Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο πιο δημοφιλής πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, αλλά αυτό για τη Δεξιά δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Γι’ αυτήν σημασία έχει να μη μοιράζεται την εξουσία. Στο ΠΑΣΟΚ παρά το γεγονός ότι μιλούσαν για συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων, υπόσχονταν κυβερνήσεις συνεργασίας και καλούσαν τα κόμματα της Αριστεράς να συνοδοιπορήσουν, άλλοτε για να φύγει η Δεξιά από την εξουσία, άλλοτε για να μην επιστρέψει, κυβέρνησαν μόνοι τους από το 1981 μέχρι το 1989 και από το 1993 μέχρι το 2004.
Απέκλειαν και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ την περίπτωση της συγκυβέρνησης. «Με τον προαιώνιο αντίπαλο ποτέ μαζί», έλεγαν και τα δύο κόμματα. «Η μέρα εμείς, η νύχτα αυτοί», διατυμπάνιζαν. Ωστόσο συνυπήρξαν στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα παρέα με μικρότερα κόμματα και έφεραν το δεύτερο και πιο καταστροφικό μνημόνιο. Οι σχέσεις τους αρμονικές. Η Δεξιά δεν το πλήρωσε. Το ΠΑΣΟΚ το πλήρωσε και μάλιστα πανάκριβα. Είδε τον κόσμο του να φεύγει μαζικά, τα στελέχη του να το εγκαταλείπουν και λίγο έλειψε να μείνει εκτός Βουλής το 2015. Οι οπαδοί των μονοκομματικών και αυτοδύναμων κυβερνήσεων επικαλούνται την πολιτική σταθερότητα, αγαθό που δεν πρέπει, όπως λένε, να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων, αλλά ξεχνούν (σκοπίμως) ότι με αυτοδύναμες κυβερνήσεις θέριεψαν τα πελατειακά δίκτυα, με αυτοδύναμες κυβερνήσεις είχαμε χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, με αυτοδύναμη κυβέρνηση οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία, αυτοδύναμη κυβέρνηση έφερε το πρώτο μνημόνιο, με αυτοδύναμες κυβερνήσεις η πολιτική ζωή του τόπου γέμισε σκάνδαλα, με αυτοδύναμη κυβέρνηση (τη σημερινή) βλέπουμε τη δημιουργία παρακρατικών μηχανισμών (σκάνδαλο υποκλοπών), τις προσπάθειες συγκάλυψης (έγκλημα των Τεμπών), το όργιο των απευθείας αναθέσεων σε φίλους, συγγενείς και χρηματοδότες του κόμματος.
Σήμερα υπάρχουν προϋποθέσεις για αυτοδύναμη κυβέρνηση; Με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, όχι. Αν αλλάξει ο εκλογικός νόμος, αυξηθεί το μπόνους στο πρώτο κόμμα και το όριο εισόδου στη Βουλή ώστε να μείνουν εκτός πολλά κόμματα; Ναι, αλλά όχι στις επόμενες εκλογές. Στις μεθεπόμενες. Συνεπώς διπλές εκλογές; Μάλιστα. Και η πολιτική σταθερότητα για την οποία τόσο κόπτεται η Δεξιά; Λεπτομέρεια. Κι αν δεν είναι αυτή πρώτο κόμμα; Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει φουριόζο. Τα ύστερα του κόσμου. Κυβέρνηση συνεργασίας της Δεξιάς με άλλα κόμματα; Με τα πιο δεξιά όχι, λέει ο κ. Μητσοτάκης. Με το ΠΑΣΟΚ; Θα το ήθελε, αλλά στο ΠΑΣΟΚ θα κάνουν για δεύτερη φορά το ίδιο λάθος; Κυβέρνηση συνεργασίας των κομμάτων του λεγόμενου προοδευτικού τόξου εφόσον τα ποσοστά το επιτρέψουν; Καλή ερώτηση. Απάντηση με ερώτηση. Θα το προσπαθήσουν τα συγκεκριμένα κόμματα; Κι αυτή καλή ερώτηση, χωρίς απάντηση στην παρούσα φάση.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου