Δεν είσαι τόσο φτωχός όσο νομίζεις...

Η Eurostat λέει: 18,9% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι Έλληνες λένε: 68,4% νιώθουμε φτωχοί. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Mήπως τελικά είμαστε όντως υπερβολικά γκρινιάρηδες;

Άραγε τί είναι πιο πραγματικό; Το να σου λένε ότι βγάζεις πάνω από το «όριο της φτώχειας»; Ή το να ξέρεις ότι στο τέλος του μήνα δεν μένει τίποτα; Γιατί έτσι ζουν πολλοί Έλληνες σήμερα...

Ναι, ίσως να μην πέφτουν κάτω από το εισοδηματικό όριο που μετράει η Eurostat αλλά –όπως πάλι μετράει η Eurostat– η χώρα σημειώνει το υψηλότερο αρνητικό ποσοστό αποταμίευσης (-4%) στην ΕΕ, κάτι που υποδηλώνει ότι τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο αδυνατούν να αποταμιεύσουν, αλλά εξαντλούν ενεργά τους υπάρχοντες πόρους τους ή καταφεύγουν σε δανεισμό για να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες.

Η φτώχεια, είτε την πεις υποκειμενική είτε όχι, είναι βίωμα. Είναι πρόσωπα. Είναι οι γονείς που αναρωτιούνται πώς θα πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους. Είναι οι φοιτητές που δεν βλέπουν μέλλον. Είναι τα νέα ζευγάρια που σκέφτονται να κάνουν παιδιά. Είναι οι ασθενείς που σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν πάνε στον γιατρό, γιατί η κάθε επίσκεψη, το κάθε φάρμακο, το κάθε διαγνωστικό πακέτο είναι άλλο ένα βάρος που δυσκολεύονται να σηκώσουν.

«Υπερβολές. Δεν είστε τόσο φτωχοί όσο νομίζετε», θα σου πουν. Όχι. Οι εφτά στους δέκα Έλληνες που νιώθουν φτωχοί δεν είναι υπερβολικοί. Είναι κουρασμένοι, θυμωμένοι, καχύποπτοι. Ακόμα και αν οι αριθμοί δείχνουν ανάκαμψη, ξέρουν ότι η καθημερινότητά τους δεν λέει την ίδια ιστορία.

Η φτώχεια δεν είναι μόνο οικονομικός όρος. Είναι η αίσθηση ότι δουλεύεις χωρίς αποτέλεσμα. Είναι η χρόνια ανασφάλεια και επισφάλεια. Η κρίση τώρα λέγεται ακριβή στέγαση, υψηλές τιμές στα βασικά αγαθά. Και αυτός ο συνδυασμός είναι πιο σκληρός από οποιαδήποτε στατιστική.

Η φτώχεια, είτε την πεις υποκειμενική είτε πραγματική, δεν είναι απλώς οικονομικό φαινόμενο. Είναι πολιτική πράξη. Είναι η ψήφος που δίνεται με θυμό. Είναι η αντίδραση σε ένα σύστημα που φαίνεται να λειτουργεί για λίγους και να αγνοεί τους πολλούς.

Και ως γνωστόν, η φτώχεια τροφοδοτεί την αγανάκτηση, η οποία οδηγεί σε λαϊκισμό. Η πρόσφατη ιστορία μας είναι γεμάτη παραδείγματα πολιτικών που αξιοποίησαν τη φτώχεια για να πάρουν την εξουσία. Υποσχέθηκαν ρήξεις, ανέξοδα όνειρα, τιμωρίες στους «εχθρούς». Και όταν οι υποσχέσεις αυτές έσκαγαν σαν φούσκες, τί έμενε; Περισσότερη φτώχεια...

Άγγελος Αλεξόπουλος - NEWS 24/7