Πώς πάνε τα πράγματα στη χώρα; Πολύ καλά, ισχυρίζονται η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί προπαγάνδας της. Παντού επιτυχίες. Είμαστε το καλό παράδειγμα για όλη την Ευρώπη. Είμαστε όντως; Δεν υπάρχει αμφιβολία... Οποιοι διαφωνούν είναι επαγγελματίες λαϊκιστές που μισούν ό,τι είναι σε κόντρα με τον δογματισμό τους. Ναι, αλλά τα στοιχεία από τις έρευνες δεν συνηγορούν υπέρ του αφηγήματος που έχει κατασκευάσει το σύστημα Μητσοτάκη. Παραδείγματα πολλά. Η πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι η χώρα με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πορεύεται σε λάθος κατεύθυνση. Τα ποσοστά φτώχειας αυξάνονται. Οι περισσότεροι πολίτες δηλώνουν ότι δεν τα βγάζουν πέρα και τα λεφτά τελειώνουν πριν κλείσει ο μήνας. Η απαισιοδοξία χτυπάει κόκκινο. Κοινοβούλιο, κόμματα και Δικαιοσύνη στον πάτο του καταλόγου της εμπιστοσύνης. Οι νέοι που θα γύριζαν από το εξωτερικό δεν επιστρέφουν και τους ακολουθούν κι άλλοι. Η κακούργα μετανάστευση έχει γίνει η διέξοδος.
Η ελπίδα είναι άγνωστη λέξη. Διάχυτη η αβεβαιότητα. Γολγοθάς η ακρίβεια που, όπως λένε οι ειδικοί, είναι δομικό χαρακτηριστικό της οικονομίας και δεν μας έρχεται απ’ έξω, όπως πολύ βολικά λένε οι αγιογράφοι του πρωθυπουργού. Οι πολίτες ζητούν κρατική παρέμβαση στην αγορά. Ρεκόρ στις απευθείας αναθέσεις. Η διαφθορά στα ύψη. Το σκάνδαλο των υποκλοπών στο σκοτάδι. Στο έγκλημα των Τεμπών επιχειρείται συγκάλυψη. Το ναυάγιο της Πύλου στα αζήτητα. Τι κάνουμε; Ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι η λύση είναι η πολιτική σταθερότητα με τον ίδιο στο τιμόνι της χώρας, αλλιώς θα μπλέξουμε σε νέες περιπέτειες. Το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας δεν λέει να καταλάβει το πρόβλημα. Δεν παραδέχεται ότι έχει κάνει λάθη, η αυτοκριτική έχει εξοριστεί από το λεξιλόγιο του πρωθυπουργού, που αναζητεί τις αιτίες των κακοδαιμονιών σε άλλους πλανήτες. Δεν πείθει όπως έδειξαν οι ευρωεκλογές και όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, αλλά επιμένει ότι ο γιαλός είναι στραβός, δεν αρμενίζει αυτός στραβά. Αδιέξοδο;
Πρέπει να αλλάξουμε πορεία, λέει ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Να αλλάξουμε αλλά προς τα πού να πάμε; Η χώρα, απαντά, χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σοκ σαν κι αυτά που είχαμε επί Χαριλάου Τρικούπη και Ελευθέριου Βενιζέλου. Μάλιστα. Ψηλά ο πήχης. Στο πολιτικό επίπεδο; Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, «η σημερινή ανισορροπία του πολιτικού συστήματος, αν δεν αποκατασταθεί από τα αριστερά, ο κίνδυνος είναι να αποκατασταθεί ακόμη δεξιότερα». Κίνδυνος λοιπόν προ των πυλών. Υπάρχει φως; Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, «το μόνο παρήγορο και ουσιαστικά ελπιδοφόρο είναι ότι κάτι αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. Οχι σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης. Εκεί ο “κανένας” συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης. Αλλωστε, ας έχουμε κατά νου, χωρίς κοινωνικές διεργασίες δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής».
Υπάρχει λοιπόν κοινωνική αντιπολίτευση, λείπει όμως το πολιτικό υποκείμενο. Τηρουμένων των αναλογιών δηλαδή, είμαστε σε μια φάση που θυμίζει την περίοδο του κινήματος των Αγανακτισμένων. Αυτό ήταν τότε η κοινωνική αντιπολίτευση και ο τότε ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να το εκφράσει και να το καθοδηγήσει. Σήμερα όμως; Εχει να προτείνει κάτι, έναν δρόμο ο Αλ. Τσίπρας; Κατά τη γνώμη του πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να υιοθετήσουν το παράδειγμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία: «Η συγκρότησή του δεν ήταν μια τεχνητή συγκόλληση από τα πάνω, αλλά απαίτηση της κοινωνικής αντιπολίτευσης, στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς». Είναι μια ιδέα. Διαθεσιμότητα υπάρχει; Οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν, λένε πως δεν τους αφορά. Οι σοσιαλδημοκράτες φαντασιώνονται την εποχή που ήταν κυρίαρχοι. Στη ριζοσπαστική (;) Αριστερά (;) ο εμφύλιος καλά κρατεί. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είναι οπλισμένη με την αυταπάτη της μελλοντικής μαζικότητας, χωρίς ερείσματα στο παρόν. Συνεπώς, για να γυρίσει η ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Τασος Παππας (efsyn.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου