Ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης και το υπουργείο του διασπάθισαν 300.000 ευρώ, χρήματα του ελληνικού λαού, για εκπόνηση μελέτης από την Παγκόσμια Τράπεζα για τον νέο δικαστικό χάρτη, την οποία κουρέλιασαν στην πράξη, εφαρμόζοντας δικό τους σχέδιο, αν και η μελέτη τούς απέτρεπε να το υλοποιήσουν γιατί θα αποτύγχανε...
«Κάθε επιλογή μεταρρύθμισης που συνεπάγεται το κλείσιμο ορισμένων δικαστικών χώρων θα περιόριζε σε κάποιο βαθμό την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για τις κοινότητες που εξυπηρετούνται από τα δικαστήρια. Η συγχώνευση δικαστηρίων, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, προσωπικό και κυρίως ψηφιοποίηση, θα είναι σκέτη αποτυχία» επισημαίνεται στο πόρισμα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Και αυτήν τη σκέτη αποτυχία επέλεξε ο Γ. Φλωρίδης να υλοποιήσει!«Για τον μετριασμό των πιθανών αρνητικών επιπτώσεων στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη συνιστάται η ενίσχυση και η εισαγωγή της ψηφιακής – ηλεκτρονικής δικαιοσύνης. Η εγγύτητα μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από τη μεταρρύθμιση στον δικαστικό χάρτη. Η δυσμενής επίδραση θα μετριαστεί από την ψηφιοποίηση» υποδεικνύει σε άλλο σημείο η μελέτη.
Και ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιούσε για δυσμενή επίδραση και αποτυχία, η κυβέρνηση διά του υπουργού Δικαιοσύνης εφάρμοσε τη συνταγή της αποτυχίας, πλήττοντας βάναυσα την αρχή της εγγύτητας και της εύκολης πρόσβασης του πολίτη στο δικαστήριο, αλλά και το ίδιο το διακύβευμα του νόμου που αφορούσε την επιτάχυνση απονομής της δικαιοσύνης. Επέλεξε μάλιστα τη χειρότερη εκ των έξι επτά λύσεων που πρότεινε στο πόρισμά της η Παγκόσμια Τράπεζα, μόνο και μόνο για να περισώσει την πιστοληπτική της ικανότητα.
Ουσιαστικά ο Γ. Φλωρίδης και οι συνεργάτες του εξαπάτησαν τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, που πίεζαν για μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη προκειμένου να εξασφαλιστεί η ταχύτητα στην απονομή της, εφαρμόζοντας ένα σχέδιο δικής τους έμπνευσης. Το ομολόγησε κυνικά ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης μιλώντας στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δικηγορικών Συλλόγων.
Είπε τότε ο Γ. Φλωρίδης, παρουσία εκατοντάδων δικηγόρων που σήμερα πλήττονται από το… μεγαλεπήβολο σχέδιό του: «Ουδέποτε η Παγκόσμια Τράπεζα ζήτησε την εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου (συγχώνευση), αυτό ήταν ιδέα της κυβέρνησης, την τελευταία στιγμή και προκειμένου να περισώσουμε τις χρηματοδοτήσεις! Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης βαθμολογούν με κάκιστο βαθμό τη Δικαιοσύνη κι αυτό είχε ως συνέπεια να πιεζόμαστε πιστοληπτικά, γιατί όλα στο τέλος μετατρέπονται και μεταφράζονται σε χρήμα».
Η Παγκόσμια Τράπεζα το αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά: «Θα μπορούσατε να μην είχατε ενοποιήσει τις δικαστικές υπηρεσίες. Η συγχώνευση δύο δικαστηρίων που είναι υποστελεχωμένα θα επιδείνωνε τον αγώνα τους να αντιμετωπίσουν τον φόρτο εργασίας».
Εν ολίγοις η Παγκόσμια Τράπεζα επισήμαινε ότι η έλλειψη οργανικών θέσεων αλλά και οι κενές θέσεις δικαστικών υπαλλήλων θα αποτελέσουν επιβραδυντικό παράγοντα, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα, στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης, αλλά και ότι η ανακατανομή των πόρων δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το ζήτημα.
Και τι έκαναν οι «σοφοί» του υπουργείου Δικαιοσύνης; Ενωσαν ένα ειρηνοδικείο που έχει έναν ειρηνοδίκη και έναν δικαστικό υπάλληλο κι αυτό το βάφτισαν πρωτοδικείο, παράλληλο ή περιφερειακό.
Στενάζουν τα δικαστήρια
Από τις 16 Σεπτεμβρίου 2024 οι ειρηνοδίκες της ελληνικής περιφέρειας, που μέχρι σήμερα δίκαζαν υποθέσεις καθ’ ύλην αρμοδιότητας μέχρι 20.000 ευρώ, δικάζουν πλέον υποθέσεις ύψους 250.000 ευρώ, ειδικές διαδικασίες τις οποίες δεν γνωρίζουν και ποινικές υποθέσεις για πρώτη φορά.
Το δε πολυπόθητο διακύβευμα του σχεδίου ότι οι υποθέσεις στην Ελλάδα θα εκδικάζονται εντός 600 ημερών (πρώτος και δεύτερος βαθμός) δεν είναι μόνο ανέφικτο αλλά μοιάζει ουτοπία. Για να μην πούμε το ακόμη χειρότερο, ότι αντί να μειωθεί ο χρόνος έκδοσης μιας απόφασης, θα αυξηθεί έτι περαιτέρω, με βάση τα πρώτα δείγματα που έρχονται από την εφαρμογή του νόμου.
Και τούτο διότι με το μπέρδεμα που έγινε από τη συγχώνευση πρωτοδικείων και ειρηνοδικείων, χωρίς να υπάρχει το ανάλογο προσωπικό και χωρίς να υπάρχει υλικοτεχνική υποδομή, έχουν εμφανιστεί ήδη τα πρώτα ευτράπελα και οι δυσλειτουργίες, οι οποίες καταφτάνουν καθημερινά στους δικηγορικούς συλλόγους.
Πολίτες δικάζονται ερήμην διότι τους κοινοποιείται εκ των υστέρων ο ορισμός της δικασίμου, όπως έγινε σε δικαστήριο της Κορίνθου, και δίκες που αναβάλλονται σήμερα προσδιορίζονται για εκδίκαση το 2027, δηλαδή τρία χρόνια μετά! Υποθέσεις μάλιστα εργατικών που την περασμένη εβδομάδα αναβλήθηκαν εξαιτίας της συγχώνευσης ειρηνοδικείων – πρωτοδικείων προσδιορίστηκαν να εκδικαστούν στα τέλη του 2026.
Το συμπέρασμα; Τουλάχιστον 1.200 ημέρες αναμονής για εκδίκαση υπόθεσης σε πρώτο βαθμό! Και προφανώς άλλες τόσες μέχρι την εκδίκαση του β ʹ βαθμού!
Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η Παγκόσμια Τράπεζα μας πίεσε να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη προκειμένου να μειωθεί ο μέσος όρος έκδοσης μιας απόφασης από 1.400 μέρες που είναι σήμερα σε 600, γίνεται αμέσως αντιληπτό το μέγεθος της… επιτυχίας του νομοθετήματος. Με την εφαρμογή αυτού του νόμου ο μέσος χρόνος απόφασης θα ξεπερνάει τις 1.600-1.800 μέρες!
Σοφία Αναστασίου - DOCUMENTO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου