Η συντηρητική παράταξη σε όλη τη διαδρομή της, και στις φάσεις που είχε σκληρό πρόσωπο και στις φάσεις που ήταν υποχρεωμένη να είναι πιο ήπια και προσεκτική, αντιμετώπισε με όλα τα μέσα τους πολιτικούς αντιπάλους της... Και αυτούς που ήταν στην κομμουνιστική Αριστερά και αυτούς που ανήκαν στο Κέντρο και την περίοδο της Μεταπολίτευσης εκείνους που αμφισβήτησαν την πρωτοκαθεδρία της και την έριξαν στο καναβάτσο. Και όταν λέω με όλα τα μέσα, κυριολεκτώ. Μετά τον Εμφύλιο με εκτελέσεις, εκτοπισμούς, φυλακίσεις, εξορίες, παρακολουθήσεις, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Την περίοδο της καχεκτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τριφασικά εκλογικά συστήματα, με εκλογές βίας και νοθείας, με το παρακράτος (δολοφονία Λαμπράκη) και με εξαγορά (Αποστασία).
Εγκατέλειψε τις ακραίες μεθόδους την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Χρησιμοποίησε, με τη βοήθεια των ιδεολογικών μηχανισμών, κυρίως με τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης, άλλες τακτικές: διασπορά φημών, συκοφαντίες, κατασκευή βρόμικων υποθέσεων, δολοφονίες χαρακτήρων. Ο στόχος προφανής: να πληγεί η ηθική υπόσταση αυτών που την απειλούσαν και διεκδικούσαν ρόλο στη δημόσια ζωή. Το έκανε συστηματικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον είχε χαρακτηρίσει αδίστακτο λαϊκιστή, επικίνδυνο φιλοκομμουνιστή, οπαδό ολοκληρωτικών καθεστώτων, με ροπή στον έκλυτο βίο.
Ελεγαν στελέχη της και παραταξιακά μέσα ενημέρωσης ότι, αν του δινόταν η ευκαιρία να κυβερνήσει, η οικονομία θα κατέρρεε και η χώρα θα έμπαινε σε μεγάλες περιπέτειες. Η κορυφαία πράξη εναντίον του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ ήταν η κατηγορία ότι είχε σχέσεις με τη «17 Νοέμβρη», ότι ήταν ο αρχηγός της οργάνωσης και την καθοδηγούσε από το παρασκήνιο για να πλήξει το σύστημα και τους εμβληματικούς εκπροσώπους του. Ο Κώστας Σημίτης ήταν προδότης (κρίση των Ιμίων) και αρχιερέας της διαπλοκής.
Ανάλογου περιεχομένου επιθέσεις δέχθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας. Ηταν ο αρχηγός του κόμματος των κατσαπλιάδων που θα βγάλει τη χώρα από το ευρώ, θα αρπάξει τις καταθέσεις των πολιτών, θα κατεβάσει τις εικόνες από τα δημόσια κτίρια καθότι άθεος, που θαυμάζει τον Τσε, τον Τσάβες, τον Πολ Ποτ, τον Κιμ τον τρίτο. Αυτά και πολλά άλλα γράφτηκαν από... ανιδιοτελείς γραφίδες και ειπώθηκαν από... αντικειμενικά μικρόφωνα πριν από το 2015 και καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του Αλέξη Τσίπρα. Θα περίμενε κανείς ότι η Δεξιά δεν θα επέμενε σ’ αυτήν την πρακτική στις μέρες μας. Ωστόσο, στο κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας πιστεύουν ότι γραμμή που αποδίδει δεν πρέπει να την αλλάξεις.
Μια από τις πρώτες επιλογές του πρωθυπουργού ήταν να αναλάβει την ΚΥΠ. Ορισε επικεφαλής έναν τύπο που δεν είχε τα προσόντα που απαιτούσε η θέση και για να το πετύχει τροποποίησε τον σχετικό νόμο, αν και είχε δεσμευτεί δημοσίως –με ομιλία του στη Βουλή– ότι δεν θα το κάνει. Και ξεκίνησε ένας φαύλος κύκλος παράνομων παρεμβάσεων. Στήθηκε ένα παρακράτος για να παρακολουθεί κόσμο και κοσμάκη, ακόμη και υπουργούς, ακόμη και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμη και δικαστικούς λειτουργούς, ακόμη και υποψήφιο αρχηγό κόμματος.
Αποδείχθηκε ότι στο στόχαστρο της ομάδας που είχε δημιουργηθεί για να ενημερώνει τον επικεφαλής της κυβέρνησης ήταν και ο Νίκος Ανδρουλάκης. «Συγγνώμη, λάθος», είπε ο πρωθιερέας της κυβέρνησης, δεν ήξερα. Και η ζωή συνεχίστηκε. Με τη βοήθεια εκπροσώπων της… ανεξάρτητης Δικαιοσύνης η υπόθεση πήγε στο αρχείο κι ας είχαμε ως χώρα εκτεθεί, αφού ευρωπαϊκά όργανα, ξένα μέσα ενημέρωσης και Ανεξάρτητες Αρχές είχαν σχηματίσει διαφορετική άποψη για το γεγονός.
Σε καμία άλλη χώρα της πολιτισμένης Δύσης ένα τέτοιας έκτασης και βάθους σκάνδαλο δεν θα περνούσε χωρίς συνέπειες για τους κυβερνώντες. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, καλό είναι να προσέχουν οι αντίπαλοι του κ. Μητσοτάκη. Και αυτοί που είναι στο κόμμα του και αυτοί (κυρίως αυτοί) που είναι αρχηγοί κομμάτων. Να προσέχουν με ποιον μιλάνε, ποιους συναντούν και να μην εμπιστεύονται τις υποτίθεται ασφαλείς γραμμές επικοινωνίας.
Τασος Παππας (efsyn.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου