Εάν η νέα ελπίδα ξαναλέγεται ΠΑΣΟΚ μετά μισό αιώνα μεταπολίτευσης, είναι ζήτημα, μεγάλο όσο και ρευστό, που (μας) απασχολεί από την Κυριακή της επανεκλογής του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του κόμματος/κινήματος και θα (μας) απασχολεί, πιστεύω, τουλάχιστον έως τις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν· γνώμη μου: προτού εκπνεύσει η τρέχουσα θητεία της (μητσοτακικής) Ν.Δ.. Ενα... προερχόμενο από πολύχρονη πείρα πολιτικό αισθητήριο (πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές π.χ.) είναι κάτι σαν πολιτική… μεταφυσική, δεν μπαίνει στη βάσανο λογικών εξηγήσεων.
Ομως στις αντιδράσεις επί της επανεκλογής Ανδρουλάκη, προέχουν νομίζω αυτές της κυβέρνησης. Και διότι είναι κυβέρνηση· έτσι κι αλλιώς μπαίνει πρώτη στη λίστα, ιεραρχικά. Αλλά και το σημερινό ΠΑΣΟΚ, δημοσκοπικά, επιπλέον με βάση την εικόνα που εμφανίζει τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μία δυνάμει αξιωματική αντιπολίτευση. Αρα το κόμμα, που οι θέσεις του φοβίζουν, περισσότερο από τα άλλα, τη (μητσοτακική) νεοδημοκρατική κυβέρνηση.
Ενδεικτική όλων αυτών ήταν η αντίδραση στην εκλογή Ανδρουλάκη του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη (αν μη τι άλλο, η ενεστώσα εν Ελλάδι πολιτική περίοδος μπορεί να θεωρηθεί και περίοδος των εις «-άκη» καταλήξεων…). Που αφού πρώτα, κατά τα ειωθότα, συνεχάρη τον επανεκλεγέντα, παρατήρησε (με τη γνωστή διεισδυτική του ευφυΐα…) ότι «δεν άλλαξε το πρόσωπο» (της ΠΑΣΟΚικής ηγεσίας), αλλά «μένει να δούμε αν άλλαξαν οι πολιτικές και αν το ΠΑΣΟΚ θα διατυπώσει κοστολογημένη εναλλακτική πρόταση».
Ολα τα ’χε η Μαριορή, η κοστολογημένη πρόταση του ΠΑΣΟΚ τους μάρανε. Τι τη θέλουν; Να την υφαρπάσουν (με Predator…) εφόσον την εγκρίνουν; Ή, μήπως, να κολλήσουν στον τοίχο το ΠΑΣΟΚ, εάν, κατ’ αυτούς, η εναλλακτική πρότασή του δεν είναι δεόντως κοστολογημένη; Με δικά τους κοστολογικά κριτήρια ασφαλώς, τα οποία και εφαρμόζουν πέμπτο προς έκτο χρόνο τώρα και τρέχουν η πρόοδος και η ευημερία από τα μπατζάκια μας! Ο υπερθετικός του γελοίου είναι το καταγέλαστο…
Πέτρος Μανταίος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου