Αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση...

Αλλο η πολιτική µοναξιά και άλλο η µοναχικότητα µε πολιτικό έρεισµα. Και τα δυο τα κουβαλά από την πρώτη στιγµή που έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ο Χάρης ∆ούκας...

Κι ας κινήθηκε µε «παρέες» γύρω του που στη Χαριλάου Τρικούπη τις λένε βαθύ ΠΑΣΟΚ παλιοκοµµατικής κοπής. Κατάφερε να συγκεντρώσει 40,08% στην εκλογική µονοµαχία του απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη (59,92%), αλλά ουσιαστικά κράτησε σαν πολιτική προίκα µόνο το 20% του α΄ γύρου και βρέθηκε να είναι δακτυλοδεικτούµενος για ό,τι στραβό εντός και εκτός Χαρ. Τρικούπη.

Τον είπαν βιαστικό –µπορεί να ήταν– για την εµπλοκή του στην κεντρική πολιτική σκηνή προτού καλά καλά δείξει στους Αθηναίους την όποια αποτελεσµατικότητα της τοπικής διακυβέρνησής του. 

Μετά τον είπαν και διχαστικό γιατί µε το καληµέρα της ανακατανοµής ρόλων στο ΠΑΣΟΚ εστίασε στη µη ενωτική σύνθεση (έλειπαν από το συντονιστικό πολιτικό κέντρο δύο από τα στελέχη που διεκδίκησαν την προεδρία) αλλά και στην ανάθεση της ευθύνης του πολιτικού σχεδιασµού στην Αννα ∆ιαµαντοπούλου, που ασπάζεται πολλές από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Τώρα που όλοι οι άλλοι έχουν κατεβάσει τους τόνους, καθώς ονειρεύονται να αποκτήσει το ΠΑΣΟΚ κυβερνητικό ρόλο, ο Χ. ∆ούκας χαλάει την κοµµατική ατµόσφαιρα που γέρνει προς τα δεξιά. Εχει περιθώριο πάντως αν µη τι άλλο να πάψει να περιδιαβάζει βιαστικά από την πλατεία Κοτζιά στη Χαριλάου Τρικούπη. 

Θα είναι πολιτική κίνηση µεγάλου βεληνεκούς να περπατά αργά στους ζέχνοντες δρόµους, στις παρατηµένες γειτονιές του κέντρου της αδιάβατης από τους κατοίκους Αθήνας.

Παν. Μπ. - DOCUMENTO