Η ευχή του Μητσοτάκη...

Το θέμα της συνεργασίας των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων δεν συζητήθηκε στο debate και δεν απασχόλησε τους υποψηφίους για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική εκστρατεία τους. Μέχρι τώρα. Δεν νομίζω ότι θα τεθεί το ζήτημα με δυναμικό τρόπο τις μέρες που απομένουν μέχρι ν’ ανοίξουν οι κομματικές κάλπες την Κυριακή το πρωί... Ενδεχομένως να πάρει πόντους την εβδομάδα που μεσολαβεί πριν από τον δεύτερο γύρο. Θα εξαρτηθεί από τις διαθέσεις των δύο μονομάχων. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν άλλα προβλήματα. Αγωνιούν για το πώς θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα, αν θα υπάρχει, ποια γραμμή θα προτείνει ο νέος αρχηγός, πώς θα κινηθούν οι ηττημένοι που θα μείνουν στο κόμμα και ποιες επιλογές θα κάνουν αυτοί και αυτές που θα τραβήξουν άλλο δρόμο.

Οι προσεγγίσεις είναι χαλαρές, ευρύχωρες και κάποιες είναι μαξιμαλιστικές. Δεν είναι πειστική απάντηση αυτή που λέει «ναι» στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη με κόμμα-κορμό το ΠΑΣΟΚ -όταν τοποθετούνται στελέχη του ΠΑΣΟΚ- ή «ναι» στη συνεργασία αλλά με κόμμα κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ όταν καλούνται να αναμετρηθούν με το ερώτημα παράγοντες της Κουμουνδούρου. Εύκολα κανείς μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι στο μυαλό τους υπάρχει το σχήμα «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», που ήταν το κυρίαρχο σύνθημα του ΠΑΣΟΚ την περίοδο που ήταν ο δεσπόζων πόλος στην ευρύτερη περιοχή της Κεντροαριστεράς, ή το σχήμα «ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», που ήταν ο βασικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που είχε αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του βασικού σκέλους του δικομματισμού.

Οταν το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει το πάνω χέρι στη σχέση του με την Αριστερά η μονοθεματική στάση είχε καλές επιδόσεις. Το κράτησε στην πρώτη γραμμή. Λεηλάτησε ακόπως και το στελεχικό δυναμικό της Αριστεράς και το ακροατήριό της. Κυρίως αυτό. Το ίδιο συνέβη και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει ο πρωταγωνιστής από το 2012 μέχρι το 2019. Η εκτίναξη των ποσοστών του οφειλόταν στη μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγκομαχάει ψάχνοντας τρόπους για να επιβιώσει και το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται για να πλασαριστεί στη θέση της πραγματικής αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά σε απόσταση από τη Δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ, όποια κι αν είναι η έκβαση της εσωκομματικής σύγκρουσης, δεν δείχνει διατεθειμένο να πάει σε λογική προγραμματικού διαλόγου εφ’ όλης της ύλης με τον ΣΥΡΙΖΑ και σε συμφωνία για εκλογική συνεργασία (αυτό πρέπει να αποκλειστεί αν επανεκλεγεί αρχηγός ο Κασσελάκης).

Στον ΣΥΡΙΖΑ κατατίθενται από διάφορα στελέχη προωθημένες προτάσεις για διάλογο και εκλογικό μέτωπο, ωστόσο όλα είναι ανοιχτά γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η κατάσταση στο κόμμα και πώς θα πορευτεί η νέα ηγεσία. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν φαινόμενα μικρομεγαλισμού και στα δύο κόμματα και δεν αποκλείεται να δούμε επιχειρήσεις διεμβολισμού με στόχο την περιθωριοποίηση του άλλου. Αυτό που απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που αναγνωρίζει τον εαυτό του στην προοδευτική παράταξη, είναι αν μπορεί να απειληθεί η ηγεμονία του καθεστώτος Μητσοτάκη με τα κόμματα της Κεντροαριστεράς να μην είναι σε θέση να αναπτύξουν κοινό βηματισμό. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης εύχεται να μην καταφέρουν τα δύο κόμματα να συμφωνήσουν. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για συνεργασία. Την απάντηση θα δώσουν οι νέες ηγεσίες που θα προκύψουν από τις εσωκομματικές αναμετρήσεις. Στο ΠΑΣΟΚ σε λίγες μέρες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου.

Τάσος Παππάς

efsyn.gr