Αλλο Γκάρι Κούπερ κι άλλο Μορίς Σεβαλιέ...

Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ εντελώς φασίστας πρέπει να πω εξ αρχής πως ποτέ δεν συμφώνησα με αυτή την τακτική να βγαίνουν οι αρχηγοί από τη βάση. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να γίνουν στην Αμερική, όχι στην Ελλάδα. Θα μου πεις γιατί όχι στην Ελλάδα; Θα σου απαντήσω πως στην Αμερική τα δύο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον έχουν συνειδητούς ψηφοφόρους και μέλη...

Στην Ελλάδα οι ψηφοφόροι ακόμη και για ένα μικρό ρουσφέτι μπορεί να αλλάξουν στρατόπεδο, να τα ξεπουλήσουν όλα. Ελάχιστοι είναι πιστοί σε ένα κόμμα, είναι απλώς χούλιγκαν. Στην Ελλάδα, όπως έχω ακούσει, γίνονται εκλογές για αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ και άνθρωποι που άκουγαν ΠΑΣΟΚ και τους σηκωνόταν η τρίχα πηγαίνουν και γράφονται για να ψηφίσουν επίτηδες τα χειρότερα για το κόμμα που μισούν. Είπε κανείς πως αυτά δεν γίνονται; Για ήσυχα, γιατί θα γράψω τις φήμες περί του ποια πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων πήγαν και γράφτηκαν χωρίς να είναι ποτέ αριστεροί για να ψηφίσουν τον Κασσελάκη.

Κάπως έτσι λοιπόν στο κόμμα που ήταν πάντα μικρό, αλλά που ακτινοβολούσε ποιότητα και πνευματικότητα, έριξε η τύχη για φινάλε μια περίπτωση ανθρώπου ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που ψήφιζαν πάντα, τώρα ΣΥΡΙΖΑ, παλαιότερα ΚΚΕ Εσωτερικού.

Ενός ανθρώπου που αντάλλαξε τη σεμνότητα και αξιοπρέπεια αυτής της παράταξης με μια τεράστια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων, που μπορούσε να εκμεταλλευτεί ανερυθρίαστα τα πιο προσωπικά των προσωπικών του αρχηγού, μέχρι τα σπίτια, την περιουσία, ακόμα και τη μητέρα του συντρόφου του. Αντάλλαξε την πολιτική σκέψη και θεωρία με μια ακατάσχετη φλυαρία, με ύφος και στιλ πολύ δραματικό, ανάλαφρα χιουμοριστικό, πάντα όμως με τόνο φωνής και κινήσεις σώματος που δηλώνουν την ταυτότητα του παλικαριού που ήρθε να σώσει την πόλη από τους κακούς. Και βέβαια άλλο να είσαι Γκάρι Κούπερ στο «Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» και άλλο να είσαι ο Μορίς Σεβαλιέ στην «Εύθυμη χήρα».

Αν όμως έκανε ένα ουσιαστικό κακό ο κ. Κασσελάκης σ' αυτή την ιστορική παράταξη, ήταν πως με τις πρακτικές του απέδειξε σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου ότι η πλειοψηφία των βασιλιάδων σ' αυτό το σπίτι ήταν γυμνοί. Δεν αγωνίστηκαν, δεν ανταγωνίστηκαν, δεν προσπάθησαν να σώσουν το σπίτι τους, όλοι φαίνονταν παλιοί πια στα μάτια ενός κόσμου που συχνά μπερδεύει το γερασμένο με το κλασικό, όπως και το προχωρημένο με το... απροχώρητο.

Τώρα λένε ότι υπάρχει περίπτωση με τις καινούργιες εκλογές να ξαναβγεί ο κ. Κασσελάκης. Αν το θέλει η «βάση», κανένα πρόβλημα. Αλλωστε και η βάση πρέπει να μάθει να πληρώνει τις βλακείες της –στις δημοκρατίες το ψάρι βρομάει από την ουρά. Ομως ακόμα και αν δεν βγει ο κ. Κασσελάκης και βγει ένας από τους άλλους, οι σχέσεις όλων μεταξύ τους τελικά έχουν διαρραγεί ουσιαστικά. Το θέμα δεν είναι αν ο Κασσελάκης μπορεί να κάνει δικό του κόμμα, αλλά το αν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ξαναλειτουργήσουν με τους διπλανούς τους και στο κόμμα όπως πριν από αυτόν.

Είναι όμως ειρωνεία της τύχης όλο αυτό που έγινε αυτόν τον χρόνο, όπως και το ποιος το προκάλεσε και δυστυχώς μου θυμίζει την παλιά χιουμοριστική έκφραση: «Τι ωφελεί να νικήσεις τα θηρία, να κερδίσεις πλούτη, παλάτια, μια θέση στη βασιλεία των ουρανών και να πεθάνεις από έλκος στομάχου;»

Ιάσονας Τριανταφυλλίδης

efsyn.gr