Πρωτότυπη και ευφάνταστη, ανατρεπτική και γιορτινή, χιουμοριστική και μπουρλέσκ, αιχμηρή και κιτς, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, που απλώθηκε με τηλεοπτικούς όρους από τον Σικουάνα μέχρι τις στέγες των αρχιτεκτονικών κοσμημάτων του Παρισιού, έδωσε μια δυνατή κλοτσιά και ένα ζουμερό φιλί σε εμβληματικά ιστορικά γεγονότα και μυθικά είδωλα της Γαλλίας, συνδέοντας το παρελθόν με το σήμερα...
Ασχέτως αν πέτυχε, σίγουρα προκαλεί σχόλια, θετικά και αρνητικά, από τα δεξιά και από τα αριστερά, με αποκορύφωμα το εξώφυλλο του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo. Μια τελετή για την οποία η υφήλιος αδημονεί πρέπει να εκφράζει την εποχή της και να βλέπει μπροστά από αυτήν, γι’ αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι αναφορές στα ζητήματα της woke κουλτούρας. Ωστόσο, η υπερβολή και όχι το μέτρο ήταν κακός σύμβουλος για το νέο «τρομερό παιδί», τον τελετάρχη Τομά Ζολί. Ριζοσπαστική δεν είναι η γαλλική κουλτούρα και η κοινωνία που έφεραν, μεταξύ άλλων, τη Γαλλική Επανάσταση, τον Μάη του ‘68, τις πρωτοπορίες στις εικαστικές τέχνες; Ανδρόγυνη δεν είναι η εικόνα των Γάλλων βασιλιάδων με τις περούκες, τα φρουφρού, το μακιγιάζ και τα στολίδια τους; Ισως γι’ αυτό έμοιαζε περιττή η «διονυσιακή γιορτή» με τον γυμνό Φιλίπ Κατερίν, που σκανδάλισε περισσότερο.
Προφανώς όλα θα ήταν πιο ξεκάθαρα αν ο Τομά Ζολί άνοιγε τα χαρτιά του για το concept. Θα μου πείτε, εδώ ο δικός μας τελετάρχης, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, χρειάστηκε 20 ολόκληρα χρόνια για να βγάλει το προσωπικό του «ημερολόγιο» από το 2004, με ένα έξοχα αποκαλυπτικό κείμενο στη «Lifo», όπου μεταξύ άλλων περιγράφει «ένα σουρεαλιστικό όνειρο», μια τελετή έναρξης γεμάτη ερωτισμό, σεξουαλικότητα, αισθησιασμό, αισθητική, συγχρονισμό, συγκίνηση, αξιοπρέπεια. Ανοίγοντας τα μάτια σε όλους, κυρίως σε όσους έβλεπαν μόνο τα εθνικά και τα ιδεώδη.
Παρή Σπίνου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου