Κατά τη διαδικασία κατάθεσης, διαβούλευσης και ψήφισης του νόμου για τον τεκμαρτό προσδιορισμό του φόρου για τους ελεύθερους επαγγελματίες ήταν έντονη η αίσθηση ότι η σκληρή στάση του υπουργείου Οικονομικών δεν τεκμηριωνόταν επαρκώς από τους στόχους που διακήρυσσε –βασικά την πάταξη της φοροδιαφυγής και την απόδοση «κοινωνικής δικαιοσύνης» όσον αφορά την κατανομή των φορολογικών βαρών... Αυτή η αίσθηση τροφοδότησε τη συζήτηση για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτή την άτεγκτη στάση: μήπως άλλος ήταν ο ουσιαστικός και ανομολόγητος στόχος;
Το ερώτημα αυτό έγινε ρητορικό όταν ανέκυψε το ζήτημα της διαδικασίας υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Σε μια χρονιά κατά την οποία οι απαιτήσεις συμπλήρωσης και κατάθεσης των φορολογικών δηλώσεων ήταν περισσότερες, πολυπλοκότερες και επαχθέστερες από κάθε άλλη, η πλατφόρμα υποβολής άνοιξε αργότερα από κάθε άλλη φορά και ταυτόχρονα δόθηκε η πιο περιορισμένη χρονική περίοδος μέχρι και τη λήξη της προθεσμίας. Οχι μόνο αυτό, αλλά η στάση του κ. Χατζηδάκη ήταν άτεγκτη στα όρια ή και πέρα από τα όρια της προσβολής προς τους εμπλεκόμενους φορείς, κυρίως τις ενώσεις των λογιστών-φοροτεχνικών ελεύθερων επαγγελματιών. Αν για το ζήτημα του τεκμαρτού προσδιορισμού εκτοξεύτηκε προς τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες συλλήβδην η κατηγορία-προσβολή ότι υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη φοροδιαφυγή, στο ζήτημα της προθεσμίας υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εκτοξεύτηκε προς τους φοροτεχνικούς-λογιστές η προσβλητική κατηγορία ότι διαμαρτύρονται και ζητούν παρατάσεις επειδή χάνουν πελατεία λόγω των προσυμπληρωμένων δηλώσεων.
Εδώ δεν υπήρχε το άλλοθι κάποιας μεταρρύθμισης που δεν έπαιρνε αναβολή. Προς τι λοιπόν η επίδειξη άτεγκτης στάσης, η άρνηση του διαλόγου, η εν τέλει αναπόφευκτη αλλά ολιγοήμερη -δίκην ελεημοσύνης- παράταση της προθεσμίας κατάθεσης των φορολογικών δηλώσεων, που εξόργισε ακόμη και τους προσκείμενους στο κυβερνητικό κόμμα συνδικαλιστές της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φοροτεχνικών Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΠΟΦΕ);
Η απάντηση που τείνει πλέον να επικρατήσει και σε χώρους πέραν των συνδικαλιστικών εκπροσωπήσεων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι ο βαθύτερος στόχος είναι ο συνειδητός αφανισμός της μικρομεσαίας «μαρίδας», δηλαδή των πιο αδύναμων τμημάτων των μικρομεσαίων: τόσο των ελεύθερων επαγγελματιών όσο και των φοροτεχνικών ελεύθερων επαγγελματιών. Με πιο θεωρητικούς όρους η βίαιη συγκέντρωση των επιχειρήσεων στον χώρο των μικρομεσαίων και παράλληλα η διεύρυνση της επιχειρηματικής «ύλης» για τους μεγάλους της αγοράς. Η αρχική «ιδέα» ήταν του ΟΟΣΑ και «έλαμπε» στην έκθεση Πισαρίδη. Αυτή λέει περίπου το εξής: η ελληνική οικονομία πάσχει από χαμηλή παραγωγικότητα (σ.σ. όντως το πρόβλημα αυτό είναι οξύ), η οποία μεταξύ άλλων θα αντιμετωπιστεί με μείωση του ποσοστού των μικρών επιχειρήσεων.
Ομως αυτή δεν είναι δουλειά της «ελεύθερης αγοράς»; Οχι λένε οι νεοφιλελεύθεροι της… ωμής κρατικής παρέμβασης: η συγκέντρωση πρέπει να γίνει με βίαιη κρατική παρέμβαση. Θα πιέσουμε με φορολογικά μέτρα τους μικρομεσαίους και τους φοροτεχνικούς πέρα από τα όρια αντοχής τους, επιβάλλοντας μαζική ευθανασία στα πιο αδύναμα τμήματά τους.
Αυτή είναι η «μεταρρύθμιση» του φιλελεύθερου κ. Χατζηδάκη και οι πραγματικοί -και ευγενείς της- στόχοι…
Πάνος Κοσμάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου