Η αποχώρηση του Γιάννη Δραγασάκη – τυπική, διότι η ουσιαστική είχε συντελεστεί εδώ και καιρό – από τον ΣΥΡΙΖΑ έφερε ξανά στο προσκήνιο τα εσωκομματικά αδιέξοδα της Κουμουνδούρου...
Παρά τις προσπάθειες των τελευταίων συνεδριάσεων να πέσουν οι τόνοι, τα μέτωπα παραμένουν ανοιχτά.Και το θέμα είναι, πώς θα φτάσει και κυρίως πόσοι και ποιοι θα φτάσουν ως το καταστατικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το φθινόπωρο.
Τα περί συγκρότησης «νέου φορέα» από στελέχη που έχουν αποχωρήσει ή διαγραφεί ή πρόκειται να φύγουν με διάφορους τρόπους από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακούγονται σαν έκφραση απελπισίας.
Κανένα νέο κόμμα δεν είναι εύκολο να επιβιώσει – ας ρωτήσουν τη Νέα Αριστερά προς τούτο.
Όλα αυτά τα ωραία έχουν πολλές προϋποθέσεις και κυρίως απαιτούν μια συνθήκη, χωρίς και πάλι αυτή να είναι ικανή: Να βγει το ΠΑΣΟΚ ενισχυμένο από την εσωκομματική αναμέτρηση, με μια ηγεσία που θα μπορεί να συγκινήσει τον κόσμο της προοδευτικής παράταξης. Και αυτή η ηγεσία να αξιοποιήσει κάποια, όχι όλα, σοβαρά και ικανά στελέχη που θα προέρχονται και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το εάν θα έχουν δικό τους φορέα ή όχι, αυτά τα στελέχη είναι δευτερεύον θέμα.
Και φυσικά θα έχει ενδιαφέρον εάν και τι σχέδιο θα εμφανίσει ο Στεφανος Κασσελάκης για την επόμενη του ΣΥΡΙΖΑ.
Σχεδόν τα πάντα θα κριθούν από Σεπτέμβρη εν ολίγοις...
Κάλχας - Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου