Μου ’λεγε κάποιος πως, τελικά μ’ όλα αυτά που γίνονται στον ευρύτατο χώρο της αντιπολίτευσης, των πολλών κομμάτων που είναι πιο κοντά μεταξύ τους αλλά αρκετά μακριά από τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο μόνος που φαίνεται να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση στη Ν.Δ. είναι ο κ. Κακλαμάνης που όποιες αντιρρήσεις είχε τις είπε μπροστά του. Φυσικά, του είπα... αυτό δεν ισχύει γιατί ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι ένας σοβαρός πολιτικός, από τους πιο παλιούς εν ενεργεία αν όχι ο πιο παλιός στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα και έχει πείσει για τη σοβαρότητά του ακόμη και όταν οι ξεκάθαρες απόψεις του πάνω στην ιδεολογία και το κόμμα του δεν τους βρίσκουν σύμφωνους. Λέει τις αντιρρήσεις του χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο του πάπα, με σοβαρότητα, και φυσικά δέχεται και απαντήσεις γι’ αυτές. Οπότε δεν μιλάμε για αντιπολίτευση αλλά για την πραγματική υποχρέωση κάθε σοβαρού ανθρώπου σε ένα κόμμα να λέει τις απόψεις του και να μην είναι «στρατιωτάκι αμίλητο, ακούνητο και στον τοίχο κολλημένο». Αν υπάρχει ένα πολιτικός σήμερα που να μπορεί να του αποδοθεί ο τίτλος του «Νέστορα της πολιτικής» ε, αυτός είναι ο κ. Κακλαμάνης και καλό θα ήταν ο κ. Μητσοτάκης να τον χρησιμοποιήσει όπως του αξίζει...
Από την άλλη ένας πρώην πρωθυπουργός είναι προφανές πως έγινε αρχηγός του κόμματός του και πρωθυπουργός χάρις το λαμπερό του επίθετο, αλλά μετά τη δεύτερη εκλογή του είχε την απίστευτη πονηριά -και ενώ η Ελλάδα είχε φτάσει στο μη περαιτέρω από χρέη και μόλις είχε αρχίσει η κρίση παγκοσμίως- πολύ απλά να κάνει εκλογές. Οπου για πρώτη φορά ένας Ελληνας πρωθυπουργός στις προεκλογικές του εξαγγελίες «φόβισε» τον κόσμο για το πόσο σκληρά μέτρα θα πάρει, σχεδόν βάζοντάς τους με το ζόρι να τον καταψηφίσουν, ώστε να βγει, όπως νόμιζε, αλώβητος από το παιχνίδι. Πηγαίνοντας σπίτι του.
Οπως και ο άλλος πρώην πρωθυπουργός -αφού έριξε το κόμμα του και το κόμμα του τον ξαναδέχθηκε και που έκανε τέρατα και σημεία για να μη βγει αρχηγός η Ντόρα, αλλά ο ίδιος- βγήκε μεν πρωθυπουργός αλλά, όπως και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (τον οποίο έριξε από την εξουσία), έτσι κι αυτός δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Καραμανλής και Σαμαράς, έγιναν ντουετάκι πια και σαν τους αδελφούς Κατσάμπα έδωσαν το νουμεράκι τους πριν από λίγες μέρες για ένα βιβλίο με τον βαρύγδουπο τίτλο «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» -τι απόρρητους φακέλους να έχει καλέ ο Κωστάκης; Τι ήταν, ο Τρότσκι που έκρυβαν το αρχείο του από τον Στάλιν;- και μίλησαν με ανησυχία ο Καραμανλής, με τρόμο ο Σαμαράς για τον κίνδυνο μετάλλαξης της Ν.Δ. από τον Κυριάκο.
Είναι προφανές πως και οι δύο αισθάνονται ως ΣΑΡΛ ΝΤΕ ΓΚΟΛ και δεν καταλαβαίνουν πως φαίνονται απλώς ΣΑΡΛ-Ω!!!
Και επειδή από αυτά που είπε ο κ. Σαμαράς φάνηκε να εννοεί μάλλον πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν πολύ καλύτερος από τον Κυριάκο, γιατί εκείνος δεν ήθελε να κάνει μετάλλαξη στη Ν.Δ., περίεργο πως δεν του απάντησε κανείς από το ακροατήριο «ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΑΝΤΩΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ...»...
ΥΓ. Ελπίζω πάντως με τη μανία που έχει ο κ. Σαμαράς να ροκανίσει εκ των έσω τους χώρους, στους οποίους βρίσκεται, να μην του ξεφύγει και κάνει το ίδιο στη γνωστή μεγάλη κλασική εταιρεία ντοματοπελτέ όπου τελευταία, λόγω της ιδιοκτήτριας συζύγου του, βρέθηκε να κυριαρχεί...
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου