...υπό το φως της Κύπρου και της Κάσου...
Το περασμένο Σάββατο, 20 Ιουλίου, στην 50στή επέτειο της εισβολής στην Κύπρο, το τουρκικό πολεμικό ναυτικό έκανε παρέλαση 50 πλοίων του στόλου του στα ανοικτά της Κύπρου. Μια τέτοια παράτα, που στην ουσία είναι επίδειξη δυνάμεως, δεν είναι απλή υπόθεση...
Το να βγάλεις 50 πλοία από τα λιμάνια και να τα βάλεις στη σειρά, προϋποθέτει σοβαρό προγραμματισμό και διαθεσιμότητες πλοίων. Το γερμανικό πολεμικό ναυτικό, για λόγους σύγκρισης, αδυνατεί να έχει εν πλω πάνω από 5 πλοία κι αυτό μετά από σκληρή δουλειά, καθώς πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία είχε διαθέσιμη μόλις μια κύρια μονάδα.
Πέντε πλοία της τουρκικής αρμάδας, μετά την Κύπρο έπλευσαν στην περιοχή Καρπάθου Κάσου, προκειμένου να ασκήσουν δικαιώματα τα οποία η Τουρκία θεωρεί πως απορρέουν από την τουρκολιβυκή συμφωνία ΑΟΖ. Η Ελλάδα έστειλε επίσης στην περιοχή, 2 πλοία και ένα περιπολικό του λιμενικού. Τελικά σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η Ελλάδα υποχώρησε ευσχήμως, μόλις 6,5 μίλια από την Κάσο.
Το ναυτικό σε αντίθεση με τους άλλους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων έχει την ιδιαιτερότητα να μπορεί να κάνει προβολή ισχύος διά της παρουσίας, η οποία στην περίπτωση των πολεμικών πλοίων μπορεί να είναι σχεδόν συνεχής, κάτι το οποίο φέρ ειπείν δεν συμβαίνει με την αεροπορία η οποία μπορεί να έχει μόνο διαλείπουσα παρουσία σε κάποιο σημείο η περιοχή ενδιαφέροντος.
Όπως λέγεται ότι δεν μπορείς να κερδίσεις έναν χερσαίο πόλεμο χωρίς «boots on the ground» χωρίς δηλαδή την παρουσία χερσαίων δυνάμεων, όσο κυρίαρχη και να είναι η αεροπορία, έτσι και για την μόνιμη προβολή ισχύος μακράν των συνόρων το ναυτικό είναι το εργαλείο επιλογής.
Αυτά τα γνωρίζει η Τουρκία και γι’ αυτό η εφαρμογή δόγματος της γαλάζιας πατρίδας, έχει και έναν εκτελεστικού βραχίονα για να προωθηθεί.
Η Ελλάδα από την πλευρά της, τόσο λόγω Κύπρου, όσο και δυνητικών ενεργειακών συνδυασμών στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, έχει ως φιλοδοξία την ναυτική παρουσία στην περιοχή, η οποία έχει σοβαρές διαφορές και απαιτήσεις από το περιβάλλον του Αιγαίου
Τα δύο πολεμικά ναυτικά το ελληνικό και το τουρκικό έχουν πάρα πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, θυμίζοντας την περίοδο όταν οι δύο χώρες ακολουθούσαν παράλληλες και σε γενικές γραμμές ισορροπημένες εξοπλιστικές πορείες. Έτσι και οι δύο χώρες διαθέτουν φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ ως κύριες μονάδες επιφάνειας, συνεπικουρούμενες από δύο παλαιότερους τύπους φρεγατών, τύπου Standard για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και τύπου Oliver Hazard Perry για το τουρκικό ναυτικό. Τα πλοία τύπου MEKO έχουν ηλικίες γύρω στα 30 χρόνια και δεν έχουν υποστεί σοβαρούς εκσυγχρονισμούς. Τα προβλήματα των δύο ελληνικών φρεγατών που πήγαν στην Ερυθρά θάλασσα στο πλαίσιο της επιχείρησης ASPIDES εναντίον των Χούθι αποτελούν απόδειξη για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πλοία τέτοιες ηλικίας στο σημερινό επιχειρησιακό περιβάλλον.
Οι παλαιότερες φρεγάτες και των δύο χωρών, οι ελληνικές Standard και οι τουρκικές O H Perry έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό, αλλά έχουν περάσει τα 40 χρόνια ζωής. Για μίζες στον εκσυγχρονισμό των ελληνικών φρεγατών δικάζεται το διάστημα αυτό ο τότε υπουργός Άμυνας Γ. Παπαντωνίου. Επίσης οι δύο χώρες διαθέτουν ιδίου τύπου γερμανικά σύγχρονα και παλαιότερα υποβρύχια, συγκεκριμένα 214 και 209.
Γιωργος Κυριτσης
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου