Το ΠΑΣΟΚ και τα φαντάσματα του παρελθόντος...

Στα επιτελεία των βασικών υποψηφίων στο ΠΑΣΟΚ φτάνουν οι πρώτες κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, όπως λέγεται στο παρασκήνιο.

Η εικόνα είναι κάπως δυσδιάκριτη ακόμα και οι ισορροπίες λεπτές και εύθραυστες...

Αλλά τα βασικά συμπεράσματα λένε ότι ο Δούκας προηγείται με βραχεία κεφαλή και ακολουθούν Ανδρουλάκης και Γερουλάνος με πολύ μικρή διαφορά μεταξύ τους.

Εν ολίγοις, δεν υπάρχει κάποιο καθαρό φαβορί τώρα στην αρχή της κούρσας και η μάχη θα είναι σκληρή.

Το ερώτημα είναι πώς θα επιδράσουν στους συσχετισμούς οι άλλες τρεις υποψηφιότητες που μπήκαν αυτή την εβδομάδα στη μάχη (Αποστολάκη, Κατρίνης, Γιαννακοπούλου) και εάν θα τολμήσει το βήμα η Διαμαντοπούλου.

Μόνο εφόσον «τρέξουν» όλες οι υποψηφιότητες για κάποιο διάστημα, θα μπορεί κανείς να έχει μία σοβαρή καταγραφή των δυνάμεων.

Και πάλι με μία σχετική επισφάλεια, καθώς ουδείς γνωρίζει ποιο θα είναι το εκλογικό σώμα.

Τώρα, όσον αφορά το ενδεχόμενο να μπει στην αναμέτρηση για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ η Διαμαντοπούλου, το θέμα αποκτά μία άγρια ομορφιά.

Ήδη πολλοί σκαλίζουν κάποιες παλιές της συνεντεύξεις και γενικά τη διαδρομή της αυτή την τελευταία δεκαετία, κατά την οποία δεν είχε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Όπως άλλωστε έλεγε τον Νοέμβριο του 2020 στον Δανίκα, «από το 2013 έχω φύγει από την κομματική ζωή της χώρας» και εξέφραζε την άποψη «πως αυτό το μοντέλο του παρελθόντος, Αριστεράς και Δεξιάς, σήμερα δεν υφίσταται». Ωραίες κουβέντες.

Ενάμιση χρόνο νωρίτερα, τον Μάρτιο του 2019 επί Τσίπρα δηλαδή, έλεγε πάλι στον Δανίκα – τι στον άνεμο, εξομολογητής της ήταν;- ότι πιστεύει «στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Μια τέτοια αυτοδυναμία θα εξυπηρετούσε και το ΚΙ.ΝΑΛ. ώστε να αποφύγει τα διλήμματα. Μια αυτοδυναμία που δεν θα είναι αλαζονική. Για μια συναίνεση διαφορετική».

Έριχνε σαφώς το βάρος της προς την ανάγκη εκλογής της ΝΔ στις εκλογές του 2019 και μάλιστα ξεκαθάριζε: «Ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα (σημείωση: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) περισσότερη σχέση έχω με τη Νέα Δημοκρατία λόγω των θέσεών της σχετικά με τη φορολογία, την εξωτερική πολιτική και την Παιδεία».

Ε, με τέτοια σχέση και τόση προτίμηση στη ΝΔ, τι «μεγάλη κεντροαριστερά», τι αυτονομία του ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστεί και τι αντιπολίτευση να κάνει στον Μητσοτάκη;

Να λέμε αλήθειες, όχι να ξεχνάμε…

Εκτός κι αν η πολιτική είναι η τέχνη όχι μόνο του εφικτού, αλλά και της λήθης…

Κάλχας - Το Ποντίκι