Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας...

Όταν διάβασα τη διαρροή της Προεδρίας της Δημοκρατίας για το ποιοι επρόκειτο να βρεθούν στον κήπο του προεδρικού Μεγάρου, στη δεξίωση για τη συμπλήρωση 50 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, θυμήθηκα τους στίχους από το εξαιρετικό τραγούδι...

του καλύτερου ελληνικού συγκροτήματος.

Οι Τρύπες τραγούδησαν για πρώτη φορά το 1985 «δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας», που ταιριάζει γάντι στον αποκλεισμό των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών από τη λαμπερή δεξίωση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
    
«Μας τη βιδώνει που δεν τρως το παραμύθι μας.
Μας ενοχλεί η αισθητή σου παρουσία.

Είσαι σαν μύγα που κάθισε στη μύτη μας.
Και ακτινοβολεί απελπισία.

Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.
Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.

Μας διαλύεις όσα χτίσαμε με ψέματα.
Και μας σνομπάρεις μ’ ένα βλέμμα ξεφτισμένο.

Θα ‘νιωθες όμορφα αν βάζαμε τα κλάματα.
Όμως αγόρι μου σε έχουμε γραμμένο.

Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.
Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας».

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας.
Μουσική: Γιώργος Καρράς, Γιάννης Αγγελάκας.

*** Προσκλήθηκαν πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, συγγενείς των θυμάτων από την πυρκαγιά στο Μάτι, από το δυστύχημα στη Λιβύη (και πολύ σωστά), αλλά όχι και οι συγγενείς των 57 θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας. Μόνο οι γονείς της αγνοούμενης Εριέττας έλαβαν πρόσκληση και εύχομαι να μην πήγαν ούτε αυτοί.
Γιατί άραγε; Ξεχάστηκαν; Φοβήθηκαν; Τι ακριβώς συνέβη ώστε να μην έχουν θέση αυτοί οι άνθρωποι στη συμβολική, κατά τα άλλα, δεξίωση;

*** Ο Παύλος Ασλανίδης που έχασε τον γιο του στη σιδηροδρομική τραγωδία έκανε λόγο για «γιορτή της υποκρισίας και όχι της Δημοκρατίας». Και το ήξεραν μάλιστα ότι δεν πρόκειται να λάβουν πρόσκληση. «Δεν θα καλούσαν τους γονείς που έχουμε βγει μπροστά και κάνουμε αγώνα εδώ και 16 μήνες, αλλά και να μας καλούσαν δεν θα πηγαίναμε», συνέχισε ο χαροκαμένος πατέρας.

*** Παύλος Πολάκης και Έλενα Ακρίτα δεν έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση, ακριβώς επειδή δεν προσκλήθηκαν οι γονείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών και μπράβο τους από μένα. Ας υπάρχουν και δυο θεσμικές φωνές, εκτός απ’ αυτές των γονέων, που να θυμίζουν τον ντροπιαστικό αυτό αποκλεισμό. Κανονικά όλα κόμματα της Κεντροαριστεράς έπρεπε να πουν «όχι». Δεν έπρεπε να πάει κανείς και όταν εννοώ κανείς, εννοώ ούτε καν οι επικεφαλής των κομμάτων.

*** Αλλά εντάξει, ευτυχώς, πήγε στη δεξίωση ο Λευτέρης Αυγενάκης. Αν κάποιος μπορεί να εκφράζει τη Δημοκρατία στις μέρες μας είναι αυτός. Τι όχι;...

ΝΤΑΜΑ - DOCUMENTO