Η Αυγή της μνήμης...

Τότε που εκδόθηκε η εφημερίδα «Αυγή», καθημερινή της Αριστεράς (ΕΔΑ τότε: Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), στις 24 Αυγούστου 1952, ο ένας από τα τέσσερα αδέλφια, ο μεγάλος, ο Γιώργος, είχε αποφυλακιστεί από μετεμφυλιακή φυλακή, μετά από καταδίκη με χαλκευμένη κατηγορία: στην ερώτηση του προέδρου της έδρας προς τον κατήγορο: «Ποιος είναι ο κατηγορούμενος;»... μεταξύ αρκετών που δικάζονταν για ίδια υπόθεση, ο κατήγορος δεν τον αναγνώρισε. Συνηθισμένα πράγματα εκείνα τα χρόνια.

Αρτι αποφυλακισθείς, υπηρετούσε το προς την πατρίδα χρέος –ήταν φαντάρος– στη Μακρόνησο, στο ΒΕΤΟ (Β' Ειδικό Τάγμα Οπλιτών· άμα τα περιγράψω, θα ξημερωθούμε…). Ο δεύτερος αδελφός, ο Λούης, ήταν και αυτός φαντάρος (τότε η αναβολή λόγω υπηρετούντος αδελφού ανήκε στην… κανονικότητα των εξαιρέσεων για πολλές οικογένειες), σε Ειδικό Τάγμα επίσης, στη Δυτική Μακεδονία. Διευθυντής τότε στην «Αυγή» ήταν, τιμής ένεκεν, διακεκριμένο στέλεχος της Αριστεράς, αγροτιστής, ο ιδρυτής και αρχηγός του Αγροτικού Κόμματος, Κώστας Γαβριηλίδης.

«Τιμής ένεκεν» διευθυντής, διότι αδυνατούσε να διευθύνει από την εξορία του Αη Στράτη! Λίγο μετά την έκδοση της «Αυγής», ο διευθυντής της υπέστη βαρύ εγκεφαλικό. Το υπουργείο Εσωτερικών δεν ενέκρινε μεταφορά του σε νοσοκομείο. Πέθανε στην εξορία, 27 Σεπτεμβρίου 1952, 54 ετών. Ο μοναχογιός του, Γιώργος επίσης, συνάδελφος τότε εν όπλοις (χωρίς όπλα!), συγκρατούμενος άρα, του αδελφού μας και φίλοι έκτοτε, αδέλφια, έως θανάτου. Την ανακοίνωση θανάτου του Γαβριηλίδη πατέρα στον Γαβριηλίδη γιο την έκανε, λόγω ακατάλυτης φιλίας, ο αδελφός μας.

Δέκα χρόνια αργότερα, το 1962-63, μετά τις εκλογές «βίας και νοθείας» του 1961 και μες στον «ανένδοτο αγώνα» του Γιώργου Παπανδρέου που ακολούθησε, τα δύο μικρά αδέλφια, φοιτητής ο μεγάλος, μαθητής ο μικρός, διαβάζουν την «Αυγή» διάπλατα στα λεωφορεία, να σπάσουν τον φόβο, πρώτα τον δικό τους και μετά των άλλων. Πώς να τα ξεχάσεις! 72 χρόνια είναι αυτά. Και τι χρόνια… Στο σφυρί και στο αμόνι!

Πέτρος Μανταίος 

efsyn.gr