Η Αλβανία δεν αναγνωρίζει στη Χιμάρα ελληνική μειονότητα και αυτό διαχρονικά – ήδη από την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών, εκατό χρόνια πριν– είναι η εστία του προβλήματος. Η Ελλάδα υποστηρίζει πως η Χιμάρα είναι μειονοτική ζώνη, αλλά ούτε αυτό ισχύει. Στην περιοχή της Χιμάρας υπάρχει μειονότητα πολύ απλά επειδή υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν Έλληνες, όπως όμως υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν Αλβανοί...
Όταν μιλάμε για εθνική συνείδηση αναφερόμαστε σε αυτό που νιώθουμε κι όχι στο «αίμα που κυλά στις φλέβες μας», ούτε στη γλώσσα, ούτε στη θρησκεία μας. Αυτό το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού δυσκολεύει ανέκαθεν την Αλβανία στη Χειμάρα, όπως, εξάλλου, δυσκολεύει και την Ελλάδα στη Θράκη.
Τα τελευταία χρόνια, αυτά της φρενήρους τουριστικής ανάπτυξης της Χιμάρας, το πολιτικό πρόβλημα τέμνεται με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που μετασχηματίζουν την περιοχή σε «Μύκονο της Αλβανίας», όπως συχνά ακούγεται. Έτσι, οι ελληνικές περιουσίες της Χειμάρας που ψάχνουν μια φωνή πολιτικής έκφρασης μέσα από τις υποψηφιότητες που στηρίζει η Αθήνα, εμφανίζονται ως εμπόδια για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη και ο κόμπος περιπλέκεται περισσότερο.
Όσο λοιπόν κλιμακώνει η μία, τόσο αντιδρά η άλλη πλευρά, και έτσι μπαίνουμε σε ένα σπιράλ έντασης, το οποίο δηλητηριάζει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν φτάσαμε σε αυτό που ονομάζω «μπελεροποίηση» των ελληνο-αλβανικών σχέσεων. Κακά τα ψέματα, η συγκεκριμένη υποψηφιότητα έχει χαρακτηριστικά που δεν θα περίμενε κανείς η Αλβανία να αποδεχθεί αμάσητα.
Όπως ακριβώς δεν θα αποδεχόταν κι η Ελλάδα να εμφανιστεί υποψήφιος σε έναν μειονοτικό δήμο της Θράκης ο οποίος είχε συλληφθεί στην Τουρκία για κατοχή εκρηκτικών δίπλα στα σύνορα λίγο μετά από περιστατικό στο οποίο η Ελλάδα θα μετρούσε νεκρούς στρατιώτες και την ίδια στιγμή το πρόσωπο αυτό να περιφέρεται σε τηλεοπτικές εκπομπές των Τούρκων Γκρίζων Λύκων, όπως κατ ’αναλογία έκανε ο Μπελέρης στο κανάλι του Καρατζαφέρη με συνομιλητές του χώρου της ελληνικής Άκρας Δεξιάς. Ακόμα κι αν αυτά είχαν συμβεί αρκετά χρόνια πριν…
Λυπούμαι αλλά ένα τέτοιο πρόσωπο –όσο κι αν υποθέσουμε πως έχει μετανοήσει για το παρελθόν του– δεν μπορεί να καθίσταται το σύμβολο των μειονοτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων στην Αλβανία με την υποστήριξη της Αθήνας. Όση υπερφίαλη συμπεριφορά και να χρεώνουμε λοιπόν στην αλβανική πλευρά και κυρίως στον Αλβανό πρωθυπουργό που βρήκε στην υπόθεση αυτή τη δυνατότητα να γίνει «μάγκας» διότι τα βάζει με την ισχυρή Αθήνα, άλλο τόσο κοντόθωρη και αναχρονιστική είναι η συμπεριφορά της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Ράμα με την επηρμένη τηλεοπτική προαναγγελία της σύλληψης Μπελέρη ουσιαστικά συνέβαλλε στο να τον ηρωοποιήσει, ενώ η Αθήνα με την απροσχημάτιστη υποστήριξη της υποψηφιότητας κατέληξε σε ένα αδιέξοδο από το οποίο τίποτε καλό δεν βγαίνει. Απλώς ενισχύει ακόμη περισσότερο την επικίνδυνη για δημοκρατία εξουσία του πρωθυπουργού στην Αλβανία και εδραιώνει ακραίες γραμμές εκατέρωθεν. Εκτός αν η διέξοδος που σκέφτονται κάποιοι είναι να εκλεγεί ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρας ευρωβουλευτής και να βρεθεί ξαφνικά, μετά την αποφυλάκισή του, στις Βρυξέλλες ώστε να λύσει τα βιωτικά του προβλήματα εκεί και εν συνεχεία ο Ράμα να εκλέξει δήμαρχο της αρεσκείας του στη Χιμάρα…
Κλείνοντας: στην Ελλάδα ζούνε περισσότερο από μισό εκατομμύριο Αλβανοί μετανάστες μαζί με τα παιδιά τους που αποτελούν γέφυρες των δύο εθνών. Υποστηρίζω ότι μια ελληνο-αλβανικότητα γεννιέται στη χώρα μας. Μια «νέα καθαρή» υβριδική συνείδηση, απαλλαγμένη από τις αμαρτίες του παρελθόντος, που ενοχλεί τους εθνικιστές κι από τις δύο πλευρές.
Αντί λοιπόν, η Αθήνα να ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα όλων αυτών των ανθρώπων που τους δυσκολεύουν άδικα τη ζωή, κατάφερε, ως μη όφειλε, να καταστήσει μονοπώλιο των ελληνο-αλβανικών σχέσεων μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Έτσι, προσθέτουμε ένα ακόμη πρόβλημα, δυσανάλογης σημασίας σε σχέση με το πραγματικό του εκτόπισμα που, αντί να καταλαγιάζει, ενισχύει τον υπερφίαλο εθνικισμό. Αντί να ηρεμεί, ενισχύει ιστορικά οικείες καχυποψίες εκατέρωθεν.
Δημήτρης Χριστόπουλος - NEWS 24/7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου