Απάτη το «Πιο κοντά στην Ευρώπη»...

Η Αριστερά υποστηρίζει ότι η σημερινή Ε.Ε. χρειάζεται αλλαγή σε πολλούς τομείς, καθώς και νέα θεσμική θωράκιση, στην κατεύθυνση μιας Ευρώπης των λαών και των πολιτών της, μιας Ευρώπης πολυπολιτισμικής που δεν ισοπεδώνει, αλλά σέβεται τις εθνικές ταυτότητες και διαφορετικότητες. Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. θέλει την Ελλάδα στην καρδιά της Ευρώπης και όχι στο περιθώριο...

Αντιθέτως, η Ν.Δ. δεν εξηγεί με σαφήνεια τι εννοεί με το προεκλογικό της σύνθημα «Σταθερά πιο κοντά στην Ευρώπη», καθώς τα πεπραγμένα της παραπέμπουν στο αντίθετο. Ξεχνά ότι παλαιότερα μας διαβεβαίωνε, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ότι «είμαστε στον πυρήνα της Ε.Ε.».

Οσο για την προ δεκαετίας διακινδύνευση της θέσης μας στην Ε.Ε., που διαπιστώνει ο πρωθυπουργός σε τηλεοπτικό σποτ του κόμματός του, αυτή προέκυψε επειδή η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στα μνημόνια, από τα οποία ευτυχώς την έβγαλε η κυβέρνηση Τσίπρα το 2018.

Πρόσφατα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι η Ελλάδα με τα σημερινά δεδομένα, για τα οποία «καμαρώνει» ο κ. Μητσοτάκης, χρειάζεται είκοσι χρόνια για να επιτύχει την οικονομική σύγκλιση. Υπάρχει όμως και η κοινωνική σύγκλιση, για την οποία αγωνίζεται η Ευρωπαϊκή Αριστερά, με ηγετική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ. Και κοινωνική σύγκλιση σημαίνει υπεράσπιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, το οποίο θέλει να κατεδαφίσει ο νεοφιλελευθερισμός, στον οποίο πρωτοστατεί και η Ν.Δ.

Για τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις των εργαζομένων της Ευρώπης, που δίκαια έχουν χαρακτηριστεί «καρδιά του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού», η Ευρώπη αποτελεί παράδειγμα για όλο τον κόσμο, έχοντας εγκρίνει από το 1951 την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα, που θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για μια Ελληνική Κοινωνική Χάρτα, την οποία και προτείνω.

Παντού στην Ε.Ε. ισχύουν εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί να τις αρνείται, παρότι είμαστε εκτός μνημονίων. Να διεκδικήσει, θα πρότεινα, η Ευρωπαϊκή Αριστερά και ευρωπαϊκές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στο πλαίσιο της περαιτέρω πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε.

Τέλος, η Ευρωδεξιά, της Ν.Δ. συμπεριλαμβανομένης, εμμένει στην ψυχροπολεμική προσέγγιση να θεωρεί Ευρώπη μόνο τη Δυτική, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι Ευρωπαίοι ηγέτες, σαν τον Ντε Γκολ και τον Μιτεράν, μιλούσαν για ενοποίηση του συνόλου της Ευρώπης, με τη συμμετοχή άλλοτε της Σοβιετικής Ενωσης, της οποίας συνεχιστής, αν και όχι πολιτικός κληρονόμος, είναι η σημερινή Ρωσία. Αλήθεια, νοείται ευρωπαϊκός πολιτισμός χωρίς τη σπουδαία ρωσική συνιστώσα, με γίγαντες σε όλες τις μορφές της τέχνης και της επιστήμης;

Πάνος Τριγάζης (Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.)

efsyn.gr