O Αλέξης Τσίπρας, πολύ έμπειρος πολιτικός και εξαιρετικός τακτικιστής, ήταν αντικειμενικά ο μεγάλος χαμένος -εκτός βέβαια από τον ίδιο τον λαό- του τελευταίου έτους: δύο εκλογικές συντριβές, παραίτηση, αποχώρηση, οδυνηρή διάσπαση, εσωστρέφεια, απώλεια του ελέγχου του κόμματος για τον ίδιο, συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής και του brand του ΣΥΡΙΖΑ... άνοδος στην ηγεσία ενός νέου πολιτικού που επιχειρεί να τα σαρώσει όλα, σπασμωδικές κινήσεις στο συνέδριο του κόμματος που εκ του αποτελέσματος δεν βγήκαν. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εμφανώς του ανοίγει ένα παράθυρο επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Στη διήμερη διάσκεψη του νέου Ινστιτούτου που φέρει το όνομά του, ο ίδιος έστειλε το μήνυμα της συμπόρευσης Κεντροαριστεράς-Αριστεράς δίνοντας έμφαση στο «μαζί». Κρατάω τέσσερις στιγμές φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους: Πρώτο, από τους βασικούς ομιλητές ήταν ο Τζέφρι Πάιατ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ, που υπηρετεί ως υφυπουργός Εξωτερικών σε θέματα ενέργειας και πόρων, δεξί χέρι του Μπλίνκεν. Ολα αυτά την ώρα που στη Γάζα γίνεται μια αδιανόητη γενοκτονία. Δεύτερο, την αναφορά του Γιώργου Χουλιαράκη για τα εύσημα που απέδωσε εκ των υστέρων ο Σόιμπλε στα απομνημονεύματά του στην οικονομική πολιτική της διακυβέρνησης 2015-2019 και στην πιστή εφαρμογή της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Τρίτο και λιγότερο σημαντικό, τη σπόντα του Γιώργου Παπανδρέου προς τον «φίλο Αλέξη» για τα περί «Ολαντρέου». Δέκα χρόνια πριν για τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ -ειδικά για τη βάση του- αυτά θα ήταν σχεδόν αδιανόητα.
Παρατήρηση: η δημοσκόπηση της Metron Analysis ήρθε να «επικυρώσει» το σύνθημα του «μαζί», σύμφωνα με την οποία το 83% τόσο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ τάσσονται υπέρ μιας τέτοιας συνεργασίας. Αυτό που δεν εκφράστηκε ωστόσο ακόμα είναι στη βάση ποιας κοινωνικής συμμαχίας των «από κάτω», με ποιο πρόγραμμα και με ποιες θέσεις θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μια τέτοια συμπόρευση. Γιατί -αντίθετα από ό,τι παρουσιάζεται- το πρόβλημα δεν είναι το «μαζί» ούτε το ποιοι θα έρθουν μαζί στην κορυφή, αλλά ποιους θα εκπροσωπήσουν ηγεσίες, πρόσωπα και κόμματα που φαίνεται να μην έχουν πια ισχυρή κοινωνική γείωση.
Κώστας Ζαφειρόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου